Երևանում բացվել է «Ֆրեսկո» արդի արվեստի և հոգևոր ֆիլմերի առաջին փառատոնը: «Ֆրեսկո» փառատոնին մասնակցում են ֆիլմեր Հայաստանից, Իտալիայից, Իրանից, Ռուսաստանից, Ֆրանսիայից, Իսրայելից, ՈՒկրաինայից, Միացյալ Թագավորությունից։

Կանոնավոր կերպով նայել եմ «Արմենիա» հեռուստաընկերության ցուցադրած բոլոր սերիալները: Ընկերներիս արդարացի հանդիմանանքին համբերատար պատասխանում եմ. «Որպես ստաժավոր սերիալ դիտող, սերիալներից որոշակի վիճակագրության վրա հիմնվելով, իմ հետևություններն եմ ուզում ներկայացնել` փորձելով օգտակար լինել և՛ հեռուստաընկերությանը, և՛ սերիալների ձեռքը կրակն ընկած, բայց և դրանցից պրծում չունեցող հեռուստադիտողին»:

Հարցս ուղղում եմ նորանշանակ վարչապետին, նրա կառավարության անդամներին ու վերջիններիս տեղակալներին (ի դեպ, նրանց զգալի մասը նույնիսկ չի էլ ծառայել բանակում). այդ ի՞նչ կախարդական փայտիկի ուժով ու զորությամբ են երկիրը դարձնելու սինգապուրյան:

Համաշխարհային տիրապետություն ստեղծելու մոլուցքով տարված գերօլիգարխներն ու իրենց շահերը սպասարկող կորպորացիաները տարբեր ծրագրեր մշակելով փորձում են ամենուր հաստատել իրենց ստեղծած նյութապաշտ արժեհամակարգը, որն իրականում սահմանափակում է մարդու իրավունքները և անհատին դարձնում սպառողական հասարակարգի սպասարկող միջոց:

Հունիսի 17-ին, առավոտյան ժամը 10.30-ի սահմաններում, ականատես եղա մի բարբարոսության. մեր շենքի դիմացի ծառապատ հատվածում, էլեկտրասյուների լապտերներ փոխող մեքենայի (35ԼՏ614) զամբյուղի մեջ ժպտալով կանգնած, էլեկտրական սղոցը ոտքերի տակ դրած՝ դեպի մինչև 5-րդ հարկ ձգվող բարձրուղեշ, սպիտակակեղև և հաստաբուն ծառն էր բարձրանում մի արարած։ Փողոցում կանգնած այս տեսարանին էին հետևում երկու անձինք, որոնցից մեկը, ինչպես հետո պարզվեց, Մալաթիա-Սեբաստիա վարչական շրջանի կանաչապատման բաժնի պետ Արման Պողոսյանն էր (իր ներկայանալով)։

Լեզվաբան, բանասիրական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր ՆԵՐՍԵՍ ՄԿՐՏՉՅԱՆԸ մոտենում է կյանքի 9-րդ տասնամյակին։ Եվ շարունակում է իր բեղմնավոր ու տքնաջան գործը` պահպանել մայրենի լեզվի անաղարտությունը։ Գիտնականի հետ մեր զրույցն ուշագրավ շատ հարցերի պատասխաններ է տալիս։

Մի շարք երկրների հատուկ գործողությունների տեսքով չար ճակատագիրը հետապնդում է Մերձավոր Արևելքին: Չէինք հասցրել ուրախանալ, որ Սիրիայի բանակը և հայկական զինյալ ջոկատները վերջապես ազատագրել են Քեսաբը, երբ նորից տագնապում ենք մեր հայրենակիցների ճակատագրի համար՝ այս անգամ Միջագետքի ու հինավուրց Մոսուլ քաղաքի:

Թոմաս Էդուարդ Լոուրենսը, լրագրող և խմբագիր Լինքոլն Ստեֆենսի բնութագրմամբ` Կայսրության նախակարապետը, քաջատեղյակ էր, «բան էր հասկանում» Փոքր Ասիայի և Մերձավոր Արևելքի գործնական քաղաքականությունից:

Եթե ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը պնդում է, որ Հայաստանի անդամակցումը Եվրասիական տարածքին անդառնալի է (ինչպես ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը) և հավատում է, որ հինգ տարի հետո մենք նվազագույն հաջողությունների հասած կլինենք, փորձենք հասկանալ, թե ինչ է իրենից ներկայացնում մեր ապագա հաջողությունների տարածքը գաղափարախոսական հարթության մեջ: