ԱՐՑԱԽՆ աշխարհասփյուռ ողջ հայության հավաքական «Միտքն էր,Պատիվն էր ու Խիղճը»... և վե՛րջ:

Սա Ստեփանակերտի մանկությանս փողոցն է։ Լուսանկարել եմ, 2021թ, սեպտեմբերին։ Այնքան լավատես էի, որ հաշիվ չէի տալիս, որ այն իմ վերջին այցելությունն է…

2020 թ. դեկտեմբերից մինչև 2023 թ. Արցախի վերջնական հայաթափումը բազմիցս փորձել եմ Արցախի իշխանություններին, հատկապես ԱԺ-ին, հասկացնել, որ պետք է 2020 թ. պայմանավորված պատերազմի գնահատականը տալ, մատնացույց անել այդ ամենի գլխավոր մեղավորին ու շարքային մեղավորներին։ Անգամ ինքս նամակի տեքստ եմ պատրաստել, որ Արցախի քաղաքական ուժերն այդ նամակն իրենց ուզած ձևով խմբագրեն, փոփոխեն ու մինչև 2020 թ. տարեվերջ հրապարակեն որպես հայտարարություն։ Մեկ-երկու քաղաքական ուժ խոստացան ծանոթանալ, բայց հետո ոչ մեկի ձեն-ձունը չլսվեց։ Ստիպված նամակ պատրաստեցինք ու Արցախի հայտնի մտավորականներով ու զինվորականներով ստորագրեցինք և այն տպագրեցինք հայաստանյան մամուլում։ Բայց, չնայած նամակը հնչեցրին նաև ՀՀ հեռուստատեսությամբ, դա այն ուժը չուներ, որ կունենար, եթե դա անեին Արցախի քաղաքական ուժերը։

Մեկ տարի առաջ այս օրը հայկական Արցախը մաքառում էր:

Արցախի Հանրապետության բռնազավթման հետևանքով արձանագրված նյութական կորուստների վիճակագրությունը (ըստ Ջենեսիս Արմենիա ուղեղային կենտրոն հիմնադրամի հետազոտության). 12 քաղաք 241 գյուղ․․․

Անցած տարի նույն այս օրը Արցախից 2020 թվականի պատերազմից չվախեցած ու հողը չլքած հարյուրավոր տղաների սպանեցին, որոնցից շատերին անձամբ ճանաչում էի և նույնիսկ բլոկադայի ժամանակ հետները կապ պահում։

Սխալ ու տխմար հարց է։ 1. Արցախցին 35 տարվա մեջ ընտանիք է կազմել արկերի ձայնի տակ։ 2. ՈՒնեցել է նվազագույնը 3 երեխա։

Դեռ մեկ տարի առաջ երկիր ու հանրապետություն էինք, հայրենիքում ապրող ու մաքառող ժողովուրդ՝ արցախահայություն:

Արցախի անկախության օր են աջ ու ձախ շնորհավորում։

Մենք գիտակցում ենք, չէ՞, որ ամիսներով մերժված, դրժված ու դավաճանված Արցախն այսօր ներկայանում է որպես պռնկեպռունկ ցասումով լցված մի վիթխարի տակառ: