Սա ընդդիմության համար ազնվության ու փորձության շրջան է
09.06.2020 | 00:14
Այսօր ընդդիմադիր ուժերը, մեկը մյուսին հերթ չտալով, հայտարարում են, թե իշխանությունը պիտի հեռանա, կառավարության կազմը պիտի փոխվի։ Այս գունապնակին միայն խորհրդարանական ընդդիմությունն էր պակասում, նա էլ «ժամանեց»։ Հիմա քաղաքական իրական գործընթացները տեղափոխվել են ընդդիմադիր դաշտ, հնարավոր վերադասավորումներից ու առաջիկա միավորումներից է կախված ապագա իշխանության որակը։ Իշխանության հետ ամեն ինչ պարզ է, այստեղ անգամ խելքը գլխին մեկ-երկու մարդ չկա, որպեսզի քաղաքական բանավեճի մեջ մտնի ընդդիմադիրների հետ։ Փաշինյանի գլխավորությամբ իմքայլականները կամ սպառնում են քրեական գործերով, կամ շրիշակի մակարդակի հակադարձումներ անում, որոնց տհաճ է նույնիսկ անդրադառնալը, որովհետև երկրի ներսում խրամատներ փորողները քաղաքական ուժերին համարում են «ոտքի տակ ընկածներ»։ Այս լեզվամտածողությամբ ու քաղաքականապես բոբիկ անհատներից քաղաքական բանավեճ սպասելն անհեթեթություն է։
Հիմա կրկին արդիական է հարցը, թե ինչն ինչով ենք փոխարինելու, ու չլինի այնպես, որ ամեն հաջորդը նախորդից ավելի վատը լինի, մենք էլ հանգենք Այգեկցու հայտնի առակին, երբ այրի կինն աղոթում էր, որ Աստված անիրավ ու չար իշխանին երկար ու խաղաղ կյանք տա, իսկ իշխանի զարմանքին հակադարձում. «Քո հայրը վատ մարդ էր. ես անիծեցի, և նա մեռավ: Դու նստեցիր նրա տեղը՝ ավելի խիստ չար: Այժմ վախենում եմ, որ մեռնես, և քո որդին քեզնից ավելի չար լինի»: Երկու տարի է մեր երկրի ընդդիմադիրները քննադատում են իշխանություններին, մասնավորապես՝ Փաշինյանին, որ երկրում բաժանարար գծեր է քաշել, սևերի ու սպիտակների է մարդկանց բաժանել, այսօր ժամանակն է, որ նրանք ապացուցեն՝ իրենք այդ մշակույթի կրողը չեն, իրենց համար անձնական հավակնությունները երկրորդական են, պետությունը «դժոխքում» է, ու օր առաջ փոսից պետք է երկիրը դուրս բերել։ Սա ընդդիմության համար նաև ազնվության ու փորձության շրջան է։ Հիմա կարևոր չէ, թե ով առաջնորդ լինելու ինչ արժանիք ունի կամ ապագա իշխանությունում աթոռ կունենա, թե ոչ։ Եթե իսկապես մտահոգ են երկրի ապագայով, ուզում են պետությունը փրկել, պետք է ամեն ինչ մի կողմ թողնեն, ուժերը կենտրոնացնեն և գործեն ի շահ Հայաստանի, որովհետև ամեն հաջորդ օրը մեր երկիրը մի քանի մղոնով հետ է գցում։
Ակնհայտ է, որ միանգամից ամեն ինչ ստացած այսօրվա իշխանավորներին ոչինչ չի կանգնեցնի, նրանք ատամներով պահելու են իրենց աթոռները, և այսպիսի քաղաքական հակառակորդ ունենալու պարագայում ընդդիմությունը պետք է ավելի խոհեմ լինի ու քիչ կորուստներով իրավիճակը հանգուցալուծի։ Առճակատումն ու փողոցն ամենավատ սցենարն է, որ կարող է լինել։ Հյուծված պետական համակարգը, հիասթափված հասարակությունը չեն կարող հերթական ցնցմանը դիմակայել, դրա համար շատ սահուն ու հանգիստ պետք է գործել՝ պետությանը չվնասելու մղումով։
Անկախ այն հանգամանքից, թե ով է լինելու ապագա իշխանությունը, նա մեծ բեռի տակ է մտնում, անպատկերացնելի ծանրության։ Այսօրվա իշխանության երկամյա ժառանգությունից ազատվելու համար գուցե 5 տարին էլ բավարար չլինի։ Այնքան ավերված ու խեղված համակարգ է անցնում հաջորդին, որ հարկավոր է մաս-մաս հավաքել, Փաշինյանը կասեր՝ նոր արտաքին քաղաքականություն կառուցել, Հայաստանը հանել քաղաքականապես մեկուսացած վիճակից։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հեղինակի նյութեր
Մեկնաբանություններ