Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Հա­յաս­տա­նում խե­լա­ցի մար­դու տե­սակն է պարտ­վել

Հա­յաս­տա­նում խե­լա­ցի մար­դու տե­սակն է պարտ­վել
27.11.2020 | 00:02

Նի­կոլ Փա­շի­նյանն իր ընտ­րա­զանգ­վա­ծին շատ լավ է ճա­նա­չում ու գի­տի, թե ին­չը կա­րող է նրան հրա­պա­րակ բե­րել ու իր դեմ տրա­մադ­րել։ Նա այդ զանգ­վա­ծին կա­րո­ղա­ցել է 2,5 տա­րում լավ պատ­րաս­տել ու հա­մա­պա­տաս­խան աշ­խա­տանք­ներ տա­նել նրա գի­տակ­ցու­թյան հետ։ Այս պա­հին էլ նա կա­րո­ղա­նում է իր բռում պա­հել այդ մարդ­կանց։ Այ­սօր մեր հա­սա­րա­կու­թյու­նը, ինչ­պես երբևէ, հս­տակ ցույց է տա­լիս մեր դժ­բախ­տու­թյուն­նե­րի ա­կունք­նե­րը, հա­յե­լու պես ար­տա­ցո­լում նա­խորդ տա­րի­նե­րից բույն դրած բո­լոր հա­կազ­գա­յին քայ­լե­րը՝ սկ­սած կր­թու­թյունն ա­պազ­գա­յին և ան­հաս­կա­նա­լի հա­մա­կարգ դարձ­նե­լուց մինչև «որ­տեղ հաց, այն­տեղ կաց» մտ­քի հրա­շա­լի յու­րա­ցում։ Որ­քան էլ տհաճ ու ցա­վա­լի է, բայց ստա­մոք­սա­յին հար­ցե­րը մեզ հա­մար ա­ռաջ­նա­յին են դար­ձել։ Մենք, որ­պես պե­տու­թյուն, չու­նենք հս­տակ ձևա­կերպ­ված ազ­գա­յին գա­ղա­փար­ներ, նպա­տակ­ներ, ըստ այդմ, իս­պառ բա­ցա­կա­յում են հա­վա­տար­մու­թյունն ազ­գա­յին որևէ գա­ղա­փա­րի, ան­ձեռ­նմ­խե­լի ար­ժեք­նե­րը, կար­միր գծե­րը և ա­մե­նաա­հա­վո­րը՝ հայ­րե­նիք պա­հե­լու սր­բա­զան սար­սու­ռը։ ՈՒ­նենք պե­տա­կա­նու­թյուն (դեռ), բայց ոչ պե­տա­կա­նա­մետ մտա­ծո­ղու­թյուն։ ՈՒ այ­սօր­վա հան­գր­վա­նին հա­սանք՝ հետևո­ղա­կա­նո­րեն մս­խե­լով ա­մուր պե­տու­թյուն ու պե­տա­կա­նու­թյուն ու­նե­նա­լու բո­լոր հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րը։ Շատ խորն են մեր վեր­քե­րը, շատ ցա­վոտ է մեր հի­վան­դու­թյու­նը, ո­րի բու­ժումն ան­հու­սա­լիու­թյան պես բարդ է ու թվում է, թե անհ­նա­րին։


Հայ­րե­նիքն այ­սօր շա­տե­րի հա­մար ըն­դա­մե­նը տա­րածք է, որ­տեղ լավ է այն­քան ժա­մա­նակ, քա­նի գր­պա­նում գու­մար կա, իսկ սառ­նա­րա­նում՝ լի­քը սնունդ։ Փա­շի­նյա­նը բո­լո­րից լավ է ըն­կա­լել այս բա­նաձևը։ Նա հրա­շա­լի գի­տի, թե իր պես մտա­ծող­նե­րը երբ են ըմ­բոս­տա­նում, աշ­խար­հը շուռ տա­լիս։ Դրա հա­մար նա պա­տե­րազ­մից ան­մի­ջա­պես հե­տո ձեռ­նա­մուխ ե­ղավ կոր­ծան­վող տն­տե­սու­թյու­նը իբր փր­կե­լու գոր­ծին ու իր մոտ կան­չեց իր օ­րոք ա­ռա­վել բար­գա­վա­ճած գոր­ծա­րար­նե­րին։ 2,5 տա­րի ա­ռաջ «Երևան սի­թի­նե­րը» բոյ­կո­տե­լու հրա­հանգ տվա­ծի և Սամ­վել Ա­լեք­սա­նյա­նի լու­սան­կա­րը շա՜տ խոր­հր­դան­շա­կան էր։ Մնում է՝ «հպարտ քա­ղա­քա­ցուն» հարց­նել՝ 2 տա­րի ա­ռաջ ու՞մ կամ ի՞նչն էիր բոյ­կո­տում, որ այ­սօր այդ գոր­ծա­րարն ա­վե­լի մեծ ար­տո­նու­թյուն­նե՞ր ստա­նա, դու նույն աղ­քա՞­տը մնաս, իսկ քեզ այդ գոր­ծին լծողն էլ ան­գամ հայ­րե­նիքդ ձեռ­քիցդ խլի ու քեզ դարձ­նի հայ­րե­նա­զու՞րկ։ Ի՞նչ ստա­ցար՝ լավ ապ­րե­լու հա­մար փո­ղոց ու խաչ­մե­րուկ փա­կե­լով. ֆի­նան­սա­կան, ա­ռող­ջա­պա­հա­կան կո­լապս, հայ­րե­նազր­կում և, ինչ­պես քայ­լող ղե­կա­վարդ էր հու­շում, կր­կին դար­ձար «Դեր Զո­րի ճամ­փորդ»։


Ցա­վա­լիո­րեն պարզ­վեց, որ դո­լա­րի փո­խար­ժե­քի չափ էլ չկա Ար­ցա­խը, այս օ­րե­րին հան­րա­յին վայ­րե­րում ա­վե­լի շատ քն­նար­կում են դրա­մի ար­ժեզր­կումն ու դո­լա­րի բարձր գի­նը, քան հայ­րե­նի­քի կո­րուս­տը։ Այն մար­դիկ, ո­րոնց գի­տակ­ցու­թյու­նը սթափ է ու դեռ 2,5 տա­րի ա­ռաջ մշ­տա­պես ա­հա­զան­գում էին խն­դիր­նե­րից, հի­մա էլ, չհաշտ­վե­լով ան­սահ­ման մեծ կորս­տի հետ, փոր­ձում են նույն պա­տի հետ կռիվ տալ, բայց մի պարզ ի­րո­ղու­թյուն հաշ­վի չեն առ­նում. Հա­յաս­տա­նում խե­լա­ցի մար­դու տե­սակն է պարտ­վել, ո­րից հե­տո ցան­կա­ցած թշ­նա­մի հեշ­տու­թյամբ հաս­նում է իր նպա­տա­կին։


Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 7043

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ