Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Հե­ռա­խոս­նե­րը «վառ­վում» են, բայց պա­տաս­խա­նողն ով է

Հե­ռա­խոս­նե­րը «վառ­վում» են, բայց պա­տաս­խա­նողն ով է
07.07.2020 | 00:22

Հա­մա­վա­րա­կի հաղ­թա­հա­րու­մից հե­տո Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի իշ­խա­նու­թյու­նը նախ և ա­ռաջ պի­տի հաշ­վետ­վու­թյուն ներ­կա­յաց­նի հա­սա­րա­կու­թյա­նը, թե ինչ­պես են ծախս­վել այն գու­մար­նե­րը, ո­րոնք ուղղ­վել են վի­րու­սի դեմ պայ­քա­րին։ Դեռ հա­մա­ճա­րա­կը չա­վարտ­ված՝ բազ­մա­թիվ եր­կր­նե­րում սկս­վել են հե­տաքն­նու­թյուն­ներ, պաշ­տո­նյա­ներ են աշ­խա­տան­քից հե­ռաց­վում՝ կո­րո­նա­վի­րու­սի դեմ պայ­քա­րի աշ­խա­տանք­նե­րը ոչ պատ­շաճ հա­մա­կար­գե­լու հա­մար։ Մեզ մոտ իշ­խա­նու­թյու­նը շատ վա­ղուց բազ­մա­թիվ այլ հար­ցե­րով կա­րող էր դատ ու դա­տաս­տա­նի առջև կանգ­նել, բայց մինչ այդ նա պետք է ու­զած-չու­զած բա­ցատ­րու­թյուն­ներ ներ­կա­յաց­նի խիստ էա­կան հար­ցե­րի առն­չու­թյամբ։ Այս գու­մար­նե­րի առն­չու­թյամբ պար­զա­բա­նում­ներն ա­մե­նաա­ռաջ­նա­յինն են այն պարզ պատ­ճա­ռով, որ գործ ու­նենք մարդ­կա­յին կյան­քե­րի, հան­րա­յին ա­ռող­ջու­թյան հետ։ Ինչ­պես են ծախս­վել ու ծախս­վում գու­մար­նե­րը, երբ հի­վան­դին դե­ղո­րայք ու սնունդ է պետք լի­նում, սա­կայն իշ­խա­նու­թյու­նը ձեռ­քե­րը լվա­նում է։


Երբ հաս­տատ­վում է կո­րո­նա­վի­րու­սով հի­վանդ լի­նե­լու փաս­տը, պա­րե­տա­տունն ա­ճա­պա­րում է քա­ղա­քա­ցի­նե­րին խիստ հոր­դո­րել, որ տնից դուրս չգան ու սպա­սեն հա­մա­պա­տաս­խան գե­րա­տես­չու­թյուն­նե­րի ա­ջակ­ցու­թյա­նը, հս­կո­ղու­թյա­նը։ Մինչ­դեռ բազ­մա­թիվ քա­ղա­քա­ցի­ներ բո­ղո­քում են, որ պա­րե­տատ­նից տր­ված հա­մար­նե­րին չեն պա­տաս­խա­նում, լա­վա­գույն դեպ­քում ա­սում են, թե ա­ռա­ջի­կա օ­րե­րին ա­ջակ­ցու­թյուն կլի­նի, սա­կայն ան­հետ կոր­չում են։ Եվ ու­րեմն, ի՞նչ է ա­նում պե­տու­թյունն իր հի­վանդ քա­ղա­քա­ցու հա­մար, կա­տա­րու՞մ է իր պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րը, թե, կո­պիտ ա­սած, «նե­տել» է մի կողմ ու ա­սում է՝ ինչ­պես ու­զում ես, գլուխդ պա­հիր։ Սա էլ աղ­քա­տու­թյուն չէ, որ մար­դիկ պի­տի ի­րենց գլ­խում հաղ­թա­հա­րեն։
Սա­կայն ի՞նչ է ի­րա­կա­նում կա­տար­վում, ին­չու՞ մարդ­կանց զան­գե­րին գե­րա­տես­չու­թյուն­նե­րը չեն պա­տաս­խա­նում։ Պարզ­վում է, որ գրե­թե ա­մեն մի զանգ հս­տակ ա­ջակ­ցու­թյուն է են­թադ­րում, ու ե­թե պե­տու­թյու­նը չի ցան­կա­նում այդ ա­ջակ­ցու­թյու­նը ցու­ցա­բե­րել կամ ի վի­ճա­կի չէ ցու­ցա­բե­րե­լու, ու­րեմն ա­ռա­վո­տից ե­րե­կո հե­ռա­խոս­նե­րի զան­գե­րը չեն դա­դա­րում, բայց դրանք բա­նի տեղ դնող չկա։ «Փող չկա, ի՞նչ պա­տաս­խա­նենք»,- մեր դի­տարկ­մա­նը, ե­թե չեք պա­տաս­խա­նում, ին­չու՞ եք քա­ղա­քա­ցի­նե­րին այդ հե­ռա­խո­սա­հա­մա­րը տա­լիս, ա­սաց կա­ռա­վա­րու­թյան ան­դա­մը։ ՈՒ՞ր են այդ դեպ­քում այն գու­մար­նե­րը, ո­րոնք այս խնդ­րի հա­մար էին հա­վաք­վել և հատ­կաց­վել։ Թե սպառ­վել է, հան­րու­թյանն ազն­վո­րեն ա­սեք՝ ժո­ղո­վուրդ, պե­տու­թյունն այլևս չի կա­րո­ղա­նում այս ծա­վա­լի վա­րա­կա­կիր­նե­րի հոգ­սը հո­գալ, գու­մար չկա։ ՈՒ այս ա­մե­նից հե­տո նաև կա­ռա­վա­րու­թյու­նում թող ի­րար գլ­խի տան, հաշ­վետ­վու­թյուն կազ­մեն ու հան­րու­թյա­նը ներ­կա­յաց­նեն, թե մինչ այս որ­քան գու­մար է ծախս­վել ու ինչ ուղ­ղու­թյամբ։ Ե­թե ոչ այ­սօր, վաղն այս խն­դի­րը քնն­վե­լու է, ու սա այն հար­ցը չէ, որ հնա­րա­վոր լի­նի պո­պու­լիզ­մով, նախ­կին­նե­րին մեջ­տեղ բե­րե­լով, շր­ջան­ցել։ Նժա­րին դր­ված է ա­մե­նա­թանկ բա­նը՝ մարդ­կանց կյան­քե­րը, ո­րոնց հա­մար պա­տաս­խա­նատ­վու­թյունն ան­խու­սա­փե­լի է։


Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 4203

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ