Արթուն և ներգործող պահենք այդ Հոգին
21.02.2020 | 00:02
Եվ որովհետև դուք որդիներ եք, Աստված մեր սրտերի մեջ ուղարկեց Իր Որդու Հոգին, որ աղաղակում է` Աբբա, Հայր (Գաղ. 4; 6):
Առաքյալը մեզ Աստծո որդիներ է կոչում, քանզի Աստվածորդու փրկչական զոհագործության միջոցով որդեգրություն ընդունեցինք և կրկին Աստծո զավակներ կոչվեցինք:
Դրախտում մարդն Աստծո կողմից արժանացել էր մեծագույն փառքի ու պատվի, բայց չգնահատեց իր ունեցածը և մեղսագործությամբ կորցրեց այն: Նա զրկվեց Աստծո զավակ կոչվելու իրավունքից և մեղքի ստրուկ դարձավ: Եվ մարդու ազատագրման համար անհրաժեշտ եղավ Աստծո Որդու պատարագումը: Արարչից հեռացած, իր աստվածատիպ պատկերին անհավատարիմ եղած մարդը Քրիստոսի մարդեղությամբ վերադարձավ Աստծուն, վերագտավ իր աստվածադրոշմ բնության տիպը: Քրիստոսի աշխարհ գալով մարդկությունը Բարձրյալի կողմից հնարավորություն ստացավ իր նախկին կարգավիճակը վերականգնելու. այժմ հերթը մարդ արարածինն է ընտրելու` մնա՞լ ստրկական վիճակում, թե՞ ազատության ու որդեգրության ճանապարհով գնալ: Այս ընտրության ճամփաբաժանին Եկեղեցու հայրերն Աստծո կամքը կատարելու համար երեք տեսակ մոտեցում են առանձնացնում. ստրուկի, ծառայի և որդու: Երբ մենք Տիրոջ սուրբ կամքը կատարելուն և Նրան ծառայելուն որպես ստրուկներ ենք մոտենում, ապա դա անում ենք վախից դրդված` սարսափելով պատժից ու դժոխքի տանջանքների հեռանկարից: Սա ստրուկի հոգեբանություն է: Եթե աշխատում ենք Աստծո կամքը կատարել երկրի վրա կամ երկնքում վարձքի ակնկալիքով, ապա այս դեպքում Աստծուն մոտենում ենք իբրև ծառաներ: Սակայն կատարյալ մոտեցումը սիրող ու հնազանդ որդու կեցվածքն է. Քրիստոս մեզ սովորեցրեց Աստծուն «Հայր» կոչել, և Մկրտության խորհրդով էլ Նրա որդեգիրները դարձանք, ուստի ինքներս էլ որդու վերաբերմունք պիտի դրսևորենք առ Հայրը` առաջնորդվելով սիրո մղումից:
Քրիստոս աշխարհին սիրո մի նոր տեսակ բերեց` անմնացորդ նվիրում ու զոհողություն պահանջող սիրո տեսակ: Այս սերն էր, որ Ամենակալ Աստծուն խաչը բարձրացրեց, և Նրա հրաշափառ Հարությունն էլ ապացույց եղավ, որ այդ զոհաբերությունն իզուր չէր: Նրա գալուց առաջ Տերը միայն Աստված էր մարդկային ցեղի համար, իսկ Քրիստոսի շնորհիվ մենք Ամենակալին «Հայր» կոչելու պատվին կրկին արժանացանք: Եվ այլևս ոչ մի ուրիշ կարգավիճակի կարիք մարդը չունի, և պետք էլ չէ, որ փնտրի: Ինչպես ամեն մի սիրող հայր պատրաստ է ներելու իր զավակին, այնպես էլ մեր Երկնավոր Հայրն է ողորմած ու գթառատ մեր հանդեպ:
Եվ հիրավի, մենք չէինք կարող Աստծուն մեր Հայրը կոչել, եթե նախ չլինեինք Նրա որդիները: Եթե շնորհը մեզ ստրուկներից վերածեց ազատների, մանուկներից` չափահասների, օտարներից` ժառանգների և որդիների, ապա արդյո՞ք ծայրահեղ անմտություն չի լինի թողնել այդ շնորհը և վերադառնալ նախկին վիճակին: Մեր ժառանգորդ և որդի լինելու ամենահստակ ապացույցն այն Հոգին է, որ մեր մեջ է, որով մեր ողջ ներաշխարհը տրամադրվում է դեպի Աստված հայելու և աղաղակելու. «Աբբա, Հայր»: Եվ Հոգին չէինք կարող ունենալ, եթե որդիներ չլինեինք: Հենց Հոգին է մեզ որդիներ դարձրել` մեզ վերածնելով Իր շնորհով: Վերածնելով մեզ` Նա հանգրվանում է մեր սրտում և պահում է մեզ Աստծո որդիության և ժառանգության մեջ: Բայց այդ վերածնունդը հնարավոր է միայն վերածնվողի` Աստծո Սուրբ Հոգու ամենակարողության հանդեպ անկասկած հավատքի պարագայում, ինչով նա կարող է արժանանալ Աստծո բարեհաճությանը: Այդժամ գալիս է որդիության ժամանակը, երբ հարկ է մի կողմ թողնել ամեն անցողիկ բան և ապրել այս խորհրդով: Հոգին կանչում է մեր մեջ «Աբբա, Հայր», կարծես դա ինչ-որ խորհրդավոր, սրբազան, գիտակցությունից վեր մի ճշմարտություն է, որ գործում է հավատացյալի մեջ, և որը վերջինիս համար բոլորովին հասկանալի և ընդունելի է: Այդպիսիների ներաշխարհն այնպես է կարգավորվում, որ նրանք խորապես զգում են իրենց որդիությունն Աստծո հանդեպ և ճանաչում են Աստծուն իբրև իրենց Հայր: Եվ դա բոլոր ճշմարիտ քրիստոնյաների անքակտելի արժանիքն է: Նրանք, ովքեր պահպանում են Մկրտությամբ ստացած իրենց սրբության և որդեգրության շնորհը, մշտապես զգում են այդ արժանիքը: Որդիության հանգամանքն այնքան էական է քրիստոնեության մեջ, որ այդ զգացումն իր մեջ դեռ չունեցողը չի կարող զգալ նաև Սուրբ Հոգու կենսագործող շնորհն իր սրտի մեջ: Առանց այդ շնորհի մենք չէինք կարող այնքան հանդգնություն ունենալ, որ համարձակ կոչեինք Աստծուն «Հայր»: Այդ համարձակությունը մեզ տրվում է միայն Սուրբ Հոգու շնորհով, ինչը մենք պարտավոր ենք ճիշտ գնահատել և գործադրել մեր կյանքում:
Որդիության կարևորությունն ամբողջությամբ հասկանալու համար վերհիշենք մեկ ավետարանական պատում. անապատում, երբ սատանան փորձում էր Հիսուսին, անընդհատ մեկ բան էր կրկնում. «Եթե Աստծո Որդի ես...», սրանով փորձելով կասկած հարուցել Տիրոջ սրտում: Բայց Տերն անդրդվելի էր. սատանայի պարտությունն այն ժամանակ մեծ եղավ (Մատթ. 4; 1-11):
Այսօր էլ սատանան ցանկանում է նույն հնարքն օգտագործել նաև մեր դեմ. ցանկանում է ոչնչացնել որդիական հոգին ու զգացմունքները մեր մեջ` կասկած և թերահավատություն հարուցելով մեր մեջ ևս: Հոգևոր կյանքի հանդեպ, հոգևոր ճշմարտությունների առջև, հոգևոր իրողությունների դիմաց գաղջ վիճակ է տիրում մեր մեջ ... անհոգի վիճակ: Ներկա ժամանակներում, երբ մարդը, իր ազատությունը բացարձակության տանելով, այն իր աղբյուրից` Աստծուց, կտրելով, այն իր անձի մեջ և իր անձի համար աստվածացնելով, նյութական բարեկեցությունը կյանքի գերագույն արժեք և նպատակ հռչակելով, անսանձ հաճույքներն իր անկապտելի իրավունք նկատելով, ավելի ու ավելի է հեռանում Աստծո որդեգրության Հոգուց, առավել ևս պարտավոր ենք արթուն և ներգործող պահել այդ Հոգին մեր հոգիներից ու սրտերից ներս: Մենք այս աշխարհի մակերեսայնացող կյանքի մեջ պետք ունենք ներքին տոգորումի, ներքին պրկումի: Լցվենք Հոգու ուժով` գիտությամբ, առաքինությամբ, արիությամբ ու ներշնչումով, մտնենք աշխարհի ծովի մեջ, մեր անձերը պահենք մեղքից վեր` թեև հանդիպելով դրան, բայց... հաղթելով: Եվ ավելին` ուրիշներին ևս ազատելով ալիքների տաժանքից, մահասարսուռ ծփանքից: Արթուն և զգաստ լինենք, որպեսզի չտարվենք թմրեցնող ու դժգունացնող աշխարհական ոգուց, որ անտարբերություն կամ գաղջություն է կոչվում և որ տանում է դեպի ամայություն և անէություն: Զգոն լինենք և ըստ արժանվույն գնահատենք Աստծուց մեզ տրված բոլոր շնորհներն ու արժանիքները: Իբրև Քրիստոսի հետևորդներ` հավատարիմ մնանք այն Հոգուն, որ մեր սրտերում աղաղակում է՝ Աբբա, Հայր:
Տեր Պարգև քահանա ԶԵՅՆԱԼՅԱՆ
Սիսիանի տարածաշրջանի հոգևոր հովիվ
Մեկնաբանություններ
Ասում են...
.
.
-
Ասում են… Հիմա մենք բավականին բարդ շրջան ենք ապրում մեր բարեկամ, եղբայրական Հայաստանի հետ հարաբերություններում։ Դա նույնիսկ ավելին է, քան եղբայրականը, քանի որ այստեղ ավելի շատ հայեր են ապրում, քան՝ բուն Հայաստանում
-
Ասում են Մարտի 8-ից առաջ Մեծ Բրիտանիայի և ԱՄՆ-ի դեսպանատները զգուշացնում էին իրենց քաղաքացիներին զգույշ լինել Մոսկվայում՝ չասելով, թե ինչ է կատարվում
-
Ասում են… Իհարկե, Բրյուսելը շահագրգռված է Հայաստան-ՀԱՊԿ կապի թուլացմամբ, իսկ Դաշինքի պաշտոնական խոսնակները մեկ անգամ չէ, որ հանրային լավատեսություն են հայտնել ՆԱՏՕ-ի հետ մերձեցման Հայաստանի հեռանկարների վերաբերյալ
-
Ասում են…
Ափսոսում ենք, որ ՀՀ ղեկավարությունը, ըստ ամենայնի, գիտակցված որոշում է կայացրել՝ վարել ՌԴ-ի հետ հարաբերությունների հետևողական վատթարացման, Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցած ամեն ինչում Ռուսաստանին մեղադրելու գիծ։ Դա, իհարկե, հարիր չէ դաշնակցային հարաբերություններին
-
Ասում են Պաղեստինյան ՀԱՄԱՍ-ը 10-20-100 անգամ ավելի քիչ զենք ունի, քան ունեին Լեռնային Ղարաբաղի հայերը և ադրբեջանական բանակը իսրայելական բանակը չէ։ Թող Հայաստանում մտածեն։
-
Ասում են… Որոշ երկրներ փորձում են խաթարել ԱՊՀ անդամների օրինական իշխանությունը, ավանդական արժեքները և իրավիճակն ամբողջությամբ: Անհրաժեշտ է կանխարգելիչ աշխատանք՝ ԱՊՀ երկրների անվտանգության ապահովման համար։
-
Ասում են… Ռուսաստանը և Բելառուսը օգուտ չունեն իսրայելա-պաղեստինյան հակամարտությունից: ՈՒ՞մ է այն ձեռնտու Մեզ ու ռուսաստանցիներին կշտամբում են «Ձեռնտու է Ուկրաինան հետին պլան է մղվել» Լսեք, եկեք անկեղծ լինենք այն, որ մեր մասին սկսել են ավելի քիչ խոսել, թերևս, վատ չէ: Բայց ո՛չ այդ գնով։ Մարդիկ են զոհվում։ Ինչի՞ վրա ենք ուրախանալու։
-
Ասում են…
Աշխարհում արևմտյան ազդեցությունը հսկայական ռազմաֆինանսական բուրգ է, այն իրեն պահելու համար անընդհատ նոր «վառելիքի» կարիք ունի՝ ուրիշներին պատկանող բնական, տեխնոլոգիական, մարդկային ռեսուրսներ
-
Ասում են…
10 ամսվա շրջափակումից հետո՝ սեպտեմբերի 19-ին, ադրբեջանական զինված ուժերը դաժան հրետակոծության ենթարկեցին Լեռնային Ղարաբաղը։
Սիրտս կոտրվում է, երբ իմանում եմ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված և Հայաստան զանգվածաբար փախչող հազարավոր հայ ընտանիքների ցավի, կորստի, մարդու իրավունքների կոպիտ խախտումների մասին:
-
Ասում են
Ադրբեջանը վերսկսել է պատերազմը Լեռնային Ղարաբաղի դեմ՝ գնդակոծելով խաղաղ բնակիչներին և քաղաքացիական ենթակառուցվածքները
-
Ասում են… Մենք առաջարկել ենք համաձայնության գալ Ադրբեջանի հետ այնպես, որ Քելբաջարն ու Լաչինը, նաև ամբողջ Ղարաբաղը, փաստացի մնան Հայաստանի իրավասության ներքո
-
Ասում են Ռուսաստանը գնահատում է Հայաստանի հետ կառուցողական հարաբերությունները, սակայն հնարավոր չէ համաձայնել վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի թեզերի հետ՝ ռուս խաղաղապահների առաքելության ձախողման մասին:
-
Ասում են… Ադրբեջանը խնդիր է դրել Արցախն ազատել հայ բնակչությունից, ստեղծել պայմաններ, որ հայերն այնտեղից գնան, ով կմնա՝ տեղահանել կամ կազմակերպել կոտորած Շատ հստակ է ծրագիրը:
-
Ասում են Ավելի քան 30000 երեխաներ և նրանց ընտանիքները Լեռնային Ղարաբաղում արդեն 8 ամիս է՝ գտնվում են շրջափակման և ավերակների մեջ։
-
Ասում են․․․ Թուրքական ցեղերը հայտնվել են 10-րդ դարում, 11-րդ դարում հասել են պատմական Հայաստանի տարածք: Այս հողի վրա հայերն ապրել են մթա 15-րդ դարից:
Տարածաշրջանային
