Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ո՞Ւր է պատ­գա­մա­վոր­նե­րի «դու­խը»

Ո՞Ւր է պատ­գա­մա­վոր­նե­րի «դու­խը»
11.09.2020 | 01:03

Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր Ար­սեն Ջուլ­ֆա­լա­կյա­նի՝ ման­դա­տը վայր դնե­լու հան­գա­ման­քը միան­շա­նակ ըն­դու­նե­լը միամ­տու­թյուն է: Իշ­խող թի­մի ներ­սում, ա­յո, ջրե­րը մի առ­վով չեն հո­սում, բայց դա չի նշա­նա­կում, թե ա­մեն մի հրա­ժա­րա­կան լոկ հետևանք է, այլ ոչ՝ նա­խադ­րյալ: Ջուլ­ֆա­լա­կյա­նի՝ ման­դա­տը վայր դնե­լու մա­սին հայ­տա­րա­րու­թյու­նը միան­գա­մից մի քա­նի հարց է ա­ռա­ջաց­նում: Նախ՝ ի՞նչ է այս մա­սին մտա­ծում Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի կր­թու­թյան գի­տու­թյան, մշա­կույ­թի, սպոր­տի, ե­րի­տա­սար­դու­թյան և սփյուռ­քի հար­ցե­րի մշ­տա­կան հանձ­նա­ժո­ղո­վի նա­խա­գահ Մխի­թար Հայ­րա­պե­տյա­նը, ո­րը, բա­ցի հանձ­նա­ժո­ղո­վի նիս­տերն անց­կաց­նե­լուց, որևէ հայ­տա­րա­րու­թյուն, դի­տո­ղու­թյուն, քն­նար­կում ու երկ­խո­սու­թյուն չի ծա­վա­լում: Ման­դա­տը վայ­րը դնո­ղը, ի վեր­ջո, նրա ղե­կա­վա­րած հանձ­նա­ժո­ղո­վի ան­դամ է, ար­դյո՞ք նա նա­խա­պես տե­ղյակ է ե­ղել, որ Ջուլ­ֆա­լա­կյա­նը նման մտադ­րու­թյուն ու­նի, փոր­ձե՞լ է երկ­խո­սու­թյան կա­մուրջ լի­նել և այլն: Պա­տաս­խա­նը միան­շա­նակ բա­ցա­սա­կան է, քան­զի Հայ­րա­պե­տյա­նի հա­մառ լռու­թյու­նը ԿԳՄՍ նա­խա­րա­րի հետ ու­նե­ցած կոնֆ­լիկ­տի մա­սին է վկա­յում: Ջուլ­ֆա­լա­կյա­նի հայ­տա­րա­րու­թյու­նը կոտ­րում է նաև «թավ­շյա» իշ­խա­նու­թյան այն թե­զը, թե ի­րենք կաշ­կանդ­ված չեն որևէ հարց բարձ­րաց­նե­լու, թա­փան­ցիկ աշ­խա­տե­լու, մի­մյանց քն­նա­դա­տե­լու և այլ հար­ցե­րում: Գոր­ծա­դի­րի աշ­խա­տան­քը վե­րահս­կող օ­րենս­դի­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը, փաս­տո­րեն, «դուխ չու­նե­ն» Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի ամ­բիո­նից, ի տես հա­մայն հպարտ­նե­րի ու ար­ժա­նա­պա­տիվ­նե­րի, ԿԳՄՍ նա­խա­րա­րին ,նե­ղը գցո­ղե հար­ցեր տա­լու: Ի­հար­կե, ող­ջու­նե­լի է, երբ պատ­գա­մա­վո­րը, ել­նե­լով քա­ղա­քա­կան ու թի­մա­յին է­թի­կա­յից, ման­դատն է վայր դնում, այլ ոչ թե խմ­բակ­ցու­թյու­նը լքում, բայց դա ուղ­ղա­կի վկա­յու­թյունն է հիե­րար­խիկ հա­մա­կար­գի: Ման­դատ նվի­րողն էլ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն է, հետևա­բար, ման­դա­տը ոչ թե պատ­գա­մա­վո­րինն է, այլ վար­չա­պե­տի­նը: «Ի՞նչ կփոխ­վի Ար­սեն Ջուլ­ֆա­լա­կյա­նի գնա­լո­վ» հար­ցի պա­տաս­խա­նը, թերևս, միայն Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը գի­տի: Բո­վան­դա­կա­յին ա­ռու­մով, ի­հար­կե, ո­չինչ, բայց տե­ղա­շար­ժեր, ա­մեն դեպ­քում, սպա­սե­լի են: «Լու­սա­վոր Հա­յաս­տա­նի»՝ Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նին ան­վս­տա­հու­թյուն հայտ­նե­լու հարցն օ­րա­կար­գա­յին դարձ­նե­լուն զու­գա­հեռ, հա­սա­րա­կա­կան-քա­ղա­քա­կան մի խումբ գոր­ծիչ­ներ պա­հան­ջում են նա­խա­րա­րի հրա­ժա­րա­կա­նը: Նրանք փո­ղո­ցա­յին պայ­քար են սկ­սել, պար­բե­րա­բար ցույ­ցեր ու եր­թեր են կազ­մա­կեր­պում, Հա­րու­թյու­նյա­նի նկա­րով պաս­տառ­ներն աղ­բարկղ նե­տում և այլն: Ջուլ­ֆա­լա­կյա­նի՝ ման­դա­տը վայր դնե­լու հան­գա­ման­քը վար­չա­պե­տի հա­մար գու­ցե ա­մե­նա­հուժ­կու ա­լի­բին է՝ Գյում­րի-Երևան ավ­տո­ճա­նա­պար­հի թփուտ­նե­րը «Մով­սե­սի գա­վա­զա­նո­վ» բա­ցած Հա­րու­թյու­նյա­նին պաշ­տո­նանկ ա­նե­լու հա­մար: Իսկ ե­թե պատ­գա­մա­վո­րը, ա­մեն դեպ­քում, ազ­նիվ է իր հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րում, ու նա­խա­րա­րի հետ նույն թի­մում գտն­վելն իս­կա­պես անհ­նա­րին է, ա­պա իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը՝ ի դեմս Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի, ի­րա­վի­ճա­կի հետ ա­ռե­րես­վե­լու լր­ջա­գույն խն­դիր ու­նեն: Խոր­հր­դա­յին քաղ­բյու­րո­յի ան­դա­մի նման ա­ռաջ­նոր­դի ա­մեն խոս­քից հե­տո ծա­փա­հա­րե­լու կարևո­րա­գույն ա­ռա­քե­լու­թյու­նը ստան­ձած «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր­նե­րի մեջ կգտն­վի՞ գեթ մեկ հա­մար­ձակ, ո­րը գոր­ծա­դի­րի՝ ի­րենց իսկ ընտ­րած ղե­կա­վա­րին շատ ու­ղիղ հարց կտա՝ ո՞ր ար­ժա­նի­քի հա­մար է ա­տամ­նե­րով պա­հում Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նին: Գու­ցե հայ­րե­նա­գի­տա­կան ա­ռար­կա­նե­րի գլ­խին քար գցե­լու ազ­գա­դավ ծրա­գի՞րն է նրան դուր ե­կել, թե՞ հո­գին փա­ռա­վոր­վել է՝ տես­նե­լով, թե ինչ­պես են պա­տա­նի­նե­րը դդում գլ­խով նա­խա­րա­րի խրտ­վի­լակ պատ­րաս­տել: Կամ էլ՝ Հա­րու­թյու­նյա­նի դի­րի­ժո­րա­կան հնարք­ներն է սի­րում ու ա­ռանց նրա խմ­բա­վա­րու­թյան իր կա­բի­նե­տը չի պատ­կե­րաց­նում:


Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 7309

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ