Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Լեռնային Ղարաբաղ՝ Կրեմլը Բաքվին ու Երևանին հիշեցնում է կարգապահության մասին, իսկ Էրդողանը դեմ է խաղաղապահներին

Լեռնային Ղարաբաղ՝ Կրեմլը Բաքվին ու Երևանին հիշեցնում է կարգապահության մասին, իսկ Էրդողանը դեմ է խաղաղապահներին
15.01.2021 | 09:44

Հունվարի 11-ին Վլադիմիր Պուտինը Մոսկվայում հանդիպեց Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի և Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի հետ: Բանակցությունները նվիրված էին երեք ղեկավարների պայմանավորվածությունների կենսագործմանը, որ նրանք առանձին-առանձին ստորագրել են նոյեմբերի 9-ի լույս 10-ի գիշերը: Հայտարարությունը ենթադրում էր ռազմական գործողությունների դադարեցում Լեռնային Ղարաբաղում և նկարագրում էր հետպատերազմյան իրավիճակի նորմալացման ուղղությունները: Չորս ժամ տևած բանակցությունների (սեպտեմբերի վերջին սկսված պատերազմից հետո առաջին անգամ՝ Ալիևի ու Փաշինյանի մասնակցությամբ) արդյունքը դարձավ նոր հայտարարությունը, որտեղ ասվում է 3 երկրների փոխվարչապետերի գլխավորությամբ աշխատանքային խմբի ստեղծման մասին: Խումբը պետք է մինչև մարտի 1-ը նախապատրաստի և հաստատման ներկայացնի միջոցառումների ցանկը և ժամանակացույցը, որ ուղղված են տարածաշրջանային բոլոր տրանսպորտային երթուղիների ապաշրջափակմանը: Հետո Պուտինը երկկողմ հանդիպումներ ունեցավ Ալիևի ու Փաշինյանի հետ՝ քննարկելու հետագա հարաբերությունները Ռուսաստանի հետ:


Հանդիպման գլխավոր նպատակը ցույց տալն էր, որ Մոսկվան մնում է Անդրկովկասում գլխավոր խաղացողը և շարունակում է ձեռքը զարկերակին պահել: Դա է վկայում բանակցությունների եռակողմ ձևաչափը (օրինակ՝ Թուրքիայի նախագահին հրավիրելու մասին խոսք չի եղել): Պուտինը ակնհայտորեն ցանկանում էր երկու ղեկավարներին կոչ անել կարգապահ լինել: Նոյեմբերյան պայմանավորվածությունների համապատասխան՝ կողմերը դադարեցրել են ռազմական գործողությունները, Հայաստանը Ադրբեջանին է փոխանցել բոլոր «օկուպացված տարածքները» (նախկին ԼՂԻՄ-ի շրջակա տարածքները, որ վերահսկում էին հայերը), կոնֆլիկտի գոտում հայտնվել են ռուս խաղաղապահները: Կատարվում է գերիների փոխանակում, իսկ ադրբեջանական Աղդամի մերձակայքում ստեղծվում է ռուս-թուրքական կենտրոն, որը պետք է հետևի հրադադարի պահպահմանը: Կողմերը, սակայն, մինրև այսօր ոչ մի քայլ չեն կատարել տրանսպորտային ինֆրակառույցների զարգացման ուղղությամբ, որ միացնում են երկու երկրները և ապահովում ազատ տարանցում տարածաշրջանային բեռնափոխադրումների շրջանակներում: Խոչընդոտը Բաքվի ու Երևանի ծայրահեղ անվստահությունն է միմյանց նկատմամբ, նաև ընդհանուր սահմանի համաձայնեցումը (Հայաստանի հարավում սահմանը հատում է առանձին ճանապարհներ, որ նախկինում հայերի վերահսկողության տակ էին, նաև բաժանում է որոշ գյուղեր արոտավայրերից, որ հարուցում է բնակչության բողոքները): Պուտինը օգտագործեց հանդիպումը՝ ցույց տալու ռուսական հաջողությունները տարածաշրջանի հետպատերազմյան վերականգնման մեջ: Ռուս խաղաղապահների աջակցությամբ Լեռնային Ղարաբաղ (հիմնական մասը մայրաքաղաք Ստեփանակերտով մնացել է հայկական ուժերի վերահսկողության տակ) արդեն վերադարձել է համարյա 50000 մարդ, որ հեռացել էին մարտական գործողությունների ժամանակ: Տարածաշրջան է բերվել 1,5 միլիոն տոննա մարդասիրական օգնություն: Տեղում աշխատող ռուս մասնագետները վերականգնում են ավերված օբյեկտները, էլեկտրաէներգիայի և այլ ռեսուրսների մատակարարումը: Շարունակվում է ականազերծումը:


Հանդիպումից առաջ Պուտւնը հեռախոսել է Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնի հետ: Նա հավանություն է տվել ռուսական ջանքերին: Դա ամրապնդում է Մոսկվայի դիրքերը, որովհետև Ֆրանսիան Ռուսաստանի ու ԱՄՆ-ի հետ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահներն են: Չնայած հերթական փաստաթղթի ի հայտ գալուն, որ կողմերի կոնկրետ պարտավորություններ է պարունակում, հնչող քարոզչական թեզերին, Մոսկվայի լիակատար հաջողության մասին դժվար է խոսել: Չի ճշտվել կարգավիճակը ռուս խաղաղապահների, որ գտնվում են երկու պետություններում, թեպետ Պուտինը կոչ էր անում դա անել: Ընդհանրապես չի քննարկվել «նոր Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակը» կամ կարգավիճակի հաստատման ընթացակարգը: Կարգավիճակի մասին չի խոսվել և նոյեմբերին, այն ժամանակ ՌԴ նախագահը հայտարարեց, որ պարտադիր չէ հարցը մոտ ժամանակներում լուծել: Փաստաթղթի ձևաչափը (ինչպես նոյեմբերին՝ հայտարարություն) վկայում է պայմանավորվածությունների ոչ պաշտոական, աշխատանքային բնույթը՝ թե Ադրբեջանում, թե Հայաստանում պայմանավորվածությունները կարող են վիճարկվել: Դատելով իրավիճակից՝ ղարաբաղյան կոնֆլիկտը ավարտող խաղաղության համաձայնագիրը հեռավոր ապագայի թեմա է:


Տարածաշրջանային տրանսպորտային երթուղիների ապաշրջափակման մեջ առաջին հերթին շահագրգռված է Ադրբեջանը, որ ցանկանում է որքան հնարավոր է արագ ցամաքային հաղորդակցություն ունենալ Նախիջևանի էքսկլավի, հետո նաև Թուրքիայի հետ: Ճանապարհն անցնում է Հայաստանի հարավով, որ տագնապում է տեղի հայերին: Այդ կետով պայմանավորվածությունները կարելի է համարել Բաքվի հաջողությունը, թեպետ Ալիևը հայտարարել է, որ Հայաստանը հնարավորություն կստանա երկաթուղային հաղորդակցություն հաստատել Ռուսաստանի ու Իրանի հետ՝ Ադրբեջանի տարածքով:
Չի հաջողվել հաստատել և գերի մնացած պատանդների ու այլ պահվող անձանց փոխանակման ժամանակացույցը, որով շահագրգռված էր առաջին հերթին Փաշինյանը (Բաքուն հայերի մի մասին ռազմագերի չի ճանաչում): Համերկրացիները շարունակում են քննադատել Հայաստանի վարչապետին հրադադարի համաձայնության համար՝ գտնելով, որ Երևանը ամոթալի կապիտուլյացիայի է ենթարկվել (օդանավակայան մեկնող Փաշինյանի մեքենան նույնիսկ փորձել են կանգնեցնել): Ամբողջ ընդդիմությունը և հասարակության մի մասը պահանջում են վարչապետի հրաժարականը: Այդ գաղափարին աջակցում է նախագահ Արմեն Սարգսյանը (հայկական քաղաքական համակարգի շրջանակներում նա մեծ իրավասություններ չունի, բայց կարող է անցկացնել հասարակական խորհրդակցություններ), օրերս հրապարակված հոդվածում նա առաջարկել է մինչև արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունները ազգային համաձայնության կառավարություն ձևավորել: Փաշինյանն առայժմ բացառում է իր հրաժարականի հեռանկարը և ջանում է հասնել ներքաղաքական իրավիճակի կայունացմանը: Այս պայմաններում բանակցային հաջողությունը Մոսկվայում կարող էր կանգնեցնել նրա վարկանիշի անկումը:
Վոյչեխ Գուրեցկի, OśrodekStudiów Wschodnich, Լեհաստան


Հ.Գ. Հիմա խնդրո առարկան հենց Պուտինի վարկանիշն է, որի անկման քայլեր է անում Էրդողանը: Մոսկվայում հանդիպումից հետո Պուտինի ու Էրդողանի հեռախոսզրույցին սկզբունքորեն տարբեր մեկնաբանություններ են տվել Մոսկվան ու Անկարան:
ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Էրդողանին հեռախոսով տեղեկացրել է հունվարի 11-ին Մոսկվայում Ադրբեջանի և Հայաստանի ղեկավարների հետ եռակողմ հանդիպման հիմնական արդյունքների մասին, հաղորդում է Կրեմլի մամուլի ծառայությունը: «ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը հեռախոսազրույց է ունեցել Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Էրդողանի հետ: Վլադիմիր Պուտինը տեղեկացրեց հունվարի 11-ին Մոսկվայում Ռուսաստանի, Ադրբեջանի և Հայաստանի ղեկավարների եռակողմ հանդիպման հիմնական արդյունքների մասին, որի ժամանակ դիտարկվեց Լեռնային Ղարաբաղի վերաբերյալ 2020 թ. նոյեմբերի 9-ի հայտարարության իրագործման ընթացքը», - ասված է հաղորդագրության մեջ։
«Թուրքիան ցանկանում է համակեցության պայմաններ ստեղծել Լեռնային Ղարաբաղում՝ առանց խաղաղապահ ուժերի անհրաժեշտության»՝ հայտարարել է Ռեջեփ Էրդողանը Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ հեռախոսազրույցի ընթացքում: «Մենք ցանկանում ենք ստեղծել պայմաններ, որոնք կապահովեն համակեցությունը Լեռնային Ղարաբաղում՝ առանց խաղաղապահ ուժերի կամ դիտորդական գործողությունների անհրաժեշտության: Երբ դա տեղի ունենա, հուսով եմ, որ մենք ևս մեկ անգամ աշխարհին ցույց կտանք թուրք-ռուսական գործընկերության կառուցողական արդյունքները», - գրել է Էրդողանը Telegram- ի իր ալիքում: Էրդողանը պատմել է, որ Պուտինի հետ զրույցի ընթացքում գնահատական է տրվել Լեռնային Ղարաբաղում հրադադարի ռեժիմը վերահսկելու թուրք-ռուսական համատեղ կենտրոնի աշխատանքին:


Փաստացի՝ Էրդողանը դնում է Լեռնային Ղարաբաղից ռուս խաղաղապահների դուրսբերման հարցը, և փաստը, որ հեռախոսազրույցի վերաբերյալ Կրեմլի տեղեկության մեջ ոչինչ չկա Էրդողանի առաջարկի մասին, վկայում է, որ Պուտինը դեմ է Էրդողանի նորամուծությանը: Բաքվից առայժմ մեկնաբանություն չկա: Չի բացառվում, որ սուլթանը այդկերպ իր դժգոհությունն է բարձրաձայնում, որ Ղարաբաղի հարցով քննարկմանը ինքը ներկա չէր: Բայց Էրդողանի ներկայությունը հիմնավորում չէր կարող ունենալ մի հանդիպմանը, որտեղ Մոսկվան ուզում էր ցույց տալ՝ ով է Կովկասի տերը: Իսկ հայ ռազմագերիների տունդարձին ընդդիմացող Ալիևը չի բացառվում, որ նրանց վերադարձնելու դիմաց պահանջում է Արցախից հայկական զինուժի ընդհանրապես դուրս բերումը, որ որևէ իրավական հիմնավորում չունի անգամ համատեղ հայտարարությունների մակարդակում:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 13897

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ