Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Երազել ու թռչել, այո, պետք է, բայց ձեր իշխանությունը բոլորին է թևաթափ անում

Երազել ու թռչել, այո, պետք է, բայց ձեր իշխանությունը բոլորին է թևաթափ անում
03.02.2021 | 11:31

Երբ հարցնում եմ՝ ո՞ւմ կուզեի իշխանության տեսնել, պատասխանում եմ՝ ռոմանտիկներին: Պատասխանս շատերին է զարմացնում, քանի որ պատկերցնում են, թե իշխանության ղեկին սենտիմենտալ ու սիրահույզ դեմքերի եմ ցանկանում տեսնել: Իմ երազած՝ ռոմանտիկների իշխանությունն, իհարկե, կարող է թե՛ սիրառատ ու նրաբնկատ, թե՛ սենտիմենտալ ու նրբազգաց լինել, բայց ռոմանտիկի առաջին ու ամենակարևոր բնութագրիչը երազող լինելու հատկանիշն է: Իշխանություն, որ կերազի իրապես հզոր պետության, իրապես անպարտելի բանակի, իրապես ժողովրդավար հասարակության, իրապես հպարտ ու արժանապատիվ քաղաքացու մասին: Իշխանություն, որ կերազի ոտք մեկնել աշխարհի հզոր երկրների հետ, լսելի լինել դրսի բոլոր ամբիոններում, կերազի ձրբազատվել թայֆայական ու ազգականային մտածելակերպից, ու, որ ամենակարևորն է, կերազի կրթությունը դարձնել պետության անվտանգության և առաջընթացի թիվ մեկ բաղադրիչն ու երաշխիքը: Երազկոտ մարդն ուղղակի չի կարող հայտարարություններ անել, ավելին՝ ընդհանրապես հայտարարություն չի անի: Կերազի, կպրպտա ու լուռումունջ կհասնի իր երազանքին: Գրեթե վստահ եմ՝ այս տրամաբանությանից է բխում Ազգային ժողովի կրթության, գիտության, մշակույթի, սպոտի, եպրիտասարդության և սփյուռքի հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ Մխիթար Հայրապետյանի այն միտքը, թե մեզ երազել ու թռչել է պետք: Լիովին համակարծիք եմ նրա հետ, այո, վեր հառնելու ու հզորանալու համար նախ երազել, ապա թռչել է պետք: Իսկ սավառնելու համար թևեր ու տարբեր քամիներից չկոտրվելու կամք է անհրաժեշտ:


Ես ուզում եմ թռչել, պրն Հայրապետյան, պետության ու հայրենիքի մասին էլ ամենահամարձակ երազանքներն ունեմ: Բայց քաղաքական այն թիմը, որի անդամ եք նաև Դուք, ոչ միայն երազել, այլ թռչել չգիտի, ավելին՝ բոլորիս թևաթափ է անում: Թե ինչի՞ մասին են երազում «Քղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունն ու «Իմ քայլը» դաշինքը, տեսանելի է բոլորիս. «վհուկների որս» հայտարարել, խոսել «վնգստացող» դատավորների» ու «կոշիկ լիզողների» մասին, Հրայր Թովմասյանին ամեն գնով պաշտոնանակ անել ՍԴ նախագահի պաշտոնից և այլն, և այլն:


Պատերազմն, այո, կարող էր արժեքների վերանայման, որդեգրած քաղաքականության փոփոխության, ամբիցիաներից հրաժարվելու դասը տալ, բայց ձեր իշխանությունը, ինչպես տեսնում եք, առհասարակ դասեր չի քաղում: Ասում եք՝ կառավարական կաբինետի փոփոխություն, ո՞րն է այդ փոփոխությունը՝ Գարիկ Սարգսյանին պետգույքի վարչության պետ նշանակե՞լը, թե՞ Արայիկ Հարությունյանին վարչապետի խորհրդականի պաշտոնում տեղավորելը: Ձեր թիմը քննադատություն լսել չի ուզում, մտածում է՝ ամեն ինչ ճիշտ է անում, ավելին՝ ինչ անում է, լավ է անում: Մոտավորապես նույնն էր ասում նաև Սերժ Սարգսյանը: Ի՞նչ տարբերություն «ինչքան ուզենք, էնքան կխփենք» ու «ինչ պետք է, դա էլ բանակցում ենք» հայտարարությունների միջև:


Մենք գրեթե տարեկիցներ ենք, պրն Հայրապետյան, ու «հեղափոխական» իշխանության մեծամասնությունն իմ ու Ձեր տարիքի մարդիկ են: Երիտասարդին բնորոշ հախուռն, ամբարտավան կեցվածքը պետք է մի կողմ դնել ու ընդունել մի պարզ ճշմարտություն՝ թերանալն ու վրիպելը մեղք չէ: Մեղք է դրա մասին չցանկանալ լսելն ու արդարացնել ամենականհայտ սխալը: Երազկոտ մարդը, միայն երազելով, հաջողության չի կարող հասնել, դրան տքնաջան աշխատանքով, ընկնելով ու բարձրանալով, խորհուրդ լսելով ու քննադատությունից չխուսափելով կարելի է հասնել: Այս ամենի շուրջ կուզեի Ձեզ հետ զրուցել տեսախցիկի առաջ (կամ առանց դրա)՝ առանց կաշկանդվելու, անկեղծ ու բաց: Բոլորին լսելու պատրաստակամությունն էլ թռչել պատրաստվող մարդու բնութագրիչներից է:


Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 61630

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ