Երկուշաբթին դժվար օր է: Ասում են: Երկուշաթբին հետաքրքիր սկսվեց: Լարսը փակ է: Շաբաթը անցնենք օր առ օր: Ստեֆանո Վիսկոնտին Բաքվից Երևան եկավ՝ հանդիպումներ ունեցավ նախագահի ու ԱԳ նախարարի հետ:

2016-ը փակում ենք, արդյունքներ ամփոփելը համարյա պարտադիր ծես է, որ կատարվում է ամեն տարեվերջի: Սկսենք Արցախից:

«Ցինիկ ու քամելեոն քաղաքական գործիչ Ժիրիկի» մասին քաղաքագետ ՍԵՐԳԵՅ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑԻ հոդվածը («Իրատես», թիվ 79) կարդալուց հետո բառարաններում փորձեցի գտնել ռուսերենում օգտագործվող конъюнктурщик բառի հայերեն համարժեքը, բայց չգտա:

Վերջին օրերին հայ հասարակությանն անընդհատ «ռմբակոծում» էին հաղորդումներով, թե Վրաստանն ուզում է Ռուսաստան-Հայաստան գազամուղի վրացական հատվածի կառավարման բաժնետոմսերի 25 տոկոսը վաճառել Ադրբեջանին: Վրացի ամենատարբեր պաշտոնյաները և փորձագետները պնդում էին, թե վաճառքի հարցը, իրոք, գտնվում է վրացական կառավարության օրակարգում:

Վերջին օրերին ակնհայտ դարձավ` խորհրդարանական ընտրություններին մոտենալուն պես աստիճանաբար առաջին պլան է մղվելու Հայաստանի հանրապետական կուսակցության ներսում ուժերի վերադասավորման խնդիրը։

Վերցնելով արևելյան Հալեպը՝ Բաշար Ասադն ու Մոսկվան ավարտում են «օգտակար Սիրիայի» գրավումը՝ տարածք, որտեղ ապրում է բնակչության 60 % -ը՝ գրում է Le Figaro-ում Ժորժ Մալբրյունոն:

«Լևադա Կենտրոն» հասարակական կարծիքի ուսումնասիրման անկախ կենտրոնի նոյեմբերյան հարցման արդյունքները զարմացնում են: Արևմուտքի նկատմամբ իշխանությունների ի՞նչ քաղաքականությունը կաջակցեք հարցին, 71 %-ը պատասխանել է հօգուտ մերձեցման, 17%-ը՝ հետագա սրման:

Դեկտեմբերի 12-ին երեք կուսակցություններ հայտարարեցին իրենց նախընտրական դաշինքի մասին՝ «Լուսավոր Հայաստանը», «Հանրապետությունը» և «Քաղաքացիական պայմանագիրը» ստորագրեցին հուշագիր, որով հայտարարում են, որ hավատարիմ լինելով Հայաստանի ինքնիշխանությունն ու անվտանգությունը պաշտպանելու իրենց հանձնառությանը, գիտակցելով Հայաստանի առջև ծառացած խնդիրների լուծման հրատապությունը, ելնելով Հայաստանի արդիականացման և ժողովրդավարական զարգացման առաջնահերթությունից, ականջալուր լինելով հակասությունները հարթելու և համագործակցության հիմքեր դնելու հանրային պահանջին, համաձայն են համատեղ քաղաքական գործունեություն ծավալել:

Վերջին շաբաթներին արաբական լրատվամիջոցները և Դամասկոսի պաշտոնական ներկայացուցիչները հաղորդում էին, որ իսրայելական ռազմական ինքնաթիռները և առաջին անգամ կիրառված «երկիր-երկիր» հրթիռները հարվածել են զենք տեղափոխող շարասյուներին, որ Իրանից սիրիական տարածքով զենք էին տեղափոխում «Հըզբոլլահի» համար:

Երկրորդ ծանր հարվածը, որը ես ստացա, անձնական բնույթի էր. 1988 թվականին կորցրի մորս՝ Ժենյա Հարությունյանին: Նա նաև իմ դպրոցական ուսուցչուհին էր ու իմ գիտական գործերին մշտական տոն տվողը, ոգևորողն ու սրտացավ երկրպագուն: Մայրս այդպիսին էր ոչ միայն իր չորս զավակների, այլև դպրոցի բոլոր աշակերտների նկատմամբ: