Ֆրանսահայ լրագրող Լեո Նիկոլյանի մուտքը Հայաստան արգելել են: Նա «Զվարթնոց» օդանավակայանում հացադուլ է հայտարարել: «Ես Հայաստանից գնացողը չեմ, ես հենց այստեղ՝ «Զվարթնոց» օդանավակայանի անձնագրային բաժնում, հայտարարում եմ հացադուլ։ Առանց որոշումը ցույց տալու, առանց հիմնավորման արգելել են իմ մուտքը իմ հայրենիք։ Միգուցե` որովհետև լուսաբանել եմ Ոսկեպարի դեպքերը, եղել եմ Ոսկեպարում»,- իր տեսաուղերձում նշել է Նիկոլյանը:                
 

Սլաքավարնե՞ր, թե՞ սարն ամենքինն է հավասար

Սլաքավարնե՞ր, թե՞ սարն  ամենքինն է հավասար
08.07.2008 | 00:00

ԹՈՂ «ՉՈՒԶՈՂԸ» ՄԵՆՔ ԼԻՆԵՆՔ
Երեկ լրագրողական-քաղաքական մերձաշխարհի քննարկման թեման Ալվինա Զաքարյանի «հրաժարականն» էր: Փաստն ինքնին հիշարժան է: Դե` չէ, ոչ որովհետև երբ ասում ենք անձնագրերի ու հրավերների վարչություն, հիշում ենք, որ «այնտեղից» Քոչարյանն 98-ին ստացավ համապատասխան բարաթն առ այն, որ իրավունք ունի նստել «այս անիծյալ փոշեծծչի ղեկին», որովհետև ուղիղ տասը տարի և դե ֆակտո «ապրում» է Հայաստանում:
Ոչ: Որովհետև սա հերթական քայլն էր, որով Սերժ Սարգսյանը ձերբազատվեց քոչարյանական համակարգից (և թե ինչու է դժգոհում Տեր-Պետրոսյանը Ս. Սարգսյանի կադրային-«ռակիրովկայի» քաղաքականությունից, երբ ըստ լավատեղյակների` «տո լի եշչո բուդետ», մի քիչ «անհասկանալի» է): Չնայած` առաջին քայլն ամենաուժեղն էր. որով պարոն Գրիշա Սարկիսովին ասվեց` միստր, «go home» (հիշենք, որ Գ. Սարկիսյանը պաշտոնը թողնելուց հետո վաճառում է իր «կայքը» և ըստ լավատեղյակների` ցանկանում է հեռանալ Հայաստանից):
Ալվինա Զաքարյանը քաղաքական դեմք չէր, ինչպես միստր Գրիշա Սարկիսովը: Սակայն նրա` ըստ իր զեկուցագրի աշխատանքից ազատումը (համենայն դեպս, երեկ հետկեսօրին այդպես մեզ տեղեկացեց ՀՀ ոստիկանության մամլո քարտուղար պարոն Ս. Շիրինյանը, միևնույն ժամանակ իր զարմանքն արտահայտելով, թե ինչու` մեկ էլ, ու այդպիսի հետաքրքրություն լրագրողներիս մոտ` ընդամենը մեկ վարչության պետի աշխատանքից ազատման առնչությամբ) կապված է բոլորովին այլ հանգամանքի հետ:
Ոնց երևում է` զգուշավոր, դանդաղ, «step by step» քայլարշավով նախագահական մտած Սերժ Սարգսյանը որոշել է գամբիտային համակարգով առաջ շարժվել` «դատաստանն սկսելով սեփական տնից»:
«Սեփական տան» մասին քիչ հետո, բայց որ Աստվածաշնչյան մոտիվացիան կառավարություն-նախագահական տանդեմում գերիշխող է դառնում, ակնառու է ոչ միայն նրանց համատեղ Ճրագալույսային պատարագների ներկայությամբ, այլև դրա շարունակականությամբ:
Դե չէ. նկատի չունենք «այնկողմնային կյանքի»` գերեզմանոցային «խնդրում» տեղի ունեցած վերջին կոռուպցիոն բացահայտման կոնկրետ «ձեռնարկը»: Չնայած, ինչու` ոչ: Շատերին էր թվում, որ Սյունիքի մարզպետի «ծառայողական քննության» հետ կապված ֆիասկոյից հետո, երբ հունիսի 26-ին վարչապետ, Շնորհալու կոդ-բանալուն տիրապետող Տիգրան Սարգսյանն ասաց, թե մեզանում ծաղկում է գերեզմանոցային բիզնեսը. և գերեզմանոցներում լավ-մեծ տեղի համար մեծ փողեր են «պտտվում». «ընդ որում ցինիզմը հասել է գագաթնակետին», և վարչապետը կոնկրետ օրինակ բերեց, շատերը մտածեցին, որ այս անգամ էլ մի հատ «Պավլեին ծառայողաբար կքննեն», «իրավապահներն էլ ամեն ինչ կանեն ամեն բան կոծկելու համար»: Բայց պարզվեց` ոչ. Կարմիր բլուր և Ներքին Չարբախ գերեզմանոցի տնօրեն Լևոն Հովհաննիսյանը էկրաններին հայտնվեց «նալիչնիմ»` 305 հազար դրամ կաշառք վերցնելիս:
ՈՒ թե հիշողություններս լարենք, կհիշենք, որ նույն` հունիսի 26-ի կառավարության նիստի ժամանակ Տիգրան Սարգսյանն անդրադարձավ անձնագրերի և հրավերների վարչության «կոռուպցիոն» աշխատանքներին ևս, ասելով, որ «մենք» բազմաթիվ բողոքներ ենք ստանում մեր քաղաքացիներից, համերկրացիներից առ այն, որ այստեղ ևս «ծառայությունը մատուցվում է պետության անունից, սակայն սակագները սահմանում են մարդիկ և գումարներ են շորթում, արդյունքում ստացվում է վիճակ, որը երբեք չի կարելի հանդուրժել»:
Չհանդուրժվեց, փաստորեն: Եվ «քաղաքականությամբ չզբաղվող» Ա. Զաքարյանն իր զեկուցագրի համաձայն ազատվեց աշխատանքից:
Բայց ողջ խնդիրը և լրագրողների` Սայադ Շիրինյանին «տեղատարափ» անելու պատճառն այն էր, որ տիկին Ալվինան… Սերժ Սարգսյանի համակուրսեցին է: Համատեղությամբ էլ` բարեկամուհին:
Ահա թե որն է այս «հրաժարեմքի» ողջ հմայքը:
Ընդ որում, «գործից հասկացողների» կաստան պնդում է` այսպիսի «նոու հաուներ» դեռ շատ են լինելու առաջիկայում, որովհետև իսկապես իշխանական տանդեմն ուզում, հավատում և քայլեր է ձեռնարկելու բոլորի համար հավասար դաշտ ստեղծելու համար` իրականացնելու ոչ միայն երկրորդ սերնդի բարեփոխումները, նախընտրական խոստումները, այլև համակարգային այն փոփոխությունները, որոնց մի մասի առնչությամբ ասվում, մյուսը` լռելյայն «շրջանցվում» է` պարզապես արվելու համար. «Մի վեց ամիս համբերեք, կտեսնեք, թե ինչ փոփոխություններ են կատարվելու Հայաստանում»: Հավատացնում են:
«Պոդումայեշ»` վեց ամիս: Տասը տարի համբերել ենք, այդքան էլ կհամբերենք:
Իսկ եթե պարզվեց, որ թափանիվի տակ մնացին ընդամենը սլաքավարնե՞րը և այն էլ գոլորշին բաց թողնելու համա՞ր:
Խնդրեմ, ապացուցեք հակառակը: Թող «չուզողը» մենք լինենք:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 4984

Մեկնաբանություններ