Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Իրան, Մեր­ձա­վոր Արևելք, Արևմուտք. ե­րա­զե­լը վնաս չէ

Իրան, Մեր­ձա­վոր Արևելք, Արևմուտք. ե­րա­զե­լը վնաս չէ
17.03.2020 | 00:27
Այժմ՝ ևս մեկ նր­բու­թյան մա­սին։ Հի­շեց­նենք, որ 2019 թ. նո­յեմ­բե­րի 9-ին ի­րա­նա­կան ՀՕՊ-ի ու­ժե­րը, ո­րոնք ա­պա­հո­վում էին Ի­րա­նի հա­րա­վի Բեն­դեր Է­մոմ Հո­մեյ­նի քա­ղա­քի անվ­տան­գու­թյու­նը, խփել էին Բահ­րեյ­նի տա­րած­քից ար­ձակ­ված իս­րա­յե­լա­կան ԱՕԹՍ։ Այդ ժա­մա­նակ ի­րա­նա­կան աղ­բյուր­նե­րը նշել էին. «Ա­նօ­դա­չու սար­քը տե­ղե­կու­թյուն­ներ էր հա­վա­քում իս­րա­յե­լա­կան ար­տա­քին հե­տա­խու­զու­թյան «Մոս­սադ» ծա­ռա­յու­թյան հա­մար։ Սար­քը պետք է ու­սում­նա­սի­րեր այն շր­ջա­նը, ո­րի վրա­յով թռ­չում էր, և պար­զեր, թե ինչ­քան ժա­մա­նա­կում Ի­րա­նը կար­ձա­գան­քեր դրա երևա­լուն։ Բայց այն գործ­նա­կա­նում ան­մի­ջա­պես խփ­վել է՝ չհասց­նե­լով խո­րա­նալ Ի­րա­նի տա­րած­քում»։ Ինչ­քան հի­շում ենք, ամ­ռա­նը ո՛չ Ի­րա­նը, ո՛չ Ի­րա­քը չեն խփել իս­րա­յե­լա­կան այն ա­նօ­դա­չու սար­քե­րը, ո­րոնք Ի­րա­քի ու Սի­րիա­յի սահ­մա­նին սպա­նում էին շիա աշ­խար­հա­զո­րա­յին­նե­րին։ Բայց և՛ հան­գու­ցյալ ալ Մու­հան­դի­սը, և՛ Ի­րա­նի դի­վա­նա­գի­տա­կան աղ­բյուր­նե­րը ¥և՛ Ռու­սաս­տա­նում, և՛ Հա­յաս­տա­նում¤ պն­դում էին, որ իս­րա­յե­լա­կան ա­նօ­դա­չու սար­քերն ար­ձակ­վել են Ադր­բե­ջա­նի տա­րած­քից։ Չենք ու­զում չհիմ­նա­վոր­ված են­թադ­րու­թյուն­ներ ա­նել, բայց հա­մա­ձայ­նեք, որ այն­տեղ, որ­տեղ Իս­րա­յե­լը բա­զա­ներ ու­նի և՛ Ի­րա­նի, և՛ Ի­րա­քի դեմ ա­նօ­դա­չու սար­քեր ար­ձա­կե­լու հա­մար, հա­վա­նա­բար այն­տեղ ու­նի նաև ռա­դիոէ­լեկտ­րո­նա­յին պայ­քա­րի ¥ՌԷՊ¤ մի­ջոց­ներ, ո­րոնց հնա­րա­վոր ազ­դե­ցու­թյան մա­սին Թեհ­րա­նի օ­դա­նա­վա­կա­յա­նի շր­ջա­նի ՀՕՊ հա­մա­կար­գե­րի վրա խո­սել է վե­րը հի­շա­տակ­ված գե­նե­րալ Ա­լի Աբ­դա­լա­հին։ Եվ տար­բե­րու­թյուն չկա՝ այդ ազ­դե­ցու­թյունն ի­րա­կա­նաց­վել է ա­մե­րի­կյա՞ն թե՞ իս­րա­յե­լա­կան ՌԷՊ-ի հա­տուկ մի­ջոց­նե­րով։
Հը, խոր­տակ­վե՞ց Ի­րա­նի չա­րա­կամ­նե­րի ևս մեկ ե­րա­զան­քը։ «Սև արկ­ղերն» ա­ռայժմ լռում են, ինչ­պես լռում են նաև արևմտյան փոր­ձա­գետ­նե­րը, ո­րոնք ստանձ­նել էին դրանց տվյալ­նե­րի վեր­ծա­նու­մը։ Եվ լռե­լու են. փետր­վա­րին Ի­րա­նը հաս­կաց­րեց ՈՒկ­րաի­նա­յին, թե ին­չու։ Լռեց նաև ՈՒկ­րաի­նա­յի նա­խա­գահ Վլա­դի­միր Զե­լենս­կին, որն սկզ­բում պա­հան­ջում էր «բո­լո­րին կա­խել», իբր՝ նե­րո­ղու­թյու­նը բա­վա­րար չէ։ Իսկ Կա­նա­դա­յի վար­չա­պետ Ժյուս­տեն Թրյու­դո­յի բա­ցա­հայտ հա­կաա­մե­րի­կյան շշպ­ռան­քից հե­տո... Ժա­մա­նա­կը չէ՞, որ ԱՄՆ-ը և Իս­րա­յելն ի­րենք ազն­վա­բար խոս­տո­վա­նեն ի­րենց մեղ­քը և պատ­մեն, թե ինչ­պես է ի­րեն­ցից մե­կը «հար­վա­ծի տակ դրել» ուկ­րաի­նա­կան ինք­նա­թի­ռը։ Ի­զուր չէր, որ ռու­սա­կան ԶԼՄ-նե­րում կար­ծիք հայ­տն­վեց, թե իսկ և իսկ այդ­պես է խփ­վել ռու­սա­կան ՌԷՊ-ի «Իլ-20» օ­դա­նա­վը Սի­րիա­յի եր­կն­քում 2018 թ. սեպ­տեմ­բե­րի 17-ին։ Այն ժա­մա­նակ ՌԴ ՊՆ-ն դրա հա­մար կոշտ կեր­պով և բաց տեքս­տով մե­ղադ­րեց հենց Իս­րա­յե­լին։ Դա­տե­լով ա­մե­րի­կա­ցի­նե­րի և իս­րա­յել­ցի­նե­րի խուլ լռու­թյու­նից՝ աշ­խար­հը չի կա­րող գրե­թե 180 մար­դու կոր­ծան­ման հա­մար խղ­ճի խայ­թի և պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան գի­տակց­ման դրսևոր­ման հույս ու­նե­նալ։ Ա­հա թե ևս ինչն է հիշ­վում։ ՈՒկ­րաի­նա­կան ա­վիաըն­կե­րու­թյան պաշ­տո­նա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը ե­թե­րում հայ­տա­րա­րե­ցին. «Պար­զա­պես մեր ինք­նա­թի­ռը ոչ անհ­րա­ժեշտ պա­հին հայ­տն­վեց ոչ անհ­րա­ժեշտ տե­ղում»։ Այս ար­տա­հայ­տու­թյու­նը շատ բան է ա­սում։ Հարցն այն է, թե ին­չու, փոր­ձե­լով «ստ­վեր գցել» ՀՕՊ-ի ռու­սա­կան ար­տադ­րու­թյան մի­ջո­ցի, ԻՀՊԿ-ի օ­դա­տիե­զե­րա­կան ու­ժե­րի «ա­րյուն­ռուշտ» զին­ծա­ռա­յող­նե­րի, հետևա­բար՝ նաև ողջ ԻՀՊԿ-ի կամ ողջ Ի­րա­նի վրա, ի­րա­նա­կան ՀՕՊ հա­մա­կար­գի վրա «ար­տա­քին ազդ­ման» կազ­մա­կեր­պիչ­նե­րը ո­րո­շե­ցին ընտ­րել հենց ուկ­րաի­նա­կան ինք­նա­թի­ռը, ո­րը թռ­չում էր հենց Կա­նա­դա, և ո­րի ուղևոր­նե­րի մե­ծա­մաս­նու­թյու­նը, ըստ քա­ղա­քա­ցիու­թյան և ծագ­ման, հենց ի­րան­ցի էր։
Եվ վեր­ջին ե­րա­զանք­նե­րը. տես­նու՞մ ես, աշ­խարհ, շատ քիչ է մնա­ցել։ Հա­կա­կա­ռա­վա­րա­կան կար­գա­խոս­նե­րով փո­ղոց են դուրս գա­լիս Ի­րա­նի սե­փա­կան քա­ղա­քա­ցի­նե­րը ¥իբր ուկ­րաի­նա­կան ինք­նա­թի­ռի պատ­ճա­ռով¤, իսկ ԻՀՊԿ-ն «դար­ձյալ կրակ է բա­ցում հենց ի­րան­ցի­նե­րի վրա»։ Բանն այն է, որ այս­տեղ Արևմուտ­քը չէ, և, օ­րի­նակ, Իս­րա­յե­լում լավ կլի­ներ հի­շեին, թե ինչ­քան կոշտ ու վճ­ռա­կա­նո­րեն են այդ երկ­րում ճնշ­վում ի­րենց քա­ղա­քա­ցի­նե­րի, ընդ ո­րում՝ ոչ միայն ա­րաբ­նե­րի, այլև հրեա­նե­րի, ընդ ո­րում՝ ոչ միայն մահ­մե­դա­կան ա­րաբ­նե­րի, այլև քրիս­տո­նյա ա­րաբ­նե­րի բո­ղոք­նե­րը։ Սադ­րան­քի կամ նույ­նիսկ ու­ժա­յին­նե­րի սպա­նու­թյան փոր­ձով ու­ղեկց­վող ցան­կա­ցած հա­կաիշ­խա­նա­կան գոր­ծո­ղու­թյան ճնշ­ման ե­ղա­նա­կը և՛ շա­հե­րի, և՛ իս­լա­մա­կան հե­ղա­փո­խու­թյան ժա­մա­նակ­վա Ի­րա­նում, բնույ­թով նման է «Տյա­նան­մեն հրա­պա­րա­կի» ¥Չի­նաս­տան¤ կամ Իս­րա­յե­լի անվ­տան­գու­թյան ու­ժե­րի ե­ղա­նա­կին։ Եվ դա օ­բյեկ­տիվ ու օ­րի­նա­չափ է. Արևելքն արևելք է և եր­բեք չի շաղ­կապ­վի Արևմուտ­քին՝ սո­վո­րեց­նում էր անգ­լիա­ցի նշա­նա­վոր հե­տա­խույզ և գրող Ռե­դյարդ Կիպ­լին­գը։ Հաս­կա­նա­լու և գի­տակ­ցե­լու հա­մար, որ Ի­րա­նը ոչ մի «փա­կու­ղում» չի գտն­վում, և ա­մեն ինչ ¥բա­ցա­ռու­թյամբ ուկ­րաի­նա­կան «Բոին­գի» կոր­ծան­ման¤ ըն­թա­նում է հենց Ի­րա­նի գլ­խա­վոր ծրագ­րով ¥առն­վազն Մեր­ձա­վոր Արևել­քում¤, բո­լոր կողմ­նա­կի, պատ­կե­րա­վոր ա­սած՝ Ի­րա­նի հետ «ընդ­հա­նուր սահ­ման չու­նե­ցող» ան­ձինք պետք է պար­զա­պես գերզ­գույշ լի­նեն ի­րենց կան­խա­գու­շա­կում­նե­րում ու բա­ցա­հայտ աղմ­կա­րա­րու­թյան մեջ, որ բու­մե­րան­գը հան­կարծ չսկ­սի հա­կա­ռակ ուղ­ղու­թյամբ թռ­չել։
Պատ­կե­րաց­րեք, որ Ի­րա­նում չկա այն, ին­չը նշ­վել էր հուն­վա­րին. «այս ան­գամ ցու­ցա­րար­նե­րին պաշտ­պա­նում են կա­ռա­վա­րող հա­մա­կար­գի ներ­սի ո­րոշ ու­ժեր, և շու­տով վկա կլի­նենք Ի­րա­նի վար­չա­կար­գի փո­փո­խու­թյան»։ Ո՛չ։ ՈՒ­շադ­րու­թյուն դարձ­նենք, թե հուն­վա­րի 15-ին ինչ է ա­սել նա­խա­գահ Ռո­հա­նին. երկ­րի զին­վո­րա­կան­նե­րը պետք է նե­րո­ղու­թյուն խնդ­րեն միայն ուկ­րաի­նա­կան օ­դա­նա­վը սխալ­մամբ խփե­լու մեղ­քը ժա­մա­նա­կին չխոս­տո­վա­նե­լու հա­մար։ Թեև կար­ծում ենք, որ գե­նե­րալ Աբ­դա­լա­հիի և գն­դա­պետ Խա­տի­լյո­վի ա­սած­նե­րի հի­ման վրա մենք վե­րը հա­մո­զիչ կեր­պով ցույց ենք տվել, որ այդ օ­դա­նա­վի կոր­ծան­ման պատ­ճառ­նե­րը լիո­վին պարզ­ված չեն։ Այ­նու­հետև Ռո­հա­նին ա­սել է, որ իշ­խա­նու­թյուն­ներն ի­րենց քա­ղա­քա­ցի­նե­րին պետք է վե­րա­բեր­վեն ազն­վու­թյամբ ու վս­տա­հու­թյամբ։ ՈՒղևո­րա­տար օ­դա­նա­վի կոր­ծան­ման պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րը պետք է բա­ցատ­րեն, թե հատ­կա­պես ինչն է ող­բեր­գու­թյան պատ­ճառ դար­ձել։ Նա ի­րան­ցի­նե­րին ազ­գա­յին միաս­նու­թյան կոչ է ա­րել օ­դա­յին ա­ղե­տից հե­տո երկ­րում ծա­գած բո­ղոք­նե­րի ֆո­նին։ Կո­չը հն­չել է կա­ռա­վա­րու­թյան նիս­տի ժա­մա­նակ, ո­րը հե­ռար­ձակ­վում էր ու­ղիղ ե­թե­րում։ «Մար­դիկ ցան­կա­նում են, որ իշ­խա­նու­թյուն­ներն ի­րենց վե­րա­բեր­վեն ան­կեղ­ծո­րեն, ազն­վո­րեն և վս­տա­հու­թյամբ»,- ա­սել է Ռո­հա­նին՝ զին­վո­րա­կան­նե­րին կոչ ա­նե­լով նե­րո­ղու­թյուն խնդ­րե­լու։ Հա­վա­նա­բար խոս­քը ևս մեկ հրա­պա­րա­կա­յին նե­րո­ղու­թյան մա­սին է. ոչ թե ինք­նա­թի­ռի, այլ մեղ­քը ժա­մա­նա­կին չըն­դու­նե­լու։ Այ­սինքն՝ բա­ցա­ռա­պես Ի­րա­նի ժո­ղովր­դի ա­ռաջ, ոչ թե, ա­սենք, Կա­նա­դա­յի կամ ՈՒկ­րաի­նա­յի։ Ըն­թեր­ցող­ներն զգու՞մ են Ռո­հա­նիի՝ ոչ թե Ի­րա­նի ներ­սին ¥մեր զին­վո­րա­կան­նե­րը կա­րող են նե­րում խնդ­րել միայն ի­րա­նա­կան ժո­ղովր­դի ա­ռաջ՝ «ժա­մա­նա­կին մեղ­քը չըն­դու­նե­լու» հա­մար¤, այլ դր­սին ուղղ­ված կոշ­տու­թյան և այն հեր­թա­կան հա­կաի­րա­նա­կան քա­րոզ­չու­թյան ա­լի­քի միջև, ո­րը կր­կին սկ­սել էր ծա­վալ­վել, բայց այժմ դա­տա­պարտ­ված է մա­րե­լու այն բա­նից հե­տո, երբ Կա­նա­դա­յի վար­չա­պետ Թրյու­դոն ԱՄՆ-ին մե­ղադ­րեց ուկ­րաի­նա­կան ինք­նա­թի­ռում Կա­նա­դա­յի քա­ղա­քա­ցի­նե­րի կոր­ծան­ման հա­մար հա­վա­սար պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան մեջ։ Հու­սանք, որ՝ ա­յո, զգում են...
Անց­նենք ա­ռաջ։ Եր­կու-ե­րեք հա­րյուր «ու­սա­նող­ներ» Թեհ­րա­նում ինչ-որ բա­նե՞ր են գո­ռա­ցել։ Հա, ի՞նչ ա­նենք։ Ի­րա­նի թշ­նա­մի­նե­րին մենք բա­րե­հո­գա­բար թույլ ենք տա­լիս հա­մա­րել, որ բո­ղո­քա­վոր­նե­րը նույ­նիսկ 1-2 հա­զա­րից ա­վե­լի են ե­ղել։ Եվ դրանք Ի­րա­նի ժո­ղո­վու՞րդն են։ Մեր կար­ծի­քով, Ի­րա­նի ժո­ղո­վուրդն այն 25 մի­լիո­նից ա­վե­լի մար­դիկ են, ո­րոնք, «Fars News» գոր­ծա­կա­լու­թյան տվյալ­նե­րով, գե­նե­րալ Սո­լեյ­մա­նիի թաղ­մա­նը մաս­նակ­ցել են Ի­րա­նի միայն հինգ քա­ղաք­նե­րում՝ Ահ­վա­զում, Մաշ­հա­դում, Թեհ­րա­նում, Ղու­մում և Քեր­մա­նում։ Իսկ սգո մի­ջո­ցա­ռում­ներն ընդ­գր­կել են ոչ թե մի քա­նի հա­րյուր ու­սա­նող­նե­րի, այլ ողջ Ի­րա­նը։ Ի­րա­նի ժո­ղո­վուրդն են նաև Թեհ­րա­նի ու­սա­նող­նե­րը, ո­րոնք հուն­վա­րի 14-ին հս­կա­յա­կան քա­նա­կու­թյամբ դուրս ե­կան եր­թե­րի ու բո­ղո­քի ցույ­ցե­րի. խոսքն այն նույն Թեհ­րա­նի Շա­հիդ Բե­հեշ­տիի ան­վան հա­մալ­սա­րա­նի ու­սա­նող­նե­րի և աս­պի­րանտ­նե­րի մա­սին է, ո­րոնց Արևմուտ­քում և Իս­րա­յե­լում սկ­սե­ցին ներ­կա­յաց­նել որ­պես Ի­րա­նում հա­նուն Արևմուտ­քի հաղ­թա­նա­կի ոտ­քի ե­լած «հե­ղա­փո­խու­թյան կենտ­րո­նի» մաս­նա­կից­ներ։ Ծի­ծա­ղե­լի չէ՞։ Եվ ի­զուր, ե­թե ծի­ծա­ղե­լի չէ։ Մենք կբե­րենք պարզ վի­ճա­կագ­րա­կան տվյալ­ներ, իսկ ըն­թեր­ցող­ներն ի­րենք կկա­տա­րեն հա­մա­պա­տաս­խան հաշ­վարկ­նե­րը և կո­րո­շեն, թե ով­քեր են ի­րա­կա­նում Ի­րա­նի ժո­ղո­վուր­դը. այն ու­սա­նող­նե՞­րը ¥կամ ոչ ու­սա­նող­նե­րը¤, ո­րոնք հուն­վա­րի 12-ին Թեհ­րա­նի մի շարք փո­ղոց­ներ պղ­ծե­ցին ի­րենց «պա­րե­րով՝ ոս­կոր­նե­րի վրա», թե՞ այն ու­սա­նող­ներն ու աս­պի­րանտ­նե­րը, ո­րոնք ի պա­տաս­խան դուրս ե­կան հուն­վա­րի 14-ին։ Ներ­կա­յումս Շա­հիդ Բե­հեշ­տիի ան­վան հա­մալ­սա­րա­նում ի­րա­կա­նաց­վում են բա­կա­լավ­րիա­տի 199, մա­գիստ­րա­տու­րա­յի 632 և աս­պի­րան­տու­րա­յի 257 ծրագ­րեր։ Դրան­ցում զբաղ­ված է 17,5 հա­զար մարդ, ո­րոն­ցից բա­կա­լավ­րիա­տում՝ 8,6 հա­զար, մա­գիստ­րա­տու­րա­յում՝ 7,3 հա­զար, աս­պի­րան­տու­րա­յում՝ 1,5 հա­զար հո­գի։ Դա­տե­լով ու­սա­նող­նե­րի հուն­վա­րի 14-ի եր­թե­րի լու­սան­կար­նե­րից՝ վիթ­խա­րի հոս­քում այդ բու­հից հաս­տատ 10 հա­զա­րից ա­վե­լի բո­ղո­քե­լու։ Նրանք ի­րենց ցա­սումն էին ար­տա­հայ­տում այն «բո­ղո­քա­վոր­նե­րի» դեմ, ո­րոնք փո­ղոց էին դուրս ե­կել իբր ուկ­րաի­նա­կան օ­դա­նա­վի կոր­ծան­ման դեմ բո­ղո­քե­լու։ Տա­րա­ձայ­նու­թյուն­նե­րի հիմ­նա­կան պատ­ճառն այն է, որ ու­սա­նող­նե­րի կար­ծի­քով, ա­պօ­րի­նի հա­վաք­նե­րը քա­ղա­քա­ցի­նե­րին վտան­գի տակ են դնում փո­ղոց­նե­րում, որ­տեղ օ­տա­րերկ­րա­ցի­նե­րի պաշտ­պա­նու­թյու­նը վա­յե­լող ո­րոշ տար­րեր օգտ­վում են ի­րա­վի­ճա­կից ու կրակ բա­ցում ան­ցորդ­նե­րի վրա, որ­պես­զի ոս­տի­կա­նու­թյա­նը մե­ղադ­րեն բռ­նի գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ ի­րա­կա­նաց­նե­լու մեջ։ Հայ­րե­նա­սեր ու­սա­նող­նե­րը դժ­գոհ են նաև Արևմուտ­քի և Իս­րա­յե­լի վարձ­կան­նե­րի կար­գա­խոս­նե­րից՝ դրանք ան­վա­նե­լով հա­կա­նոր­մա­տի­վա­յին, ան­նոր­մալ, պա­ռակ­տո­ղա­կան։
Ի­րա­նում «հա­կա­կա­ռա­վա­րա­կան ե­լույթ­ներ» չկան նաև հի­մա, թեև փետր­վա­րի 19-ից ի­րան­ցի­նե­րը հուզ­վում են. կո­րո­նա­վի­րուս է, տա­րեց­նե­րը չեն դի­մա­նում ու մա­հա­նում են։ Թվում էր՝ հար­մար ա­ռիթ է կա­ռա­վա­րու­թյան դեմ գոր­ծո­ղու­թյուն­ներն ու­ժե­ղաց­նե­լու հա­մար։ Բայց նման բան չկա, թեև Ի­րա­նի զին­վո­րա­կան­նե­րը կո­րո­նա­վի­րուսն ար­դեն գնա­հա­տում են որ­պես ԱՄՆ-ի հար­ձա­կում։ Մար­տի 5-ին Ի­րա­նի ԻՀՊԿ-ի հրա­մա­նա­տար, բրի­գա­դա­յին գե­նե­րալ Հո­սեյն Սա­լա­մին պաշ­տո­նա­պես հայ­տա­րա­րել է. «Այ­սօր մենք պայ­քա­րում ենք Covid-19 կո­րո­նա­վի­րու­սի դեմ, ո­րը հա­վա­նա­բար ԱՄՆ-ի կեն­սա­բա­նա­կան զենքն է և տա­րած­վել է նախ Չի­նաս­տա­նում, այ­նու­հետև Ի­րա­նում և այլ եր­կր­նե­րում»։ Եվ Ի­րա­նի ժո­ղո­վուր­դը հա­վա­տում է ԻՀՊԿ-ին. բո­լո­րը պատ­րաստ են օգ­նե­լու զին­վո­րա­կան­նե­րին ու բու­ժաշ­խա­տող­նե­րին այդ վա­րա­կի դեմ պայ­քա­րում, ոչ մե­կը չի կանգ­նում «փո­ղոց­նե­րում» ու ո­չինչ չի բղա­վում։ Իսկ մենք ըն­դգ­ծենք. փառք Աստ­ծո, որ փետր­վա­րին ու մար­տի սկզ­բին Արևմուտ­քից և Իս­րա­յե­լից չհա­մար­ձակ­վե­ցին «կան­խա­գու­շա­կել», թե «շու­տով Ի­րա­նում իշ­խա­նա­փո­խու­թյուն կլի­նի»։
Եզ­րա­կա­ցու­թյուն­նե­րից ձեռն­պահ կմ­նանք, բայց ա­սենք. զոհ­ված ազ­գա­յին հե­րոս Ղա­սեմ Սո­լեյ­մա­նիի հի­շա­տա­կը հար­գած 25 մլն մար­դիկ հու­սա­լի ա­պա­ցույց են, որ Ի­րա­նի ժո­ղո­վուր­դը պաշ­տում է իր ԻՀՊԿ-ն և իր հե­րոս­նե­րին։ Եվ դա հու­սա­լի ե­րաշ­խիք է, որ Ի­րա­նի վար­չա­կար­գը, ժո­ղովր­դի օ­ժան­դա­կու­թյամբ, կկա­րո­ղա­նա հաղ­թա­հա­րել այս բարդ օ­րե­րը։ Հա­մա­ձայ­նեք՝ կշեռ­քի մի նժա­րին Իս­լա­մա­կան հե­ղա­փո­խու­թյան վար­չա­կար­գի հա­րյու­րա­վոր, ան­գամ հա­զա­րա­վոր, թե­կուզ տաս­նյակ կամ հա­րյուր­հա­զա­րա­վոր հա­կա­ռա­կորդ­ներն են, մյու­սին՝ երկ­րի ղե­կա­վա­րու­թյա­նը և ԻՀՊԿ-ին պաշտ­պա­նող տաս­նյակ­մի­լիո­նա­վոր­նե­րը։ Եվ շատ հեշտ է հաս­կա­նալ, որ այդ 25 մի­լիո­նը շատ ա­վե­լի է ան­գամ այն 1 մլն ընդ­դի­մա­դիր­նե­րից, ո­րոնք «զբոս­նում» էին Թեհ­րա­նում 2009 թ. «կա­նաչ հե­ղա­փո­խու­թյան» ժա­մա­նակ, իսկ հի­մա մեզ բա­ցա­հայտ ա­պա­տե­ղե­կու­թյուն են հրամց­նում իբր Ի­րա­նում «շու­տա­փույթ իշ­խա­նա­փո­խու­թյան» մա­սին։ Բայց անհ­րա­ժեշտ է միշտ մա­տը պա­հել և՛ Ի­րա­նի, և՛ ողջ տա­րա­ծաշր­ջա­նի ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի զար­կե­րա­կի վրա։ Ընդ ո­րում, հի­շե­լով, որ, սկ­սած Հնդ­կա­կան օվ­կիա­նո­սի հյու­սի­սա­յին մա­սից, Ի­րա­նի կող­քին կանգ­նել և կանգ­նած են Ռու­սաս­տանն ու Չի­նաս­տա­նը, ո­րոնք նաև փետր­վա­րի երկ­րորդ կե­սին ու մար­տի սկզ­բին միա­սին աշ­խա­տում են կո­րո­նա­վի­րու­սի հա­մա­ճա­րա­կի հաղ­թա­հար­ման ուղ­ղու­թյամբ, ո­րոնք պատ­րաստ­վում են հա­մա­գոր­ծակ­ցե­լու նաև Աֆ­ղանս­տա­նում։
Սեր­գեյ ՇԱ­ՔԱՐ­ՅԱՆՑ
Դիտվել է՝ 8252

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ