Օձա­վարս Գոր­գոն մե­դու­զան իր թու­նա­ծա­վալ վար­սե­րը տա­րա­ծել է ամ­բողջ աշ­խար­հում, Պան­դո­րան բա­ցել է կեղ­ծի­քի կոր­ծա­նա­րար սն­դու­կ

Մի ա­ռի­թով սա­տա­նա­յա­պաշտ­նե­րից մեկն ա­սել է. «Կտ­րիր մար­դուն իր պատ­մու­թյու­նից և նրան կկտ­րես իր ողջ ան­ցյա­լից և ա­պա­գա­յից. նա քո ձեռ­քում կդառ­նա այն, ինչ դու ցան­կա­նում ես»:

Իսկ ինչ­պե՞ս կտ­րել մար­դուն իր պատ­մու­թյու­նից, ե­թե ոչ` հե­ռաց­նե­լով հա­վատ­քից, բա­րո­յազր­կե­լով:
Այս ա­ռու­մով բան­սար­կուն ջանք չի խնա­յում մար­դուն դե­պի ինք­նաոչն­չա­ցում ուղ­ղոր­դե­լու հար­ցում: Ի­րենց ա­ռա­ջա­դեմ կար­ծող շատ պե­տու­թյուն­ներ սկ­սե­ցին մե­կը մյու­սի հետևից օ­րի­նա­կա­նաց­նել միա­սե­ռա­կան­նե­րի ա­մուս­նու­թյու­նը և սո­դո­մա­կան­նե­րի կող­մից ե­րե­խա­նե­րի որ­դեգ­րու­մը, ո­րը բա­ցա­հայտ ման­կապղ­ծու­թյուն է` այս­պի­սով ա- ռա­վել ընկ­ղմ­վե­լով սո­դո­մա­կան կոր­ծա­նիչ մեղ­քի մեջ:

Ժա­մա­նա­կին ո­մանք խոր­հուրդ էին տա­լիս` միա­սե­ռա­կան­նե­րին ար­գե­լա­փա­կել հո­սան­քա­վոր­ված ցան­կա­պա­տով մի տա­րած­քում. նրանք չեն ա­պա­կա­նի մարդ­կու­թյա­նը և դան­դաղ կոչն­չա­նան, ո­րով­հետև չեն բազ­մա­նա:
Այ­սօր ո­մանք, ո­րո­շա­կի փո­փո­խու­թյուն­նե­րով, հետևում են այդ խոր­հր­դին, ուղ­ղա­կի ար­գե­լա­վայ­րը աշ­խարհն է, իսկ սո­դո­մա­կա­նու­թյամբ ախ­տա­հար­ված մարդ­կու­թյու­նը գա­հա­վի­ժում է դե­պի ստույգ կո­րուստ ու կոր­ծա­նում: Այդ­պես նրանք շատ ա­րագ կհաս­նեն փա­փա­գե­լի ոս­կե մա­կար­դա­կին: Նրանք, հրա­պա­րա­կավ բա­ցա­հայ­տե­լով ի­րենց սա­տա­նա­յա­սեր ըն­թաց­քը, այն փոր­ձում են նաև փա­թա­թել ա­վան­դա­պահ ազ­գե­րի վզին` տար­բեր ա­ղան­դա­վո­րա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րի, ՀԿ-նե­րի և նմա­նա­տիպ այլ ազ­գա­դավ կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րի մի­ջո­ցով` օգ­տա­գոր­ծե­լով նաև մա­մուլն ու հե­ռուս­տա­տե­սու­թյու­նը:

Ինչ­պես կա­թո­լիկ ե­կե­ղե­ցուց ծն­ված բո­ղո­քա­կան «ե­կե­ղե­ցին» որ­դեգր­վեց սա­տա­նա­յի կող­մից, այն­պես էլ սո­դո­մա­կան­նե­րը ցան­կա­նում են որ­դեգ­րել տա­րա­սեռ զույ­գե­րի կող­մից մերժ­ված ե­րե­խա­նե­րին: Հետևա­բար, ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կում բո­լորն ի­րենց մեղ­քի բա­ժինն ու­նեն: Այդ ա­մե­նի կազ­մա­կեր­պիչ­նե­րը շտա­պում են մո­տեց­նել նե­ռի գա­լուս­տը, բայց չեն գի­տակ­ցում, որ շատ ա­րագ կգա ու կհաս­նի Տի­րոջ Օ­րը` սար­սա­փե­լի նրանց և փա­փա­գե­լի՝ Քրիս­տո­սին սպա­սող ար­դար­նե­րի հա­մար, Օր, որ սահ­մա­նա­բա­ժան է ժա­մա­նա­կա­վո­րի և հա­վի­տե­նու­թյան միջև:
Օ­ձա­վարս Գոր­գոն մե­դու­զան իր թու­նա­ծա­վալ վար­սե­րը տա­րա­ծել է ամ­բողջ աշ­խար­հում, Պան­դո­րան բա­ցել է կեղ­ծի­քի կոր­ծա­նա­րար սն­դու­կը..., իր էու­թյամբ խո­րա­պես նեո­հե­թա­նո­սա­կան Եվ­րո­պան` քրիս­տո­նեան­ման դի­մա­կի տակ ծպտ­ված, ան­հա­ջող կեր­պով փոր­ձում է բա­րե­համ­բույր ու ան­բռ­նազ­բո­սիկ ժպիտ գծագ­րել, բայց ստաց­վում է այ­լան­դակ մի դի­մած­ռու­թյուն դի­մա­խա­ղից զուրկ դի­մա­կի տակ: Սա­տա­նան, ի դեմս քրիս­տո­նեու­թյան, տե­սավ ինքն ի­րեն քո­ղար­կե­լու լա­վա­գույն տար­բե­րա­կը` բա­ժա­կի ու պնա­կի դուր­սը մաք­րե­լով ու գրա­վիչ դարձ­նե­լով, որ­պես­զի խմող­նե­րը չգի­տակ­ցեն պա­րու­նա­կու­թյան թու­նա­վոր ու մա­հա­ցու լի­նե­լը:

Պետք է նա­խան­ձախն­դիր լի­նել սե­փա­կան ինք­նու­թյան, ազ­գա­յին ինք­նա­գի­տակ­ցու­թյան, նկա­րագ­րի պահ­պան­ման հար­ցում, բայց պետք է նաև հս­տա­կեց­նել սե­փա­կան գի­տակ­ցու­թյան մեջ, թե ինչ ա­սել է հա­յի հա­մար ինք­նու­թյուն և ազ­գա­յին ինք­նա­գի­տակ­ցու­թյուն:
Այ­սօր շատ հա­յեր փոր­ձում են ազ­գը միա­վո­րել «նախ­նյաց հա­վա­տի շուրջ», և ես չեմ կաս­կա­ծում նրանց ազ­գա­սի­րու­թյան ան­կեղ­ծու­թյա­նը և մղում­նե­րի ազն­վու­թյա­նը, բայց դուք մո­լոր­ված եք, եղ­բայր­նե՛ր, քան­զի ար­ժի՞ սե­փա­կան ազ­գը մատ­նել ան­բա­րո դի­վա­պաշ­տու­թյան, և ար­ժի՞ իբրև աստ­ված պաշ­տել նրանց, ով­քեր ժա­մա­նա­կին ի­րենք են պաշ­տել Ճշ­մա­րիտ Աստ­ծուն, իսկ մահ­վա­նից հե­տո, ժա­մա­նա­կի ըն­թաց­քում, ի հետևանս սա­տա­նա­յի սադ­րիչ մե­քե­նա­յու­թյուն­նե­րի, թյու­րի­մա­ցա­բար աստ­վա­ծաց­վել:
Մեր ինք­նու­թյու­նը կեր­տել են նրանք, ով­քեր մեր սե­փա­կա­նու­թյու­նը դարձ­րին Եր­կն­քի ան­մահ ու հա­վի­տե­նա­կան ար­քա­յու­թյու­նը` վե­րա­հաս­տա­տե­լով Հա­յոց մեջ Ճշ­մա­րիտ աստ­ված­պաշ­տու­թյու­նը: Սխալ են ու պի­տի ձա­խող­վեն և՛ մեր ազ­գին Քրիս­տո­սից զր­կող­նե­րը, և՛ հա­յի հո­գուց Քրիս­տո­սի սերն ու նվի­րու­մը հափշ­տա­կել փոր­ձող­նե­րը:

Լի­լիթ ՀՈՎ­ՀԱՆ­ՆԻ­ՍՅԱՆ
Գո­րիս

Մեկնաբանություններ