Տառապանքի մարդը

Աստծո կանչը. Ամենօրյա պատգամներ

Դեկտեմբերի 4

«Նրա տեսքը ավելի անարգ էր ու նսեմ, քան բոլոր

մարդկանց որդիներինը: Նա հարվածների ենթակա

մի մարդ եղավ, որ ցավերին համբերել գիտեր. իր

երեսը դարձնելով արհամարհվեց ու բանի տեղ չդրվեց (Ես. ԾԳ. 3):

Գիտեմ` որ այս բառերը խփում են քնքուշ լարերին այն սրտերի, որոնք տրամադիր են գեղեցիկը լսելու: Այս ցավը ցույց է տալիս, որ այդ սիրտը ճանաչում է կարիքները տառապանքի մարդու:

Որ նա արհամարելի ոչինչ չի տեսնում Մեկի մեջ, որին աշխարհն անտեսեց:

Որ մարդու սիրտը ճանաչում է, ի վերջո, այն մեծ տարբերությունը, որ կա երկնքի արժեքների և երկրի արժեքների միջև:

Համբավն ու ծափահարությունները տրվում են աշխարհի մեծերին, իսկ արհամարհանքն ու մերժումը` Աստծո Որդուն:

Իմ աշակերտները պիտի կարողանան անտեսել աշխարհի չափանիշները և առաջնորդվել միայն երկնքի արժեչափերով:

Բնավ մի՛ փնտրեք մարդկանց գովեստը, ո՛չ էլ ջանացեք տեսնվել կամ հաշվի առնվել մարդկանց կողմից: Մարդկանց գովեստները ձեզ համար չեն: Դուք հետևեք արհամարված Քրիստոսին:

Ահավասիկ ամբոխը հայհոյում, քարեր է նետում, ծաղրում ու հեգնում է, սակայն այդ լուռ ու մունջ քարկոծվող փոքրիկ խմբի մեջ կա մի ճշմարիտ երջանկություն ու ուրախություն, որի արժեքը անարգող խառնիճաղանջը երբեք չի հասկանա:

Դուք հետևեք քարկոծվող ու ծաղրանքի ենթարկվող այդ փոքրիկ խմբին, որը, ըստ ամենայնի, բաղկացած է աննշան, ծիծաղելի ու արհամարհելի մարդկանցից: Այնուհանդերձ, դուք դրանցից մեկը եղեք, որ կարողանաք զգալ Աստծո վեհությունը, ներկայությունը Նրա, ով արհամարվեց ու մերժվեց մարդկանցից: Ծափահարությունները կամ ճակատը պճնող ծաղկեպսակը կնսեմացնեն, անշուշտ, այդ վեհությունը:

Երբ զրկվում եք մարդկային ամեն տեսակ օգնությունից, մոտեցեք, շատ ավելի մոտ եկեք տառապանքի մարդուն: Զգացեք Իմ ձեռքի սիրալիր հպումը ձեր ձեռքին. լուռ, բայց հավատարմությունից մղված այդ շարժումը:

Ես վիշտը ճանաչեցի:

Չկա ցավող մի սիրտ, որի հետ Իմ Սիրտը չցավի: «Արհամարվեց ու բանի տեղ չդրվեց»:

Մեկնաբանություններ