Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«ՈՒ­սա­պար­կե­րի մե­նա­մար­տը»

«ՈՒ­սա­պար­կե­րի մե­նա­մար­տը»
13.09.2019 | 00:08
Աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան փոր­ձա­գի­տա­կան շր­ջա­նակ­նե­րը փոր­ձում են չշ­տա­պել ընտ­րու­թյուն­նե­րի գնա­ցող Թրամ­փի հա­մար այս ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծը բա­ժա­նե­լու եր­կու է­տապ­նե­րի` բոլ­թո­նյան և հետ­բոլ­թոն­յան` ել­նե­լով հայտ­նի չա­փա­բա­նու­թյու­նից` մինչև չգա հա­ջոր­դը, չես ի­մա­նա նա­խոր­դի «ղադ­րը»։
Բո­լոր դեպ­քե­րում, հաշ­վի առ­նե­լով հան­գա­ման­քը, որ Ա­մե­րի­կան «նուրբ գործ է», և որ­քան էլ պա­րոն Ռո­հա­նին խո­սի մի­լի­տա­րիզ­մի, այն է` բոլ­թո­նյան «դա­նա­կի», կոշտ ու­ժա­յին մե­թոդ­նե­րով աշ­խար­հը, հատ­կա­պես Մեր­ձա­վոր Արևել­քը, Ի­րա­նը, Ռու­սաս­տանն ու Չի­նաս­տա­նը «վե­րաձևե­լու» մա­սին, բո­լոր ընտ­րու­թյուն­նե­րից ա­ռաջ ա­մե­րի­կյան ու­ղե­ղա­յին կենտ­րոն­նե­րը կի­րա­ռում են նույն` հար ծա­նոթ քաղ­տեխ­նո­լո­գիան. նրանք սկ­սում են «լվա­նալ» ի­րենց մո­տե­ցում­նե­րը, օա­զիս ստեղ­ծել` շն­չե­լու, օդ բաց թող­նե­լու ծխա­ծած­կույ­թով պա­տե­լու ա­մեն բան, ի­րա­կա­նում հիմ­քում և ա­մե­նուր պահ­պա­նե­լով ի­րենց քա­ղա­քա­կան ա­ռաջ­նա­հեր­թու­թյու­նե­րը, գե­րա­կա­յու­թյուն­նե­րը` աշ­խար­հում միակ ու­ժա­յին կենտ­րոն դառ­նա­լու հե­ռա­հար պլան­նե­րով, ո­րոնք եր­բեք ու եր­բեք, որևէ մե­կի գնալ-գա­լով չեն կա­րող փոխ­վել:
Այն­պես որ, Բոլ­թո­նի գնա­լը խիստ ժա­մա­նա­կա­վոր հան­գր­վան կա­րող է լի­նել, ե­կողն էլ (ով էլ լի­նի), բա­ցա­ռա­պես նույ­նա­կան, փոքր-ինչ այլ փա­թե­թա­վոր­մամբ, շա­րու­նա­կե­լու է հա­վա­տա­րիմ մնալ Ի­րա­նի շուրջ ար­դեն իսկ ստեղծ­ված «օ­ղա­կին», ԵՄ թու­լաց­մա­նը … Ձգենք փոքր-ինչ պաու­զան ա­սե­լու` նկա­տու՞մ եք, Բրի­տա­նիա­յում էլ Բո­րիս Ջոն­սո­նի հաղ­թար­շավն է մաս­նա­կիո­րեն տոր­պե­դա­հար­վում, խո­սակ­ցու­թյուն­ներ կան, որ Ռու­սաս­տա­նը պետք է G7-ում կր­կին իր տեղն ու­նե­նա, Նոր­ման­դա­կան քա­ռյա­կի գոր­ծու­նեու­թյունն է կր­կին ակ­տի­վա­նում` ՈՒկ­րաի­նա-Ռու­սաս­տան տան­դե­մում գե­րի­նե­րի փո­խա­նակ­ման ֆո­նին, ա­սել է թե, Հոր­մու­զի նե­ղու­ցում, խիստ լար­վա­ծությ­ւո­նից հե­տո շունչ քա­շե­լու դա­դար է սկս­վել Թրամ­փի նա­խընտ­րա­կան պլատ­ֆոր­մի հար­մար դիր­քա­վո­րում ա­պա­հո­վե­լու նպա­տա­կով:
Բո­լոր դեպ­քե­րում, ա­մեն ինչ դեռ առջևում է, իսկ մենք դառ­նանք մեր «ոչ­խար­նե­րին», հար­ցադր­մամբ` սո­րոս-բոլ­թո­նյան հայ­կա­կան թավ­շյա հե­ղա­փո­խու­թյու­նը, ո­րը կար­ծես հո­գե­վար­քի օ­րեր է ապ­րում լի­դե­րու­թյան, քայ­լե­րի ա­նո­րո­շու­թյան պատ­ճա­ռով, նու՞յ­նպես կա­րող է շունչ քա­շել Բոլ­թո­նի հե­ռա­ցու­մից, քան­զի Բոլ­թոնն այն պաշ­տո­նյան էր, ո­րը ե­կել ու չո­քել էր Նի­կո­լի բկին ու պա­հան­ջում էր` փա­կել Ի­րա­նի հետ սահ­մա­նը, ա­րագ ու ա­ներկ­բա` իր ու­ժեղ ման­դա­տով լու­ծել Ղա­րա­բա­ղի հար­ցը` Ռու­սաս­տա­նին «տուն ու­ղար­կե­լու» և Ա­րաք­սի ա­փին «բոլ­թո­նյան» խա­ղա­ղա­պահ­ներ կար­գե­լու «մի­ջո­ցով: Հաս­կա­նա­լի է, մինչ կգա նոր պա­հան­ջա­տե­րը` հա­յոց գու­նա­վոր հե­ղա­փո­խու­թյան «թավ­շիստ­նե­րից» նույ­նը պա­հան­ջե­լու, ար­ձա­նագ­րենք, որ մաս­նա­կի դա­դար ա­ռա­ջա­ցավ նաև Հա­յաս­տա­նի պա­րա­գա­յում, որ ա­ռանձ­նա­պես հա­յաս­տա­նյան իշ­խո­ղի օգ­տին չէ այն պարզ պատ­ճա­ռով, որ Փա­շի­նյանն ա­մե­րի­կյան այց ու­նի` ա­ռա­ջի­կա օ­րե­րին, և ԱՄՆ-ում նրա հետ Բոլ­թո­նի սկ­սած «զրույցն» ան­պայ­ման շա­րու­նա­կու­թյուն է ու­նե­նա­լու:
Փա­շի­նյա­նը փոր­ձում է ԱՄՆ մեկ­նել ոչ դա­տար­կա­ձեռն. Ա­մուլ­սա­րի ոս­կու հան­քի վե­րա­գոր­ծարկ­մանն ուղղ­ված նա­խա­պատ­րաս­տու­թյուն­նե­րը առ­հա­վատ­չյան են: Ցայդ էլ նա սո­րո­սա­կան­նե­րին խց­կեց Ղա­րա­բաղ, և ե­թե ար­ցա­խյան նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րում «դի­տորդ» կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րը նույն­պես տեղ ու­նե­նան, էլ չենք ա­սում, որ Նի­կո­լի հանձ­նառ­ված թեկ­նա­ծուն` Մա­սիս Մա­յի­լյա­նը, դառ­նա Ար­ցա­խի նա­խա­գահ, ա­պա պլան «ա»-ն` Ղա­րա­բա­ղի հար­ցում, Նի­կո­լը կա­տա­րած կլի­նի, պլան «բ»-ի հա­մար ժա­մա­նակ խնդ­րե­լով իր ա­մե­րի­կյան «գոր­ծըն­կեր­նե­րից»: Սա­կայն ա­ռաջ չըն­կենք ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րից:
Անդ­րա­դառ­նանք` ներ­քա­ղա­քա­կան «գետ­նին» վրա սպաս­վող զար­գա­ցում­նե­րին, ուր Փա­շի­նյա­նը փոր­ձում է կան­խել ոչ միայն իր վար­կա­նի­շի տո­տալ ան­կու­մը, այլև լուրջ նա­խա­պատ­րաս­տու­թյուն­ներ է տես­նում` դաշ­տում սպաս­վող աշ­նա­նա­յին տրանս­ֆոր­մա­ցիա­նե­րը վերա­հս­կե­լի դարձ­նե­լու հա­մար և ան­կա­նոն շար­ժում­ներ է ա­նում մի շարք ուղ­ղու­թյուն­նե­րով. հան­դի­պում է ա­հա­բեկ­չա­կան կա­ռույց «Սաս­նա ծռե­րի» հետ, փոր­ձում պայ­մա­նա­վոր­վել մի շարք, բայց նախ և ա­ռաջ` Ա­մուլ­սա­րի գոր­ծարկ­ման հար­ցում, վեր­ջին­ներս նրան ի­րենց «գինն» են ա­սում` գար­նա­նը ար­տա­հերթ խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թյուն­ներ:
ՈՒ մինչ սո­րո­սա­կան այդ եր­կու ռե­ժիմ­նե­րը մի­մյանց հետ «բա­զա­րի» մեջ են, սո­րո­սա­կան եր­րորդ ու­ժը` ի դեմս ոչ ան­հայտ Ար­ման Բա­բա­ջա­նյա­նի, ա­րագ մի տե­ղից (ա­ռա­վել կա­տա­կա­սեր­ներն ա­սում են` ԱՄՆ դես­պա­նատ­նից) «գտա­նում» է ու­սա­պարկ, գցում ու­սին, վա­զում խոր­հր­դա­րա­նի ամ­բիո­նի մոտ ա­սե­լու. «Այդ Խա­չի­կյանն ար­դեն ես եմ»:
Ինչ խա­չա­սե­րում տե­ղի կու­նե­նա Փա­շի­նյան-Բա­բա­ջա­նյան` նույն «տնից», նույն հո­գուց սն­վող դուե­տի միջև, դեռ պետք է սպա­սել, ո­րով­հետև նոր ու­սա­պար­կիս­տը չա­փից շատ է ոգևոր­ված, իսկ նման է­մո­ցիո­նալ վի­ճա­կը վա­ղա­հաս «վի­ժու­մի» ազ­դակ­ներ է մշ­տա­պես իր խոր­քում պա­րու­նա­կում: Այն­պես որ, պետք է ըն­դա­մե­նը պոպ­կորն գնել, նս­տել պա­տու­հա­նի մոտ ու դի­տել դուե­տի մե­նա­մար­տը:
Ա­վաղ, հեր­թը կր­կին չհա­սավ կարևո­րին` Մի­քա­յել Մի­նա­սյա­նի նոր հայ­տին: Այդ մա­սին, թերևս, հա­ջոր­դիվ:
Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ
Դիտվել է՝ 3199

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ