Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Կյան­քը կանգ է ա­ռել, ժա­մա­նա­կը՝ ոչ

Կյան­քը կանգ է  ա­ռել, ժա­մա­նա­կը՝ ոչ
03.04.2020 | 00:03
Չգի­տեմ դուք ոնց, ես հոգ­նել եմ ա­մեն օր մահ­վան հա­մաշ­խար­հա­յին վի­ճա­կագ­րու­թյուն կար­դալ, գե­րա­դա­սում եմ ի­մա­նալ ա­պա­քին­ված­նե­րի թի­վը: Ես կամ ա­նուղ­ղե­լի լա­վա­տես եմ, կամ ա­նուղ­ղե­լի բթա­միտ, ո­րով­հետև հա­մոզ­ված եմ, որ հա­մընդ­հա­նուր վտան­գի դեպ­քում ըն­թա­ցիկ խն­դիր­նե­րը ան­կարևոր են, պետք է միա­սին վտան­գը վե­րաց­նել, հե­տո վե­րա­դառ­նալ ըն­թա­ցի­կին: Ըն­կերս գրել էր. «Կյան­քը կանգ է ա­ռել, ժա­մա­նա­կը՝ ոչ»: Թվա­ցյալ է՝ կյան­քը կանգ չի ա­ռել, կյանքն ին­քը ժա­մա­նակ է:
Իբրև ա­նուղ­ղե­լի լա­վա­տես հա­մոզ­ված եմ, որ այս ա­մե­նը ա­վարտ­վե­լու է ա­վե­լի ա­րագ, քան պատ­կե­րաց­նում ենք, մենք դուրս ենք գա­լու փո­ղոց, եղրևա­նի­ներ ենք գնե­լու ու ձուլ­վե­լու ենք անկ­րկ­նե­լի բույ­րին, խե­լա­հեղ գե­ղե­ցիկ եր­կն­քի տակ ապ­րե­լու ենք, գժ­վե­լու ենք ու գժ­վաց­նե­լու ենք մեր հա­րա­զատ­նե­րին ու ըն­կեր­նե­րին՝ մեր ան­կան­խա­տե­սե­լի պահ­ված­քով՝ ինչ­պես միշտ:
Իբրև ա­նուղ­ղե­լի բթա­միտ՝ ես նաև հա­մոզ­ված եմ, որ բո­լորս պի­տի այս­պի­սին լի­նենք:
Բայց՝ չենք: Կո­րո­նա­վի­րու­սի հա­յե­լին ցույց է տա­լիս, որ մեր մեջ homo politicus-ը գե­րա­զան­ցում է homo sapiens-ին, ի­մա` չի զգում ու չի հաս­կա­նում, որ պան­դե­միան հա­մընդ­հա­նուր ա­ղետ է, չի ե­կել, որ ինչ-որ մե­կին օգ­նի, ինչ-որ մե­կին խան­գա­րի: Չի հաս­կա­նում, որ պան­դե­միան մի­ջոց չէ՝ սե­փա­կան հար­ցե­րը լու­ծե­լու, վտանգ է, ա­ղետ, չա­րիք, որ պի­տի ոչն­չաց­նել՝ ապ­րե­լու հա­մար:
Տե­ղե­կատ­վու­թյան հոր­ձան­քի մեջ գե­րակշ­ռում է նե­գա­տի­վը, աշ­խար­հի բո­լոր լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րը բազ­մաց­նում են նե­գա­տի­վը՝ դարձ­նե­լով հաղ­թա­կան ու ան­հաղթ: Դա ընդ­հան­րա­կան սխալ է: Չի­նաս­տա­նը մաքր­վում է վա­րա­կից, Ի­տա­լիա­յում, Իս­պա­նիա­յում վա­րա­կի տա­րա­ծու­մը չի նվա­զում, նվա­զում են մա­հե­րը, ու դա հրա­շա­լի է: ԱՄՆ-ը դի­մադ­րում է: Հա­յաս­տանն էլ է դի­մադ­րում: Մեզ­նից ա­մեն մե­կը ու­նի դի­մադ­րու­թյան իր ձևն ու մա­կար­դա­կը, ու դա բնա­կան է: Homo sapiens-ը ինձ պար­տադ­րում է մի վար­քա­գիծ, homo politicus-ը` այլ: Տեղ-տեղ նրանք հա­մա­միտ են, տեղ-տեղ հա­կա­ռակ կար­ծիքն ու­նեն: Homo sapiens-ը ա­սում է՝ մնա տա­նը, չվա­րակ­վես ու չվա­րա­կես՝ քո ա­ռա­քե­լու­թյու­նը ժա­մա­նա­կի այս շր­ջա­նի մեջ այդ­քանն է, բայց homo politicus-ը ա­ռար­կում է՝ մտա­ծե­լը շքե­ղու­թյուն չէ, բնա­կան գոր­ծըն­թաց է: ՈՒ քա­նի որ բնա­կան գոր­ծըն­թաց է, բնա­կան է հար­ցեր տա­լը: Օ­րի­նակ՝ ՀՀ վար­չա­պե­տը պան­դե­միա­յի հետևանք­նե­րից հա­մոզ­վե՞ց, որ պետք է տն­տե­սու­թյան կա­ռուց­վածք փո­խել: Զբո­սաշր­ջու­թյունն ու սպա­սարկ­ման ո­լոր­տը օ­բյեկ­տի­վո­րեն փլուզ­վում են ա­ռա­ջի­նը: Ֆորս մա­ժո­րը ա­ռա­ջի­նը ըն­թա­ցիկն է ոչն­չաց­նում: Պե՞տք է վե­րա­կանգ­նել: Ի­հար­կե: Բայց սա ան­հեր­քե­լի ա­պա­ցու՞յց չէ, որ պե­տու­թյու­նը պետք է ար­տադ­րու­թյու­նը զար­գաց­նի, ոչ թե գու­մար­նե­րը փո­շիաց­նի պարգևավ­ճար­նե­րի ու ֆլեշ­մո­բե­րի վրա: Մենք հնա­րա­վո­րինս ջա­նում ենք ու­րիշ պե­տու­թյուն­նե­րից գնել թես­տեր ու թո­քե­րի օ­դա­փոխ­ման սար­քեր, ին­չու՞ չենք ու­նե­ցել մեր ար­տադ­րու­թյու­նը: Ին­ժե­ներ­նե՞ր չու­նենք, տեխ­նո­լո­գիա­նե՞ր չու­նենք: Ի՞նչ ենք ա­րել, որ ու­նե­նանք: Հի­մա չէ, ա­ռաջ: Ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րը պա­տաս­խա­նա­տու է ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան կազ­մա­կերպ­ման հա­մար, նախ­կին­նե­րը մե­ղա­վոր են, սխալ են, գույք պարտ­քի դի­մաց՝ հզո­րու­թյուն­նե­րը օ­տա­րել են, տն­տե­սա­կան հե­ղա­փո­խու­թյան մեջ չկա՞ր ա­ռող­ջա­պա­հա­կան ար­տադ­րու­թյուն: Թե՞ գործն ա­վարտ­վում էր միայն ՓԱ­ԿԵ­ԼՈՎ, մեկ էլ՝ ծխե­լու դեմ պայ­քա­րով: Ար­սեն Թո­րո­սյա­նը փա­կում էր՝ ինչ աչ­քով ընկ­նում էր: «Ա­նար­դյու­նա­վե­տու­թյան» պատ­ճա­ռով: Ֆորս մա­ժո­րը կա­վարտ­վի, կփոխ­վի՞ նրա մտա­ծե­լա­կեր­պը, թե՞ այս­քա­նից հե­տո է­լի կմե­ղադ­րի բժիշկ­նե­րին ու յու­րա­յին­նե­րով ի­րեն շր­ջա­պա­տե­լով՝ աս­պա­րե­զից դուրս կմ­ղի փոր­ձա­ռու­նե­րին ու հե­ռան­կա­րա­յին­նե­րին: Նա միա­կը չէ: Դա տրենդ է բո­լոր աս­պա­րեզ­նե­րում՝ «Լա­վա­գույն ա­վան­դույթ­նե­րը շա­րու­նակ­վում են» սկզ­բուն­քով:
Հըն­թացս պան­դե­միա­յի դեմ պայ­քա­րի նո­րա­նոր ձևե­րի փնտր­տու­քի մեջ վար­չա­պե­տը ժա­մա­նակ կու­նե­նա՞ մտա­ծե­լու, որ Ի­ՐԱ­ՎԻ­ՃԱԿ Է ՓՈԽ­ՎԵԼ: Ինք­նա­բե­րա­բար ա­ռա­ջա­նում են խն­դիր­ներ, որ ին­քը հար­կադր­ված է լու­ծել: Օ­րի­նակ՝ այս գար­նա­նը, գու­ցե ամ­ռանն էլ տրանս­ֆերտ­ներ չեն լի­նե­լու, ոչ միայն դր­սից փող չի մտ­նե­լու, այլև՝ հա­զա­րա­վոր մար­դիկ երկ­րից դուրս չեն գա­լու, նրանց աշ­խա­տանք է պետք: Ճգ­նա­ժա­մի չի­նա­կան հիե­րոգ­լի­ֆի հա­կա­ռակ կող­մը՝ ՀՆԱ­ՐԱ­ՎՈ­ՐՈՒ­ԹՅՈՒ­ՆԸ, դա է: ՈՒ հնա­րա­վո­րու­թյու­նը այ­սօր պե­տու­թյան ա­ջակ­ցու­թյունն է ար­տադ­րո­ղին:
Նոր ար­տադ­րու­թյուն­ներ ստեղ­ծո­ղին, նոր աշ­խա­տա­տե­ղեր ստեղ­ծո­ղին: Հրա­շա­լի է, որ Վրաս­տա­նի վար­չա­պետ Գեոր­գի Գա­խա­րիան հայ­տա­րա­րել է՝ կա­ռա­վա­րու­թյան ո­րոշ­մամբ՝ բո­լոր բա­ժա­նորդ­նե­րի փո­խա­րեն, որ սպա­ռում են ա­վե­լի քան 200 կՎտ է­լեկտ­րաէ­ներ­գիա և ա­վե­լի քան 200 խմ բնա­կան գազ, պե­տու­թյու­նը կվ­ճա­րի 3 ամս­վա վճար­նե­րը: Նաև՝ աղ­բա­հա­վա­քու­թյան, նաև` ջրի: Նա նշել է, որ կո­րո­նա­վի­րու­սա­յին հա­մա­վա­րա­կը ծանր հար­ված է տն­տե­սու­թյա­նը, կա­րող է ա­ռա­ջաց­նել աշ­խա­տա­տե­ղե­րի կո­րուստ, և կա­ռա­վա­րու­թյունն ա­մեն ինչ ա­նե­լու է բնակ­չու­թյա­նը պաշտ­պա­նե­լու հա­մար: Պան­դե­միա­յի հետևանք­նե­րի վե­րաց­ման մեջ աշ­խար­հի եր­կր­նե­րը եր­կու մա­սի են բա­ժան­վում՝ ԱՄՆ-ը, Ֆրան­սիան, Մեծ Բրի­տա­նիան, Սեր­բիան, Հնդ­կաս­տա­նը, գու­ցե նաև այլ եր­կր­ներ, բնակ­չու­թյա­նը միան­վագ գու­մար են տա­լիս՝ կեն­ցա­ղա­յին ծախ­սե­րի ու սո­ված չմ­նա­լու հա­մար: Այդ գու­մար­նե­րը ա­րագ վե­րա­դառ­նում են պե­տու­թյա­նը՝ պա­հե­լով սպառ­ման շու­կան ու ար­տադ­րու­թյու­նը: Մյուս մա­սը փոր­ձում է ար­տադ­րու­թյու­նը պա­հել, որ մար­դիկ աշ­խա­տանք չկորց­նեն, բայց օ­րե­ցօր խս­տա­ցող կա­րան­տի­նի պայ­ման­նե­րում աշ­խա­տե­լը դառ­նում է ապ­րիո­րի ու վտան­գա­վոր:
Իմ ներ­սի homo politicus-ը ինձ հա­մա­ռո­րեն հարց­նում է՝ ժա­մա­նա­կը չէ՞, որ փոխ­վի կա­ռա­վա­րու­թյան կա­ռուց­ված­քը: Ֆորս մա­ժո­րը ու­նի իր պար­տադ­րանք­նե­րը, չի կա­րող եր­կի­րը նախ­կին կա­նոն­նե­րով կա­ռա­վար­վել ու վե­րա­կանգ­նել է պետք նա­խա­րա­րու­թյուն­նե­րը, որ չհիմ­նա­վոր­ված փակ­վել էին: Օ­րի­նակ՝ գյու­ղատն­տե­սու­թյա­նը, օ­րի­նակ՝ ար­դյու­նա­բե­րու­թյա­նը, օ­րի­նակ՝ է­ներ­գե­տի­կա­յի: Օ­րի­նակ՝ մշա­կույ­թի: Նկա­տե՞լ եք, որ ոչ վար­չա­պե­տը, ոչ պա­րե­տը, ոչ նա­խա­րա­րը ոչ մի խոր­հր­դակ­ցու­թյան, ոչ մի նիս­տի ժա­մա­նակ դեռ չեն անդ­րա­դար­ձել կոնկ­րետ մշա­կույ­թին ու մշա­կույ­թի մարդ­կանց:
Բա­ցի՝ ընդ­հան­րա­կան ո­րո­շում­նե­րը՝ փակ­վել են թատ­րոն­նե­րը, հա­մեր­գաս­րա­հե­րը, ցու­ցաս­րահ­նե­րը, և այլն, և այլն: Ինչ­պե՞ս են այ­սօր ապ­րում նրանք ու ինչ­պե՞ս են դի­մա­նում: Պե­տու­թյան հա­մա­տա­րած ան­տար­բե­րու­թյա­նը նրանք պա­տաս­խա­նում են ի­րենց հա­մա­տա­րած ան­տար­բե­րու­թյամբ՝ փայ­տը եր­կու ծայր ու­նի: Մնա­ցոր­դա­յին վե­րա­բեր­մուն­քը մշա­կույ­թին փաս­տա­ցի մեր կյան­քից դուրս է մղել մարդ­կանց, որ պե­տու­թյան անձ­նա­գիրն են ցան­կա­ցած երկ­րի հա­մար: Բայց ոչ Հա­յաս­տա­նի: Ին­չու՞ ոչ ոք՝ ոչ մի գրող, նկա­րիչ, դե­րա­սան, ե­րա­ժիշտ, գիտ­նա­կան իր պարտ­քը չի հա­մա­րում դի­մել բո­լո­րիս քա­ջա­լե­րան­քի, հույ­սի ու «ձա­խորդ օ­րե­րը կու­գան ու կեր­թա­ն»-ի խոս­քով: Ո­րով­հետև ոչ ոք չի հա­մա­րում, որ իր խոս­քը պետք է, կարևոր է, ազ­դե­ցու­թյուն կու­նե­նա, սպաս­ված է: ՈՒ դա դա­ժան է բո­լո­րիս հա­մար: Դա­ժան պա­տաս­խան է ոչ թե իշ­խա­նու­թյա­նը, այլ մեզ, որ հա­մա­ձայ­նել ենք իշ­խա­նու­թյան ո­րո­շում­նե­րին: Չենք դի­մադ­րել, չենք պա­հան­ջել, չենք ա­պա­ցու­ցել, որ սխալ է: Եվ ոչ միայն մշա­կույ­թի հար­ցում:
Ա­մե­րի­կա­ցի մի­լիար­դա­տեր, Tesla և SpaceX ըն­կե­րու­թյուն­նե­րի տնօ­րեն Ի­լոն Մաս­կը հի­վան­դա­նոց­նե­րին ար­հես­տա­կան շն­չա­ռա­կան հա­մա­կար­գեր է անվ­ճար տրա­մադ­րում։ «Մենք հա­վե­լյալ հա­մա­կար­գեր ու­նենք, որ ամ­բողջ աշ­խար­հով մեկ հի­վան­դա­նոց­նե­րին կա­ռաք­վեն: Սար­քե­րի և ա­ռաք­ման հա­մար որևէ գու­մար չի գանձ­վի։ Միակ պա­հանջն այն է, որ սար­քա­վո­րում­ներն ան­մի­ջա­պես օգ­տա­գործ­վեն հի­վանդ­նե­րի հա­մար և պա­հեստ­նե­րում չմ­նան: Խնդ­րում եմ՝ ինձ կամ @Tesla-ին տե­ղե­կաց­նել»,- գրել է Մաս­կը: Lamborghini-ին հայ­տա­րա­րել է, որ վե­րա­զի­նում է ո­րոշ ար­տադ­րա­մա­սեր՝ բժշ­կա­կան դի­մակ­ներ ար­տադ­րե­լու հա­մար: Գոր­ծա­րա­նը մեկ օ­րում կար­տադ­րի 1000 բժշ­կա­կան դի­մակ և 200 պաշտ­պա­նիչ էկ­րան: Ֆրան­սիա­յի օ­ծա­նե­լիք ար­տադ­րող ըն­կե­րու­թյուն­նե­րը միա­վոր­վել են ու ան­տի­սեպ­տիկ­ներ են ար­տադ­րում, «Պեռ­նո Ռի­կա­րը» նրանց 70000 լիտր սպիրտ է նվի­րել: Ֆրան­սիա­յի կու­տյու­րե­ներն ու բարձր մո­դա­յի տե­րե­րը միա­վո­րել են ար­տադ­րու­թյուն­նե­րը՝ դի­մակ­ներ, խա­լաթ­ներ ու բու­ժաշ­խա­տող­նե­րի, ոս­տի­կան­նե­րի հա­մար անհ­րա­ժեշտ հան­դերձ­ներ են կա­րում: Հա­մազ­գա­յին միաս­նու­թյու­նը դա է՝ երբ ազ­գո­վին, ա­ռանց ես ու դու-ի, միա­սին, պայ­քա­րում են, որ օր ա­ռաջ ֆրան­սիա­ցի­նե­րը դա­դա­րեն մեռ­նել ու վե­րա­դառ­նան ի­րենց կյան­քին: Դա է պայ­քա­րի ձևը, վա­ղը, երբ պան­դե­միան ա­վարտ­վի, նրանք նո­րից են փո­ղոց դուրս գա­լու՝ դե­ղին կամ չգի­տեմ ինչ գույ­նի ժի­լետ­նե­րով ու իշ­խա­նու­թյան բա­րե­փո­խում­նե­րի դեմ են բո­ղո­քե­լու, բայց այ­սօր ա­նում են՝ ինչ կա­րող են, ինչ­պես ու ինչ­քան կա­րող են:
Իմ մի­ջի homo politicus-ը ու­րա­խա­նում է, որ հենց այս օ­րե­րին Ար­ցա­խում ե­ղան ընտ­րու­թյուն­ներ: Իմ homo politicus-ը բնավ չի զար­մա­նում ու ան­գամ չի զայ­րա­նում, որ Մինս­կի խմ­բի հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րը՝ «ի գի­տու­թյուն են ըն­դու­նել այս­պես կոչ­ված «ընդ­հա­նուր ընտ­րու­թյուն­նե­րը», ո­րոնց ա­ռա­ջին փու­լը տե­ղի ու­նե­ցավ մար­տի 31-ին»։ Չի զար­մա­նում ու չի զայ­րա­նում, որ Ադր­բե­ջա­նի խայ­տա­ռակ ընտ­րու­թյուն­նե­րը «այս­պես կոչ­ված» չէին, Ար­ցա­խի­նը էին: Չի ու­րա­խա­նում, որ հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րը, հա­մե­նայն դեպս, «ղա­րա­բա­ղյան հա­կա­մար­տու­թյան հա­մա­պար­փակ կար­գա­վոր­ման կոն­տեքս­տում ըն­դու­նում են Ղա­րա­բա­ղի բնակ­չու­թյան դե­րը իր ա­պա­գան ո­րո­շե­լու հար­ցում հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րի՝ մար­տի 9-ի հայ­տա­րա­րու­թյու­նում տեղ գտած սկզ­բունք­նե­րին և տար­րե­րին հա­մա­պա­տաս­խան»։ Չի տխ­րում, որ «հա­մա­նա­խա­գահ­ներն ըն­դգ­ծում են, որ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղը չի ճա­նաչ­վել որ­պես ան­կախ և ինք­նիշ­խան պե­տու­թյուն ոչ հա­մա­խա­գահ եր­կր­նե­րի, ոչ էլ որևէ այլ պե­տու­թյան կող­մից։ Հետևա­բար հա­մա­խա­գահ­նե­րը չեն ըն­դու­նում այդ «ընտ­րու­թյուն­նե­րի» ար­դյունք­նե­րը որ­պես Ղա­րա­բա­ղի օ­րի­նա­կան կար­գա­վի­ճա­կի վրա ազ­դող գոր­ծոն, և ըն­դգ­ծում են, որ ար­դյունք­նե­րը չեն կա­րող որևէ կերպ կան­խո­րո­շել Ղա­րա­բա­ղի վերջ­նա­կան կար­գա­վի­ճա­կը կամ ղա­րա­բա­ղյան հա­կա­մար­տու­թյան եր­կա­րատև և խա­ղաղ կար­գա­վոր­ման հա­մար ըն­թա­ցող բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի ել­քը»: Բայց իմ homo politicus-ը ու­զում է հարց­նել՝ դուք ի՞նչ եք ա­ռա­ջար­կում, ան­կախ պե­տու­թյան գո­յու­թյան ի՞նչ տար­բե­րակ կա՝ ա­ռանց ընտ­րու­թյուն­նե­րի: ՈՒ իմ homo politicus-ը ու­զում է հա­կա­դար­ձել՝ հենց էլ ըն­դու­նում եք ար­դյունք­նե­րը, հենց էլ այդ ար­դյունք­նե­րը կան­խո­րո­շում են թե Ար­ցա­խի կար­գա­վի­ճա­կը, թե Ար­ցա­խի հար­ցի լու­ծու­մը: Պար­զա­պես դուք չեք այդ­քան հա­սու­նա­ցել, որ ըն­կա­լեք: Իմ homo politicus-ը նույն կերպ է վե­րա­բեր­վում ԵՄ հայ­տա­րա­րու­թյա­նը, որ հա­մա­րյա նա­խա­տիպն է հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րի հայ­տա­րա­րու­թյան: Բնավ զար­մա­նա­լի չէ, որ Թուր­քիան է դա­տա­պար­տում Ար­ցա­խում ընտ­րու­թյուն­նե­րը, իսկ ո՞վ էր Ան­կա­րա­յին հարց­նում՝ ճա­նա­չու՞մ է, չի՞ ճա­նա­չում «ա­նօ­րի­նա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րը», երբ նույ­նիսկ դի­վա­նա­գի­տա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ չկան, ու Թուր­քիան շա­րու­նա­կում է ան­պոչ գդա­լի իր դե­րը: Ար­ցախն իր ճա­նա­պար­հով է գնում՝ Ազ­գա­յին ժո­ղո­վում կլի­նեն 5 կու­սակ­ցու­թյուն­ներ: Նա­խա­գա­հը կըն­տր­վի երկ­րորդ փու­լով՝ ա­ռա­վե­լա­գույն ձայ­ներ հա­վա­քած եր­կու թեկ­նա­ծու­ներ Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյանն ու Մա­սիս Մա­յի­լյա­նը, ի­րենց հա­վակ­նու­թյուն­նե­րը կհաս­տա­տեն: Իսկ ընդ­հան­րա­պես՝ ինչ­քան պատ­րանք­ներ ջուրն ըն­կան, ու ինչ ա­նակն­կալ­ներ ար­ցախ­ցին ինքն ի­րեն մա­տու­ցեց մր­ցակ­ցա­յին ընտ­րու­թյուն­նե­րում, դեռ կերևա:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ.Գ. Իմ homo politicus-ը հու­շում է, որ վա­րա­կա­կիր­նե­րի թվով հա­զարն անց­նե­լու ենք, չվա­խե­նաք: Չվա­խե­նաք Մար­զա­հա­մեր­գա­յի­նի դա­տարկ մահ­ճա­կալ­նե­րի պատ­կե­րից, պար­զա­պես ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րը պար­տա­վոր է ի­մա­նալ՝ մահ­ճա­կալ­նե­րը միջ­նորմ­նե­րով պետք է հեր­մե­տիկ մե­կու­սաց­վեն: Պա­րե­տը նոր սահ­մա­նա­փա­կում­ներ կմտց­նի, բայց ոչ մի պա­րետ չի կա­րող ար­գե­լել մտա­ծել: Cogito, ergo sum՝ «Մտա­ծում եմ, ու­րեմն կամ»: Ձեզ Ռե­նե Դե­կարտ զգա­ցեք, օգ­նում է: Մա­նա­վանդ ապ­րի­լի սկզ­բին, երբ լրա­նում է 2016-ի քա­ռօ­րյա­յի 4 տա­րին ու բո­լո­րիս ձգում է Ե­ռաբ­լու­րը: Հի­շա­տա­կի ձեր մո­մը այս տա­րի վա­ռեք իբրև ԿՅԱՆ­ՔԻ մոմ: Հի­շա­տա­կի ձեր խուն­կը ծխա­ցեք ու հա­րա­զա­տի կո­րուս­տը տա­նը մխա­ցեք: Նրանք հենց այս ՏՈՒՆՆ են պաշտ­պա­նել, տանն ապ­րե­լու մեր հնա­րա­վո­րու­թյու­նը, ու մենք ապ­րե­լով ենք նրանց կյան­քը հա­վեր­ժաց­նում: Չվա­խե­նաք: Կյան­քը ժա­մա­նակ է, ժա­մա­նա­կը կանգ չի առ­նում եր­բեք: Ողջ լե­րուք՝ սյուր­վի­վա­լիստ­նե­րը հաղ­թում են նույ­նիսկ ժա­մա­նա­կին: Պատ­վի­րա­նը նույնն է՝ չվա­րակ­վեք ու չվա­րա­կեք:
Դիտվել է՝ 6294

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ