Սկսվել է Աֆրիկյանների ակումբի շենքի ապամոնտաժումը: Շենքի մոտ հավաքվել են քաղաքացիական ակտիվիստներ, ովքեր պայքարում են ընդդեմ շենքի ապամոնտաժման:

Ինչպես նշեցի` անգիտություններով շաղախված այդ վահանակներում, որոնք մինչև այժմ էլ տեղադրված են վանքի տարածքում, և հրատարակված գրքույկում զանազան անհեթեթությունների հետ ազդարարվում է, որ.

Ֆրանսաբնակ պատմաբան Արթուր Բեյլերյանը Մեծ Բրիտանիայի արտաքին գործերի նախարարության արխիվում հայտնաբերել է մի փաստաթուղթ, ըստ որի 1915 թ. հունվարի սկզբին տեղի է ունեցել հույժ գաղտնի մի ժողով, որին մասնակցել են 5 հոգի` Թալեաթը, դոկտոր Բեհաեդդին Շաքիրը, Կոստանդնուպոլսի քաղաքագլուխ Իսմայիլ Ջանբոլաթը, դոկտոր Նազըմը և ռազմական նախարարության քաղաքական բաժնի փոխտնօրեն գնդապետ Սեյֆին:

... Մասնագիտությամբ հոգեբան և թուրքագետ եմ, երկու ոլորտում էլ աշխատել եմ մի քանի տարի: 2012 թվականին, երբ ավարտում էի ԵՊՀ մագիստրատուրան, միաժամանակ աշխատում էի որպես լեզվի ուսուցիչ և թարգմանիչ, նույն այդ ժամանակ ծանոթացա մի սփյուռքահայ երիտասարդի հետ, որը բնակվում էր հին հայկական Տիգրանակերտ քաղաքում և «երազում էր» հայ աղջկա հետ ամուսնանալով պահպանել իր հայկական ինքնությունը և ապահովել իր սերունդների հայեցի դաստիարակությունը օտար ու թշնամական թուրքական միջավայրում:

Սկզբից ևեթ ընթերցողի տարակուսանքը ընտրածս վերնագրի վերաբերյալ փարատելով շեշտեմ, որ խոսքս ամենևին էլ կործանարար հողմերի նման անցած դարերում Հայաստան արշաված բարբարոսական ցեղերի ու ցեղախմբերի, կամ էլ պարսկական, բյուզանդական, արաբական, սելջուկ-թուրքական, մոնղոլ-թաթարական բանակների արշավանքների մասին չէ: Այդ անցած-գնացած ժամանակների վերաբերյալ փաստեմ. վերոնշյալ արշավանքների ընթացքում, օտարների ձեռնարկած առաջին իսկ գործողություններով հայությանը բնաջնջելուց զատ, եղել են նաև պատմական հիշողությունները կրող հայ մարդու մշակույթի` գիր ու գրականության, ազգի հարատևությունն ապահովող կրթության ու մշակութային օջախների` վանքերի ու եկեղեցիների ոչնչացումներ: Ասել է` մեր թշնամիները նույնիսկ մեզնից առավել են գիտակցել, որ ազգի պատմության ու մշակույթի հարատևությունը պայմանավորված է պատմական ու հոգևոր հիշողության և նյութական ժառանգության արժեքներով: Այնպես որ, եթե մարդուն կտրում ես այդ հիշողություններից, ապա մարդը, ասել է թե` ազգը, ժողովուրդը, դառնում է ժամանակների քաղաքականությանը հլու-հնազանդ ենթարկվող զանգված, կամակատար, ստրուկ:

Բիրմայում հայերը հաստատվել են XVII դ. վերջին. դրա ապացույցն են 1725 թ. և 1737 թ. հայերեն, բիրմայերեն ու պորտուգալերեն արձանագրություններով տապանաքարերը:

Ինձ համար շատ դժվար է վերհիշել մանկությունս, առավել ևս գրել այդ տարիների մասին: Վերհուշը ծանր ապրումներ է ծնում: Միշտ մտածել եմ, որ օրերից մի օր կխամրեն այդ հուշերը, ու առանց հուզվելու կկարողանամ թղթին հանձնել աքսորավայրում անմեղ մարդկանց կրած տառապանքները և իմ կորսված մանկությունը: Դա դեռևս ինձ չի հաջողվում:

«Կատին. լեհական պատմության ամենաողբերգական էջերից մեկը: 1940 -ի գարնանը Խորհրդային Միության ներքին գործերի ժողովրդական կոմիսարիատի ուժերով Սմոլենսկ քաղաքի մոտ գտնվող Կատինի անտառում գնդակահարվել է շուրջ 22 000 լեհ սպա:

Այնուհետև շարունակելով ճանապարհը դեպի Մարաշ, երբ մոտեցանք առաջին սարի ստորոտին, Սև հարյուրապետը հրամայեց մեզ երկշարք անել ու վազեցնել, որովհետև ճանապարհն անցնելու էր ցորենի արտերի և անտառի միջով:

Ծանոթանալով Ձեր բազմակողմանի փաստարկված հոդվածին, որտեղ ներկայացնում եք Անաստաս Միկոյանի իրական դիմագիծը, համոզված էինք, որ ուշքի կգան բոլոր մոլորյալները և կհրաժարվեն խորհրդային այդ գործչի արձանը Երևանում կանգնեցնելու մտադրությունից։