«Մենք խրախուսում ենք կողմերի միջև խաղաղության գործընթացը և հուսով ենք հասնել կայուն խաղաղության Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև: Հարավային Կովկասում խաղաղությունը կարևոր է տարածաշրջանի բնակիչների, սևծովյան տարածաշրջանի և ընդհանրապես անդրատլանտյան անվտանգության համար»,- Բաքվում Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի հետ մամուլի ասուլիսում ասել է ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղար Յենս Սթոլտենբերգը:                
 

Բո­լո­րը մե­ղա­վոր են, բա­ցի Փա­շի­ն­յա­նից

Բո­լո­րը մե­ղա­վոր են, բա­ցի Փա­շի­ն­յա­նից
15.09.2020 | 00:39

Իր կա­տա­րած սխալ ընտ­րու­թյու­նը մար­դը դժ­վար է ըն­դու­նում, բայց երբ հաս­կա­նում է, որ վրի­պել է, նախ՝ ինքն ի­րեն է փոր­ձում հա­մո­զել, ա­պա՝ սկ­սում պատ­ճառ­ներ ու մե­ղա­վոր­ներ փնտ­րել: 2018-ի քա­ղա­քա­կան վե­րա­դա­սա­վո­րում­նե­րից հե­տո քիչ ժա­մա­նակ չի ան­ցել, որ­պես­զի հա­սա­րա­կու­թյու­նը վեր­լու­ծի ու գի­տակ­ցի՝ ինչ էր ու­զում և ինչ ստա­ցավ: Բա­րե­կե­ցիկ կյան­քով ապ­րել էր ու­զում, բարձր աշ­խա­տա­վարձ, գա­զի ու է­լեկտ­րաէ­ներ­գիա­յի սա­կագ­նի նվա­զեց­ման հույս ու­ներ, սո­ցիա­լա­կան հա­վա­սա­րու­թյուն էր ակն­կա­լում, կո­ռուպ­ցիա­յի ու հո­վա­նա­վոր­չու­թյան բա­ցա­ռում և այլն, և այլն: Սա­կայն այն, ինչ ստա­ցավ` «բա Սեր­ժի վախտ լա՞վ էր» ու «մեզ քն­նա­դա­տող­նե­րը հա­կա­հե­ղա­փո­խա­կան­ներ» են ար­տա­հայ­տու­թյուն­ներն են: Կա­ռա­վա­րու­թյան շեն­քի դի­մաց, Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի բա­կում ա­մե­նօ­րյա ռե­ժի­մով ա­մե­նա­տար­բեր խն­դիր­նե­րով հա­վաք­վող ու բո­ղո­քող մարդ­կանց կա­րե­լի է տես­նել, մեկն աշ­խա­տանք է կորց­րել, մյու­սը աշ­խա­տա­վարձ չի ստա­ցել, եր­րոր­դը ստա­ցած բեր­քի մթեր­ման խն­դիր ու­նի, և այս­պես շա­րու­նակ: Նրանց բո­լո­րին մի հարց է հու­զում՝ ինչ­պե՞ս ստաց­վեց, որ իշ­խա­նու­թյան ե­կած­ներն ա­սում էին, թե ու­նեն բո­լոր հար­ցե­րի պա­տաս­խան­նե­րը, իսկ իր խնդ­րի հետ ի­րեն այժմ մե­նակ են թող­նում: Բո­ղո­քող մարդ­կան­ցից «բա մենք սրա՞ հա­մար էինք հե­ղա­փո­խու­թյուն ա­նում», «ախր քայ­լել ենք ձեզ հետ հա­վա­սար» ու նմա­նա­տիպ այլ ար­տա­հայ­տու­թյուն­ներ կա­րե­լի է լսել, ո­րոնք ուղղ­ված են կա­ռա­վա­րու­թյա­նը, բայց ոչ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին: Մե­ղա­վոր են բո­լո­րը՝ փոխ­վար­չա­պե­տը, նա­խա­րար­նե­րը, նա­խա­րա­րու­թյան վար­չու­թյան պե­տե­րը, ա­վագ մաս­նա­գետ­նե­րը, քար­տու­ղա­րու­հին ան­գամ, բայց ոչ եր­բեք՝ կա­ռա­վա­րու­թյան ղե­կա­վա­րը: Կա­ռա­վա­րու­թյան դի­մաց հա­վաք­վող մար­դիկ գուր­գու­րան­քով, սի­րով ու ջեր­մու­թյամբ, Փա­շի­նյա­նի նկատ­մամբ մեծ վս­տա­հու­թյամբ, հա­վա­տով, ի­րենց անս­խալ ընտ­րու­թյան մեջ մինչև հի­մա վս­տահ՝ լու­տանք են թա­փում բո­լոր այն սև ու­ժե­րի գլ­խին, որ ի­րենց չեն թող­նում վաս­տա­կել օր­վա հա­ցը:

Նրանց հա­մար մե­ղա­վոր են բո­լո­րը, բա­ցի Փա­շի­նյա­նից: «Փա­շի­նյա­նը մեր խնդ­րից տե­ղյակ չէ», «Փա­շի­նյանն ի՞նչ մեղք ու­նի, թիմն է վա­տը»՝ ա­սում են բո­լոր նրանք, ում Փա­շի­նյանն ան­ձամբ է հա­մո­զում, թե աղ­քա­տու­թյու­նը ձեր գլ­խում է, վե­րաց­րեք այն: «Գնա­ցեք աշ­խա­տեք, մի շիշ օ­ղի քիչ խմեք, մի փոր հաց էլ մի կե­րեք»՝ ա­սում է ա­մե­նայն հա­յոց ա­մե­նա­գե­տը, իսկ մար­դիկ լսում են նրան, ու ի­րենք ի­րենց վա­խե­նում խոս­տո­վա­նել՝ սխալ ընտ­րու­թյուն են ա­րել: Աս­ֆալ­տին փռող, պա­տե­րին ծե­փող գե­րա­գույն գլ­խա­վոր հրա­մա­նա­տա­րը, որ հպարտ­նե­րին ու ար­ժա­նա­պա­տիվ­նե­րին խոս­տա­ցել էր ձեր­բա­զա­տել հու­սա­հա­տու­թյան «ԳԱ­Զել»-նե­րից, մահ­վան վե­րե­լակ­նե­րից, խնա­մի-ծա­նոթ-բա­րե­կամ սկզ­բուն­քից, պե­տա­կան հա­մա­կար­գի աշ­խա­տող­նե­րի ան­հար­կի պարգևավ­ճար­նե­րից, կո­ճակ սեղ­մող պատ­գա­մա­վոր­նե­րից, ինչ խոսք, գու­ցե ա­ներևույթ մո­գու­թյան շնոր­հիվ գի­տի՝ ինչ­պես կա­խար­դել լսել ու տես­նել չցան­կա­ցող մարդ­կանց: «Իսկ ի՞նչ փոխ­վեց» հարցն ի­րեն տվող ու այդ­պես էլ պա­տաս­խան չս­տա­ցող իմ հարևան անգ­րա­գետ Պո­ղո­սը դեռ թա­քուն հույս է փայ­փա­յում, որ զո­րեղ «դմփ-դմփ-հու»-ի մի հա­մա­զար­կով ա­մե­նա­կա­րողն ա­մեն բան տեղն է գցե­լու, և ար­դա­րա­նա­լու է իր ընտ­րու­թյու­նը: Տա Աստ­ված՝ նման հրաշք տե­ղի ու­նե­նա, բայց չմո­ռա­նանք՝ յու­րա­քան­չյուր ժո­ղո­վուրդ ար­ժա­նի է իր թա­գա­վո­րին:


Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 5405

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ