ՌԴ Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Սերգեյ Շոյգուն Իրանի Ազգային անվտանգության բարձրագույն խորհրդի քարտուղար Ալի Աքբար Ահմադիանի հետ բանակցությունների ընթացքում հաստատել է Ռուսաստանի աջակցությունը Ադրբեջանի հետ միջանցքների և հաղորդակցության ուղիների հարցում Իրանի Իսլամական Հանրապետության քաղաքականությանը՝ գրում է իրանական Mehr գործակալությունը։               
 

«Ադր­բե­ջա­նի և Թուր­քիա­յի ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան ղե­կա­վա­րու­թ­յանն ի­րենց ծու­ղակն են քշել, և այդ ծու­ղա­կի ա­նու­նը Շու­շի է»

«Ադր­բե­ջա­նի և Թուր­քիա­յի ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան ղե­կա­վա­րու­թ­յանն ի­րենց ծու­ղակն են քշել, և այդ ծու­ղա­կի ա­նու­նը Շու­շի է»
09.11.2020 | 23:54

«Ազ­գա­յին ար­ժեք­նե­րի պաշտ­պա­նու­թյուն» նա­խա­ձեռ­նու­թյան հա­մա­կար­գող խմ­բի ան­դամ ՀԱՅԿ ՆԱ­ՀԱ­ՊԵ­ՏՅԱ­ՆԸ մեզ հետ զրույ­ցում մարդ­կանց հոր­դո­րեց այս օ­րե­րին տե­ղե­կու­թյուն­ներ հրա­պա­րա­կե­լիս շատ զգույշ լի­նել և ա­վե­լորդ զգա­յա­կա­նու­թյուն չցու­ցա­բե­րել։ Այս պա­հին բո­լո­րիս ու­շադ­րու­թյունն ուղղ­ված է Շու­շիին, որն ա­ռանց­քա­յին դե­րա­կա­տա­րում ու­նի այս պա­տե­րազ­մում։


-Ի՞նչ հնա­րա­վոր զար­գա­ցում­ներ կա­րող են լի­նել բեր­դա­քա­ղա­քում։
-Ո­րոշ փա­կագ­ծեր չբա­ցե­լով, պի­տի ա­սել, որ պա­տե­րազ­մը նաև ռազ­մա­կան խո­րա­գի­տու­թյուն է, ո­մանք ա­սում են՝ խո­րա­ման­կու­թյուն, ո­րի ժա­մա­նակ հա­ճախ նաև ծու­ղակ­ներ են ստեղծ­վում։ Այդ ծու­ղակ­նե­րում հայ­տն­վում է մեծ զի­նուժ, հե­տո պար­կը փակ­վում է, ու նրանք ոչն­չաց­վում են։ Սա տե­սու­թյունն է։ Շու­շիից պար­բե­րա­բար հա­կա­սա­կան լու­րեր են գա­լիս։ ՈՒմ խոս­քը կշիռ ու­նի հան­րու­թյան շր­ջա­նում` հոր­դո­րում եմ, որ չճշտ­ված, միջ­նոր­դա­վոր­ված, ի­րա­կա­նու­թյու­նից հե­ռու տե­ղե­կու­թյուն­ներ, ա­սե­կո­սե­ներ չտա­րա­ծեն։ Ե­թե ան­գամ կան այն­պի­սի տե­ղե­կու­թյուն­ներ, որ ինչ-որ տա­րածք­ներ տր­վել են, երկ­րոր­դեմ, պա­տե­րազ­մը ռազ­մա­կան խո­րա­գի­տու­թյուն է, կա­րող ես տա­րածք­ներ տալ, ծու­ղակ ստեղ­ծել, թշ­նա­մուն ներ­քա­շել ծու­ղա­կի մեջ և ոչն­չաց­նել։ Հու­սալ­քու­թյու­նը, թե ժո­ղո­վուր­դը քա­ղա­քից դուրս է ե­կել, ա­յո, դուրս է ե­կել, բայց դա հու­սա­հատ­վե­լու ա­ռիթ չէ։ Այ­սօր ողջ Ար­ցախն է թա­տե­րա­բեմ, Հա­յաս­տա­նի սահ­ման­նե­րում ևս կրա­կոց­ներ, զո­հեր, վի­րա­վոր­ներ կան։ Պա­տե­րազ­մի ժա­մա­նակ ա­մե­նա­կարևո­րը սառ­նասր­տու­թյունն է՝ շար­քա­յին զին­վո­րից սկ­սած, գե­նե­րալ­նե­րով վեր­ջաց­րած։ Նույն տի­պի վարք պի­տի նաև քա­ղա­քա­ցի­նե­րը դրսևո­րեն թի­կուն­քում։ Երբ կոր­չում է սառ­նասր­տու­թյու­նը, ա­ռա­ջա­նում է խու­ճապ։ Այդ պա­րա­գա­յում թշ­նա­մին ար­դեն 50 տո­կո­սով քեզ հաղ­թել է։ Կա­րող ես ու­նե­նալ մեծ թվով զենք, մար­դուժ, բայց թող­նես ու փախ­չես։ Դրա հա­մար սառ­նասր­տու­թյու­նը չպետք է կորց­նել։ Ե­թե ան­գամ տես­նես, որ ինչ-որ դիր­քեր տր­վել են, սկզ­բուն­քո­րեն չպետք է բա­ցա­ռել, որ դրանք նաև կան­խամ­տած­ված են տր­վել, որ ծու­ղակ ստեղ­ծեն։ Այ­սու­հան­դերձ, պի­տի ար­ձա­նագ­րել նաև այն փաս­տը, որ ա­յո, Շու­շիի ներ­սում և հա­րա­կից շր­ջան­նե­րում ըն­թա­նում են հա­մառ մար­տեր։
-Շու­շիի՞ց է սկս­վե­լու պա­տե­րազ­մի բե­կու­մը, այս մար­տե­րը վճ­ռո­րո՞շ են լի­նե­լու։
-Երբ Ադր­բե­ջա­նի ղե­կա­վարն ա­սում է, թե Շու­շին վերց­րել են, այդ երկ­րի քա­ղա­քա­ցի­նե­րը մեծ ոգևո­րու­թյուն են ապ­րում։ Հի­մա դուք պատ­կե­րաց­նու՞մ եք, որ վա­ղը հա­կա­ռա­կը պարզ­վի, որ Շու­շին հայ­կա­կան ու­ժե­րի վե­րահս­կո­ղու­թյան տակ է, իսկ այն իբր վերց­նող­ներն ամ­բող­ջու­թյամբ ոչն­չաց­ված են, դրա հետևանքն ակն­հայտ է, չէ՞։ Ադր­բե­ջա­նի և Թուր­քիա­յի ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան ղե­կա­վա­րու­թյանն ի­րենց ծու­ղակն են քշել, և այդ ծու­ղա­կի ա­նու­նը Շու­շի է։ Ե­թե 1-2 օ­րից Շու­շին ամ­բող­ջո­վին հայ­կա­կան դառ­նա, ի՞նչ եք կար­ծում, Ա­լիևը քա­նի՞ օր կմ­նա իր ա­թո­ռին։ Ադր­բե­ջա­նի զի­նու­ժը, ո­րը պատ­րաստ է միայն հար­ձակ­ման, հար­ված­ներ հասց­նե­լու, ե­թե ստա­նա պա­տաս­խան, հա­կա­հար­ձա­կում, հո­գե­բա­նո­րեն քա­նի՞ օր պատ­րաստ կլի­նի պաշտ­պան­վե­լու, հար­ված­ներ ըն­դու­նե­լու։ Հայ­կա­կան կող­մը ցույց տվեց, որ 40 օ­րից ա­վե­լի հար­ված­ներ ըն­դու­նում է, ընկ­նում է, ոտ­քի է կանգ­նում, պա­տաս­խա­նում, նա­հան­ջում է։ Այ­սինքն, մենք հար­ված ըն­դու­նե­լու հո­գե­բա­նա­կան պատ­րաստ­վա­ծու­թյուն ու­նենք։ Սկզ­բուն­քո­րեն չի բա­ցառ­վում, որ լայ­նա­մասշ­տաբ հար­ձա­կում լի­նի Շու­շիի վե­րա­տիր­ման գոր­ծո­ղու­թյու­նից հե­տո։
-Ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րին զու­գա­հեռ ռուս-թուր­քա­կան բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րը շատ ին­տեն­սիվ են ըն­թա­նում։ Էր­դո­ղան-Պու­տին հե­ռա­խո­սազ­րույց­նե­րի պար­բե­րա­կա­նու­թյունն ա­վե­լա­ցել է, այս ան­գամ Թուր­քիա­յի նա­խա­գահն ա­ռա­ջար­կել է ձևա­վո­րել աշ­խա­տան­քա­յին խումբ, ո­րը կզ­բաղ­վի ար­ցա­խյան խնդ­րով։ Այս ա­ռու­մով ի՞նչ սպա­սել։
-Ռու­սաս­տա­նը հաս­կա­նում է, որ և՛ գա­ղա­փա­րա­կան, և՛ ռազ­մա­կան ա­ռու­մով այս պա­տե­րազ­մի կու­րա­տո­րը Թուր­քիան է։ Էր­դո­ղա­նը Մինս­կի խմ­բում կար­գա­վի­ճակ չու­նի, բայց փաս­տա­ցի Ա­լիևը կա­տա­րում է Թուր­քիա­յի նա­խա­գա­հի հրա­հանգ­նե­րը։ Հու­մա­նի­տար հրա­դա­դա­րի ա­ռա­ջին ար­ձա­գան­քո­ղը Թուր­քիա­յի նա­խա­գահն էր՝ հաս­տա­տե­լով, որ այս տա­րա­ծաշր­ջա­նում «ա­սողն» ինքն է, ոչ թե Ա­լիևը։ Թուր­քիան վա­ղը կա­րող է լուրջ խնդ­րի ա­ռաջ կանգ­նել, ե­թե տա­րա­ծաշր­ջա­նի եր­կր­նե­րը սկ­սեն հա­կաա­հա­բեկ­չա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ ի­րա­կա­նաց­նել, ին­չի քա­րոզ­չա­կան և ի­րա­կան բո­լոր նա­խադ­րյալ­նե­րը կան։ Ա­հա­բե­կիչ­նե­րի առ­կա­յու­թյան և Թուր­քիա­յի մի­ջո­ցով դրանց բե­րե­լու փաստն ա­պա­ցու­ցե­լու անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն չկա։ Ար­դեն տևա­կան ժա­մա­նակ Ռու­սաս­տա­նի տար­բեր պաշ­տո­նյա­ներ այս թե­ման պար­բե­րա­բար բարձ­րա­ձայ­նում են։
-Սա­կայն դա չի խան­գա­րում, որ Թուր­քիան շա­րու­նա­կի նույն քա­ղա­քա­կա­նու­թյունն ու վարձ­կան­նե­րի հեր­թա­կան խումբ տե­ղա­փո­խի Ադր­բե­ջան։
-Ռու­սաս­տա­նը Սի­րիա­յում տաս­նյակ հա­զա­րա­վոր ա­հա­բե­կիչ­նե­րի է ոչն­չաց­րել։ Չկաս­կա­ծեք` որ պա­հին Ռու­սաս­տանն այս­տեղ էլ ա­հա­բե­կիչ­նե­րին ոչն­չաց­նի, ոչ մի քա­ղա­քա­կան, ռազ­մա­կան խն­դիր չի ա­ռա­ջա­նա այլ պե­տու­թյուն­նե­րի հետ։ Այ­սինքն, Ռու­սաս­տա­նը բե­րում է մի վի­ճա­կի, երբ որևի­ցե եր­կիր կամ կա­ռույց չի կա­րող նրա քայլն ի­րա­վա­կան, բա­րո­յա­կան ա­ռու­մով քն­նա­դա­տել։ Հա­սու­նաց­նում է այն­քան, որ միակ այ­լընտ­րան­քը դա հա­մար­վի։ Այս­տեղ էլ Ռու­սաս­տանն ու­նի բա­վա­րար հիմ­քեր նման քայլ ա­նե­լու։
-Սա­կայն նախ պետք է, որ հայ­կա­կան կող­մը Ռու­սաս­տա­նին դի­մի հա­կաա­հա­բեկ­չա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն կա­տա­րե­լու խնդ­րան­քով, ին­չը չի ար­վում։
-Ա­յո, պի­տի դի­մեր, ին­չի մա­սին բազ­միցս բարձ­րա­ձայ­նել եմ, իսկ թե ին­չու չի դի­մում, պի­տի հարց­նել Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին։


Ճե­պազ­րույ­ցը՝
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 6962

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ