Հինգ օր առաջ՝ ապրիլի 1- ին, տեղի է ունեցել աննախադեպ մի բան. Իսրայելի պաշտպանության բանակը (ՑԱՀԱԼ), որն աշխարհի ամենաագրեսիվ բանակներից մեկն է, եթե ոչ ամենաագրեսիվը, թեև իրական՝ գիշատչային բնույթը թաքցնելու նպատակով, հորջորջված է «պաշտպանության բանակ» անվանմամբ, հրթիռային հարված է հասցրել Սիրիայում Իրանի հյուպատոսությանը:

Մեծ պատերազմ, որը կարող է վերածվել Երրորդ համաշխարհային պատերազմի, որից անմասն չի կարող մնալ Հայաստանը՝ գտնվելով էպիկենտրոնից քիչ հեռու՝ այս խաղում Արևմուտքի առանցքային գործիքներ Ադրբեջանի և Թուրքիայի թիրախում...

Թե ինչ տեղի ունեցավ երեկ Բրյուսելում, կհասկանան քչերը, շա՜տ քչերը, կխոսեն եզակիները, իսկ թե ի՞նչ կլինի հետո` կգիտակցեն առավել քչերը։ Իշխանական և պրոարևմտյան քարոզիչները կփառաբանեն, ռուսական և պրոռուսական քարոզիչները կանիծեն, իսկ իրականությունը Բրյուսելի ու Երևանի համապատասխան շենքերում լո՜ւռ կծխի...

Ճնշված սրտով եմ նկատում, թե ինչպես են արցախյան ներքին տարաձայնությունները տեղափոխվել Հայաստան և կրկնվում են գրեթե նույն համառությամբ, ասես ոչ մի աղետ էլ չի եղել, կարծես կյանքը շարունակվում է մեր ազատ լեռնաշխարհում, այլ ոչ թե հայաստանյան հեղձուկ միջավայրում:

Անցյալ ամսավերջին հրապարակված «Զելենսկու գլուխը շուտով կարող է պոկվել. եթե հաստատվի ահաբեկչությանը ՈՒկրաինայի ղեկավարության մեղսակցությունը և երկրում չգտնվի Կինժալից փրկող բունկեր» վերտառությամբ մեր հոդվածում կանխատեսել էինք, որ Ռուսաստանը հատուկ ռազմական գործողությունից շուտով կարող է անցնել հակաահաբեկչական գործողության, ինչը նշանակում է, որ ՌԴ Զինված ուժերի թիրախում կհայտնվեն ՈՒկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկին և ՈՒկրաինայի ռազմաքաղաքական ղեկավարությունը:

Նախ՝ թշնամու քթի տակից տանում են իր համար ամենակարևոր տարածաշրջանը, իսկ հետո, երբ քո կորցրած կենսական տարածքներն այլ կերպ չես կարող հետ բերել, բանակցում ես տարածքների փոխանակման շուրջ...

Ապրիլի 4-ին ադրբեջանական սոցցանցային հարթակներում տարածվեց մի տեսանյութ, որը նկարահանվել է Արցախի Հանրապետության բռնազավթված Քաշաթաղի շրջանում։ Տեսանյութում Քաշաթաղի շրջանում գտնվող Զորախաչ եկեղեցին ներկայացվում է որպես աղվանական։ Այս քաղաքականությամբ խեղաթյուրվում է պատմությունը։

Հայաստանի և հայերիս թիվ 1 ներքին թշնամի, Հայաստանի վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող Նիկոլը մարտի 31- ին Արտաշատում Արարատի մարզի «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության ակտիվի հետ հանդիպման ժամանակ հայտարարել է բառացիորեն հետևյալը. «Առիթ ունեցել եմ ասելու և այսօր էլ կասեմ, որ Հայաստանի Հանրապետությունում երբեք, երբեք չի եղել Ղըզլհաջըլի, Խեյրիմլի, Աշաղը Աքսիպարա, Բաղանիս-Այրում անունով գյուղեր… Ամփոփելով այդ թեման, ես ուզում եմ շատ ուղիղ ասել, որ մեր կառավարությունը երբեք էլ հավակնություն չի ունեցել և էսօր էլ չունի նշված գյուղերի, տարածքների վերաբերյալ: Չունի էդ հավակնությունները, և սա պետք է շատ հստակ արձանագրեն՝ առավել ևս այն պայմաններում, երբ մեզ համար ակնհայտ է, որ Ադրբեջանը փորձում է գտնել, կամ առնվազն մեր գնահատականն է այդպիսին, որ Ադրբեջանը փորձում է գտնել պատրվակներ տարածաշրջանում նոր լայնամասշտաբ պատերազմ մեկնարկելու համար»:

Վատը այն է, որ մեզանում հաղթանակի մասին պատկերացումն էլ խաթարված է։ Այս կամ այն դրվագին հաղթանակ ասելիս եկեք նախ որոշենք` ի՞նչն է մեզ համար հաղթանակ։ Ամիսներ առաջ փաշինյանական մի դդում ասում էր, թե Գրանադայում մենք հաղթանակ ենք տարել, ու տարածքներ հանձնելու թեման փակ է։ Լո՞ւրջ...

Փոխվարչապետ Մհեր Գրիգորյանը երեկ հայտարարել է, որ «սահմանազատումը Տավուշից սկսելու վերաբերյալ որոշում դեռ չկա»։ Այս հայտարարությունն ակնհայտորեն արվել է « ոտքի վրա»՝ ներքին պայթյունավտանգության պոտենցիալը տեսնելուց հետո...