Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Վիգեն Հակոբյան. Իշխանությունը շատ դեպքերում իր թվացյալ լուծումներով նոր պրոբլեմներ է ստեղծում

Վիգեն Հակոբյան. Իշխանությունը շատ դեպքերում իր թվացյալ լուծումներով նոր պրոբլեմներ է ստեղծում
19.02.2020 | 12:22

Քաղտեխնոլոգ Վիգեն Հակոբյանին հարցրի.


-Մենք գնում ենք ևս մեկ սահմանադրական հանրաքվեի՝ ելնելով սահմանադրական փոփոխությունների հանձնաժողովի ստեղծումից, մամուլում շրջանառվող քննարկումներից՝ նախագահական, կիսանախագահական, խորհրդարանական կառավարման մոդելների մասին: Ձեր կարծիքով՝ անկախ գունաբաժանումներից, պրագմատիկ ու ռացիոնալ գնահատականով՝այստեղ ու հիմա մեզ ո՞ր մոդելն է պետք:
-Կարծում եմ՝ կիսանախագահականն ամենաարդյունավետ աշխատող մոդելն է: Ես շատ քիչ հարցերում եմ համաձայն ՀԱԿ-ի հետ, բայց այս պարագայում՝ կիսանախագահականը ամենամեծ մանևրի հնարավորություն տվող մոդելն է, որ ճգնաժամային շրջաններում աշխատեց: Դա նաև իշխանությանը կադրային մանևրի հնարավորություններ է տալիս: Կյանքը վկայում է, որ դու կարող ես լինել տնտեսության մարդ, բայց՝ թույլ քաղաքական գործիչ, և՝ հակառակը: Իշխանությունը այդ մասին դեռ քիչ է խոսում՝ հիմնական տեսակետը սպասենք-տեսնենքն է: Գուցե Նիկոլ Փաշինյանը ոչ թե կիսանախագահական, այլ՝ նախագահականի կողմնակից է: Ինչպես Ղարաբաղում է: Ես միշտ դեմ եմ եղել խորհրդարանական կառավարմանը՝ համարելով, որ մեր մենթալիտետը, աշխարհաքաղաքական վիճակը, հասարակության ընկալումները չեն համապատասխանում այդ մոդելին:
-Ձեր փաստարկներին ես կհավելեի քաղաքական դաշտի չկայացածությունը:
-Ձեզ կպատասխանեն, որ հենց դրա համար էլ խորհրդարանական մոդելն ընտրվել է, որ կուսակցությունները կայանան, խթանվի քաղաքական ուժերի կայացումը: Ես չեմ կարծում, որ մեր այսօրվա խնդիրները Սահմանադրության որակից են բխում ու Լևոն Տեր Պետրոսյանից՝ Նիկոլ Փաշինյան Սահմանադրությունն է մեղավոր եղել մեր պրոբլեմների մեջ: Կամ՝ այս հանրաքվեի պատճառը Սահմանադրությունն է:
-Ձեր կարծիքով՝ ճի՞շտ էր Հրայր Թովմասյանին խրել խրամատի մեջ, ինքնահերոսացնել ու հերոսացնել ու նույն Հրայր Թովմասյանը կարող էր հասկանալ քաղաքական իրավիճակը ու հեռանար: Ի՞նչը նրան ստիպեց՝ ՍԴ նախագահ լինելով՝ քաղաքականությամբ զբաղվել:
-Ես կարծում եմ, որ ի սկզբանե մարտավարությունը սխալ է եղել, այսօրվա իշխանությունը և անձամբ Նիկոլ Փաշինյանը զարմանալի տաղանդ ունեն՝ իրենք կարողանում են դաշնակիցներին դարձնել ընդդիմադիր, ընդդիմադիրներին՝ թշնամի: Որտեղ կարելի է փոխզիջումների գնալ, իրենք վերածում են գոտեմարտի ու գեներացնում են նոր պրոբլեմ: Իշխանությունը շատ դեպքերում իր թվացյալ լուծումներով նոր պրոբլեմներ է ստեղծում: Հրայր Թովմասյանի պարագայում ի սկզբանե սխալ մարտավարություն էր ընտրված, որ բարձրաձայնեց Վահե Գրիգորյանը ԱԺ-ում իր ընտրությունից հետո, երբ իրեն հռչակեց ՍԴ նախագահ: Դա միանգամից ՍԴ-ին մտցրեց խրամատ ու ինքնապաշտպանության մղեց, ոչ թե հանուն Հրայր Թովմասյանի, այլ՝ իրենք՝ իրենց: Հիմա հնչում են գնահատականներ, որ դա չպիտի արվեր, նաև ՔՊ-ի ճամբարից, բայց եղածը եղած է: Ես հեռու եմ այն մտքից, որ Հրայր Թովմասյանը նախորդ իշխանության բաստիոնն է, հատուկ նշանակված, որ իրենց շահերը պաշտպանի: Դա քարոզչական հնարք է՝ հակահեղափոխականների մասին սերիալից: ՍԴ կազմը ապրիորի հռչակվեց թշնամի ու քանի որ այլևս կորցնելիք չունեին, օրենքն էլ իրենց կողմից է, մնում էր միայն կամք ու ճնշումների պարագայում աշխատելու ունակություն: Կյանքը ցույց տվեց, որ ՍԴ անդամները դա ունեն:
-Չե՞ք կարծում, որ Ռոբերտ Քոչարյանի գործոնը դեր խաղաց:
-Իսկ ի՞նչ որոշում ընդունեց ՍԴ-ն՝ հօգուտ Ռոբերտ Քոչարյանի: Տիպիկ գագիկհարությունյանական որոշում, որ յուրաքանչյուր կողմին իր փաստարկներն ունենալու հնարավորություն էր տալիս և որևէ ձևով չազդեց Ռոբերտ Քոչարյանի կալանված լինելու կամ չլինելու վրա: Եթե ՍԴ-ն իրոք նախկինների վերջին բաստիոնն է, կընդուներ այնպիսի որոշում, որ որևէ շանս չէր տալիս իրավապահ համակարգին այլ լուծում տալու:
-Կարո՞ղ է ՍԴ-ն մինչև ապրիլի 5-ը այդպիսի որոշում կայացնել:
-Իրավական տեսակետից չեմ կարող ասել, դա իրավաբանների խնդիրն է: Դիմադրության հանդիպելով՝ իշխանությունը նաև ռևերսներ արեց՝ ԱԺ-ում օրինական կաշառքի օրենքով, Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարեց, որ պատրաստ է անձամբ ՍԴ անդամներին հանդիպել, հարցը քննարկել, բայց քաղցրաբլիթի մարտավարությունը չաշխատեց, որովհետև որևէ մեկը չի կարող վստահ լինել, որ իշխանությունը փոխվելուց հետո, վերանայումների ավանդույթով, չեն ասի՝ դուք հակասահմանադրական դաշտում եք: Ու կմնա սասանված հեղինակությունը: Ես չեմ կարծում, որ Հրայր Թովմասյանը այն քաղաքական ծանրաբեռնվածությունն ունի, որ իրեն վերագրվում է:
-Հրայր Թովմասյանը կրում է ՍԴ-ի քաղաքական եզրակացությունների պատասխանատվությունը, երբ ընտրությունների արդյունքները չէին համապատասխանում ԿԸՀ-ի հայտարարած տվյալներին, իսկ ՍԴ-ն, չհաշված 2003-ին Գագիկ Հարությունյանի Սողոմոնի որոշումը, հաստատում էր իշխանության կամքը:
-Հրայր Թովմասյանին կարելի է կապել ամեն ինչի հետ՝ և Ռոբերտ Քոչարյանի , և Ղարաբաղի հարցի, և Ստամբուլյան կոնվենցիայի, փաստացի հիմա կա պրոբլեմ, որ զուտ իրավականից վերածվել է քաղաքական ճգնաժամի: Սա սահմանադրական ճգնաժամ չէ, սահմանադրական ճգնաժամ կլինի, եթե ՍԴ-ն չկարողանա որոշում ընդունել: ՍԴ-ն մինչև հիմա էլ որոշումներ է ընդունում և ՍԴ-ին ոչ լեգիտիմ համարող իշխանությունը ՍԴ է ուղարկում փաստաթղթեր՝ Սահմանադրությանը համապատասխանությունը պարզելու համար: Քաղաքական ճգնաժամի լուծումն իշխանությունը բազում փորձերից հետո՝ թե քաղաքական ճնշումների, թե քրեական գործերի, թե կարգապահական վարույթների, կոմպրոմատների արտահոսքի, կաշառք-թոշակի օրինագծի, տեսավ, որ այլ տարբերակ չունի բացի հանրաքվեն: Եղավ նաև ԱԺ-ում հարցը լուծելու ցանկություն, բայց պետք էր ժողովրդավարական փաթեթավորում՝ միջազգային ատյանների ճնշման տակ: Եվ ունենք՝ ինչ ունենք:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Հարցազրույցն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Իրատեսի» առաջիկա համարում:

Դիտվել է՝ 9677

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ