Հայաստանի անկախության օրը հայեր պիտի մեռնեին։ Շուշիի ազատագրման օրը հայեր պիտի մեռնեին։ ՈՒսանողների միջազգայոն օրը հայեր պիտի մեռնեին։

Սույն թյուրիմացությանը կոչում են «պոչիկով սամվել», անձնագրով սրա վերնագիրը «սամվել մարտիրոսյան» է: Սակայն սրան կարելի է կոչել նաև ականջօղիկով սամվելիկ կամ անգամ սամվելուհի, քանզի ականջօղը մեկ այլ բան էլ է հուշում, շատ հնարավոր է, որ սա նաև պեդերաստ է, այսինքն, բաբաջանյան արմանը, ԱԽՔ գրիգորյան արմենը կարող են սրան դիտարկել, եթե ոչ կյանքի կես, ապա գոնե նվիրված սեռական զուգընկեր:

14-րդ դարից գերիշխող վաշխառուական կապիտալը, որն ընկել է անհույս գերճգնաժամի մեջ, հոգեվարքային մոլեռանդությամբ սպառնում է աշխարհին իր տեխնոլոգիական գործիքներով, ահռելի ֆինանսներով ու վարչական լծակներով։ Փորձում է տանել թվային ստրկության, կենսաբանական արմատական, բայց արհեստական միջամտության և «կառուցել» անազգ, անհավատ, անսեռ, առանց սեփականության ու միջին խավերի հասարակություն դեռ 20-րդ դարում կանխագուշակված օրուելյան անասնաֆերմա` ինքլյուզիվ կապիտալիզմ կամ new normal հասարակարգ անվամբ։ Մյուս կողմից անբավարար գլոբալիզացված աշխարհն է, որը համառորեն պայքարում է տեսակի պահպանման համար։

Գործերի բերումով ահա շուրջ երեք տարի այցելում եմ մայրաքաղաքի բուն կենտրոնում գտնվող, բավականին զուսպ, սակայն ներկայանալի բրենդով հանրությանը ներկայացող «ԱրմՍվիսբանկ» ՓԲԸ: Այցելում եմ թե՛ օրվա ընթացքում և թե՛ աշխատանքի ավարտին:

Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոն Նիկոլին բավական թափանցիկ ակնարկով հասկացրել է, թե նրան ու Հայաստանին ինչ է սպասվում իր բարի խորհրդին չհետևելու դեպքում: Լուկաշենկոն նկատի ունենալով, որ ուղիղ ասելու կարիքը չկա, թե իր բարի խորհրդին չհետևելու պարագայում ինչ է սպասվում Հայաստանի վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնողին ու Հայաստանին (սա հենց այն դեպքերից է, երբ, ըստ ժողովրդական իմաստնության, ուղիղ խոսքն էշին են ասում), իր ասելիքն արտահայտել է բավական թափանցիկ ակնարկով:

Մեր պետականությունը փրկելու շանսեր դեռ կան, եթե համահայկական միասնականություն լինի և անվտանգային իրատեսական ճարտարապետության գործուն քայլեր։

Մինչ շատերը ոգևորված են արևմտյան մայրաքաղաքներից հնչող ականջահաճո հայտարարություններով, ես Հայաստանի համար նոր ծուղակներ եմ տեսնում, մանավանդ, որ երկիրն այս պահին չունի իրական դաշնակիցներ:

Հայաստանի քաղաքական դաշտը առաջին հայացքից ոչ ակնհայտ, բայց դանդաղ ու հաստատապես վերածվեց արևմուտք-արևելք հակամարտության թատերաբեմի:

Ռուսաստանի հետ հարաբերությունների սրումն ավելի ու ավելի վտանգավոր է դառնում։ Ցավն այն է, որ իրավիճակը սկսում է ընկալվել որպես նորմալ։

Հայաստան-Արցախ-Սփյուռք եռամիասնություն, որը տարիներ շարունակ հենասյունն էր հայկականության, հաղթանակների և հզորության, հետևաբար օգտագործելով այս կարևոր ռեսուրսը իշխանազավթման համար թուրքական շահերի սպասարկուն հնարավորինս շատ պետք է արժեզրկեր և քայքայեր ամենակարևոր և ամենաարժեքավոր այս գաղափարը: