Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Մի՛ ե­ղիր ընդ­դեմ ճշ­մար­տու­թ­յան և ա­մա­չի՛ր քո ա­նար­ժա­նու­թ­յան հա­մար

Մի՛ ե­ղիր ընդ­դեմ ճշ­մար­տու­թ­յան և ա­մա­չի՛ր քո ա­նար­ժա­նու­թ­յան հա­մար
05.06.2020 | 00:05
Մի՛ ակ­նա­ծիր հզո­րից, մինչև մահ պայ­քա­րի՛ր հա­նուն ճշ­մար­տու­թյան, և Տեր Աստ­ված կպայ­քա­րի քեզ հետ:
Սի­րաք 4;33
Հա­վա­նու­թյուն մի՛ տուր ամ­բա­րիշտ­նե­րի հա­վա­նած բա­նին. հի­շի՛ր, որ մինչև դժոխք չես ար­դա­րա­նա:
Սի­րաք 9;17
Ար­ժա­նա­պա­տիվ կյանք, ար­ժա­նա­վա­յել մահ: Միշտ հա­վա­տա­րիմ ճշ­մար­տու­թյա­նը: Տեր Աստ­ված ա­ջա­կից և զո­րա­վիգ է այդ­պի­սի ըն­թացք ու­նե­ցո­ղին: Նրան, ով ճա­նա­չում է ճշ­մար­տու­թյու­նը և ա­զատ է զա­նա­զան սո­փեստ մա­նի­պու­լյա­ցիա­նե­րից: Ապ­րել ճշ­մար­տու­թյա­նը ար­ժա­նի կյան­քով, մեր­ժել ամ­բա­րիշտ­նե­րի հա­վա­նած բա­նե­րը, ե­թե ան­գամ այդ ամ­բա­րիշտ­նե­րը դա­րիս հզոր­ներն են: Ճշ­մար­տու­թու­նը միշտ խո­սուն է, ո՛չ միշտ լսե­լի և ըն­դու­նե­լի: Ճշ­մար­տու­թյունն ա­տե­լի է հան­դի­մա­նու­թյուն չսի­րող­նե­րի հա­մար, ո­րոնք ինք­նա­կամ կու­րա­նում են, փա­կում են ի­րենց աչ­քե­րը փաս­տե­րի ա­ռաջ: Խոս­քը վե­րա­բե­րում է սե­փա­կան ըն­թաց­քի և ճշ­մար­տու­թյան ան­հա­մա­տե­ղե­լիու­թյան փաս­տե­րին: Փաս­տե­րը հռ­չակ­վում են, միայն ե­թե սե­փա­կան ան­ձին չեն վե­րա­բե­րում, այլ մեկ ու­րի­շին: Սա­կայն ճշ­մար­տու­թյու­նը կա, ան­կախ նրան դի­մադ­րող­նե­րի վե­րա­բե­րյալ փաս­տե­րից: Եվ պետք է խո­սել ճշ­մար­տու­թյա՛ն մա­սին, ոչ թե կենտ­րո­նա­նալ փաս­տե­րի վրա: Պետք է պայ­քա­րել հա­նուն ճշ­մար­տու­թյան, ոչ թե փաս­տե­րի դեմ, քան­զի այդ փաս­տե­րի հետևում նրանք են, ում հա­մար Ին­քը Ճշ­մար­տու­թյու­նը խաչ­վեց. մեզ պես թյու­րի­մա­ցու­թյուն­նե­րը: Նա, ով մեր­ժում է հան­դի­մա­նու­թունն ու խրա­տը, նա­խա­տինք է դառ­նում իր հետ­նորդ­նե­րի հա­մար: Ով ըն­դու­նում և ուղ­ղում է իր շա­վիղ­նե­րը, հա­վա­տա­րիմ­նե­րի հետ օրհ­նու­թյուն է ժա­ռան­գում: Հի­սու­սը հան­դի­մա­նեց սա­մա­րա­ցի կնո­ջը, իսկ նա գնաց յու­րա­յին­նե­րի մոտ և հռ­չա­կեց, թե Քրիս­տո­սին է տե­սել, ո­րով­հետև միայն Քրիս­տոսն իր կյան­քից այդ­քան փաս­տեր կա­րող էր ի­մա­նալ: Հի­սու­սը հան­դի­մա­նեց ազ­գա­կից փա­րի­սե­ցի­նե­րին և օ­րենս­գետ­նե­րին, և նրանք խա­չե­ցին Նրան: Վերց­նել սե­փա­կան խա­չը, նշա­նա­կում է հանձ­նա­ռել հա­նուն ճշ­մար­տու­թյան գի­տա­կից և ան­նա­հանջ պայ­քա­րի ըն­թաց­քը, ո­րով­հետև այդ ըն­թաց­քի վրա միշտ կգտն­վեն մե­խե­րով ու մուր­ճե­րով զին­ված «կա­մա­վոր­ներ»: Բայց վերց­նել սե­փա­կան խա­չը, նշա­նա­կում է նաև սե­փա­կան ան­ձի վրա վերց­նել այ­լոց պա­կա­սու­թյուն­նե­րը և լրաց­նել, վերց­նել այ­լոց ցա­վե­րը և դար­մա­նել: Վերց­նել սե­փա­կան խա­չը, նշա­նա­կում է գի­տակ­ցել, որ ա­մեն բան աշ­խար­հում այն­քան պար­զու­նակ չէ, որ­քան և պարզ է միա­ժա­մա­նակ: Ե­թե միայն մար­դիկ խի­զա­խեին հան­րայ­նաց­նել և հրա­պա­րա­կել սե­փա­կան մութ պու­ճախ­նե­րին ի պահ տր­ված խա­վար գոր­ծե­րը, խա­վա­րը զգա­լիո­րեն կպա­կա­սեր: Մինչ­դեռ մար­դիկ գե­րա­դա­սում են վե­րած­վել բութ ու խուլ ամ­բո­խի և ա­ռաջ քա­շել խա­չի հեր­թա­կան թեկ­նա­ծուին, Քրիս­տոս լի­նի, թե նմա­նա­կող, որ­պես­զի նրա վրա բար­դեն ի­րենց իսկ պա­կա­սու­թյուն­ներն ու ցա­վե­րը: Ինչ­պես ժա­մա­նա­կա­կից բժշ­կու­թյու­նը մար­դուն բու­ժե­լու փո­խա­րեն քո­ղար­կում է ախ­տան­շան­նե­րը, այն­պես էլ ժա­մա­նա­կի ար­ժե­չա­փե­րը, մարդ­կու­թյան ախ­տե­րը բու­ժե­լու փո­խա­րեն, թի­րա­խա­վո­րում են ցայ­տուն ար­տա­հայտ­ված ախ­տան­շա­նը:
Լի­լիթ ՀՈՎ­ՀԱՆ­ՆԻ­ՍՅԱՆ
Գո­րիս
Դիտվել է՝ 1769

Մեկնաբանություններ