27.09.2013|
12:35
Մինչ այս աշխարհի հզորները մոլորակը, ֆուտբոլի գնդակ դարձրած, այս ու այն կողմ են «տշում» (ասա, այ ադամորդիներ, ի՜նչ եք ուզում խեղճ երկրագնդից. խելոք վեր ընկեք տեղներդ, էլի. ապրածներս մի կյանք չէ՞), բուն ֆուտբոլում ավելի քաղաքակիրթ հարաբերություններ են` պրծա՞վ իննսուն րոպեն, տղաները նեղ մարդկային բնույթի վիրավորվածություններն արագ մոռանում, իրար հետ պարզ, մարդավարի ողջագուրվում, հաշտ, խաղաղ գնում են իրենց տները: ՈՒ սա ոչ թե լավ է, այլ լավից էլ լավ է, որովհետև ոչինչ այս աշխարհում ավելին չէ սիրով ապրելուց: Գուցե թե խոսքիս նախամուտքը մի քիչ փիլիսոփայական ստացվեց, իմ ընթերցողն եք, ներող կլինեք. տարիքս առած մարդ եմ, կարող է մի քիչ էլ թեմայից դուրս փնթփնթամ: Այնպես որ սրտներիդ մոտ մի ընդունեք, եթե ասածիս մեջ սերը մի քիչ պակաս ու հանդուրժողականությունը մեծ եղավ: Մի խոսքով` իրար հասկացանք: