Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«1,5 տար­վա ըն­թաց­քում իշ­խա­նու­թ­յան ղե­կի մոտ հայտն­ված­նե­րը ինք­նա­թիռ­նե­րից չեն իջ­նում, վա­յելք­նե­րով են ի­րենց շր­ջա­պա­տում»

«1,5 տար­վա ըն­թաց­քում իշ­խա­նու­թ­յան ղե­կի մոտ հայտն­ված­նե­րը ինք­նա­թիռ­նե­րից չեն իջ­նում, վա­յելք­նե­րով են ի­րենց շր­ջա­պա­տում»
06.12.2019 | 00:13

«Վեր­նա­տուն» քա­ղա­քա­կան հար­թա­կի ա­ռա­ջին հրա­պա­րա­կա­յին նիս­տից հե­տո իշ­խա­նու­թյան ար­ձա­գան­քը բա­վա­կան բուռն էր։ Սա­կայն այն­տեղ հն­չեց բա­վա­կան ա­ռողջ քն­նա­դա­տու­թյուն, ո­րի հետ պետք է հաշ­վի նս­տել, բայց այս իշ­խա­նու­թյու­նը բո­լոր «տե­սա­կի» նախ­կին­նե­րին լսե­լու ցան­կու­թյուն չու­նի։ Այս հար­թա­կի, երկ­րի տն­տե­սա­կան վի­ճա­կի մա­սին զրու­ցում ենք տն­տե­սա­գետ ՎԱՐ­ԴԱՆ ԲՈՍ­ՏԱՆ­ՋՅԱ­ՆԻ հետ։

-Պա­րոն Բոս­տան­ջյան, Դուք ևս «Վեր­նա­տան» ան­դամ­նե­րից եք։ Այս հար­թա­կի նպա­տա­կը ո՞րն է, ին­չու՞ ո­րո­շե­ցիք լի­նել այն­տեղ։
-Այն­տեղ հա­վաք­ված են մար­դիկ, ո­րոնք ըստ էու­թյան, մտա­հոգ են, ա­նա­չառ, չա­պա­կան­ված, մեր երկ­րի հա­մար ո­րո­շա­կի վաս­տակ ու­նեն։ Իշ­խա­նա­փո­խու­թյու­նից հե­տո բո­լորն էլ հակ­ված էին տես­նե­լու երկ­րում ձևա­վոր­ված հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի ար­դիա­կա­նա­ցում, բա­րե­փո­խում, բայց շատ շու­տով ար­ձա­նագ­րե­ցինք, որ նման բան չկա։ Ա­վե­լին, մի­տումն ան­գամ չկա, որ վա­ղը լավ է լի­նե­լու։ Սա պայ­մա­նա­վոր­ված է և օ­բյեկ­տիվ, և սու­բյեկ­տիվ պատ­ճառ­նե­րով։ Օ­բյեկ­տիվն այն է, որ ո­րո­շում կա­յաց­նող­նե­րը խո­րա­պես չեն տի­րա­պե­տում այն ո­լոր­տին, որ­տեղ հայ­տն­վել են։ Սրա­նով են պայ­մա­նա­վոր­ված ան­հա­ջող, ոչ հա­վա­սա­րակ­շռ­ված, ա­նար­դյու­նա­վետ ո­րո­շում­նե­րը։ Ել­նե­լով այս ի­րա­վի­ճա­կից, «Վեր­նա­տուն» հար­թա­կի հիմ­նա­դիր ան­դամ­նե­րը ո­րո­շե­ցին այն հար­ցե­րի շր­ջա­նա­կը, ո­րոնք մեր երկ­րի հա­մար և քա­ղա­քա­կան, և տն­տե­սա­կան ա­ռու­մով պետք է դառ­նան օ­րա­կար­գա­յին։ Այս հար­թա­կի նպա­տա­կը նաև այն է, որ ո­րո­շում կա­յաց­նող­ներն ա­կան­ջա­լուր լի­նեն այդ մտա­հո­գու­թյուն­նե­րին, շտ­կեն սխալ­նե­րը և հաս­կա­նան խն­դիր­նե­րի խո­րու­թյու­նը։
-Բայց կար­ծեք ներ­կա իշ­խա­նու­թյուն­ներն այդ ա­մե­նը լսե­լու ցան­կու­թյուն չու­նեն, ա­վե­լին, հար­թա­կում հա­վաք­ված­նե­րին բա­վա­կան կոշտ ձևով էին բնու­թագ­րում։ Ին­չո՞վ է պայ­մա­նա­վոր­ված նման բուռն ար­ձա­գան­քը։
-Դա բնա­կան է, ո­րով­հետև իշ­խա­նու­թյան ղե­կին են հայ­տն­վել մար­դիկ, ո­րոնք ան­գամ ի­րենց ա­մե­նա­վառ ե­րա­զում նման բան չէին կա­րող պատ­կե­րաց­նել։ Որ­քան էլ հեգ­նան­քով են վե­րա­բեր­վում այն հար­ցին, որ իշ­խա­նու­թյու­նը կորց­նե­լու են, ի­րա­կա­նում այդ­քան էլ դո­ղէ­րոց­քի մեջ են, որ այդ հե­քիա­թը կա­րող է հօդս ցն­դել։ Բայց մենք ա­մենևին ի­րենց իշ­խա­նու­թյան մա­սին չենք խո­սում, այլ մեր երկ­րին սպառ­նա­ցող վտանգ­նե­րի։ Մեր եր­կիրն իր լավ ու վատ ա­վան­դույթ­նե­րով դա­րե­րով ձևա­վոր­վել ու մեզ է հա­սել։ Մեր կարևո­րա­գույն ինս­տի­տուտ­ներն են ըն­տա­նի­քը, լե­զուն, հա­վատ­քը, բա­րո­յա­կան նոր­մե­րը։
-Կար­ծում եք, այդ ինս­տի­տուտ­ներն այ­սօր վտանգ­վա՞ծ են։
-Չեմ ցան­կա­նում խտաց­նել գույ­նե­րը, բայց ակն­հայտ է, որ վտանգ­ված են այս բո­լոր ինս­տի­տուտ­նե­րը, ար­ժեք­նե­րը։ Սրանք կարճ միա­ցում են տա­լիս մեր հա­զա­րա­մյակ­նե­րով ձևա­վոր­ված ա­վան­դույթ­նե­րի հետ։
-Ո՞րն է այ­սօր­վա իշ­խա­նու­թյան ար­ժե­հա­մա­կար­գը։
-Այ­սօր մենք գնա­հա­տում­նե­րի դաշ­տում ենք։ Խո­շոր ա­ռու­մով սա չա­րի և բա­րու կռիվ է, ընդ ո­րում ոչ միայն Հա­յաս­տա­նում է այդ­պես, այլև ողջ աշ­խար­հում։ Մի մասն ի­րեն հա­մա­րում է գլո­բա­լիստ, նեո­լի­բե­րալ, ո­րոնք հա­կաք­րիս­տո­նեա­կան հո­գե­բա­նու­թյուն ու­նեն, հակ­ված են շուրջ­բո­լո­րը տես­նե­լու միայն զոմ­բի­նե­րի։ Բնա­կա­նա­բար նման ու­ժե­րի նպա­տակն այդ գա­ղա­փար­նե­րը ողջ աշ­խար­հով տա­րա­ծելն է։ Կան մար­դիկ, ո­րոնք մե­ծա­գույն հա­ճույ­քով ծա­ռա­յում են այդ գոր­ծին։ Ա­նի­մաստ բստ­րել են ինչ-որ մար­դու ի­րա­վունք­ներ, իբր ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան սկզ­բունք­ներ, ո­րոնք այն­քան են միա­խառն­վել, որ դրանց հոր­ձա­նու­տում ի­րա­կան ար­ժեք­նե­րը կո­րել են։ Այս ա­մե­նի հա­մա­տեքս­տում շատ դժ­վար է ա­սել, թե ինչ ծրա­գիր են երկ­րում ի­րա­կա­նաց­նում, ինչ նպա­տակ են հե­տապն­դում։
-Այ­սօր Ձեզ ո՞ր հարցն է ա­մե­նա­շա­տը մտա­հո­գում։ Ո՞ր ուղ­ղու­թյամբ եք լուրջ խն­դիր­ներ տես­նում։
-Այ­սօր խո­ցե­լի են կա­ռա­վար­ման բո­լոր օ­ղակ­նե­րը։ Ար­տա­քին հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րում ի­րա­վի­ճա­կը շատ ցցուն է, տար­բեր հար­թակ­նե­րում մեր պար­տու­թյուն­ներն ակն­հայտ են։ Հաս­կա­նա­լի է, որ ե­րի­տա­սարդ եր­կիր ենք, մի­ջազ­գա­յին հար­թակ­նե­րում աշ­խա­տե­լու մեծ փորձ չու­նենք, բայց Ար­ցա­խի հար­ցում սայ­թա­քում­ներն ան­նե­րե­լի են։ Սա լոկ տա­րած­քի խն­դիր չէ, այլ անվ­տան­գու­թյան։ Իսկ այդ անվ­տան­գու­թյու­նը ոչ միայն Ար­ցա­խին է վե­րա­բե­րում, այլև ողջ Հա­յաս­տա­նին։ Սա չհաս­կա­նալ ու ա­ռաջ­նորդ­վել գույ­նզ­գու­յնու­թյամբ, մանր վա­յելք­նե­րով, առն­վազն վտան­գա­վոր է երկ­րի հա­մար։
-Մի կող­մից իշ­խա­նու­թյու­նը հայ­տա­րա­րում է, թե երկ­րում այլևս կո­ռուպ­ցիա չկա, մյուս կող­մից սե­փա­կան կադ­րե­րին բռ­նում են կո­ռուպ­ցիոն գոր­ծարք­նե­րի մեջ։ Հի­մա, ի վեր­ջո, կո­ռուպ­ցիա կա՞, թե՞ չկա։
-Աստ­ված ան­գամ չի կա­րող ա­սել, որ կո­ռուպ­ցիա չկա, ո­րով­հետև մո­լո­րա­կը ստեղծ­ված է այն­պես, որ անհ­նար է կո­ռուպ­ցիան բա­ցա­ռել։ Լա­վա­գույն դեպ­քում երկ­րի կա­նո­նա­կար­գու­թյու­նը հնա­րա­վո­րու­թյուն է տա­լիս նվա­զա­գույ­նի հասց­նե­լու կո­ռուպ­ցիան։ Աշ­խար­հում չկա մի եր­կիր, որ­տեղ կո­ռուպ­ցիա չլի­նի։ Պատ­գա­մա­վոր ե­ղած ժա­մա­նակ մի քա­նի ան­գամ ա­սել եմ, որ կո­ռուպ­ցիան ծա­գել է Ա­դա­մից ու Ե­վա­յից և մարդ­կու­թյան հետ էլ վե­րա­նա­լու է։ Ողջ խն­դիրն այն է, թե ինչ մե­խա­նիզմ­ներ ու­նենք այն զս­պե­լու հա­մար։ Բա­րի­քը մեկն է, ցան­կա­ցող­նե­րը հա­զա­րու­մե­կը, այս պա­րա­գա­յում անհ­նար է նման բան չլի­նի։ Ոչ թե նպա­տակ ու­նեմ կո­ռուպ­ցիան գո­վազ­դե­լու, այլ փաս­տե­լու, որ այն նվա­զա­գույ­նի հասց­նե­լու հա­մար պետք է մե­խա­նիզմ­ներ մշա­կել։ Գու­ցե այ­սօր նա­խորդ շր­ջան­նե­րի հա­մե­մատ մի քիչ նվա­զել է կո­ռուպ­ցիան, բայց... «Բայց» պա­տաս­խանն էլ այն է, որ ար­դեն 1,5 տար­վա ըն­թաց­քում իշ­խա­նու­թյան ղե­կի մոտ հայ­տն­ված­նե­րը` և՛ գոր­ծա­դի­րում, և՛ օ­րենս­դի­րում, ողջ մո­լո­րա­կով պտտ­վում են, ինք­նա­թիռ­նե­րից չեն իջ­նում, տար­բեր տե­սա­կի վա­յելք­նե­րով են ի­րենց շր­ջա­պա­տում։ Այս ա­մենն ու՞մ հաշ­վին է։ Ան­շուշտ, հար­կա­տու­նե­րի, երբ սուղ ֆի­նան­սա­կան մի­ջոց­նե­րը հա­վաք­վում են աղ­քա­տու­թյան պայ­ման­նե­րում հայ­տն­ված մարդ­կան­ցից։
-Այս իշ­խա­նու­թյունն իր ողջ քա­րոզ­չու­թյու­նը կա­ռու­ցել է նախ­կին թա­լան­չի, կո­ռուպ­ցիա­յի մեջ թա­թախ­ված իշ­խա­նու­թյան վրա։ Մինչ­դեռ ան­ցած 1,5 տա­րում այդ խնդ­րով ոչ մի գործ չի ա­պա­ցուց­վել։ Բա­ցա­հայ­տում­ներ այ­սօր կան, վա­ղը լրիվ ու­րիշ բան է պարզ­վում։
-Են­թադ­րենք, որ նախ­կին­ներն այդ­պի­սին էին, բայց դու լավ աշ­խա­տիր, եր­կի­րը ոտ­քի հա­նիր։ Կա­րող է 2-3 հա­զա­րա­մյակ էլ ա­սեն, որ նախ­կին­նե­րը կո­ռում­պաց­ված էին։ Հե­տո՞։ Տվեք այս կամ այն հար­ցում ձեր տես­լա­կա­նը։ Ար­ցա­խի հիմ­նախն­դի­րը լու­ծու՞մ եք, թե՞ ոչ, տն­տե­սու­թյու­նը զար­գաց­նու՞մ եք, թե՞ ոչ։
-Անդ­րա­դառ­նանք տն­տե­սու­թյա­նը, ի՞նչ է կա­տար­վում այս ո­լոր­տում։
-Հա­յաս­տանն աֆ­րի­կյան ա­մե­նա­հե­տամ­նաց երկ­րի տն­տե­սու­թյան կա­ռուց­վածքն ու­նի։ 2020-ի տն­տե­սա­կան ա­ճի մեջ մե­ծա­գույն դեր է խա­ղում ծա­ռա­յու­թյուն­նե­րի ո­լոր­տը։ Սա ոչ այլ ինչ է, քան ա­ռաս­պե­լա­բա­նու­թյամբ ար­ձա­նագր­ված սի­զի­փո­սյան ա­նօ­գուտ աշ­խա­տանք։ Այ­սինքն, մենք նոր, ար­դիա­կան ար­ժեք չենք ստեղ­ծում։ Ֆի­նան­սա­կան ռե­սուրս­ներն աջ ու ձախ շպր­տե­լով, շր­ջա­նա­ռու­թյան մե­ծու­թյուն ենք ցույց տա­լիս, ո­րը նշա­նա­կում է քվա­զի զար­գա­ցում։ 2020-ին նա­խա­տես­վում է չկի­րա­ռել 457 մլրդ դրա­մի հար­կա­յին ծախ­սեր (սրանք այն ծախ­սերն են, ո­րոնք եր­կի­րը կա­րող է ա­նել, ե­թե հար­կա­յին ար­տո­նու­թյուն­ներ չկի­րառ­վեն)։ Ի­մա՝ այդ­քան ար­տո­նու­թյուն­ներ են տր­վում։ Ե­թե սա չլի­նի, մեր բյու­ջեն 1 մլրդ դո­լա­րով կա­վե­լա­նա։ Խոսքն այն մա­սին չէ, որ այդ ար­տո­նու­թյուն­ներն ընդ­հան­րա­պես չպետք է տր­վեն, բայց պետք է հս­տակ չա­փո­րո­շիչ­ներ լի­նեն, ո­րոն­ցով կհիմ­նա­վոր­վի տր­վող ար­տո­նու­թյու­նը։ Ես ի­րա­վունք ու­նեմ մտա­ծե­լու, որ սա կո­ռուպ­ցիոն ռիս­կեր է պա­րու­նա­կում։ Մար­դիկ մատ­նե­րի վրա հաշ­ված աշ­խա­տող­ներ ու­նեն, զբաղ­վում են ծա­ռա­յու­թյուն­նե­րի ո­լոր­տով ու նրանց տր­ված է ար­տո­նու­թյուն։ Այլ բան է, ե­թե խո­շոր ներդ­րու­մա­յին ծրա­գիր ես ի­րա­կա­նաց­նում, տեխ­նո­լո­գիա­կան գծեր ես բե­րում ու քեզ ար­տո­նու­թյուն են տա­լիս։ Բայց ե­թե պետք է ծխա­խոտ, գա­զա­վոր­ված ըմ­պե­լիք վա­ճա­ռես, քեզ ար­տո­նու­թյուն­ներ ին­չու՞ են տա­լիս։ Ա­հա այս հան­գա­ման­քից ել­նե­լով էլ, կա­րող ենք գնա­հա­տել` կո­ռուպ­ցիա կա՞, թե՞ ոչ։ Պարզ­վում է` Երևա­նի, որ­տեղ ապ­րում է հան­րա­պե­տու­թյան բնակ­չու­թյան կե­սը, ղե­կա­վա­րու­թյան միակ հա­ջո­ղու­թյու­նը աղ­բա­տար մի քա­նի մե­քե­նա­նե­րի նվի­րատ­վու­թյունն է։ Ինչ­քա՞ն բա­րե­գործ­նե­րի, հուզ­ված­նե­րի եր­կիր ու­նենք։ Քա­նի որ այդ­քան ու­ժեղ նվեր տվող­ներ են, թող մի քա­նի հատ էլ նվեր տան ու­րիշ քա­ղաք­նե­րին։ Այս­պի­սի բան չի կա­րող լի­նել, ինչ­պե՞ս կա­րող է տն­տե­սա­վա­րող սու­բյեկտն այդ­պես շռայլ լի­նել։ Ե­թե նրանք կա­րո­ղա­նում են ի­րենց գոր­ծու­նեու­թյունն ա­պա­հո­վել, էլ բու­նու­գործ չու­նե՞ն, պի­տի նվեր­նե՞ր տան։ Իսկ նվեր ըն­դու­նողն էլ շատ գոհ է, որ այդ­պի­սի նվեր­ներ է ստա­նում։ Բա չե՞ն հե­տաքր­քր­վում` ին­չի՞ց ել­նե­լով են այդ նվեր­նե­րը տվել, գե­ղե­ցիկ աչ­քե­րի՞ հա­մար, թե՞ հուզ­վա­ծու­թյան։
-Փա­շի­նյանն իր տն­տե­սա­կան ա­մե­նա­մեծ հա­ջո­ղու­թյու­նը հա­մա­րում է ե­կամ­տա­հար­կի շուրջ 130 տո­կոս հա­վա­քագ­րումն ու հաշ­վի առ­նե­լով այս փաս­տը, նշում է, որ 2020-ի բյու­ջեն հե­ղա­փո­խա­կան է։
-Ստաց­վեց այն­պես, որ ԵԱՏՄ-ի ան­դամ հան­դի­սա­նա­լով, մե­քե­նա­նե­րի ներ­մուծ­ման մաք­սա­տուր­քի ա­ռու­մով մեզ ար­տո­նու­թյուն տր­վեց մինչև տար­վա վերջ, աշ­խա­տանք չու­նե­ցող մար­դիկ սկ­սե­ցին մե­քե­նա­նե­րի առևտրով զբաղ­վել։ Սրա­նով պայ­մա­նա­վոր­ված գու­մա­րը բյու­ջեում ա­վե­լա­ցավ։ Սա առ ո­չինչ է, քա­նի որ շա­րու­նա­կա­կա­նու­թյուն չու­նի։ Ե­թե 2020-ի հուն­վա­րի 1-ից դա վե­րա­նում է, նշա­նա­կում է բյու­ջեի մուտ­քերն էլ են դա­դա­րում։ Թող այդ մուտ­քե­րով չհուզ­վեն, ան­գամ մեծ դժ­վա­րու­թյուն­ներ ու­նե­նա­լով հան­դերձ, եր­կի­րը շն­չում և ար­տաշն­չում է։ Այս պա­րա­գա­յում հնա­րա­վոր չէ, որ մի փոքր ան­գամ բյու­ջե չգո­յա­նա։ Ե­թե ա­սում են՝ հե­ղա­փո­խա­կան բյու­ջե, օխ­լոս զանգ­վա­ծը (ի­հար­կե, հի­մա դրանք հայ­կա­կան ա­նուն են ստա­ցել՝ պո­ղոս­ներ) դրա տակ հաս­կա­նում է այն, որ ոչ թե ինքն է լավ ապ­րե­լու, այլ մնա­ցածն են վատ ապ­րե­լու ու դրա­նից ու­րա­խա­նում է։ Ին­չից չեն հաս­կա­նում, դրա­նից ա­վե­լի շատ են ու­րա­խա­նում։ Ա­սում են՝ տն­տե­սա­կան հե­ղա­փո­խու­թյուն, ի՞նչ հե­ղա­փո­խու­թյան մա­սին է խոս­քը, երբ տն­տե­սա­կան ա­ճը 4,9 % է, որն ա­վե­լի քիչ է, քան ըն­թա­ցիկ տա­րում` 2018-ին էր։
-2020-ի բյու­ջեում նաև չկան գա­զի գնի հնա­րա­վոր բարձ­րաց­ման դեպ­քում հա­մա­պա­տաս­խան հաշ­վարկ­նե­րը։ Ի՞նչ կա­րող է դա ար­ժե­նալ տն­տե­սու­թյան հա­մար։
-Մի կողմ թող­նե­լով հնա­րա­վոր թան­կա­ցում­նե­րը, մեկ էա­կան հան­գա­մանք ար­ձա­նագ­րենք. չկան այն հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րը, ո­րոնք թույլ կտան մտա­ծել, որ վաղն ա­վե­լի լավ է լի­նե­լու։ 2016-2018-ին փոր­ձե­ցինք վե­րամ­շա­կող ար­դյու­նա­բե­րու­թյու­նը ոտ­քի հա­նել, հի­մա 2020-ին այդ ո­լոր­տում նա­հանջ է նկատ­վում։ Ո­չինչ, թող գա­զը թան­կա­նա, գազ չու­նես, մի օգ­տա­գոր­ծիր կամ ժա­մա­նա­կին ա­սել եմ՝ ա­թար վա­ռեք։ Ո՞վ է ա­սել, որ պետք է անվ­ճար օգտ­վենք բո­լոր բա­րիք­նե­րից։ Սա չէ էա­կա­նը, կարևորն այն է, որ կա­րո­ղա­նանք մեր հա­սա­րա­կու­թյանն ա­պա­հո­վել ո­րա­կով աշ­խա­տանք, որ­պես­զի մար­դիկ նոր ար­դյունք տան։
-Մար­դիկ բո­ղո­քում էին նախ­կին­նե­րի տն­տե­սա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նից, ե­կան նո­րե­րը, է­լի բան չի փոխ­վում, ին­չու՞ չի զար­գա­նում տն­տե­սու­թյու­նը։
-Օ­բյեկ­տիվ պատ­ճառ­ներ կան։ Բայց մենք միշտ պատ­ճառ­նե­րը մե­զա­նից դուրս ենք փնտ­րում։ Ա­մե­նա­մեծ պատ­ճա­ռը մենք ենք։ Չա­սենք՝ նոր, հին իշ­խա­նու­թյուն­ներ։ Մենք ռա­ցիո­նալ աշ­խա­տող­ներ չենք։ 70 տա­րի ցան­կա­ցանք «Ե­րազ» մե­քե­նա ստեղ­ծել, մի թի­թեղ չկա­րո­ղա­ցանք ծռել։ ՈՒ­զում ես գեր­մա­նա­ցու նմա՞ն ապ­րել, բա­րի ե­ղիր, նրա պես աշ­խա­տիր, հետևո­ղա­կա­նու­թյուն, ար­դյու­նա­վե­տու­թյուն, ար­տադ­րո­ղա­կա­նու­թյուն ա­պա­հո­վիր։ Չգի­տես՝ ին­չու մենք չենք ցան­կա­նում հաս­կա­նալ, թե ով ենք մենք, ինչ­քան ար­դյու­նա­վետ ենք աշ­խա­տում, ինչ ենք ստեղ­ծում ու ինչ ենք վա­յե­լում։
Զրույցը`
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 8344

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ