Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Բե­կում, բայց ին­չո՞վ

Բե­կում, բայց ին­չո՞վ
30.10.2020 | 00:29

«Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թյան պաշտ­պա­նու­թյան նա­խա­րա­րու­թյու­նը կոչ է ա­նում հա­կա­ռա­կորդ կող­մին հա­վա­տա­րիմ մնալ հու­մա­նի­տար հրա­դա­դա­րի վե­րա­բե­րյալ ձեռք բեր­ված պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն­նե­րին, հա­կա­ռակ դեպ­քում հա­մար­ժեք պա­տաս­խանն ի­րեն եր­կար չի սպա­սեց­նե­լու»:


Այ ձեր ցա­վը տա­նեմ, ռազ­մա­կան քա­ղա­քակր­թու­թյան ստո­րա­կե­տը չխախ­տած էս դա­սա­կան կո­չը Ար­ցա­խի հո­ղից հայ­կա­կա­նու­թյան հետ­քե­րը ջն­ջել ջա­նա­ցող, հայ գե­րի գլ­խա­տող ու ստո­րաց­նող թշ­նա­մու՞ն է ուղղ­ված, թե՞ էդ ձևա­կան հու­մա­նի­տար հրա­դա­դա­րը հե­ղի­նա­կած­նե­րի քա­ղա­քա­կիրթ ա­կանջ­նե­րին: Չե՞ք տես­նում, որ վեր­ջին­նե­րիս փամ­փուշ­տին էլ չի՝ հրա­դա­դա­րը խախ­տող կող­մը մե՞կ հայ զին­վո­րի ու խա­ղաղ բնակ­չի զոհ­վե­լու պատ­ճառ դար­ձավ, թե՞... (լե­զուս էլ չի պտտ­վում՝ թիվ ա­սեմ), «Սմեր­չը» Շու­շիու՞մ պայ­թեց, Ստե­փա­նա­կեր­տու՞մ, թե՞ Հա­յաս­տա­նի հա­րավ-արևե­լյան սահ­մա­նին:


«Այս պա­տե­րազ­մա­կան հան­ցա­գոր­ծու­թյու­նը, ո­րը մի­ջազ­գա­յին մար­դա­սի­րա­կան ի­րա­վուն­քի և սո­վո­րու­թա­յին ի­րա­վուն­քի կո­պիտ խախ­տում է, հս­տա­կո­րեն ցույց է տա­լիս, որ Ար­ցա­խում Ադր­բե­ջա­նի թի­րա­խը ժո­ղո­վուրդն է՝ նո­րա­ծին­ներ, մայ­րեր, տա­րեց­ներ: Ար­ցա­խում կյան­քը սպա­նե­լու Ադր­բե­ջա­նի ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան ղե­կա­վա­րու­թյան փոր­ձե­րը ձա­խող­վե­լու են, իսկ դրանց կազ­մա­կեր­պիչ­նե­րը են­թարկ­վե­լու են պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան»,- սա էլ Հա­յաս­տա­նի արտ­գործ­նա­խա­րա­րու­թյան այ­սօր­վա հայ­տա­րա­րու­թյան եզ­րա­փա­կիչ ա­կորդն է՝ մի­ջազ­գա­յին մար­դա­սի­րա­կան ի­րա­վուն­քը գո­նե մեր պա­րա­գա­յում սառ­նասր­տո­րեն ան­տե­սող արևմտյան կա­ռույց­նե­րին ուղղ­ված:


Հի­մա էլ ձեզ ա­սե՞մ՝ այ ձեր հո­գուն մա­տաղ, ախր դուք էլ լավ գի­տեք, որ ձեր նշած կազ­մա­կեր­պիչ­նե­րը եր­բեք էլ չեն են­թարկ­վե­լու պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան, էլ ի՞նչ ի­մաստ ու­նի օ­րը մի հայ­տա­րա­րու­թյամբ չո­քել «մար­դա­սեր­նե­րի» դռ­նե­րին, հու­սա­լով, թե օգ­նե­լու են մեզ ձա­խո­ղել «Ար­ցա­խում կյան­քը սպա­նե­լու Ադր­բե­ջա­նի ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան ղե­կա­վա­րու­թյան փոր­ձե­րը»: Ախր ինք­ներդ էլ հրա­շա­լի հաս­կա­նում եք, որ մինչև էս նախ­ճիր-պա­տե­րազ­մում բե­կում չար­ձա­նագր­վի, ոչ սըր Թրամփն է տե­ղից շարժ­վե­լու, ոչ մսյո Մակ­րո­նը, ոչ էլ գաս­պա­դին Պու­տի­նը: Մեր ԶԻՆ­ՎՈՐՆ իր կյան­քով է փոր­ձում էդ բե­կումն ա­պա­հո­վել, բայց 5-րդ սերն­դի սպա­ռա­զի­նու­թյան դեմ անձ­նա­զո­հու­թյամբ միայն չես կռ­վի, հա­մար­ժեք զենք է պետք դեմ տալ քթ­նե­րին, որ ծու­խը ա­կանջ­նե­րից դուրս գա: Մեր ռազ­մա­կան ղե­կա­վա­րու­թյու­նը հա­վաս­տիաց­նում է, որ ու­նենք էդ հա­մար­ժե­քը, բայց թե ին­չու մինչ օրս իր ողջ հզո­րու­թյամբ չի հան­վել թշ­նա­մու դեմ, ռազ­մա­կան գաղտ­նի­քի ան­վան տակ չի բարձ­րա­ձայն­վում: Է­լի՛ մի բարձ­րա­ձայ­նեք, էդ ո՞վ չի հաս­կա­նում, որ պա­տե­րազ­մը շա­տա­խո­սու­թյան ու գեղ­գե­ղան­քի մր­ցա­հար­թակ չի, բայց գոր­ծի՛ դրեք էդ հա­մար­ժե­քը, ի վեր­ջո, գրո­ղը տա­նի, թն­դա­նո­թը թն­դա­նո­թով պի­տի լռեց­վի, ոչ թե զին­վո­րի մարմ­նով:


Լի­լի ՄԱՐ­ՏՈ­ՅԱՆ

Դիտվել է՝ 58212

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ