«Այն, ինչ այնտեղ կատարվում է, վերաբերում է և մեզ»՝ նախազգուշացնում է Բրյունո Ռետայոն: Սենատի նախագահ Ժերար Լարշեի նախաձեռնությամբ 5 խմբակցությունների ղեկավարներ ներկայացրին Լեռնային Ղարաբաղի՝ «հայկական քաղաքակրթության օրորոցի» ճանաչման բանաձև:

Թուրքիայի ԱԳՆ-ն նոյեմբերի 26-ին դատապարտել է նախորդ օրը Ֆրանսիայի Սենատի ընդունած բանաձևը, որ կոչ է անում ճանաչել Լեռնային Ղարաբաղը, դուրս բերել ադրբեջանական ու նրանց դաշնակիցների զորքերը, վերադառնկալ 1994-ի սահմաններին:

Չոր­րորդ տու­րը թե՛ Չեմ­պիոն­նե­րի, թե՛ ե­րեկ ե­րե­կո­յան կա­յա­ցած Եվ­րո­պա­յի լի­գա­յի խա­ղար­կու­թյուն­նե­րը կազ­մած­նե­րի հա­մար հա­յե­լա­յին է. մր­ցա­կից­նե­րից հյու­րը դառ­նում է տան­տեր, տան­տե­րը՝ հյուր։ Թե այս փո­խա­կեր­պու­մից որն ինչ­քան ու ինչ­քա­նով է օգտ­վում, միայն ֆուտ­բո­լա­յին ա­ռա­վել կամ նվազ կար­գի խն­դիր չէ, ո­րով­հետև ֆուտ­բո­լը թվա­բա­նա­կան ա­ղյու­սակ չէ, որ­տեղ այ­սինչ ան­գամ այ­նինչն ու­նի հս­տակ պա­տաս­խան։

Ար­գեն­տի­նա­յում հայ­տա­րար­վել է ե­ռօ­րյա սուգ՝ մահ­կա­նա­ցուն է կն­քել լե­գեն­դար Մա­րա­դո­նան։ Մա­հը սր­տի կաթ­վա­ծի հետևանք է, ող­բեր­գու­թյու­նը կա­յա­ցել է նո­յեմ­բե­րի 25-ին, մար­զի­կի բուե­նո­սայ­րե­սյան տա­նը։

Շու­շիի մշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գու­թյու­նը, մաս­նա­վո­րա­պես, թան­գա­րա­նա­յին նմուշ­նե­րը փր­կե­լու մա­սին խո­սակ­ցու­թյուն­նե­րը չեն դա­դա­րում։ Թան­գա­րա­նա­յին հա­վա­քա­ծուն մնա­ցել է Ադր­բե­ջա­նի հույ­սին։

Հա­մա­վա­րակն ու պա­տե­րազ­մը բնա­կա­նոն հու­նից շե­ղե­ցին ա­մեն ինչ։ Մշա­կու­թա­յին շատ ի­րա­դար­ձու­թյուն­ներ, այդ թվում՝ ա­մե­նա­մյա մի­ջո­ցա­ռում­ներ, չե­ղարկ­վե­ցին, հե­տաձգ­վե­ցին կամ վե­րա­փոխ­վե­ցին։ Պա­տե­րազ­մի օ­րե­րին Կի­նո­յի տա­նը Երևա­նի «Ոս­կե ծի­րան» 17-րդ մի­ջազ­գա­յին կի­նո­փա­ռա­տո­նի շր­ջա­նա­կում ցու­ցադր­վում էին հայ ռե­ժի­սոր­նե­րի նկա­րա­հա­նած ֆիլ­մե­րի հա­մա­հայ­կա­կան ա­ռաջ­նա­խա­ղեր։

Նա­խորդ դա­րի 60-ա­կան­նե­րին կեր­պար­վես­տի բազ­մա­թիվ ծիա­ծան­ներ էին կապ­վել երկ­րի երկ­նա­կա­մա­րում։ Եր­կու կեր­պար­վես­տա­յին հրա­բուխ­ներ՝ Սա­րյանն ու Քո­չա­րը, ի սր­տե օրհ­նում էին նոր տա­ղանդ­նե­րի ծնունդն ու վե­րել­քը։

Այդ ո՞վ է ա­սել, որ մեր երկ­րում այս օ­րե­րին պա­տե­րազ­մի գե­րան­դին է ան­ցել՝ Ար­ցա­խից թող­նե­լով մի փշուր, հինգ հա­զա­րի չափ նա­հա­տակ, տա­սը հա­զա­րից ա­վե­լի սպաս­վող հաշ­ման­դամ, խեղ­ված հո­գի­նե­րով հետ վե­րա­դառ­նա­լիք հա­րյու­րա­վոր, ե­թե ոչ հա­զա­րա­վոր գե­րի­ներ ու սևազ­գես­տի դա­տա­պարտ­ված բազ­մա­հա­զար մայ­րեր, կք­ված, լլկ­ված հո­գի­նե­րով նույն­քան նվաս­տա­ցած այ­րեր։

ԼՂՀ պաշտ­պա­նու­թյան բա­նա­կի Մար­տու­նու շր­ջա­նի ինք­նա­պաշտ­պա­նա­կան ու­ժե­րի հրա­մա­նա­տար, ՀՀ ազ­գա­յին հե­րոս, Ար­ցա­խի հե­րոս, «Ոս­կե ար­ծիվ» և «Մար­տա­կան խաչ» 1-ին աս­տի­ճա­նի շքան­շան­նե­րի աս­պետ, հնա­գետ, հրա­պա­րա­կա­խոս ՄՈՆ­ԹԵ ՄԵԼ­ՔՈ­ՆՅԱ­ՆԸ ծն­վել էր Հա­յաս­տա­նից հե­ռու՝ 1957 թ., ԱՄՆ-ի Կա­լի­ֆոռ­նիա նա­հան­գի Ֆրեզ­նո քա­ղա­քից 40 մղոն հե­ռու գտն­վող Վայ­սե­լիա ա­վա­նում, որ­տեղ ա­նո­ղոք ճա­կա­տագ­րի թե­լադ­րան­քով ի­րենց օ­ջախն էին հիմ­նել Չառլզ և Զա­բել Մել­քո­նյան­նե­րը՝ ի­րենց բնօր­րան Մարզ­վա­նի ու Խար­բեր­դի Խա­րա­ձոր գյու­ղե­րի կա­րոտն ամ­փո­փած հո­գու խոր­քե­րում։

«Ի­րա­տե­սի» զրու­ցա­կի­ցը «Ե­րի­տա­սար­դի ձայ­նը» նա­խա­ձեռ­նու­թյան հա­մա­հիմ­նա­դիր ՀՈՎՀԱՆ­ՆԵՍ ՀԱՐՈՒ­ԹՅՈՒ­ՆՅԱՆՆ է։ Ար­դյոք ե­ռա­կողմ հայ­տա­րա­րա­գիրն այն գի՞նն էր, որ պետք է վճար­վեր այս պա­տե­րազ­մը կանգ­նեց­նե­լու դի­մաց։