«Մենք խրախուսում ենք կողմերի միջև խաղաղության գործընթացը և հուսով ենք հասնել կայուն խաղաղության Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև: Հարավային Կովկասում խաղաղությունը կարևոր է տարածաշրջանի բնակիչների, սևծովյան տարածաշրջանի և ընդհանրապես անդրատլանտյան անվտանգության համար»,- Բաքվում Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի հետ մամուլի ասուլիսում ասել է ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղար Յենս Սթոլտենբերգը:                
 

Անի­մաստ, ան­բո­վան­դակ փա­ռա­տո­նե­րից Հա­յաս­տանն աչք չի բա­ցում

Անի­մաստ, ան­բո­վան­դակ փա­ռա­տո­նե­րից Հա­յաս­տանն աչք չի բա­ցում
21.02.2020 | 00:54
Չգի­տեմ՝ փա­ռա­տո­նա­մո­լու­թյունն ով է բե­րել ու մեր վզին փա­թա­թել, բայց որ ա­ռանձ­նա­կի ան­տա­ղանդ ենք իս­կա­պես նոր­մալ փա­ռա­տոն ու­նե­նա­լու ու այն կազ­մա­կեր­պե­լու հար­ցում, ան­քն­նար­կե­լի է: Ան­կեղծ ա­սած, մեծ հույ­սեր ու­նեի, որ այս իշ­խա­նու­թյու­նում, որ­տեղ, ա­ռա­ջին հա­յաց­քից, խան­դա­վառ ե­րի­տա­սարդ­նե­րի պա­կաս չկա, պաշ­տո­նյա­ներ կլի­նեն, որ կա­ռա­ջար­կեն վերջ դնել տա­րի­ներ ի վեր ռա­բի­սու­թյան աս­տի­ճա­նի ի­ջեց­ված փա­ռա­տո­նե­րին: Բայց նրանք ոչ միայն վերջ չդ­րե­ցին, այլև շա­րու­նա­կե­ցին ա­ռա­վել քան անտ­րա­մա­բա­նա­կան փա­ռա­տո­ներ կյան­քի կո­չել: «Մո­րու­քի փա­ռա­տո­նը», օ­րի­նակ, որ հաս­տա­տել էր դեռ վար­չա­պետ Կա­րեն Կա­րա­պե­տյա­նի կա­ռա­վա­րու­թյու­նը, կյան­քի կոչ­վեց նո­րե­րի օ­րոք: Օ­րերս էլ տե­ղե­կա­ցանք, որ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի մոտ «յար­խուշ­տա­յի» փա­ռա­տոն անց­կաց­նե­լու թե­մա­յով քն­նար­կում է տե­ղի ու­նե­ցել: Փա­ռա­տոն ի­րա­կա­նաց­նելն ի­րա­կա­նում վատ չէ, ուղ­ղա­կի այն խիստ բո­վան­դա­կա­յին ու ըստ էու­թյան պետք է լի­նի՝ միտ­ված որևէ բա­նի հան­րահռ­չակ­մա­նը, պահ­պա­նու­թյանն ու զար­գաց­մա­նը: Տա­րի­ներ ի վեր, օ­րի­նակ, Ախ­թա­լա­յի սուրբ Մա­րիամ աստ­վա­ծա­ծին ե­կե­ղե­ցու բա­կում խո­րո­վա­ծի փա­ռա­տոն էր անց­կաց­վում. մի կողմ թող­նե­լով հար­ցը, թե որն է խո­րո­վա­ծի պահ­պա­նու­թյան, հան­րահռ­չակ­ման ու զար­գաց­ման օ­րա­կար­գը, ու­շադ­րու­թյուն դարձ­նենք այն հան­գա­ման­քի վրա, որ ու­տել-խմե­լու այդ ա­րա­րո­ղու­թյու­նը հոգևոր մի­ջա­վայ­րում էր անց­կաց­վում: 2009-ից ի­րա­կա­նաց­վող այդ փա­ռա­տո­նը չեմ սի­րել, ըն­դու­նել, ի­մաս­տա­վո­րել դեռ ա­մե­նաս­կզ­բից, քա­նի որ մշ­տա­պես ա­կա­նա­տես եմ ե­ղել «մի-մի թաս կոն­ծե­լու» տրա­մա­բա­նու­թյամբ ի­րա­կա­նաց­վող գոր­ծըն­թա­ցի: Այս մա­սին եր­կար խո­սե­լուց հե­տո, փա­ռա­տո­նի կազ­մա­կեր­պիչ­նե­րը նախ դրա ան­վա­նու­մը փո­խե­ցին՝ դարձ­նե­լով «Խո­րո­վա­ծի, եր­գի, պա­րի ու ար­վես­տի» փա­ռա­տոն, այ­նու­հետև անց­կաց­ման վայ­րը տե­ղա­փո­խե­ցին՝ ե­կե­ղե­ցու բա­կից քա­ղա­քի ֆուտ­բո­լի դաշտ:
Բայց ո՛չ եր­գը, ո՛չ պա­րը, ո՛չ էլ, ա­ռա­վել ևս, ար­վեստն ու անց­կաց­ման վայ­րը չկա­րո­ղա­ցան հե­տին պլա­նում թող­նել խո­րո­վա­ծը: Փա­ռա­տո­նը մինչ այ­սօր էլ շա­րու­նա­կում է մնալ որ­պես «մեկ շի­շը քա­նի­սո՞վ ես վա­ճա­ռում», «գա­ռան մա­տե­րը՝ մո­շի հա­տիկ­նե­րով», «խո­զի սու­կին՝ ըն­կույ­զի մու­րա­բա­յով», «ձմե­րու­կի սոու­սով՝ հոր­թի փափ­կա­միս» ար­տա­հայ­տու­թյուն­նե­րի փա­ռա­տոն:
Նույն պատ­կերն է նաև Տա­վու­շում անց­կաց­վող «Օ­ղու», «Մեղ­րի և հա­տապ­տուղ­նե­րի», Ար­մա­վի­րում անց­կաց­վող «Տոլ­մա­յի» ու տա­րաբ­նույթ այլ փա­ռա­տո­նե­րի ժա­մա­նակ: Ի­հար­կե, դեռևս ան­գե­րա­զան­ցե­լի է «Ոչ­խար խու­զե­լու» փա­ռա­տո­նը, բայց, հու­սանք, փա­ռա­տո­նա­մո­լու­թյամբ տար­վող մեր չի­նով­նիկ­նե­րի խան­դա­վառ գա­ղա­փար­նե­րը դրա­նից այն կողմ չեն գնա:
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ
Դիտվել է՝ 5678

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ