Վա՜յ ինձ, Տէ՜ր, որ մոլորեցայ եւ երանութիւն փնտռեցի ոսկիին ու արծաթին մէջ եւ հոգիս դարձուցի մութ քարայր մը, ուր ոչ մէկ շող ներս թափանցեց ու դարձաւ թաց բնակավայրը մաշկաւոր թեւերով չղջիկներու:
Առաջին անգամ խաղաղութեան մէջ լսեցին Քու ձայնը: Երկնքի իմաստութիւնը նկանակի մը պէս կիսեցիր ու բաշխեցիր անոնց: Այդ նկանակը Քու մարմինն էր, Տէ՜ր: Անոնք Քու մարմնէն մարմին առին, Քու շունչէն առին թեւեր՝ հասնելու իրենց երազներուն, հասնելու լինելիութեան, հասնելու Քեզի, Տէ՜ր:
Քու այն ներողամիտ աչքերուն ու ժպիտին արժանանալու համար՝ տուի, ինչ որ ունէի: Տուի աղքատին, տուի զրկուածին, տուի բոլորին եւ, սակայն, այդ բոլորին մէջ Քեզ չգտայ, Տէ՜ր:
Երբ վերադարձայ խնճոյքին, տեսայ, որ գինիին ու կիներուն մարմնեղէն համանուագը, որ տարածուած էր մարմնիս մէջ, դանդաղեցաւ, եւ հետզհետէ աւելի պայծառացաւ ծանր դէմքը մուրացկանին:
Մինչ սառեցված են կամ խայտառակ դանդաղ տեմպերով են իրականացվում հայ-իրանական տնտեսական համագործակցության առանցքային նախագծերը (Մեղրիի ՀԷԿ, Իրան-Հայաստան էլեկտրահաղորդման գիծ, «Հյուսիս-Հարավ» ավտոմայրուղու համապատասխան հատվածներ և այլն), Բաքուն ու Թեհրանը ժամանակ չեն կորցնում՝ կյանքի կոչելով համատեղ խոշոր ենթակառուցվածքային ծրագրեր...