Գոսացած սիրտս մեռնում է նորեն
Ապառաժեղեն անկյանք մի խինդով:
Մի՛ անտեսիր, Տե՛ր,
Մի՛ թող, որ մեռնի թպիրտը սրտիս`
Այսպես դառնորեն:
Տու՛ր արցունքներ, Տե՛ր,
Տու՛ր կրկին լացել…
Սրտիս դիակն է սառույցի վրա,
Տու՛ր արցունքների հորդումից այդ ջերմ,
Սառը տախտակը սրտի փոխարկվի:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ