Հայաստանի քննչական կոմիտեն (ՔԿ) սեպտեմբերի 18- ին հայտարարեց, թե հայաստանում վնասազերծվել է մի խումբ, որն իբրև թե հավաքագրել է մասնակիցներին և Երևանում իշխանությունը զավթելու նպատակով կազմակերպել նրանց նախապատրաստությունը Ռուսաստանում։

«Հայը պատմական հայրենիքը գերադասում է իրական հայրենիքից: Գերադասում է, քանզի պատմական հայրենիքը խնամք չի պահանջում: Այդ հայրենիքը տուրք չի պահանջում, քրտինք չի պահանջում, պաշտպանության կարիք չունի: Եվ այդ հայրենիքի հմայքն այն է, որ այնտեղ ապրելը պարտադիր չէ: Եվ հարյուրամյակներ շարունակ մենք մեր հայրենիքը մաս-մաս դարձնում ենք պատմական հայրենիք ու կապվում ենք հավաքական, չպարտավորեցնող, սրտագին սիրով»։

Սովետի տարիներին մի արտահայտություն կար՝ ազատ-անկախ Հայաստան։ Իրականում՝ էդ արտահայտությունը Հայաստանի հետ կապ չուներ, մարդկանց մասին էին ասում, օրինակ, ասում էին՝ գործդ պրծար, ինչ ուզում ես՝ արա, ազատ-անկախ Հայաստան։ Դրա համար էլ ոչ ոք չէր պատժվում էդ բառերի համար, հանգիստ ասում էին։ Ազատ, անկախ Հայաստանն էն աստիճանի անհնարին թվացող բան էր, որ ոչ մեկի մտքով անգամ չէր անցնում, որ ինչ-որ մեկը կարող ա դա բառացի հասկանա։

Նրանք,ովքեր ոտնձգությունններ են կատարել Հայաստանի անկախության և ինքնիշխանության դեմ, պաթետիկ խոսքերով շնորհավորում, մաղթանքներ են հղում, այդ խոսքերի անկեղծությանն իրենք էլ չեն հավատում։ Հայաստանի պետական անկախությունը իշխող կլանների կողմից օգտագործվել և օգտագործվում է պետբյուջեն, երկրի հարստությունները թալանելու համար, ուստի բնակչության մի զգալի մասը Հայաստանի անկախությունն . է համարում մեր բոլոր դարդերի պատճառը։ Ցավալի փաստ է, որ Հայաստանը չունի քաղաքական, տնտեսական, ռազմական, տեղեկատվական անկախություն։

Իմ խորին համոզմամբ, այս ուղեղի «ասֆալտչիների» իշխանությունը, ըստ Ադրբեջանի հետ անցկացրած «խորաթաների», չի ստորագրի, այսպես կոչված, «խաղաղության» թրքահաճո «թուղթը», Հայաստանի ժողովրդին քթից բռնած դեռ շատ կկերակրեն զանազան մտացածին իրավիճակներով ու սպառնալիքներով, դեռ շատ կչափեն դյուրահավատների վախն արդեն հերթական պատերազմի սպառնալիքներով:

Բրիտանական այս գիգանտը, թերևս, տարիներ առաջ էր փորձում լքել Ադրբեջանը, բայց փաստն արձանագրվում է այժմ։

Այսօր Տիգրան Աբրահամյանն անդրադարձել է ԱԽՔ Արմեն Գրիգորյանի այն արտահայտությանը, թե «մեր անվտանգության ձախողման պատճառն այն է եղել, որ անվտանգության սպառնալիքի դեպքում զանգել ենք Մոսկվա, ուրիշ որևէ տարբերակ չի եղել»: Աբրահամյանը նաև հանգամանալից բացատրել է, թե ինչն ինչոց է, և ո՞ւր են տանում ԱԽՔ-ի այդ «բացահայտումները»:

Պարտության ճգնաժամը և աշխարհիկ էլիտաների անճարակությունն այլ ընտրություն չէին թողել. կա´մ պետք է լիներ Գեներալ՝ ամուր ձեռք (պարզվեց՝ այդպիսին չունենք), կամ՝ հոգևորական, մարդկային արժեքներ քարոզող, մարդուն մարդկայնությունը վերադարձնող անհատ...

Ես սիրում եմ խոտի կանաչությունը պուտ-պուտ ընդհատող դաշտային ծաղիկների հոտը, հենց նոր սկսված անձրևից թրջված ասֆալտի հոտը ու անձրևից հետո ծիկրակող արևի հոտը, ծիածանի հոտը, ինչ-որ մեկի բաց պատուհանից առավոտվա սառը օդին խառնվող բոված սուրճի հոտը, հենց նոր կուրծք կերած նորածնից բուրող կաթի հոտը ու հացի փռից քթիդ խփող թարմ հացի հոտը, դանակի տակից դուրս պրծնող կտրտած վարունգի հոտը, կողքովս անցնող գեղեցկուհուց հետո օդի մեջ մնացող մեղմ օծանելիքի հոտը, հարևան բակից եկող ու ախորժակս արթնացնող խորովածի հոտը, սեխի անհարթ մաշկը մթնոլորտի նման պարուրած նուրբ մեղրահոտը, բողբոջած բալենու հոտը, լուսնի քնաբեր շողերից լռած քաղաքի հոտը, սիրահարված ծղրիդի ճռռոցից կտրատվող գիշերվա հոտը։

Հայտնի անձնավորությունը, Հայրենիքի ու Պետության մասին խոհափիլիսոփայական «դասախոսությունների» միջոցով, փորձում է արդարացնել իր քաղաքականության կամ դրա բացակայության արդյունքում առաջացած ողբերգական հետևանքները, ինչպես նաև իմաստավորել շարունակական կապիտուլյացիայի նորանոր զիջումները։