Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Ին­չո­՞ւ էր մեր ՄՈԲ-ն ան­ծա­նոթ ժա­մա­նա­կա­կից պա­տե­րազ­մին, կա­պի մի­ջոց­ներն ու ջեր­մա­տե­սիլ սար­քերն ին­չու՞ էին քա­ղա­քա­ցի­նե­րը գնում»

«Ին­չո­՞ւ էր մեր ՄՈԲ-ն ան­ծա­նոթ ժա­մա­նա­կա­կից պա­տե­րազ­մին, կա­պի մի­ջոց­ներն ու ջեր­մա­տե­սիլ սար­քերն ին­չու՞ էին քա­ղա­քա­ցի­նե­րը գնում»
24.11.2020 | 00:30

Նո­յեմ­բե­րի 10-ին Ար­ցա­խի վե­րա­բե­րյալ Հա­յաս­տա­նի, Ադր­բե­ջա­նի և Ռու­սաս­տա­նի նա­խա­գահ­նե­րի ըն­դու­նած հայ­տա­րա­րու­թյու­նը պար­տու­թյան մա­սին կա­պի­տու­լյա­ցիա­յի փաս­տա­թուղթ է: Այս տե­սա­կե­տին է «Քա­ղա­քա­ցու ո­րո­շում» կու­սակ­ցու­թյան գոր­ծա­դիր մարմ­նի ան­դամ ՄԻ­ՔԱ­ՅԵԼ ՆԱ­ՀԱ­ՊԵ­ՏՅԱ­ՆԸ: Հայ­տա­րա­րու­թյու­նը, ըստ նրա, հետևանք է հայ­կա­կան պե­տու­թյուն­նե­րի, հայ­կա­կան ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան ղե­կա­վա­րու­թյուն­նե­րի մի շարք գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի չի­րա­կա­նաց­ման: Ո՛չ հան­րու­թյու­նը, ո՛չ քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րը չեն տե­ղե­կաց­վել, թե հա­վա­նա­կան պա­տե­րազ­մին դի­մա­կա­յե­լու ուղ­ղու­թյամբ ինչ աշ­խա­տանք­ներ են տար­վում կամ տար­վում են ար­դյոք: Նա­հա­պե­տյա­նի հա­մոզ­մամբ՝ ռազ­մա­կան ու դի­վա­նա­գի­տա­կան ճա­կա­տում հայ­կա­կան կող­մը թե­րա­ցել է, և նո­յեմ­բե­րի 10-ի հայ­տա­րա­րու­թյունն այդ թե­րա­ցում­նե­րի ար­ձա­նագ­րումն է։

-Խայ­տա­ռակ փաս­տա­թուղթ էր, ո­րի ձևա­վո­րու­մը ոչ թե նո­յեմ­բե­րի 9-ի ե­րե­կո­յան, այլ շատ ա­վե­լի վա­ղուց է սկս­վել,- հա­մոզ­ված է Մի­քա­յել Նա­հա­պե­տյա­նը:- Այն գու­ցե ու­նի 25-ա­մյա պատ­մու­թյուն, բայց հար­ցե­րի ու խն­դիր­նե­րի թիվ մեկ պա­տաս­խա­նա­տուն վեր­ջին 2.5 տար­վա ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան ղե­կա­վա­րու­թյունն է: Այն, ինչ ե­ղել է նա­խոր­դող 25 տա­րում, ցա­վա­լի և վատ է, բայց վեր­ջին 2,5 տա­րում հնա­րա­վոր էր ո­րո­շա­կի բա­ներ ա­նել, ո­րոնք թույլ կտա­յին ա­վե­լի լավ փաս­տա­թուղթ կամ գու­ցե լիար­ժեք հաղ­թա­նակ ու­նե­նալ։ Ա­մե­նա­տար­րա­կան հար­ցե­րը, ո­րոնց հա­մար ո՛չ աստ­ղա­բաշ­խա­կան ծա­վալ­նե­րի գու­մար էր պետք, ո՛չ էլ աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան «դաբ­րո», այս պա­հին էլ շա­րու­նա­կում են ան­պա­տաս­խան մնալ: Ին­չու՞ էր մեր ՄՈԲ-ը (մո­բի­լի­զա­ցիոն ու­ժեր) այդ­քան ան­ծա­նոթ ժա­մա­նա­կա­կից պա­տե­րազ­մի տրա­մա­բա­նու­թյա­նը: 2,5 տար­վա ըն­թաց­քում, ե­թե 6 ա­մի­սը մեկ ան­գամ մարդ­կանց կան­չեին մեկ­շա­բա­թյա զո­րա­հա­վա­քի, ին­չը, վս­տա­հո­րեն, հնա­րա­վոր կլի­ներ կազ­մա­կեր­պել, զո­րա­հա­վա­քի են­թա­կա­նե­րը կի­մա­նա­յին՝ ինչ է ժա­մա­նա­կից պա­տե­րազ­մը, ինչ­պի­սի վարք է պետք ցու­ցա­բե­րել դրա ժա­մա­նակ և այլն:
-Իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը լավ գի­տեն՝ ինչ է ժա­մա­նա­կա­կից պա­տե­րազ­մը: Այդ մա­սին տար­բեր ա­ռիթ­նե­րով հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ էին ա­նում, գիրք էին հրա­տա­րա­կում 5-րդ սերն­դի պա­տե­րազ­մի մա­սին: Բայց, փաս­տո­րեն, գի­տեին ու չէին պատ­րաստ­վել:
-Լիո­վին կի­սում եմ ձեր այդ մո­տե­ցու­մը, էա­կան ծա­վա­լի բաց­թո­ղում­ներ, թե­րա­ցում­ներ, ան­փու­թու­թյուն­ներ են ե­ղել, ո­րոնք պա­տե­րազ­մի այս­պի­սի վեր­ջա­բա­նի ու հետևան­քի հասց­րին։ Օ­րի­նակ՝ նոն­սենս է, որ երկ­րում օ­տա­րերկ­րյա հե­տա­խու­զա­կան հս­կա­յա­կան ցանց է գոր­ծել: Ար­ցա­խում հայ­կա­կան անձ­նագ­րե­րով ադր­բե­ջան­ցի լր­տես­ներ են հայ­տն­վել ու բնակ­վել այն­տեղ:
-Իսկ ին­չո՞վ է զբաղ­ված ե­ղել Ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան ծա­ռա­յու­թյու­նը։
-Հա­զար բա­նով կա­րող էր զբաղ­ված լի­նել, իմ տե­ղե­կու­թյուն­նե­րով՝ ԱԱԾ-ն սե­փա­կան ու­ժե­րով եր­բեք էլ նման լայ­նա­ծա­վալ օ­պե­րա­ցիա­նե­րի կանխ­ման կա­րո­ղու­թյուն չի ու­նե­ցել։ Այդ­պի­սի կանխ­ման օ­պե­րա­ցիա­նե­րը հիմ­նա­կա­նում գոր­ծըն­կեր պե­տու­թյուն­նե­րի հա­տուկ ծա­ռա­յու­թյուն­նե­րի հետ փո­խօգ­նու­թյան շր­ջա­նակ­նե­րում են ի­րա­կա­նաց­վել։ Գոր­ծող կա­ռա­վա­րու­թյու­նը պար­տա­վոր էր ստեղ­ծել այդ­պի­սի հա­տուկ ծա­ռա­յու­թյուն, որ կկա­րո­ղա­նար մեր հա­կա­ռա­կորդ պե­տու­թյան ներ­սում հա­մա­պա­տաս­խան գոր­ծու­նեու­թյուն ծա­վա­լել: Այդ հար­ցով նույն­պես չեն զբաղ­վել, ու հե­տա­խու­զա­կան տե­սան­կյու­նից նույն­պես մենք ան­պատ­րաստ ենք ե­ղել ժա­մա­նա­կա­կից պա­տե­րազ­մին։
-Ա­սա­ցիք, որ հա­սա­րա­կու­թյու­նը և քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րը պետք է ի­մա­նա­յին, թե պա­տե­րազ­մի ըն­թաց­քում ի­րա­կա­նում ինչ է կա­տար­վում թե՛ դի­վա­նա­գի­տա­կան, թե՛ ռազ­մա­կան ճա­կատ­նե­րում։ Վար­չա­պետ Փա­շի­նյա­նը պա­տե­րազ­մի ըն­թաց­քում ար­տա­խոր­հր­դա­րա­նա­կան ու­ժե­րի հետ մի քա­նի հան­դի­պում­ներ է ու­նե­ցել, ո­րին նաև Ձեր կու­սակ­ցու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչն է մաս­նակ­ցել։ Փաս­տո­րեն, այդ հան­դի­պում­նե­րի ժա­մա­նա՞կ էլ չի ներ­կա­յաց­վել, թե ի­րա­կա­նում ինչ է կա­տար­վում։
-Խոս­քը ոչ թե պա­տե­րազ­մի ժա­մա­նակ ե­ղած ի­րա­վի­ճա­կի մա­սին պատ­շաճ տե­ղե­կու­թյուն տրա­մադ­րե­լու, այլ մինչև պա­տե­րազ­մը, խա­ղաղ ժա­մա­նակ­նե­րում հան­րու­թյանն ի­րա­զե­կե­լու մա­սին էր: Կար­ծում եմ՝ ժա­մա­նակն է, որ փո­խենք պե­տա­կան գաղտ­նի­քի մա­սին մեր պատ­կե­րա­ցում­ներն ու մարդ­կանց հետ ա­վե­լի բաց, ա­վե­լի ան­կեղծ աշ­խա­տենք: Ոչ թե ա­մեն ինչ փա­կենք, ու ոչ ոք ո­չինչ չի­մա­նա, այլ մար­դիկ ի­մա­նան՝ բա­նա­կում ինչ է կա­տար­վում, դի­վա­նա­գի­տա­կան հար­թա­կում ինչ պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն­ներ են ձեռք բեր­վել ու ինչ աշ­խա­տանք­ներ տար­վել դրանց ի­րա­կա­նաց­ման ուղ­ղու­թյամբ և այլն: Փաս­տո­րեն, հան­րու­թյա­նը պե­տա­կան բո­լոր օ­ղակ­նե­րով հրամց­վում էր, թե մեր բա­նակն աշ­խար­հի ա­մե­նա­մար­տու­նակ­նե­րի տաս­նյա­կում, հիս­նյա­կում կամ հա­րյու­րյա­կում է, բայց պա­տե­րազ­մի երկ­րորդ, եր­րորդ օրն ար­դեն զին­վո­րա­կան­նե­րին անհ­րա­ժեշտ ռա­դիո­կա­պը, ջեր­մա­տե­սիլ սար­քերն ու բժշ­կա­կան լան­ցետ­նե­րը քա­ղա­քա­ցի­ներն էին ճա­րում: Ախր դրանք բա­ներ են, որ պա­հեստ­նե­րում տոն­նա­նե­րով պետք է լի­նեն: Վե­րա­դառ­նա­լով Ձեր հար­ցին՝ հս­տա­կեց­նեմ, որ ռազ­մա­ճա­կա­տում տի­րող ի­րա­վի­ճա­կին տի­րա­պե­տել ենք ներ­քին խո­ղո­վակ­նե­րով, կա­պե­րով, դիր­քե­րում գտն­վող ու կազ­մա­կերպ­չա­կան աշ­խա­տանք­ներ ի­րա­կա­նաց­նող մեր ըն­կեր­նե­րի մի­ջո­ցով։ Հիմ­նա­կան կռ­վա­նը հետևյալն է՝ ինչ­պես մեկ­նա­բա­նել ստաց­վող տե­ղե­կատ­վու­թյու­նը: Ըստ մեր ու­նե­ցած տե­ղե­կու­թյուն­նե­րի ու դրանց վեր­լու­ծու­թյան՝ ի­րա­կան բե­կում մտց­նե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն է ե­ղել: Ինչ վե­րա­բե­րում է վար­չա­պե­տի և ար­տա­խոր­հր­դա­րա­նա­կան ու­ժե­րի հան­դի­պում­նե­րին, ա­պա ու­զում եմ ըն­դգ­ծել՝ տա­րած­ված ին­ֆոր­մա­ցիան, թե նո­յեմ­բե­րի 10-ի հայ­տա­րա­րու­թյա­նը քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րը հոկ­տեմ­բե­րի 15-ին են տե­ղյակ ե­ղել, բա­ցար­ձակ սուտ է: Փա­շի­նյա­նի հետ ա­ռա­ջին հան­դիպ­ման ժա­մա­նակ ռազ­մա­դաշ­տում տի­րող ընդ­հա­նուր ի­րա­վի­ճակն է քն­նարկ­վել: Այն ժա­մա­նակ դեռ Ֆի­զու­լին հայ­կա­կան ու­ժե­րի վե­րահս­կո­ղու­թյան տակ էր, կռիվ­ներ էին գնում Ջաբ­րա­յի­լում և Հադ­րու­թում: Քա­ղա­քա­կան ո­րոշ ու­ժեր այդ ի­րա­վի­ճա­կը որ­պես ա­նե­լա­նե­լի են ըն­կա­լել ու նշել, թե ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը պետք է ան­հա­պաղ դա­դա­րեց­նել: Ո­րոշ ու­ժեր էլ, օ­րի­նակ՝ մենք, ա­սել ենք, որ հնա­րա­վոր է բե­կել այդ ի­րա­վի­ճա­կը: Քն­նարկ­վել են նաև Ար­ցա­խի ճա­նաչ­ման կամ կար­գա­վի­ճա­կի, ինչ­պես նաև հայ-ռու­սա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի հետ կապ­ված հար­ցեր։ Երկ­րոր­դը շատ ա­վե­լի ծանր ու բարդ հան­դի­պում է ե­ղել։ Վար­չա­պե­տը հայտ­նել է, որ Ար­ցա­խի նա­խա­գահ Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյանն ի­րեն նա­մա­կով տե­ղե­կաց­րել է, որ ար­ցա­խյան ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան ղե­կա­վա­րու­թյու­նը հա­մա­ձայն է «Լավ­րո­վյան պլան» կոչ­վող կար­գա­վոր­ման տար­բե­րա­կին: Փա­շի­նյա­նը հա­վաք­ված­նե­րին վս­տա­հեց­րել է, որ հա­սա­րա­կու­թյան տրա­մադ­րու­թյուն­նե­րի շո­շա­փում կի­րա­կա­նաց­նի, ա­պա նոր պա­տաս­խան կտա նրան: Բայց այդ հան­դիպ­ման հա­ջորդ օրն ար­դեն ռազ­մա­ճա­կա­տի ի­րա­վի­ճա­կից ու հան­րա­յին, քա­ղա­քա­կան տրա­մադ­րու­թյուն­նե­րից, Իլ­համ Ա­լիևի հար­ցազ­րույց­նե­րից պարզ էր դառ­նում, որ Ադր­բե­ջա­նը հա­մա­ձայն չէ նման տար­բե­րա­կի: Թե­զը, թե այդ ժա­մա­նակ քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րին հայտ­նել են, որ հայ­կա­կան կող­մը գնում է կա­պի­տու­լյա­ցիա­յի, ի­րա­կա­նու­թյա­նը չի հա­մա­պա­տաս­խա­նում: Մեր կու­սակ­ցու­թյան դիր­քո­րո­շու­մը ե­ղել է հետևյա­լը. ե­թե մեր պար­տու­թյան հիմ­նա­կան պատ­ճա­ռը «Բայ­րաք­թար­ներն» են, իսկ Փա­շի­նյա­նի հան­դի­պու­մից ան­մի­ջա­պես հե­տո պաշտ­պա­նու­թյան նա­խա­րա­րու­թյու­նը հա­ղոր­դագ­րու­թյուն ու տե­սա­նյութ է տա­րա­ծում, որ Պաշտ­պա­նու­թյան բա­նակն ար­դեն կա­րո­ղա­նում է «Բայ­րաք­թար­ներ» խո­ցել, հետևա­բար, պա­տե­րազ­մի ըն­թաց­քը բե­կե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն կա։
-Ձեր կու­սա­կից ըն­կեր­նե­րի հար­ցազ­րույց­նե­րում կար­միր թե­լի նման անց­նում էր այն գի­ծը, թե ՔՈ-ն թեև ամ­բող­ջու­թյամբ չի կի­սում իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի՝ Ար­ցա­խյան հար­ցի մա­սով պատ­կե­րա­ցում­նե­րը, բայց վս­տա­հում է նրանց վա­րած քա­ղա­քա­կա­նու­թյա­նը:
-Ար­ցա­խի հար­ցով մեր հիմ­նա­կան մո­տե­ցու­մը Ար­ցա­խի կար­գա­վի­ճա­կի հաս­տա­տումն է: Ի դեպ, ՌԴ նա­խա­գա­հը ևս հայտ­նեց, որ Ար­ցա­խի ան­կա­խու­թյան չճա­նա­չու­մը կոնֆ­լիկ­տի ըն­կալ­ման վրա էա­կան հետք է թո­ղել: Բայց, ի տար­բե­րու­թյուն մեզ, կա­ռա­վա­րող ու­ժը ձեռն­պահ էր մնում հրա­տա­պու­թյան կար­գով նման հարց քն­նար­կե­լուց։ Շատ այլ հար­ցե­րում նույն­պես մո­տե­ցում­նե­րի տար­բե­րու­թյուն­ներ ու­նենք, բայց ու­զում եմ ըն­դգ­ծել՝ Շու­շիի կամ Ֆի­զու­լիի խրա­մատ­նե­րում, օ­րի­նակ, կանգ­նած են ե­ղել ՔՈ-ի, ՔՊ-ի, ՀՀԿ-ի, ՀՅԴ-ի և այլ ու­ժե­րի ան­դամ­ներ կամ հա­մա­կիր­ներ, իսկ քա­ղա­քա­կան հա­կա­սու­թյուն­նե­րը պա­տե­րազ­մի ժա­մա­նակ ու­ղիղ խրա­մատ են գնում: Պա­տե­րազ­մի դաշ­տում, որ­տեղ ա­մեն ո­րո­շում ու լու­ծում կյանք ար­ժե, զին­վո­րա­կա­նու­թյու­նը, ո­րը, ի դեպ, զին­ված է, քա­ղա­քա­կան հար­ցե­րը շատ ա­վե­լի խոր է ըն­կա­լում, իսկ այդ հա­կա­սու­թյուն­նե­րը սուր կամ ող­բեր­գա­կան հետևանք­ներ կա­րող են ու­նե­նալ։
-Տա­րա­տե­սակ ին­ֆոր­մա­ցիա, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, խրա­մատ­ներ հա­սել է:
-Ի­հար­կե, հա­սել է, ու ռազ­մա­ճա­կա­տում ե­ղած մեր ըն­կեր­նե­րը պատ­մում են, որ խրա­մա­տում քա­ղա­քա­կան երկ­փեղկ­վա­ծու­թյուն կար: Ա­վե­լին՝ մար­դիկ են ե­ղել, որ ա­վե­լի են սրել այդ երկ­փեղկ­վա­ծու­թյու­նը: Իսկ այս­տե­ղից հն­չող ցան­կա­ցած ու­ղերձ կամ խոսք երկ­փեղկ­վա­ծու­թյու­նը խո­րաց­նե­լու մի­տում է ու­նե­ցել։
-Ո՞վ է ե­ղել խո­րաց­նո­ղը, ո՞վ է ա­ռա­ջի­նը ռազ­մա­ճա­կա­տում դա­վա­ճան­նե­րի մա­սին խո­սել:
-Քա­ղա­քա­կան լար­ված ի­րա­վի­ճա­կում հի­մա չեմ ու­զում ա­սել՝ ով է ե­ղել ա­ռա­ջի­նը, բայց կա­րող եմ ա­սել, որ թե՛ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն է այդ բնույ­թի գրա­ռում­ներ ա­րել, թե՛ Ան­նա Հա­կո­բյանն ու թե՛ ընդ­դի­մա­դիր մեր գոր­ծըն­կեր­նե­րը: Իսկ ով­քեր գրա­ռում­ներ չեն ա­րել, տե­ղում են աշ­խա­տանք տա­րել։ Հի­մա մեզ հարց­նում եք՝ ին­չու՞ մենք չենք միա­ցել այդ ամ­բողջ ար­շա­վին։ Կնե­րեք, դա մե­րը չէ, խրա­մա­տում կանգ­նած զին­վոր­նե­րի միջև մենք քա­ղա­քա­կան հա­կա­սու­թյուն­ներ չենք տես­նում։ Պա­տե­րազ­մի էու­թյունն այն է, որ մեկ մարդ է վերց­նում պա­տե­րազ­մի ղե­կը, բո­լո­րը կա­տա­րում են նրա ո­րո­շում­նե­րը, բայց ձա­խող­ման դեպ­քում էլ այդ մարդն էլ լի­նում կա­տար­ված ա­մեն ին­չի պա­տաս­խա­նա­տուն։ Սա է, պա­տե­րազ­մում ու­րիշ մե­թոդ չի գոր­ծում, բա­նա­կը, ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյու­նը ղե­կա­վար­վում են միանձ­նյա սկզ­բուն­քով՝ մեկ հրա­մա­նա­տար, բո­լո­րը՝ են­թա­կա։
-Քա­ղա­քա­կան ուժ եք, պետք է կա­րո­ղա­նաք հա­մադ­րել բո­լոր սցե­նար­նե­րը, վեր­լու­ծու­թյուն­ներ ա­նել, երկ­րորդ կար­ծի­քով նա­յել հար­ցե­րին:
Երբ ա­սում եմ՝ իշ­խու­թյան հետ ու­նե­ցած տա­րա­կար­ծու­թյուն­նե­րը մեր մեջ չենք պա­հել, դա նշա­նա­կում է՝ մեր դիր­քո­րո­շու­մը ձևա­կեր­պել ու ար­տա­հայ­տել ենք տար­բեր ե­ղա­նակ­նե­րով՝ գրա­ռում­նե­րով, փակ խո­ղո­վակ­նե­րով և այլն: Կրկ­նում եմ՝ պա­տե­րազ­մի ժա­մա­նակ կա մեկ հրա­մա­նա­տար, մնա­ցած բո­լո­րը խոր­հր­դա­տու են: Մնա­ցած բո­լոր հար­ցե­րը տր­վում են ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյան ա­վար­տից հե­տո, և հի­մա այդ հար­ցե­րը տա­լիս ենք։
-Հի­մա ի՞նչ հարց եք տա­լիս իշ­խա­նու­թյա­նը:
-Օ­րի­նակ՝ ին­չո՞ւ չճա­նա­չե­ցինք Ար­ցա­խի ան­կա­խու­թյու­նը։
-Միա­նու՞մ եք Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի հրա­ժա­րա­կա­նի պա­հան­ջին:
-Մեծ հաշ­վով՝ ե­թե ոչ այ­սօր կամ վա­ղը, ա­պա մոտ ա­պա­գա­յում այս կա­ռա­վա­րու­թյան հե­ռա­ցու­մը պար­տադ­րանք է դառ­նա­լու: Դա աք­սիոմ է։
-Բայց ի՞նչ է կա­տար­վե­լու ձեր ա­սած «մոտ ա­պա­գա­յի» ըն­թաց­քում: Գու­ցե ա­վե­լի ցա­վոտ բա­ներ կա­տար­վեն:
-Ճգ­նա­ժա­մից դուրս գա­լու հա­մար ա­ռա­ջար­կում ենք, որ բո­լոր կող­մե­րը՝ իշ­խա­նու­թյունն ու փո­ղո­ցում հա­վաք­ված­նե­րը, թո­թա­փեն լար­վա­ծու­թյունն ու ա­տե­լու­թյան մթ­նո­լոր­տը: Պետք է ձևա­վո­րել նոր կա­ռա­վա­րու­թյուն, ո­րի ղե­կա­վա­րը ո՛չ մեր­ձիշ­խա­նա­կան թի­մից կլի­նի, ո՛չ էլ 17 քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րից: Հս­տակ պետք է նշել այդ կա­ռա­վա­րու­թյան ա­նե­լիք­նե­րի ցանկն ու հա­մընդ­հա­նուր հա­մա­ձայ­նու­թյան պայ­ման­նե­րում կոն­սո­լի­դաց­նել հան­րու­թյա­նը, մարդ­կանց լա­վա­տե­սա­կան սպա­սում­ներ տալ և այլն:
-Իշ­խա­նու­թյու­նը 44 օր լա­վա­տե­սա­կան սպա­սում­ներ էր տա­լիս հա­սա­րա­կու­թյա­նը, իսկ թե ինչ ե­ղավ հե­տո, ինձ­նից լավ գի­տեք։
-Խոս­քը տն­տե­սա­կան, սո­ցիա­լա­կան, քա­ղա­քա­կան ծրագ­րե­րի մա­սին է: Այն­պի­սի կա­ռա­վա­րու­թյան մա­սին եմ խո­սում, որ 100-տո­կո­սա­նոց ընդ­դի­մու­թյուն է ու­նե­նա­լու: Այ­սինքն՝ և՛ կա­ռա­վա­րող ուժն ինքն է վե­րահս­կողն ու քն­նա­դա­տը լի­նե­լու, և՛ փո­ղո­ցում կանգ­նած մար­դիկ, և՛ պառ­լա­մեն­տա­կան խմ­բակ­ցու­թյուն­նե­րը։ Դա Հա­յաս­տա­նի պատ­մու­թյան մեջ ա­մե­նա­վե­րահ­սկ­վող ու ա­մե­նա­հաշ­վե­տու կա­ռա­վա­րու­թյու­նը կա­րող է լի­նել։


Զրույ­ցը՝ Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 12907

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ