Տեր իմ, նետում եմ իմ գավազանը
Ինձ հանդիպակաց եկող օձերին,
Թող գավազանս լուռ կլլի նրանց
ՈՒ ոչնչացնի Քո իսկ սուրբ խոսքով.
Որով ասել ես` խնդրեք-կտրվի,
Դուռը թակեցեք, և այն կբացվի:
Բացի՜ր դռները, հզոր իմ Արքա,
Թող ներս անցնեմ ես`
Ինձ հետ բերելով իմ գավազանը,
Որը կծաղկի նույն Ահարոնի
Գավազանի պես,
Զի նրա խորքում սերմն է քո կյանքի:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ