Մանրամասն որոնում (արխիվ)
20.04.2024
 
«Փաստ չէ, որ ռուս խաղաղապահների հեռանալը Լեռնային Ղարաբաղից նույնական է Ռուսաստանի դուրս գալուն կովկասյան աշխարհաքաղաքական խաղից։ Անդրկովկասի նշանակությունը չափազանց մեծ է Եվրասիայի և, մասնավորապես, Մոսկվայի համար: Կարելի՞ է խոսել Ռուսաստանի նահանջի մասին, թե՞ իրականում մենք խոսում ենք կովկասյան տարածաշրջանային անվտանգության ողջ համակարգի վերագործարկման մասին: Մոսկվայի վիճակն ամենևին էլ այդքան անհուսալի չէ»,- ասել է ռուս քաղաքագետ Սերգեյ Մարկեդոնովը։                
 
Նորություններ » …Իսկ եղրևա­նին վա­ղուց ծաղ­կել է

…Իսկ եղրևա­նին վա­ղուց ծաղ­կել է

…Իսկ եղրևա­նին վա­ղուց ծաղ­կել է
28.04.2020 | 00:07

Գու­ցե ան­հա­վա­տա­լի է, որ եղրևա­նին վա­ղուց ծաղ­կել է, իսկ Հա­յաս­տա­նում ա­վե­լի շատ ձյուն է ե­կել, քան ձմ­ռա­նը: Հա­յաս­տանն այս­պի­սի եր­կիր է՝ ան­կան­խա­տե­սե­լի, ար­տա­ռոց ու ար­կա­ծախն­դիր: Բնու­թ­յունն էլ, մար­դիկ էլ, կյանքն էլ: Ան­հա­վա­նա­կան եր­կիր:

Ան­հա­վա­նա­կան էր, որ երբևէ ապ­րի­լի 24-ին կփակ­վեն Ծի­ծեռ­նա­կա­բեր­դի դռ­նե­րը:
Բայց փակ­վե­ցին: ՈՒ 2020-ի ապ­րի­լի 24-ը մտավ պատ­մու­թյան մեջ: Ինչ-որ պա­հից մո­ռա­ցանք օր­վա ի­մաստն ու խոր­հուր­դը ու ազ­գո­վին ու­զում էինք 82-ա­մյա Ար­տուշ Միր­զո­յա­նին բարձ­րաց­նել ան­շեջ կրա­կի մոտ, որ պետք է ա­նեին ոս­տի­կան­նե­րը՝ ցե­րե­կով, բայց գի­շե­րով՝ 2.15-ին, ա­րեց Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի հրա­մա­նը: Ինչ-որ պա­հից հիա­նում էինք հու­շա­հա­մա­լի­րի լու­սա­վո­րու­թյամբ ու հետևում էինք՝ մեր ա­նու­նը կհայ­տն­վի՞ հու­շա­քա­րե­րի վրա: ՈՒ դա բուռն ու եր­կար անձրևից հե­տո, որ մե­նակ բարձ­րա­նում էր Ծի­ծեռ­նա­կա­բերդ՝ ու­ղե­կից ու­նե­նա­լով ՀՀ վար­չա­պե­տին, Վե­հա­փա­ռին, նա­խա­գա­հին, Աժ նա­խա­գա­հին… ԱՀ ըն­տր­ված նա­խա­գա­հին՝ հատ­կա­պես, որ միայ­նակ ու հար­գա­նոք՝ ա­ռանց հո­վա­նո­ցի, անց­նում էր դե­պի ան­շեջ կրակ ճա­նա­պար­հը: Անձրևը պաշ­տո­նի ու ան­ցագ­րի կա­րիք չու­ներ: Օր­վա մեջ տա­րած­վում էին տար­բեր եր­կր­նե­րի նա­խա­գահ­նե­րի ու­ղերձ­նե­րը: Տաս­նյակ­նե­րով: Ի՞նչ էին ա­սում ԵԱՀԿ Մինս­կի խմ­բի հա­մա­նա­խա­գահ­ներն ու Թուր­քիա­յի նա­խա­գա­հը:
Էր­դո­ղա­նը Պոլ­սո հա­յոց պատ­րիարք Սա­հակ ար­քե­պիս­կո­պոս Մա­շա­լյա­նին և հայ հա­մայն­քին ու­ղեր­ձում գրել էր. «Ես հար­գան­քով հի­շում եմ օս­մա­նյան հա­յե­րին, որ զոհ­վել են դժ­վա­րին պայ­ման­նե­րում Ա­ռա­ջին աշ­խար­հա­մար­տի ժա­մա­նակ և որ մեծ տա­ռա­պանք է բե­րել աշ­խար­հի ժո­ղո­վուրդ­նե­րին, ան­կեղծ ցա­վակ­ցու­թյուն եմ հայտ­նում նրանց թոռ­նե­րին»: Նրա խոս­քով՝ հա­յե­րի և թուր­քե­րի ընդ­հա­նուր նպա­տակն է «ա­պա­գա­յի կա­ռու­ցու­մը բա­րե­կա­մու­թյան հի­ման վրա, որն իր ար­մատ­ներն ան­ցյա­լում է գցել»: «Մենք գի­տենք այն շր­ջա­նակ­նե­րը, որ ան­տե­սում են մեր միաս­նու­թյու­նը և փոր­ձում են թշ­նա­մու­թյուն սեր­մա­նել պատ­մա­կան հո­ղի վրա: Մենք ցան­կա­նում ենք ստեղ­ծել միաս­նու­թյամբ և հան­գս­տու­թյամբ լի ա­պա­գա, և մեր գլ­խա­վոր ցան­կու­թյու­նը հնա­րա­վո­րու­թյուն չտալն է նրանց, որ այլ նպա­տակ­ներ են հե­տապն­դում»՝ ա­սել էր Էր­դո­ղա­նը: Նրա խոս­նակ Իբ­րա­հիմ Քա­լը­նը ա­վե­լի «սր­տա­բաց» էր. նա Ա­ռա­ջին հա­մաշ­խար­հա­յին պա­տե­րազ­մի սար­սա­փե­լի պայ­ման­նե­րում 1915-ի ապ­րի­լի 24-ի տե­ղա­հա­նու­թյան ո­րո­շու­մը «հա­վա­տա­րիմ ժո­ղո­վուրդ» ան­վան­վող հայ ժո­ղովր­դի ոչն­չաց­մա­նը միտ­ված քա­ղա­քա­կա­նու­թյան հետևանք չի հա­մա­րում: Քա­լը­նի խոս­քով՝ ցե­ղաս­պա­նու­թյան թե­ման լոբ­բինգ է ար­վում, հա­կա­թուր­քա­կան քա­ղա­քա­կան շր­ջա­նակ­նե­րը մի­տում­նա­վոր «նեն­գա­փո­խում են պատ­մա­կան փաս­տե­րը»՝ նպա­տակ ու­նե­նա­լով թշ­նա­մու­թյուն սեր­մա­նել։ «Թուր­քիա­յի Հան­րա­պե­տու­թյու­նը և ժո­ղո­վուր­դը իր բո­լոր շեր­տե­րով հան­դերձ եր­բեք տուրք չի տա­լու այս շա­հարկ­ման ստի ու զր­պար­տու­թյան ար­շա­վին»,- ա­սել է Քա­լը­նը։ ՈՒ՝ կրկ­նել է պատ­մա­բան­նե­րի հա­մա­տեղ հանձ­նա­ժո­ղով ստեղ­ծե­լու Էր­դո­ղա­նի ա­ռա­ջար­կը: 2009-ի հայ-թուր­քա­կան ար­ձա­նագ­րու­թյուն­ներն ան­վա­նել է Ար­ցա­խի հար­ցի լուծ­ման, քա­ղա­քա­կան ու տն­տե­սա­կան կար­գա­վոր­ման և Հա­րա­վա­յին Կով­կա­սում խա­ղա­ղու­թյան ու կա­յու­նու­թյան քայլ՝ քն­նա­դա­տե­լով Հա­յաս­տա­նին «քայլն» ան­պա­տաս­խան թող­նե­լու մեջ։ Քա­լը­նը չի մո­ռա­ցել մա­հա­ցած «բաց ար­խիվ­նե­րը». ա­մեն ինչ՝ ինչ­պես միշտ:
ԱՄՆ նա­խա­գահ Դո­նալդ Թրամ­փը հի­շեց «20-րդ դա­րի ա­մե­նա­սար­սա­փե­լի զանգ­վա­ծա­յին վայ­րա­գու­թյուն­նե­րից մե­կի՝ Մեծ Ե­ղեռ­նի զո­հե­րին։ Սկ­սած 1915-ից, Օս­մա­նյան կայս­րու­թյան գո­յու­թյան վեր­ջին տա­րի­նե­րին մե­կու­կես մի­լիոն հա­յեր տե­ղա­հան­վե­ցին, կո­տոր­վե­ցին կամ մահ­վան եր­թի դա­տա­պարտ­վե­ցին։ Հի­շա­տա­կի այս օ­րը մենք հար­գան­քի տուրք ենք մա­տու­ցում նրանց, որ կորց­րին ի­րենց կյան­քը, միա­ժա­մա­նակ վե­րա­հաս­տա­տում ենք մեր հանձ­նա­ռու­թյու­նը ամ­րապն­դե­լու ա­վե­լի մար­դա­սեր ու խա­ղաղ աշ­խարհ»։ Նա, ինչ­պես Ռո­նալդ Ռեյ­գա­նը, չա­սաց «գե­նո­ցիդ», պար­զա­պես «ող­ջու­նեց»՝ ինչ չկա՝ «հա­յե­րի և թուր­քե­րի ջան­քե­րը` ճա­նա­չե­լու և հաշ­վի նս­տե­լու ի­րենց ցա­վա­լի պատ­մու­թյան հետ»:
ԵԱՀԿ Մինս­կի խմ­բի հա­մա­նա­խա­գահ Ֆրան­սիա­յի նա­խա­գահ Է­մա­նուել Մակ­րո­նը գրեց.
«Ապ­րի­լի 24-ին Ֆրան­սիան հի­շում է Կոս­տանդ­նու­պոլ­սի 600 հայ մտա­վո­րա­կան­նե­րի սպան­դը, որ սկիզբ դրեց ցե­ղաս­պա­նու­թյա­նը: Այ­սօր Ֆրան­սիան ա­ռա­վել քան երբևէ հանձ­նա­ռու է պաշտ­պա­նել զո­հե­րի հի­շա­տա­կը, պայ­քա­րել ժխ­տո­ղա­կա­նու­թյան դեմ և լուրջ դաս քա­ղել այդ ող­բեր­գա­կան պատ­մու­թյան է­ջից»:
Եվ հա­վե­լեց. «Ես հա­մոզ­ված եմ, որ Ֆրան­սիան և Հա­յաս­տա­նը հա­մա­տեղ կգոր­ծեն մի­ջազ­գա­յին շր­ջա­նակ­նե­րում՝ ի նպաստ ա­ռա­վել ար­դյու­նա­վետ բազ­մա­կող­մա­նիու­թյան և նո­րա­հաս­տատ հա­մե­րաշ­խու­թյան: …Ինչ­պի­սին էլ լի­նեն դժ­վա­րու­թյուն­նե­րը, հա­յե­րը կա­րող են հույս դնել Ֆրան­սիա­յի բա­րե­կա­մու­թյան վրա: Հա­վա­տա­րիմ իր հանձ­նա­ռու­թյուն­նե­րին՝ Ֆրան­սիան հա­յե­րի կող­քին է խա­ղա­ղու­թյան և բա­գա­վաճ­ման հաս­նե­լու նրանց իղ­ձե­րի մեջ»: ԵԱՀԿ Մինս­կի խմ­բի հա­մա­նա­խա­գահ Ռու­սաս­տա­նից քար լռու­թյուն էր: Իսկ ընդ­հան­րա­պես՝ ցա­վա­լի է տես­նել, որ մեր մե­ծա­մաս­նու­թյան մեջ մենք դեռ ա­նա­պա­տում դե­գե­րող հրեա­ներն ենք, բայց նրանց 40 տա­րին մեր պա­րա­գա­յում ար­դեն 105 տա­րի է ու է­լի 105 կտևի այս ըն­թաց­քով: ՈՒ՝ մեզ նաև մա­նա­նա տվող չկա:
Հրանտ Մաթևո­սյա­նը ա­սում էր՝ ցե­ղաս­պա­նու­թյան մա­սին չի կա­րե­լի գրել, բայց ին­քը գրեց «Մե­ծա­մո­րը», որ հան­ճա­րեղ գիր է՝ Ե­ղի­շե Չա­րեն­ցի «Եր­կիր Նաի­րիից» հե­տո, աշ­խար­հի ու հա­յե­րի ճշգ­րիտ բնու­թա­գիր: Հրեա­նե­րը Հի­սուս խա­չե­ցին, բայց այդ­քան չբար­դույ­թա­վոր­վե­ցին, որ­քան մենք 1915-ից հե­տո: Հի­սու­սին խա­չե­լուց 70 տա­րի հե­տո, երբ Տի­տոս կայս­րը ա­վե­րեց Սո­ղո­մո­նի տա­ճա­րը ու հրեա­նե­րին վռն­դեց Ե­րու­սա­ղե­մից, նրանք մի­մյանց հրա­ժեշտ տա­լիս ա­սում էին՝ «Կհան­դի­պենք Ե­րու­սա­ղե­մում»: ՈՒ 1946-ին Իս­րա­յել պե­տու­թյուն ու­նե­ցան:
Մենք կող­բանք Վա­նի, Կար­սի, Սա­սու­նի, Մու­շի հա­մար, ու՝ մեր գոր­ծը կհա­մա­րենք ա­վարտ­ված: Շատ էլ հար­մար ու ձեռն­տու է թույ­լի կեր­պա­րով ապ­րե­լը, ե­թե չու­նես ազ­գա­յին ինք­նա­գի­տակ­ցու­թյուն: Քեզ բռ­նա­բա­րել են, կո­ղոպ­տել, սպա­նել, ու­րեմն մե­ղա­վոր են, թող ար­դա­րա­նան ու քեզ պա­հեն: Դու մե­ղա­վոր չես, աշ­խարհն է մե­ղա­վոր: Դու ար­դար ես, աշ­խարհն է ա­նար­դար: Ա­նա­վարտ սու­գը փո­խան­ցում ենք սերն­դե­սե­րունդ, ու դա է մեր հա­մաշ­խար­հա­յին միաս­նու­թյան առ­հավ­տա­չյան: Հա, մեկ էլ՝ նե­րե­լը. մենք ու­զում ենք, որ «թուր­քը» ա­ծա­կա­նից դառ­նա գո­յա­կան: Թուր­քիա­յի Ազ­գա­յին մեծ ժո­ղո­վի պատ­գա­մա­վոր Գրի­գոր Զոհ­րա­պը իր գլու­խը քա­րով ջար­դած թուր­քին ա­սել էր. «Թա­լեաթ փա­շան ի­մա­նա՝ գլուխդ կտ­րե­լու է»: Մեր ինք­նա­գի­տակ­ցու­թյու­նը քայլ ա­ռաջ ա­րե՞լ է: ՈՒ՞մ նե­րես ու ի՞ն­չը նե­րես: Թուրքն ու­զու՞մ է, որ ի­րեն նե­րես: Ե­թե ան­գամ Էր­դո­ղա­նը կամ երբևէ որևէ այլ նա­խա­գահ ա­սի՝ «Կնե­րեք, սխալ ենք ե­ղել», ի՞նչ ենք ա­նե­լու, ա­սե­լու ենք՝ լավ, որ ըն­դու­նում եք, նե­րու՞մ ենք մեր հայ­րե­նազր­կումն ու ցե­ղաս­պա­նու­թյու­նը: Ե՞րբ ենք ըն­կա­լե­լու, որ միայն դե­պի ա­պա­գան կողմ­նո­րոշ­վե­լով՝ կկա­րո­ղա­նանք վե­րա­դարձ­նել ան­ցյա­լի կո­րուստ­նե­րը: Ոչ թե օ­տար­նե­րից ըն­կա­լում ու ա­ջակ­ցու­թյուն ակն­կա­լե­լով: Այ­սօր­վա հար­ցե­րը լու­ծե­լով, նույն­քան ու ա­վե­լի հզոր եր­կիր դառ­նա­լով, քան Թուր­քիան: Որ դա հնա­րա­վոր է, ա­պա­ցույ­ցը Իս­րա­յելն է՝ շր­ջա­պատ­ված ա­րա­բա­կան աշ­խար­հով, ո­րի հետ նույ­նիսկ դի­վա­նա­գի­տա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ չու­նի, նավթ ու գազ ու ան­գամ ջուր չու­նի՝ մի կտոր հայ­րե­նիք՝ ա­նա­պա­տում ու Մի­ջերկ­րա­կա­նի ա­փին: Հայ­կա­կան հար­ցի միակ լու­ծու­մը դա է, ոչ թե՝ ով ինչ ա­սեց կամ չա­սեց ու ա­րեց:
Եվ Ար­ցա­խի հար­ցի լու­ծումն էլ մաս է հայ­կա­կան հար­ցի: Ա­պա­ցույ­ցը՝ նույն գոր­ծող ան­ձինք են, հին ու նոր ա­նուն­նե­րով: Ան­գամ նույն քա­ղա­քա­կա­նու­թյունն է՝ ա­պա­ցույ­ցը Ռու­սաս­տանն է տա­լիս՝ ԱԳ ներ­կա նա­խա­րա­րի հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով: Հա­մա­րյա մի շա­բաթ Հա­յաս­տա­նը ջեր­մե­ռանդ քն­նար­կում է՝ ի՞նչ ու ին­չու՞ ա­սաց Լավ­րո­վը, ի՞նչ ու ին­չու՞ չա­սաց Փա­շի­նյա­նը, ի՞նչ ու ին­չու՞ ա­սաց Մնա­ցա­կա­նյա­նը, ի՞նչ պա­տաս­խա­նեց Բա­քուն: Թե­պետ վա­ղուց ակն­հայտ էր, որ հայ­կա­կան կող­մը ինչ էլ ան­վա­նի՝ ե­թե ժա­մե­րով հան­դի­պում ու խո­սում են, ու­րեմն ԲԱ­ՆԱԿ­ՑՈՒՄ ԵՆ, ե­թե բա­նակ­ցում են, ու­րեմն ինչ-որ ՓԱՍ­ՏԱ­ԹՈՒՂԹ կա, ե­թե ինչ-որ փաս­տա­թուղթ կա, Բա­քուն ցան­կա­ցած պա­հի շա­հար­կե­լու է: Ին­չու՞, ու­րեմն, Լավ­րո՞­վը: Ո­րով­հետև օ­բյեկ­տիվ ի­րա­կա­նու­թյուն է, որ Մոսկ­վա­յի ու Բաք­վի շա­հե­րը հա­մընկ­նում են, որ Բաք­վի սուբս­տան­ցիո­նալ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի ու Լավ­րո­վի պլա­նի միջև չկա տար­բե­րու­թյուն: Ապ­րի­լի 21-ին Հա­յաս­տա­նի և Ադր­բե­ջա­նի ԱԳ նա­խա­րար­նե­րը տե­սա­կոն­ֆե­րանս են անց­կաց­րել ԵԱՀԿ ՄԽ հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րի հետ: Ապ­րի­լի 21-ին ըն­դուն­վել է Հա­յաս­տա­նի և Ադր­բե­ջա­նի ԱԳ նա­խա­րար­նե­րի և Մինս­կի խմ­բի հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րի հա­մա­տեղ հայ­տա­րա­րու­թյու­նը՝ նա­խա­րար­նե­րը և ե­ռա­նա­խա­գահ­նե­րը մար­տի կե­սե­րից պար­բե­րա­կան խոր­հր­դակ­ցու­թյուն­ներ են անց­կաց­րել հե­ռա­վար ե­ղա­նա­կով՝ անդ­րա­դառ­նա­լով մի շարք ար­դիա­կան հար­ցե­րի. «Հա­մա­նա­խա­գահ­ներն ընդ­ծել են հրա­դա­դա­րի ռե­ժի­մի ան­վե­րա­պահ պահ­պան­ման և ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կում սադ­րիչ գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րից զերծ մնա­լու կարևո­րու­թյու­նը և կոչ ա­րե­ցին կող­մե­րին ձեռ­նար­կել հե­տա­գա մի­ջո­ցա­ռում­ներ լար­վա­ծու­թյան նվա­զեց­ման ուղ­ղու­թյամբ»: Լավ­րո­վը կրկ­նեց հիմ­նախ­նդ­րի փու­լա­յին լուծ­ման տար­բե­րա­կը, Հա­յաս­տա­նի ԱԳ նա­խա­րա­րը հայ­տա­րա­րեց, որ մո­տե­ցու­մը ըն­դու­նե­լի չէ: Բայց որ­քան էլ տա­րօ­րի­նակ է՝ Լավ­րովն ինքն ի­րեն պա­տաս­խա­նեց: «Ոչ մի եր­կիր այլևս չի կա­րո­ղա­նա միանձ­նյա խա­ղի կա­նոն­ներ թե­լադ­րել մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյա­նը»,- ա­սաց նա ՌԴ Ա­ռա­ջին ա­լի­քին հար­ցազ­րույ­ցում ու բա­ցատ­րեց. «Պե­տու­թյուն­նե­րը, որ փոր­ձում են միա­կող­մա­նի խա­ղի կա­նոն­ներ ձևա­վո­րել, վերջ­նա­կա­նա­պես կորց­րել են այդ հնա­րա­վո­րու­թյու­նը՝ բախ­վե­լով մի­ջազ­գա­յին կյան­քի ան­կախ մաս­նա­կից­նե­րի դի­մա­կա­յու­թյա­նը: Դա տե­ղի չի ու­նե­նա, ար­դեն անհ­նար է. նրանց դի­մա­կա­յում են այն­պի­սի­նե­րը, որ ու­նեն մի­ջազ­գա­յին օ­րա­կար­գի հաս­տատ­ման հար­ցում ի­րենց ի­րա­վունք­նե­րը պաշտ­պա­նե­լու բո­լոր հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րը»: Ի­մա՝ ՌԴ-ն միայ­նակ ո­չինչ չի ո­րո­շում ու ո­չինչ չի նշա­նա­կում, որ Լավ­րո­վը խո­սում է ՄԽ-ի ա­նու­նից, աշ­խա­տել է պետք ԲՈ­ԼՈՐ կող­մե­րի հետ, որ մենք չենք ա­նում: Վիեն­նա­յի պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն­նե­րը Բաք­վին պար­տադ­րել է պետք, որ մենք չենք ա­նում: Մենք նույ­նիսկ ՌԴ-ին իր եր­կա­կի ստան­դարտ­նե­րը չենք վկա­յա­բե­րում. 2019-ի սեպ­տեմ­բե­րի 27-ին ՌԴ ԱԳ նա­խա­րա­րը ՄԱԿ-ի Գլ­խա­վոր ա­սամբ­լեա­յում՝ մե­ղադ­րե­լով Արևմուտ­քին՝ ա­սել էր. «Երբ ձեռն­տու է, ժո­ղո­վուրդ­նե­րի ինք­նո­րոշ­ման ի­րա­վուն­քը նշա­նա­կու­թյուն ու­նի, իսկ երբ պետք չէ, հա­մար­վում է ա­նօ­րի­նա­կան»: Պետք չէ՞ հարց­նել՝ ինչ­պե՞ս է վար­վում Ռու­սաս­տա­նը Ար­ցա­խի հար­ցում՝ ճա­նա­չու՞մ է ժո­ղո­վուրդ­նե­րի ինք­նո­րոշ­ման ի­րա­վուն­քը, թե՞ կողմ է տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թյա­նը: Ե­թե ՌԴ ԱԳ նա­խա­րա­րը դեմ է կրկ­նա­կի ու բազ­մա­կի ստան­դարտ­նե­րին և մե­ղադ­րում է Արևմուտ­քին այդ վար­քագ­ծի հա­մար, ին­չու՞ է նույնն ա­նում ՌԴ-ն: Ա­վե­լին՝ խո­րաց­նում է կոնֆ­լիկ­տը՝ սպա­ռա­զի­նե­լով կոնֆ­լիկ­տի կող­մե­րին ու կախ­վա­ծու­թյան մեջ դնե­լով ի­րե­նից: Սա ո՞ր ստան­դարտն է՝ բիզ­նե­սի՞, թե՞ բիզ­նե­սի վրա հիմն­ված ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան, որ­տե­ղից վա­ղուց դուրս է վռնդ­ված բա­րո­յա­կա­նու­թյու­նը: Արևմուտքն էլ, Արևելքն էլ, Ռու­սաս­տանն էլ ա­ռաջ­նորդ­վում են սե­փա­կան շա­հով, ու դա վա­ղուց Պո­լի­շի­նե­լի գաղտ­նի­քը չէ, ու­րեմն ին­չու՞ է ՌԴ ԱԳ նա­խա­րա­րը պար­բե­րա­բար ճշ­մար­տու­թյու­նը բա­ցա­հայ­տո­ղի տես­քով՝ տար­բեր ամ­բիոն­նե­րից ա­նում հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ, ո­րոնց հիմ­քում շահն է, ոչ թե ճշ­մար­տու­թյու­նը: ՈՒ դա վե­րա­բե­րում է ոչ միայն Ար­ցա­խին, այլև գա­զի գնին, և հայ-ռու­սա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րին ընդ­հան­րա­պես: Հա­կա­դար­ձե­լու հա­մար պի­տի ու­նե­նաս ոչ թե «փայ­լուն» անձ­նա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ, այլ ինք­նիշ­խա­նու­թյուն: Իսկ մենք մեզ պա­տե­պատ ենք տա­լիս՝ ար­դա­րա­նում ու մե­ղադ­րում՝ խո­րաց­նե­լով հայ­կա­կան ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան ու դի­վա­նա­գի­տու­թյան ան­լիար­ժե­քու­թյան բար­դույ­թը, մո­ռա­նա­լով պե­տու­թյան ինս­տի­տու­ցիո­նալ հի­շո­ղու­թյու­նը՝ հրա­ժա­րա­կան­նե­րի, հե­ղա­փո­խու­թյուն­նե­րի պատ­մու­թյու­նը. ու մեկ էլ՝ որ մենք հպարտ հայ էինք Ար­գիշ­տիի օ­րե­րից:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ.Գ. Վա­ղուց ծաղ­կել է եղրևա­նին, բայց Հա­յաս­տա­նում ձմե­ռը չե­կած ձյունն է գա­լիս: Մեկ էլ վար­չա­պետն է ա­սում, որ Սահ­մա­նադ­րա­կան բա­րե­փո­խում­նե­րի նա­խա­գի­ծը մինչև 2021-ի հու­նի­սի 30-ը պետք է պատ­րաստ լի­նի: 2023-ի ընտ­րու­թյուն­նե­րից՝ 1 տա­րի ա­ռաջ էլ երևի կըն­դուն­վի: Տա­րին՝ մեկ հան­րաք­վե, ո՞վ ու­նի մեր հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րը՝ ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան ու ֆի­նան­սա­կան: Ողջ լե­րուք:

Դիտվել է՝ 5198

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Անվտանգային ռիսկերը ոչ թե նվազելու, այլ անհամեմատ աճելու են

Անվտանգային ռիսկերը ոչ թե նվազելու, այլ անհամեմատ աճելու են

Վարչապետի աշխատակազմից hայտնել են. «Ճշգրտության համար արձանագրենք, որ Ադրբեջանը ստանում է իրեն պատկանող երկուսուկես գյուղ, որովհետեւ Կըզլ Հաջըլի գյուղի տարածքն ամբողջությամբ, Աշաղը Ասկիպարա գյուղի տարածքի մի զգալի մասը մինչ այս էլ եղել է Ադրբեջանի տիրապետության ներքո: Իսկ Հայաստանի Հանրապետությունն այս գործընթացում ստանում է սահմանազատման հետ կապված և անվտանգային ռիսկերի նվազեցում»:

Սոցցանցային գրառումներ

Իմ քաղաքի ծանոթ, հարազատ խճանկարից մի կարևոր սալիկ էլ է պակասելու
Իմ քաղաքի ծանոթ, հարազատ խճանկարից մի կարևոր սալիկ էլ է պակասելու

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

Երկ­րում մո­լեգ­նում է «իմ­քայ­լա­կան տեր­տե­րը»
Երկ­րում մո­լեգ­նում է «իմ­քայ­լա­կան տեր­տե­րը»

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Նոր տեխնոլոգիա՝ նոր Հայաստանում
Նոր տեխնոլոգիա՝ նոր Հայաստանում
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.