Սա մեր ներկա վիճակն է 2018-ից սկսած։ Վարկաբեկված, արժանապատվությունը կորցրած, ստորացված ու գետնված, բայց գունավոր հեղափոխության արդյունքներով բավարարված ու հետ բերելիք «թալանի» սպասումով։ Ատոմացված՝ համայնքներից կտրված, եսակենտրոն ու նյութապաշտ և ամբողջապես կեղտի մեջ տապակված։

ՈՒրեմն, ԵՊՀ-ին կից տարածքն արդեն վճարովի ավտոկայանատեղի է: Այնտեղ ժամը 15:00-ից մինչև 08:00-ն որոշակի գումարի դիմաց կարող է կայանվել ցանկացած ավտոմեքենա:

Ասել եմ, էլի հիշեցնեմ ՝ Հայաստանը երկու անգամ է խորհրդայնացվել:

1898-ին Էմիլ Զոլան հրապարակեց «Ես մեղադրում եմ» հոդվածը, որը Ֆրանսիայում առաջացրեց լուրջ հասարակական ճգնաժամ։ Դրեյֆուսը ֆրանսիական բանակի սպա էր, որը ձերբակալվել էր դավաճանության համար և դատապարտվել ցմահ ազատազրկման։ Արդար դատավարությանը խոչընդոտում էր մի քանի հանգամանք. բանակը, որը շատ ազդեցիկ էր, Դրեյֆուսի ազգությունը՝ հրեա, և հանրային կարծիքը, որը պնդում էր՝ պատժել «դավաճանին»։

Երեկ, երբ պաշտոնական Երևանն ու Բաքուն համատեղ հատարարեցին որոշ գերեվարված անձանց, ըստ էության, փոխանակելու մասին, Ալիև Իլհամը խոսեց «հայաստանաբնակ ադրբեջանցիների» Հայաստան վերադարձի վերաբերյալ: Վերջինս նաև պատմեց, թե ինչպես են «բոլշևիկներն Ադրբեջանից խլել Զանգեզուրը»:

Երբեք չեմ ձգտել շքեղ, թանկարժեք զարդեր, մեքենաներ, հագուստներ ունենալ, ապրել անկենդան, ճոխ պալատներում։ Միայն ձգտել եմ ունենալ ապրելու համար անհրաժեշտը, պարզը, ճաշակովը։ Ես ամենուր փնտրել եմ

Այսօր բաքվեցի բռնապետը հայտարարել է. «Հայաստանն ունի երկու տարբերակ։ Առաջին՝ նրանք անմիջապես պետք է 42 կմ երկաթգիծ կառուցեն իրենց կամ եվրոպական ֆոնդերի հաշվին։ Մենք փաստացի համարում ենք դա նրանց սուվերեն տարածքը (սա ուշադրության արժանի միտք է) և ոչ մի պայմանավորվածություն չունենք նրանց սուվերենության մասով։ Բայց պետք է լինի հեշտ հասանելիություն Ադրբեջանից դեպի Նախիջևան։ Չպետք է լինի ոչ մի մաքսային խոչընդոտ, ստուգումներ կամ այլ ընթացակարգեր սահմանին։ Դա մեր օրինական իրավունքն է (այս միտքն էլ չափազանց կարևոր է)»:

Թվում է, թե ամենամեծ աղետն արդեն կատարվել է, և կարելի է զբաղվել առօրյայով՝ քաղաքականությունից մինչև հանգստի պլանավորում։

Փաշինյան Նիկոլի մոտ փոխվարչապետ աշխատող Գրիգորյան Մհերն ասում է, որ «մենք ոչ թե նոր սահման ենք գծում, այլ վերականգնում ենք ՀՀ-ի սահմանները»:

Գյումրիում դեկտեմբերի 7-ին ընդառաջ քաղաքային իշխանության տապալումը հերթական սատանայական սիմվոլիզմի դերսևորում էր, նիկոլական հերթական «գցոցին», իրեն ծառայություններ մատուցածների նկատմամբ։