Այս հոդվածը Cumhuriyet-ի հավատարիմ ընթերցողների համար չէ: Այս տողերը ես գրում եմ նրանց համար, ովքեր չեն գնում, չեն սիրում Cumhuriyet-ը և ձայն չեն բարձրացնի ի պատասխան մեր թերթի դեմ ճնշումների և մեր գործընկերների հալածանքների:
Շիրակի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում 6 ամսից ավելի մի զարմանալի գործ է քննվում: (Այստեղ մեր հարգանքի անդնդախոր հավաստիքը նվիրաբերենք վերոնշյալ դատարանին՝ հայտարարելով, որ այն աշխարհի ամենաարդար դատարանն է):
Երկօրյա ձմեռն անցավ, առաջին ձյունը, ինչպես սերը, կուտ գնաց ու հալվեց: Տեղ-տեղ: Իսկ տեղ-տեղ կոտրեց ծառերն ու նետեց ճանապարհներին, ինչ-որ տեղ էլ՝ տանիքներին: Միջերկրածովյան ցիկլոն է, ծով չկա, քամին չգա՞:
Ի սկզբանե պարզ էր, որ 2017 թ. խորհրդարանական ընտրությունների մոտենալուն պես հայաստանյան քաղաքական դաշտը պետք է ակտիվանա, և ակտիվության հիմնական վեկտորը զուտ քաղաքական հայտերից, նոր կուսակցությունների ձևավորման գործընթացից պետք է անցնի շատ կոնկրետ ֆորմատների ձևավորմանը։
Մինչ Արևմուտքի երկրները չարախոսում են ահաբեկչական ավազակախմբերից Սիրիան «մաքրելուն» Ռուսաստանի մասնակցության և Հալեպում ռուս զինվորականների մարդասիրական գործողության կապակցությամբ, թուրք-իրանական «թյուրըմբռնումները» վերսկսվել են: Բայց այս անգամ... իրաքյան Մոսուլի պատճառով:
Կարեն Կարապետյանի մուտքը հայկական տնտեսական միջավայր նշանավորվեց շատ կարևոր նորամուծությամբ. առաջին անգամ պաշտոնապես հաստատվեց վաղուց պարզ այն ճշմարտությունը, որ Հայաստանի տնտեսական ճգնաժամը խոր, անչափ խոր է:
Մեր ժամանակներում չի խանգարում, եթե դաշնային կանցլերը գիտի աշխարհը՝ այդպես էլ պետք է լինի՝ քրիստոնեադեմոկրատների միության տեսակետից, նույնիսկ եթե թեկնածուն սոցիալ-դեմոկրատների կուսակցությունից է:
Մոսկվայից՝ Մանիլա, Պեկինից՝ Բուդապեշտ, Անկարաից՝ Դելի, ավտորիտար ղեկավար ազգայնականը նորից մոդայիկ է: Եթե եկող շաբաթ ԱՄՆ-ում նախագահ ընտրեն Դոնալդ Տրամպին, միջազգային միտումների մեջ կմնան, ոչ թե սկիզբ կդնեն՝ գրում է Գիդեոն Ռահմանը The Financial Times-ում:
Թուրքիայի նախագահը սպառնում է վերականգնել մահապատիժը և շարունակում է հարձակվել մամուլի ազատության վրա՝ երկուշաբթի ձերբակալվել է ընդդիմադիր Cumhuriyet-ի գլխավոր խմբագիրը՝ գրում է Le Monde-ը:
Աշխարհաքաղաքական տեսության մեջ կա մի մոտեցում, որը, կարծում եմ, մշտապես արդիական է, այն է՝ եթե գերտերությունը գեոտնտեսական շահեր է հետապնդում որևէ տարածքում, ապա խոչընդոտում է այդտեղի ավտոխտոն ժողովուրդների անկախացմանը...