ԱՐՄԵՆՊՐԵՍ-ի փոխանցմամբ` Հռոմի նորընտիր Ֆրանցիսկոս պապը 2005թ. Բուենոս Այրեսում Հայոց ցեղասպանության 90 ամյակին` զոհերի հիշատակին նվիրված խաչքարի տեղադրման ժամանակ ասել է, որ փափագում է թաղվել այդ հուշարձանի տակ: «Արմենպրես»-ի հաղորդմամբ` այս մասին գրել է Հայ առաքելական եկեղեցու Արգենտինայի և Չիլիի թեմի առաջնորդ Գիսակ արքեպիսկոպոս Մուրադյանը «Մեր բարեկամ պապը» խորագրով հոդվածում բացահայտելով արգենտինացի Խորխե Մարիո Բերգոլիոյի ելույթի մանրամասները: «Հռոմեական Կաթողիկե եկեղեցու նորընտիր Սրբազան պապը մեր բարեկամն է` անձնապես իմ, Բուենոս Այրեսի հայ համայնքի եւ ընդհանրապես հայ ժողովուրդի:

Վրաց պատրիարք Իլյա Երկրորդը բժիշկների խորհրդով երկշաբաթյա բուժզննում և վերականգնողական կուրս կանցնի Ֆինլանդիայում, հայտնում է ИТАР-ТАСС-ը՝ վկայակոչելով հենց պատրիարքի հայտարարությունը, որը նա արել է այսօր Սբ Երրորդության մայր տաճարում: 2008-ի նոյեմբերին Իլյա Երկրորդը Գերմանիայում սրտի անոթների վիրահատություն էր տարել: Դրանից հետո նա տարին երկու անգամ բուժզննում է անցնում: Սակայն վերականգնողական կուրս նա կանցնի առաջին անգամ:

Աբու Դաբիի Սբ. Նիկողայոս եկեղեցում նշվեց Մեծ պահքի շրջանի Ծաղկազարդի տոնակատարությունը, որը խորհրդանշում է Քրիստոսի փառավոր մուտքը Երուսաղեմ: Տոնակատարության առիթով ժամանել էր գերաշնորհ տեր Շահե սրբազան եպիսկոպոսը:

Մինչ այդ Հուդան զինվորներին ցույց էր տվել իր ուսուցչին և ասել. «ՈՒմ հետ ես համբուրվեմ, նա՛ է, նրան բռնեցեք» (Ղուկ. 22:48): Եթե ընդունում ենք, որ Հիսուս մեզ հետ ու մեր մեջ է, նշանակում է` այսօր էլ Բեթղեհեմի աստղը` իբրև կյանքում մոլորված հոգիների ուղեցույց, շողում է երկնակամարում, այսօր էլ մենք Մարիամի ու Մարթայի պես ողբում ենք մեր հանգուցյալներին և մտածում, որ եթե Աստված այստեղ լիներ, մեր հարազատը չէր մեռնի, այսօր էլ անառակ որդիների պես շատերս թափառում ենք բախտի նավով` մոռացած հայրական տունն ու հայրենիք: Ինչպես միշտ, այսօր էլ մեր շուրջն են փարիսեցին ու մաքսավորը, թերահավատ Թովմասը, կարճահասակ Զաքեոսն ու ձեռքերը լվացող Պիղատոսը, մատնիչ Հուդան ու աստվածասպան ժողովուրդը:

Ահա և սրտի ու հոգու ուրախության օրվան էլ հասանք, քանզի յուրաքանչյուր քրիստոնյայի հոգու տոնակատարությունն է այն, քանզի ինքը միայն գիտի, թեկուզ և ենթագիտակցական ոլորտներում, որ սուրբ Զատիկը նաև իր փրկության ավետիսն է մահվան իշխանությունից։

Խորհրդային երկիրն իրոք ձեռքբերումներ ուներ, մարդիկ ապահովված էին աշխատանքով, բնակարաններով և ապրելու համար անհրաժեշտ գրեթե ամեն բանով: Չկային նաև գերհարուստներ ու վզները ծռած չքավորներ, ոչ էլ մերժված մտավորականներ, բայց կար մի կարևոր գործոն, որի բացասական հետևանքները բավական մտահոգիչ են ներկա մեր իրականության մեջ: Տասնամյակների անաստվածության պարտադրման պատճառով, նաև նախկինում տարվող հավասարության և ազնվության քարոզչության բացակայության պայմաններում այսօր շատերի համար գործարարությունը հասկացվում է որպես հարստանալու ամենաթողություն, պաշտոն զբաղեցնելը` գործարարություն, հայրենիքը` որպես բնակավայր, իսկ հայ եկեղեցին էլ` իբրև սոսկ հուշարձան:

Փառավորվիր, Հայր, որդիներիդ կյանքում. Քեզ ենք հուսացած, Քեզ ենք կռթնած. Արա հանգիստ և ողորմություն մեր ննջեցյալներին, Եվ մեր մեղքերին տուր թողություն, Ծածկոցդ նետիր աշխարհի վրա, մերինների վրա։

Երեք բանով գեղեցկացա և վայելուչ երևացի Տիրոջ և մարդկանց առջև։ Դրանք են` եղբայրների միաբանությունը, մերձավորների սերը և` երբ կինն ու տղամարդը համերաշխ են իրար հետ։ Իմ հոգին ատեց երեք տեսակ մարդկանց և խիստ գարշեց նրանց կյանքից։ Դրանք են` հպարտ աղքատը, ստախոս հարուստը և վավաշոտ ու պակասամիտ ծերը։ Եթե պատանեկությանդ ժամանակ չհավաքեցիր, ինչպե՞ս կգտնես ծերությանդ ժամանակ։

«Նավակը ցամաքից մղոններով հեռացել էր` դես ու դեն քշվելով ալիքներից, քանի որ քամին դիմացից էր: Եվ գիշերվա ուշ ժամին Հիսուս եկավ նրանց մոտ` քայլելով ծովի վրայով: Երբ աշակերտները նրան տեսան ծովի վրա քայլելիս, տագնապահար եղան և ասացին. «Ինչ-որ ուրվական է» ու սարսափից աղաղակեցին: Հիսուս իսկույն խոսեց նրանց հետ ու ասաց. «Սրտապնդվեցե՛ք, ես եմ, մի՛ վախեցեք» (Մատթ. 14:24-33):

Վերջապես Մեծ պահքի ավագ շաբաթին էլ հասանք։ Թե ով ինչպես կարողացավ պահել այն, Աստված գիտի, բայց քանի որ արդեն հասել ենք այս կարևոր օրերին, ապա լավ կլինի նաև իմանանք, թե այդ պահեցողության նպատակը որն է եղել։