Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Պուտինը զարմացրեց բոլորին

Պուտինը զարմացրեց բոլորին
17.01.2020 | 14:20

Սահմանադրական բարեփոխումների և Մեդվեդևի կառավարության անսպասելի հրաժարականի հայտարարությամբ Պուտինը սեփական էլիտայի քթից բռնած պտտեցրեց և ի դեմս Միխայիլ Միշուստինի բոլորին անհայտ տեխնոկրատին բարձրացրեց վարչապետի մակարդակի: Ու նա ուներ որոշակի պատճառներ՝ գրում է Պավել Լոկշինը Die Welt-ում: Դաշնային հարկային ծառայության պետ Միխայիլ Միշուստինի անունն անհայտ է ռուսաստանցիների մեծամասնությանը: Ռուսաստանում տարիներով գուշակում էին՝ ո՞վ կհաջորդի Մեդվեդևին ու ի՞նչ կփոխվի կառավարությամ քաղաքականության մեջ: 2008-2011-ին ՌԴ նախագահ. Դրանից առաջ ու հետո վարչապետ Դմիտրի Մեդվեդևը բացահայտորեն չէր վայելում ժողովրդի համակրանքը: Նրա հրաժարականով Պուտինը ներքին քաղաքականության մեջ միավորներ էր հավաքելու, ու դա պարզ էր շատ տարիներ առաջ: Ռուս փորձագետները կարծում էին, որ նրա իրավահաջորդը լինելու է ինչ-որ մեկը մերձավոր շրջապատից:

Ակտիվորեն շրջանառվում էր Անտոն Սիլուանովի անունը՝ նա ֆինանսների նախարարն է 2018-ից: Թվում էր՝ նրան է հատկացված շարքային ռուսաստանցիների համար քավության նոր նոխազի դերը: Կամ՝ Ալեքսեյ Կուդրինը՝ ֆինանսների նախկին նախարարն ու Հաշվիչ պալատի նախագահը: Լինելով պուտինամերձ էլիտաի առավել լիբերալ ներկայացուցիչներից մեկը՝ նա, ինչպես ոչ ոք, բարձրաձայն կառուցվածքային բարեփոխումներ է պահանջում: Ռուսների համար լավագույն ընտրություն կարող էր լինել ՊՆ նախագահ Սերգեյ Շոյգուն: Բայց Պուտինը գերազանցեց բոլորին: Արդյունքում հնարավոր թեկնածուներից ոչ մեկը խաղի մեջ մտնելու նվազագույն շանս չուներ: Ու դա լիովին Պուտինի շահերից է բխում: Վառ քաղաքական գործիչի, ինչպես Կուդրինն է, ինքնասածի վարչապետի փոխարեն, Պուտինին պետք է նոր դեմք, անբիծ մարդ, որ ավելի հայտնի է նրանով, որ իրականացնում է Պուտինի նշած նպատակները: Միշուստինին համարում են լոյալ տեխնոկրատ, որ, թեպետ և կապ ունի Պուտինի համակարգի մեջ ներգրավված լիբերալների հետ, ինչպես Կուդրինը, չունի նրանց ինքնասածությունը: Նրա գերատեսչությունը համարվում է առավել իննովացիոն պետական կառույց տեխնոլոգիաների իմաստով և առաջադեմ է համարվում նույնիսկ միջազգային ասպարեզում: Դա ձեռնտու է ոչ միայն ձեռնարկություններին, այլև շարքային քաղաքացիներին, որ արդեն մի քանի տարի կարող են հարկերը վճարել ինտերնետով:

Միշուստինին հաջողվեց նաև օպտիմալացնել հարկահանությունը՝ Ռուսաստանում հարկերից խուսափել դժվար է դարձել ոչ միայն ընկերությունների, այլև ֆիզիկական անձանց համար: Նշանակու՞մ է Միշուստինի նշանակումը, որ Պուտինն արդեն հիմա որոշել է իր իրավահաջորդին: Սակավ հավանական է: Մոսկվայի քաղաքական ինսայդերներին նրա թեկնածությունը հիշեցնում է Միխայիլ Ֆրադկովին, որ տեխնիկական վարչապետ էր՝ առանց քաղաքական դեմքի: 2004- 2007-ին նա Պուտինի համար պահում էր վարչապետի պաշտոնը՝ մինչև Պուտինը ինքը վարչապետ դարձավ: Ինչպես նախկինում Ֆրադկովը, Միշուստինն էլ վերահսկելու է քաղաքականությունն անցումային շրջանում, մինչև Պուտինը կորոշի՝ ո՞վ է լինելու նախագահը Ռուսաստանում:
Պավել Լոկշին, Die Welt


Հ.Գ. «Պուտինն ընդհանրապես իր ծրագրերի վրա լույս չսփռեց: Փոխարենը նա բացեց Պանդորայի արկղը՝ լի տարբերակներով: Ծագած անորոշությունը քաղաքական էլիտային հանում է հավասարակշռությունից, օգնելով Պուտինին կաղ բադիկ չդառնալ, այլ մնալ առանցք, որի շուրջ պտտվում է երկիրը»՝ գրել է New York Times-ը: «Ռուսաստանի քաղաքական կյանքի ներկա իրադարձությունները արդյունք են ոչ միայն մտածված, այլև սպասելի ռազմավարության»՝ գտնում է Լոնդոնի Կինգզ Քոլեջի Ռուսաստանի ինստիտուտի դոկտոր Սեմ Գրինը: «Բոլոր դեպքերում ենթադրվում էր, որ որոնվելու է իշխանության նոր ֆորմացիմա, որը թույլ կտա և ոչխարներին ողջ մնալ և գայլերին՝ կուշտ: Հավանաբար իշխանությունը կարիք ունի պահպանել ներկա նախագահի դերը, թեպետ սահմանադրորեն դա հնարավոր չէ անել: Իսկ դա նշանակում է փոփոխություններ»՝ գրում է Սեմ Գրինը: Իրականում ոչ ոք չի կարող ենթադրել՝ ինչով այս ամենը կավարտվի՝ գտնում է պրոֆեսորը: Չափազանց շատ հարցեր չեն պատասխանված՝ ինչպե՞ս են նշանակվելու վարչապետերը, ի՞նչ հարաբերություններ են ունենալու նախագահն ու Դաշնության խորհուրդը, նահանգապետերը, ի՞նչ դեր է ունենալու Պետական խորհուրդը: «Ինչ-որ իմաստով դա կարող է փորձ լինել՝ ուշադրությունը շեղել Պուտինի անձից ու բոլորին կենտրոնացնել իշխանական առավել կարևոր հարցերի լուծումների վրա: Բայց ես վստահ չեմ, որ դա կհաջողվի, որովհետև երբ քննարկեն Դումայի ու Պետխորհրդի դերը, միևնույն է, այդ դերը ձևելու են Վլադիմիր Պուտինի իշխանական վերնաշապիկի չափերով»՝ գտնում է Գրինը:
Իհարկե, նոր վարչապետի նշանակումը, իսկ նրա թեկնածությունը Պետդուման հաստատեց մի քանի ժամում, ու Պուտինն էլ երեկ արդեն հրամանագրեց, չի վերացնում Ռուսաստանի տնտեսական դժվարությունները: Որքան էլ Միխայիլ Միշուստինը քաղաքական կերպար չէ, նա բախվելու է քաղաքականությանը, եթե տեխնիկականից փորձի իրական վարչապետի վերածվել:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 4302

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ