Տե՛ր, բժշկի՛ր ինձ հպարտությունից ու ամբարտավանությունից, սնափառությունից և փառասիրությունից, մարդահաճությունից ու ոխակալությունից, բարկությունից ու ատելությունից և բոլոր չարիքներից:

Ցո՛ւյց տուր Քո ծառային, Տե՛ր, Քո շնորհները` գութն ու ողորմությունը, ինձ տաճա՛ր դարձրու, որ` բնակարան լինեմ Ամենասուրբ Հոգուդ, և մի՛ [թող], այլևս, որ ծառայեմ մեղքին ու ապականությանը:

Քույրերից մեկը նամակով հարցնում է, թե ինչպես հասկանալ մեր Տիրոջ «ողորմություն եմ կամենում և ոչ՝ զոհ» խոսքը:

Ջնջի՛ր մեղքերիս բազմությունը, Տե՛ր, և թոթափի՛ր հանցանքներիս դառը մրուրը, պարարի՛ր սիրտս Սուրբ Հոգուդ արբեցմամբ և իմ փշաբեր մարմինը լցրո՛ւ շնորհներով, աճեցրո՛ւ և պտղաբե՛ր դարձրու:

Արիացրո՛ւ ինձ, Տե՛ր, որպեսզի պահեմ պատվիրանները, լինեմ ժուժկալ, հաղթեմ բանսարկուի դեմ պատերազմում, մարմնով մեռնեմ, [մեղքի համար] և պայծառանամ ճգնության մեջ: Լցրո՛ւ ինձ, Տե՛ր, երկյուղով ու զղջմամբ, արտասուքներով ու հառաչանքներով, սիրով և սրբությամբ, շնորհներով և ճշմարտությամբ, գիտությամբ ու բոլոր առաքինություններով:

Ի՛մ հրեշտակ, արի ինձ մոտ, օգնիր ինձ, և մի՛ թող ինձ դժվար պահերին:

«Երբ լսեք պատերազմների և խռովությունների մասին, չզարհուրեք. որովհետև պետք է նախ այդ բաները պատահեն, բայց աշխարհի վախճանը շուտով չի լինելու»:

Տարիներ առաջ, իսկ եթե ավելի հստակ 2005 թվականին, երբ 10-րդ դասարանի ավարտական շեմին էի մոտեցել և պատրաստվում էի Գևորգյան հոգևոր ճեմարանի ընդունելության քնություններին, իմ կյանքի այդ կարևոր շրջանում, երբ ընկել էի հուսահատության մեջ, երբ չէի հասցնում գրականության, պատմության, անգլերենի և հայոց լեզվի առարկայական ծրագրերը պարապել և ծնողներս միայն կարողացել էին հոգալ հայոց լեզվի պարապունքների գումարը, սիրտս հուսահատությունից դողում էր, կամ գուցե վախից: Այս փուլում մայրս էր, որ մինչ օրս հիշում եմ նրա խոսքերը և ձայնը, որ շատ վստահ և հուսադրող ձայնով ինձ հետ խոսելով ասաց.

Տէր Աստուա՛ծ մեր, Դու պահեա՛ զմեզ խաղաղութեամբ ի գիշերիս յայսմիկ եւ յամենայն ժամանակի:

Լոյս փառաց Բանդ Աստուած որ ծագեցեր ի մեզ զլոյս գիտութեան, կարդամք առ Քեզ Տէր. առաւօտու աղոթք մեր հաճոյասցին Քեզ: