Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ճշտենք` ի­րա­կա­նում ո՞վ է տգե­տը և հի­մա­րը

Ճշտենք` ի­րա­կա­նում ո՞վ է տգե­տը և հի­մա­րը
30.06.2020 | 00:15

«Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան քա­ղա­քա­կան «դեղ­նակ­տուց­նե­րը» դեռ մի ե­լույ­թի դույզն-ինչ հե­ղի­նակ չդար­ձած, չհաս­կա­նա­լով ան­գամ ի­րենց դերն ու կար­գա­վի­ճա­կից բխող պար­տա­կա­նու­թյուն­նե­րը, սկ­սել են պի­տա­կա­վո­րել, իբր խելք սո­վո­րեց­նել լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րին։ Նրանք այն­քան ծան­ծա­ղա­միտ են, որ ան­գամ չեն էլ հաս­կա­նում` քա­ղա­քա­կան գոր­ծու­նեու­թյան ա­մե­նա­կարևոր բա­ղադ­րի­չը մա­մու­լի հետ ճիշտ աշ­խա­տանքն է։ Նրանք այն­քան հե­ռու են պարզ բա­ներն ըն­կա­լե­լուց, որ ցան­կա­ցած հա­կա­դիր կար­ծիք ըն­դու­նում են թշ­նա­ման­քով ու անց­նում ան­պար­կեշտ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի։ Այս խմ­բակ­ցու­թյան որևէ ան­դա­մի ան­հա­տա­պես ա­ռանձ­նաց­նե­լու խն­դիր չու­նեմ, ո­րով­հետև երևույ­թը մաս­սա­յա­կան է, սա­կայն այս ան­գամ նրան­ցից մե­կի մտ­քի «գո­հար­նե­րին» չեմ կա­րող չանդ­րա­դառ­նալ այն պարզ պատ­ճա­ռով, որ վեր­ջինս լրագ­րող­նե­րին հա­մա­րում է տգետ ու հի­մար միայն այն բա­նի հա­մար, որ քն­նա­դա­տում են Ար­մեն Սարգ­սյա­նին։ Ի դեպ, վեր­ջերս այս խմ­բակ­ցու­թյու­նում տա­րօ­րի­նակ բա­ներ են կա­տար­վում, նա­խօ­րեին մեկն էլ սպառ­նում էր լրատ­վա­մի­ջո­ցին ու պա­հան­ջում հե­ռաց­նել նյու­թի վեր­նա­գի­րը։


Վե­րա­դառ­նանք մեր «հե­րո­սու­հուն», ո­րին ստիպ­ված ենք իր բա­ռա­պա­շա­րով ու ձևով պա­տաս­խա­նել։ Իբր հա­մե­րաշ­խու­թյուն, թա­վիշ բե­րած քայ­լած­նե­րի խմ­բա­կի ոմն պատ­գա­մա­վո­րու­հի, որ ոչ մի օ­րեն­սդ­րա­կան նա­խա­ձեռ­նու­թյամբ չի էլ ա­ռանձ­նա­ցել, որ­պես պատ­գա­մա­վո­րի երևի խոր­հր­դա­րա­նի շեն­քից դուրս նրան ոչ մե­կը չի ճա­նա­չում, ո­րո­շել է «տա­ռավ­ճա­րով աշ­խա­տող գր­չակ­նե­րի» հար­ձա­կու­մից պաշտ­պա­նել երկ­րի նա­խա­գահ Ար­մեն Սարգ­սյա­նին։ Վա՜յ նա­խա­գա­հին, ե­թե նրա հույ­սը նման պատ­գա­մա­վոր­ներն են։ Բայց հա­վա­նա­բար սույն տիկ­նոջ մոտ հա­խուռն հո­գե­վի­ճակ է, ո­րով­հետև նա այ­սօր պաշտ­պա­նում է մի մար­դու, ում մա­սին 2 տա­րի ա­ռաջ լրիվ այլ պատ­կե­րա­ցում ու­ներ։ Հի­շեց­նենք. 2018-ին մի շարք ՀԿ-ներ, ո­րոնք, ըստ մա­մու­լի, ֆի­նան­սա­վոր­վում են բո­լո­րին հայտ­նի հիմ­նադ­րա­մից, հայ­տա­րա­րու­թյուն տա­րա­ծե­ցին այն մա­սին, թե Ար­մեն Սարգ­սյա­նը «ՀՀԿ կող­մից ՀՀ նա­խա­գա­հի պաշ­տո­նում ա­ռա­ջադր­ված թեկ­նա­ծուն հնա­րա­վոր է հա­մա­րում ար­հա­մար­հել ՀՀ գոր­ծող սահ­մա­նադ­րու­թյամբ ա­ռա­ջադր­ված պա­հանջ­նե­րը և ա­մեն գնով հայ­տն­վել ՀՀ բարձ­րա­գույն պաշ­տո­նին»։ «Ար­մեն Սարգ­սյա­նը ստանձ­նում է նա­խա­գա­հի պաշ­տո­նը՝ խախ­տե­լով Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան Սահ­մա­նադ­րու­թյամբ հս­տակ սահ­ման­ված քա­ղա­քա­ցիու­թյան հետ կապ­ված պա­հան­ջը՝ ող­ջա­միտ կաս­կած­ներ հա­րու­ցե­լով իր լե­գի­տի­մու­թյան նկատ­մամբ և հար­ցա­կա­նի տակ դնե­լով Սահ­մա­նադ­րու­թյան ե­րաշ­խա­վոր լի­նե­լու իր հիմ­նա­կան գոր­ծա­ռույ­թի ա­պա­հո­վու­մը»,- աս­ված էր այդ հայ­տա­րա­րու­թյու­նում։ Իսկ հի­մա գու­շա­կեք, թե այդ ՀԿ-նե­րից մե­կում մեր հե­րո­սու­հին, ո­րը այ­սօր կուրծք է ծե­ծում Ար­մեն Սարգ­սյա­նի հա­մար, ի՞նչ էր աշ­խա­տում։ Ա­յո՛, ի­րա­վա­բան։ Իր իսկ ձևով ի­րեն հար­ցադ­րեմ՝ հար­գե­լի չկա­յա­ցած «օ­րենս­դիր», հի­մա ո՞վ է տգե­տը կամ հի­մա­րը (բա­ցա­ռա­պես օգ­տա­գոր­ծում եմ այս ա­կա­մա ման­դա­տա­վո­րի ո­րա­կում­նե­րը)։ Այ­սինքն, երբ պետք էր, Ար­մեն Սարգ­սյա­նը սահ­մա­նադ­րա­խախտ էր, երբ պետք է, «գր­չակ­նե­րի» զո՞հ։ Այդ ե՞րբ դար­ձաք Ար­մեն Սարգ­սյա­նի ջեր­մե­ռանդ պաշտ­պա­նը։ Շա­րու­նա­կենք նրա իսկ ո­ճով, պատ­գա­վա­վո՝ր, դու հի­մա՞ր ես, թե՞ օր­վա իշ­խա­նու­թյու­նը տար­բեր ի­րա­վի­ճակ­նե­րի հա­մար քեզ որ­պես այդ­պի­սին է պա­հում։ Երկ­րոր­դեմ՝ սրանք մեր ո­րա­կում­նե­րը չեն, այս­պես խո­սում է Հա­յաս­տա­նի խոր­հր­դա­րա­նի մե­ծա­մաս­նու­թյու­նը ներ­կա­յաց­նող ու­ժի ներ­կա­յա­ցու­ցի­չը լրագ­րող­նե­րի մա­սին, այն էլ ոչ դե­մառ­դեմ, այլ ֆեյս­բու­քյան գրառ­ման հետևում թաքն­վե­լով։


Եվ վեր­ջում մի հոր­դոր քա­ղա­քա­կան նո­րա­հայտ այս կեր­պա­րին. ե­թե նպա­տակ ու­նեք շա­րու­նա­կե­լու քա­ղա­քա­կան գոր­ծու­նեու­թյու­նը, հաս­տատ ճիշտ ու­ղու վրա չեք։ Որ­քան ու­զում եք կռ­վեք (ձեր դեպ­քում ճիշտ է ա­սել՝ թշ­նա­մա­ցեք), քա­ղա­քա­կան մր­ցա­կից­նե­րի, հա­կա­ռա­կորդ­նե­րի հետ, բայց այդ ա­մե­նին չփոր­ձեք խառ­նել լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի այն ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րին, ո­րոնք ա­մեն ա­միս շան­տա­ժով գու­մար չեն շոր­թում։ Մենք միշտ մեր տե­ղում ենք, այդ դուք եք փո­փո­խա­կան, ան­կա­յուն, մենք, քա­ղա­քա­կան նպա­տա­կա­հար­մա­րու­թյու­նից ել­նե­լով, մի օր մար­դուն սե­փա­կա­նա­տեր, մյուս օրն էլ հան­ցա­գործ չենք դարձ­նում, ե­րեկ­վա 30 ար­ծա­թով ծախ­վա­ծին այ­սօր փր­կիչ չենք հայ­տա­րա­րում։ Ի վեր­ջո, սո­վո­րեք թա­ցը չո­րից տար­բե­րել, տի­կին կամ օ­րիորդ (ընտ­րեք ո­րը կու­զեք) Ա­րու­սյակ Ջուլ­հա­կյան։


Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 8168

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ