Այն ամենը, ինչ պետք է իմանալ իշխանության որակի մասին
19.06.2020 | 00:27
Երբ Նիկոլ Փաշինյանը զարմանում է, թե ինչն են սխալ անում, որ քաղաքացիները քամահրանքով են վերաբերվում իրենց և իրենց շրջապատողների առողջությանը, մի՞թե չի հիշում, թե այդ քամահրանքի աղբյուրը որտեղից է, ինչպե՞ս ստացվեց, որ օր ու գիշեր հասարակությանը ներկայացվող իշխանության հասարակ պահանջը չի կատարվում։ Երբ մի քիչ հետ գնա ու հիշողությունն էլ թարմացնի, կհասկանա, թե ով է հանրության մեջ նման վերաբերմունք սերմանել, նախկինում ինչ էին ասում, հիմա ինչ են դարձել։ Մենք կփորձենք ընդամենը վերջին օրերի քրոնիկայով ցույց տալ, թե իշխանությունը որտեղից ուր հասավ։
Հունիսի 15-ը պետական խորհրդանիշների օրն էր։ Իշխանության ներկայացուցիչներից, որոնք օրը հազար անգամ ճամարտակում են անկախությունից, ինքնիշխանությունից, քանի՞սը հիշեցին այդ օրը ու շնորհավորեցին։ Նրանք՝ դեռ մի կողմ, իսկ այս օրերին ֆեյսբուքյան իր էջում հազար ու մի լուսանկար տեղադրող Նիկոլ Փաշինյանը հիշե՞ց Հայաստանի դրոշի, խորհրդանիշների մասին։ Ինչու՞ երկու բառով այդ օրվա խորհուրդը չկարևորեց այն վարչապետը, որն ընդամենը մեկ տարի առաջ մաքսատան աշխատակցին հրապարակավ նսեմացրեց, հանդիմանելով, թե ինչու է դրոշը ճմրթված ու անկյուն գցված։ Իսկ այսօրվա անտարբերությունը նույնը չէ՞։ Թե՞ այն, ինչ կարելի է Փաշինյանին, չի կարելի մաքսատան շարքային աշխատակցին։ Երեկ դուք Հայաստանի պատիվն էիք իբր բարձր պահում, իսկ այսօր նույնիսկ չե՞ք հիշում դրա մասին։ Հիշեցնենք՝ մաքսատանը Փաշինյանն ազդարարեց. «Ով որ էս սենյակում աշխատել է էդ դրոշի պայմաններում, ոչ մեկ չաշխատի, ոչ մեկ»։ Հիմա ի՞նչ, դուք անգամ այդ դրոշի օրը չեք հիշել, չեք կարևորել, նույն տրամաբանությամբ ասե՞նք, թե ոչ մեկը կառավարությունում չպետք է աշխատի։ Ի միջի այլոց, ավելի հիմնավոր պատճառով, որովհետև մեկ տասնյակից ավելի խորհրդական ու օգնական ունեցող վարչապետին մեկը չհուշե՞ց, թե ինչ օր է, ու կարելի է երկու խոսք ասել տոնի առթիվ։ Թեկուզ իր սիրած ոճով՝ ֆեյսբուքյան գրառմամբ։
Սակայն շաբաթվա բացահայտումը սրանով չավարտվեց։ Կրկին արժանապատվության ու դրոշի, ավելի ճիշտ, իշխանության որակի մասին։ Հայաստանի անունը, դրոշը տարբեր երկրներում բարձր պահած մարզիկի հանդեպ ոստիկանական գործողությունը խայտառակություն էր։ Եթե անգամ Ռոման Ամոյանը պարետի սահմանած կանոնների խախտում էր թույլ տվել, կարող էին, չէ՞, դա կանխել այլ մեթոդներով։ Բայց գետնատարած, ձեռնաշղթայով ծնկի բերել մի մարդու, որը քո դրոշի, երկրի արժանապատվությունը միշտ բարձր է պահել, քո թշնամուն է ծնկի բերել, ի՞նչ է, եթե ոչ անարգանք երկրի ձեռքբերումների հանդեպ։ Բայց ավելի սոսկալին առջևում էր, երբ երեկ իրար հետ ճանապարհ անցած, իրար հետ հաց կիսած մարդիկ, ընկերները պիտի ուրանային Ամոյանին։ Անգամ տհաճ է խոսել, թե ինչպես իշխանության պատմուճանը հագած երեկվա մարզիկն ու գործընկերն այսօր արդարացնում, չտեսնելու է տալիս ընկերոջ հանդեպ անդուր պահվածքը։ ՈՒ այս օրերին շատ արդիական դարձավ այն միտքը, թե մարդուն իշխանություն տուր և կհասկանաս՝ ինչ է իրենից ներկայացնում։
Երկրին հասցված վնասները գուցե հնարավոր է վերականգնել, բայց բարոյազրկված, հանրության պարսավանքին արժանացածների կենսագրությունն անհնար է սրբագրել։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հեղինակի նյութեր
Մեկնաբանություններ