Մեր հողը մեզնից խլելու հարցից ավելի ազգային հարց կարո՞ղ է լինել
28.04.2020 | 00:43
Ոչ մեկը չի առարկի այն հարցում, որ այս իշխանության ղեկավարը շատ է սիրում խոսել։ Անգամ զարմանալու չափ շատ, որովհետև պետության ղեկավարը, այն էլ՝ հոգսաշատ երկրի, այդքան շաղակրատելու իրավունք չունի։ Բայց ինչի՞ մասին է ամենից շատ սիրում «լայվ» կամ ֆեյսբուքյան գրառում անել Նիկոլ Փաշինյանը։ Եթե պայմանականորեն դասակարգենք, ապա թեժ տասնյակի առաջին հորիզոնականը ընտանեկան թեմաներն են։ Մամուլի ցանկացած հրապարակում, սոցցանցի անգամ մեկ գրառում սեփական ընտանիքի վերաբերյալ Փաշինյանն անարձագանք չի թողնում, հաջորդը սեփական իշխանության այս կամ այն ձախողված քայլի մասին ուղիղ եթերն է, դրան հաջորդում է տնտեսական «աճի» վերաբերյալ թվերի հրապարակումը, որոնք հետագայում սրբագրվում են կամ արժանանում մասնագետների քննադատությանը։ Այս բոլոր թեմաներում կարմիր գծի պես անցնում է մեկ կարևոր ուղերձ։ Ամեն ինչի մեղավորը նախկիններն են՝ իրենց մնացորդներով։ Արդեն խիստ կանխատեսելի է նրա «լայվերի» սցենարը՝ սկզբից մանիպուլացնել թեման, հետո հիշել «թալանչի» նախկիններին և ավարտին կոնկրետ թիրախներ ընտրել ու ողջ մաղձը պարպել նրանց վրա։
Նրա «լայվային» անդորրն այս անգամ խախտեց ոչ ավանդական մի հարց, որի վերաբերյալ նրա խոսքին հանրությունն ամենաշատն էր սպասում։ Բայց շատախոսության սիրահար մեր վարչապետը լռեց ու արդեն վտանգավորության չափ շատ լռեց։ Խոսքը Արցախի մասին է, ավելի ճիշտ, ՌԴ արտգործնախարարի՝ հակամարտության լուծման փուլային տարբերակի մասին հայտարարության։ Սա ոչ ֆեյքային ֆաբրիկայի շրջանառած թեմա է, ոչ նախկինների քննադատություն, որը կարող ես անտեսել, ոչ էլ «մնացորդների» դիվերսիա։ Սա ամենաբարձր մակարդակով, համանախագահ երկրի ներկայացուցչի հստակ խոսք է, որին ոչ թե պետք է, այլ պարտադրված է անդրադառնալ Նիկոլ Փաշինյանը։ Ավաղ։
Երեկ նա կրկին «լայվ» մտավ ու խոսեց արդեն իբր ազգային արժեքների մասին, բնականաբար, «ապազգային» նախկինների ֆոնին։ Սակայն ազգայինը պահպանելու մասին խոսող մարդը լռում է հող հանձնելու հայտարարության մասին։ Քաղաքական օրակարգն արդեն մեկ շաբաթից ավելի մոլեգնած Մինսկի համանախագահներից մեկի, մեր երկրի ռազմավարական դաշնակից երկրի արտգործնախախարի կարծիքը Փաշինյանը բանի տեղ չի դնում ու մի կես բառ էլ չի ասում։ Դե, դա ի՞նչ ազգային հարց է, որ։ Մինչդեռ հայի ինքնության, ազգայինի պահպանման ամենամեծ վտանգն է դամոկլյան սրի նման այսօր կախված մեր երկրի գլխին։ Մեր տարածքների հանձնման, մեր հողը մեզնից խլելու հարցից ավելի ազգային հարց կարո՞ղ է լինել։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հեղինակի նյութեր
Մեկնաբանություններ