Մանրամասն որոնում (արխիվ)
19.04.2024
 
Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 
Նորություններ » «Չի բա­ցառ­վում, որ խորհր­դա­րա­նը նոր վար­չա­պետ ընտ­րի»

«Չի բա­ցառ­վում, որ խորհր­դա­րա­նը նոր վար­չա­պետ ընտ­րի»

«Չի բա­ցառ­վում, որ խորհր­դա­րա­նը նոր վար­չա­պետ ընտ­րի»
08.10.2019 | 00:21

Հա­յաս­տա­նի ներ­քին ու ար­տա­քին ո­րոշ խն­դիր­նե­րի շուրջ է «Ի­րա­տե­սի» զրույ­ցը քա­ղա­քա­գետ ՀՐԱՆՏ ՄԵ­ԼԻՔ-ՇԱՀ­ՆԱ­ԶԱՐ­ՅԱ­ՆԻ հետ։

-Օ­րերս ղա­րա­բա­ղյան հա­կա­մար­տու­թյան առն­չու­թյամբ բա­վա­կան ու­շագ­րավ հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ ե­ղան։ Նախ Ա­լիևի՝ «Ղա­րա­բաղն Ադր­բե­ջան է և վերջ», հե­տո ՌԴ արտ­գործ­նա­խա­րա­րի հայ­տա­րա­րու­թյու­նը, թե` կար­գա­վոր­ման գոր­ծըն­թացն ար­գե­լակ­վել է։ Ի՞նչ է կա­տար­վում հա­կա­մար­տու­թյան շուրջ։
-Իս­կա­պես բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թաց, որ­պես այդ­պի­սին, վա­ղուց տե­ղի չի ու­նե­նում։ Ապ­րի­լյան պա­տե­րազ­մից հե­տո Սանկտ Պե­տեր­բուր­գում, Վիեն­նա­յում հա­կա­մար­տող կող­մե­րի միջև ձեռք բեր­վեց պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն, Ադր­բե­ջանն ա­մեն ինչ ա­նում էր իր վրա դր­ված այդ պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րից խու­սա­փե­լու հա­մար։ Խոս­քը հե­տաքն­նու­թյան մե­խա­նիզմ­նե­րի, ԵԱՀԿ անձ­նա­կան ներ­կա­յա­ցուց­չի գրա­սե­նյա­կի անձ­նա­կազ­մի մե­ծաց­ման մա­սին էր։ Սրանք մի­ջոց­ներ էին, ո­րոն­ցով սահ­մա­նա­յին ի­րա­վի­ճա­կը վե­րահս­կե­լի էր դառ­նում, Ադր­բե­ջա­նին հե­տա­գա­յում թույլ չտա­լով լար­վա­ծու­թյուն ստեղ­ծե­լով ներ­քին ու ար­տա­քին խն­դիր­ներ լու­ծել։ Հա­յաս­տա­նում տե­ղի ու­նե­ցած հե­ղաշր­ջու­մը լավ ա­ռիթ էր, որ Ադր­բե­ջա­նը հե­տաձ­գի այդ գոր­ծըն­թա­ցի շա­րու­նա­կու­թյու­նը և փոր­ձի հըն­թացս փո­խել շեշ­տադ­րում­նե­րը։ Սա հա­ջող­վեց նրան վե­րե­լա­կա­յին պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն­նե­րի մի­ջո­ցով, դրա­նից հե­տո ընդ­հան­րա­պես քա­ղա­քա­կան օ­րա­կար­գից դուրս մնա­ցին Վիեն­նա­յի և Սանկտ Պե­տեր­բուր­գի պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն­նե­րը։ Մինչև պաշ­տո­նա­կան Երևա­նը հաս­կա­ցավ, թե ինչ խա­ղա­քար­տեր է կորց­րել այս մեկ տար­վա ըն­թաց­քում, ար­դեն բա­նը բա­նից ան­ցել էր։ Գոր­ծըն­թացն ընդ­հատ­վեց, նորն էլ չի սկս­վել, ո­րով­հետև Ադր­բե­ջա­նը, հաս­կա­նա­լով, որ դի­մա­ցի­նը ան­փորձ է, չի տի­րա­պե­տում բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցի նր­բու­թյուն­նե­րին, փոր­ձում է գոր­ծըն­թա­ցը կանգ­նեց­նե­լու մե­ղա­վո­րու­թյու­նը գցել հայ­կա­կան կող­մի վրա։ Դրա հա­մար օգ­տա­գոր­ծում են Փա­շի­նյա­նի այն հայ­տա­րա­րու­թյու­նը, թե Ար­ցա­խը հի­մա պետք է վե­րա­դարձ­նել բա­նակ­ցա­յին սե­ղան կամ «Ար­ցա­խը Հա­յաս­տան է և վերջ»։ Այ­սինքն, նմա­նա­տիպ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը Ադր­բե­ջա­նը փոր­ձում է դնել բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րը չվեր­սկ­սե­լու իր քա­ղա­քա­կա­նու­թյան հիմ­քում և պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նը բար­դել Հա­յաս­տա­նի վրա։ Հի­մա կար­ծես թե տեխ­նի­կա­պես Ադր­բե­ջա­նին դա հա­ջող­վում է, մի­ջազ­գա­յին ըն­կա­լում­նե­րում շատ են սկ­սել պաշ­տո­նա­կան Երևա­նին մե­ղադ­րել, որ նման հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը չեն նպաս­տում բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցին։ Ըստ էու­թյան, դա Ադր­բե­ջա­նի մշա­կած քա­ղա­քա­կա­նու­թյունն էր, և հի­մա Հա­յաս­տա­նի դի­վա­նա­գի­տա­կան կոր­պու­սի, ղե­կա­վա­րու­թյան հիմ­նա­կան խն­դի­րը պետք է լի­նի էու­թյու­նը ձևից տար­բե­րա­կե­լը։ Այն է` ցույց տալ միջ­նորդ­նե­րին, որ գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րով Ադր­բե­ջա­նը վա­ղուց սա­բո­տա­ժի է են­թար­կել բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի գոր­ծըն­թա­ցը, բայց դա փոր­ձում է այն­պես փա­թե­թա­վո­րել, թե իբր մե­ղա­վո­րը հայ­կա­կան կողմն է։ Նուրբ հաշ­վարկ­նե­րի, զգու­շա­վոր հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի, հար­ցի էու­թյու­նը հաս­կա­նա­լու և մա­տու­ցե­լու դեպ­քում հնա­րա­վոր կլի­նի Հա­յաս­տա­նի հան­դեպ նման հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը չե­զո­քաց­նել, ա­ռար­կու­թյուն­նե­րի տեղ չթող­նել։ Սա աշ­խա­տանք է պա­հան­ջում և ի վեր­ջո, նշա­նա­կում է խո­րա­նալ հար­ցի էու­թյան մեջ։ Ցա­վոք, Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը դա չեն ա­նում։ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը զբաղ­ված է ներ­քին հար­ցե­րով, քա­նի որ նրա հա­մար դրանք ա­վե­լի կարևոր ու ա­ռաջ­նա­յին են։ Նա զբաղ­ված է իր իշ­խա­նու­թյունն ամ­րապն­դե­լով, նախ­կին իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի դեմ պայ­քա­րով, դա­տաի­րա­վա­կան հա­մա­կարգն ի­րեն հար­մա­րեց­նե­լով։ Այս խն­դիր­նե­րի վրա այն­քան ժա­մա­նակ է վատ­նում, որ անվ­տան­գու­թյա­նը սպառ­նա­ցող հար­ցե­րով չի զբաղ­վում։ Ա­մեն բա­նակ­ցու­թյու­նից ա­ռաջ ինչ-որ բա­ներ է կար­դում և ամ­բող­ջու­թյամբ չըն­կա­լած կամ տեքս­տի մի մա­սին ծա­նո­թա­նա­լով, հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ է ա­նում, զո­րօ­րի­նակ, թե ինչ­պես է Ար­ցա­խը Սո­վե­տա­կան Ադր­բե­ջա­նից ան­կա­խա­ցել։ Հե­տո այս ա­մենն օգ­տա­գործ­վում է մեր դեմ։ Վեր­ջա­պես մի օր պե՞տք է նա լուրջ զբաղ­վի այս հար­ցով։
-Բա­վա­կա­նին խո­սուն էր նաև այն ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծը, երբ Սեր­գեյ Լավ­րո­վը այդ­պի­սի հայ­տա­րա­րու­թյուն ա­րեց։ Հա­յաս­տա­նից ՌԴ ղե­կա­վա­րը նոր էր վե­րա­դար­ձել։ Կապ տես­նու՞մ եք այս հայ­տա­րա­րու­թյան և Պու­տի­նի հա­յաս­տա­նյան այ­ցի միջև։
-Հայ-ռու­սա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­ներն այս­պի­սի խոր ճգ­նա­ժամ երբևէ չեն ապ­րել, երբ իս­պառ վե­րա­ցել է երկ­կող­մա­նի օ­րա­կար­գը։ ՌԴ ղե­կա­վա­րը գա­լիս է Երևան, հան­դի­պում է Փա­շի­նյա­նի հետ (ու չգի­տես` ինչ­պես է կազ­մա­կերպ­վել այդ հան­դի­պու­մը, ո­րով­հետև մա­մու­լում տար­բեր ու­շագ­րավ տե­ղե­կու­թյուն­ներ կան հի­շյալ հան­դիպ­ման կազ­մա­կերպ­ա­կան մա­սի վե­րա­բե­րյալ) և պաշ­տո­նա­կան կարճ տե­ղե­կու­թյուն հրամց­վեց հան­րու­թյա­նը, ո­րը փաս­տեց` որևէ հարց չի շո­շափ­վել, չի քն­նարկ­վել։ Չխո­սե­ցին գա­զի գնի, Լար­սի ան­ցա­կե­տում ա­ռա­ջա­ցած դժ­վա­րու­թյուն­նե­րի, տն­տե­սա­կան գոր­ծակ­ցու­թյան, հե­տա­գա ծրագ­րե­րի, Ար­ցա­խի և տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին խն­դիր­նե­րի մա­սին։ Որևէ կարևոր հարց չի քն­նարկ­վել, միակ շեշ­տադ­րումն այն էր, որ ԵԱՏՄ-ն, որ­պես տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին կա­ռույց, լավ զար­գա­ցում է ապ­րում։ Սա առն­վազն վկա­յում է այն մա­սին, որ երկ­կող­մա­նի օ­րա­կարգն այս պա­հին լիար­ժեք սա­ռեց­ված է։ Ճիշտ այն­պես, ինչ­պես ԱՄՆ-ի պա­րա­գա­յում է։ Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը չու­նեն քա­ղա­քա­կան գիծ, օ­րա­կարգ ԱՄՆ-ի հետ։ Փա­շի­նյա­նի այ­ցը ԱՄՆ դրա վառ ա­պա­ցույցն էր, որևէ էա­կան հան­դի­պում տե­ղի չի ու­նե­ցել, որ­տեղ կա­րող էին քն­նարկ­վել հայ-ա­մե­րի­կյան երկ­կողմ հար­ցե­րը։ Ինչ վե­րա­բե­րում է Լավ­րո­վի հայ­տա­րա­րու­թյան ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծին, դա ա­մենևին էլ զար­մա­նա­լի չէր։ Ան­գամ չէի զար­մա­նա, որ նման հայ­տա­րա­րու­թյուն հն­չեր Երևա­նում՝ հաշ­վի առ­նե­լով այն հան­գա­ման­քը, որ Պու­տի­նը Բե­լա Քո­չա­րյա­նի հետ էր հան­դի­պել այն ժա­մա­նակ, երբ Փա­շի­նյանն էր փոր­ձում ար­դյու­նա­վետ հան­դի­պում ու­նե­նալ Պու­տի­նի հետ։ Չէի բա­ցա­ռի, որ հենց Հա­յաս­տա­նից այդ­պի­սի ապ­տակ հասց­վեր հայ­կա­կան դի­վա­նա­գի­տու­թյա­նը։
Ռու­սաս­տա­նը փոր­ձում է «Վալ­դա­յի» հար­թա­կի քա­ղա­քա­կան կշի­ռը մե­ծաց­նել, որ­պես Արևմուտ­քում ըն­թա­ցող նմա­նա­տիպ տար­բեր ֆո­րում­նե­րին հա­կակ­շիռ, և կարևոր հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը, ո­րոնք օ­րա­կար­գա­յին չեն, Ռու­սաս­տա­նը պա­հում է հենց այն­տեղ հն­չեց­նե­լու հա­մար։
-Վերևում նշե­ցիք, որ Փա­շի­նյա­նը ներ­քին հար­ցե­րով է զբաղ­ված և ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան հար­ցե­րը, այս­պես ա­սած, աչ­քա­թող է ա­րել։ Փո­խա­րե­նը Փա­շի­նյա­նը ա­նընդ­հատ իր ֆեյս­բու­քյան է­ջով տե­ղե­կաց­նում է, թե քա­նի զո­րա­մաս է ան­ցել նոր սնն­դա­տե­սա­կի։ Փոր­ձա­գետ­նե­րը փաս­տում են, որ անվ­տան­գու­թյան տե­սա­կե­տից սխալ է թվեր վկա­յա­կո­չե­լը։ Հա­մա­մի՞տ եք։
-Ողջ խն­դիրն այն է, որ Փա­շի­նյանն ա­ռաջ­նորդ­վում է սո­ցիա­լա­կան լայն զանգ­ված­նե­րին դուր գա­լու ցան­կու­թյամբ, ոչ թե պե­տա­կան շա­հով, անվ­տան­գու­թյան խն­դիր­նե­րով։ Չեմ կա­րող ա­սել, որ դա նրան չի հե­տաք­րք­րում, բայց ա­ռաջ­նա­հեր­թու­թյուն­նե­րի մեջ ա­վե­լի կարևոր է հա­մա­րում ներ­քին հար­ցե­րը։ Փա­շի­նյա­նը ո­րո­շել է, որ ե­թե այդ զանգ­վա­ծի ա­ջակ­ցու­թյունն ու­նե­նա, պե­տու­թյան անվ­տան­գու­թյան մա­կար­դա­կը դրա­նով կա­վե­լա­նա, ու ա­մեն ինչ այդ տրա­մա­բա­նու­թյան վրա է կա­ռու­ցում։ Դրա հա­մար, երբ ա­սում է` 7 կամ 10 հա­զար զին­վոր լավ են սն­վե­լու, նրա հա­մար այդ­քան զին­վո­րի ծնո­ղի ար­ձա­գանքն ա­վե­լի կարևոր է, քա­նի մի քա­նի տաս­նյա­կի հաս­նող փոր­ձա­գետ­նե­րի ար­ձա­գան­քը։
-Սա­կայն մա­մու­լի ար­ձա­գան­քը բա­վա­կա­նին ան­հան­գս­տաց­նում է իշ­խա­նա­վոր­նե­րին։ Այդ պատ­ճա­ռով մա­մու­լը հայ­տն­վել է դա­տա­կան հայ­ցե­րի տի­րույ­թում, մի քա­նի օր է հա­մա­ցան­ցը քն­նար­կում է նաև փո­ղո­ցա­յին խու­լի­գան­նե­րի հար­ձա­կու­մը «Հա­յե­լի» ա­կում­բի վրա։ ՈՒ­նե­նա­լով լրագ­րող-վար­չա­պետ, ին­չու՞ է մա­մուլն ա­վե­լի ծանր վի­ճա­կում հայ­տն­վել։
-Փա­շի­նյա­նի գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րում ա­մեն ինչ պարզ է ու հաս­կա­նա­լի։ Նշա­նա­կու­թյուն չու­նի` նա մա­մու­լի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ է, թե ոչ։ Ան­գամ այն ժա­մա­նակ, երբ խմ­բա­գիր էր, «Հայ­կա­կան ժա­մա­նա­կը» այդ մաս­նա­գի­տու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի հան­դեպ հար­գա­լից վե­րա­բեր­մունք չի դրսևո­րել։ Մշ­տա­պես ե­ղել է շատ ու­ժեղ մր­ցակ­ցու­թյուն, ե­ղել է հա­կա­ռա­կոր­դին ճն­շե­լու, վատ լույ­սի ներ­քո ներ­կա­յաց­նե­լու մար­տա­վա­րու­թյուն։ Հի­մա ա­նում է նույ­նը՝ ա­վե­լի մեծ լծակ­ներ ու­նե­նա­լով ձեռ­քի տակ։ Փա­շի­նյա­նը հաս­կա­նում է, որ երկ­րում խն­դիր­նե­րը շա­տա­ցել են, հետզ­հե­տե դրանց սրու­թյու­նը զգաց­վե­լու է, իսկ այդ ա­մե­նը բնա­կա­նա­բար ար­տա­հայտ­վե­լու է, լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րում ու... նրանց լռեց­նե­լու խն­դիր է դր­ված։ Դժ­գո­հու­թյու­նը, ընդ­դի­մու­թյան ձայ­նը, ցան­կա­ցած բան, ո­րը կա­րող է սպառ­նա­լիք լի­նել իր իշ­խա­նու­թյա­նը , Փա­շի­նյա­նը լռեց­նե­լու է տար­բեր մի­ջոց­նե­րով։ Մի տեղ կլի­նի ա­վա­զա­կա­յին հար­ձակ­մամբ, մեկ այլ տեղ` ընտ­րո­ղա­կան վե­րա­բեր­մունք, այ­սինքն մե­կի հան­դեպ հե­տապն­դում, մյու­սի դեպ­քում` ո­չինչ, ինչ­պես ե­ղավ դա­տա­վոր­նե­րի պա­րա­գա­յում։ Հա­ճախ լի­նե­լու է նաև ժո­ղովր­դի ձայ­նը լռեց­նե­լու մի­ջո­ցով, երբ ժո­ղովր­դի ընտ­րած հա­մայն­քի ղե­կա­վա­րին պաշ­տո­նանկ կա­նեն և սե­փա­կան մարդ­կանց ժա­մա­նա­կա­վոր պաշ­տո­նա­կա­տար­ներ կն­շա­նա­կեն։ Այս ա­մե­նի հան­րա­գու­մա­րում պի­տի ա­սել, որ տրա­մա­բա­նա­կան կապ կա դա­տաի­րա­վա­կան հա­մա­կար­գի, լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի, քա­ղա­քա­ցիա­կան նա­խա­ձեռ­նու­թյուն­նե­րի դեմ ի­րա­կա­նաց­րած ար­շա­վում։ Այս ա­մե­նը հաղ­թա­հա­րե­լու հա­մար ըն­տր­վել է ա­մեն գնով ճն­շե­լու տար­բե­րա­կը, այս հար­ցե­րում օ­րեն­քի գե­րա­կա­յու­թյուն նրանք չու­նեն։
-Ո՞րն է նպա­տա­կը, ու՞ր են տա­նում եր­կի­րը։
-Նպա­տա­կը սե­փա­կան իշ­խա­նու­թյան պահ­պա­նումն է։ Ի­րենք դա կո­չում են հա­կա­հե­ղա­փո­խու­թյան ճն­շում, բայց դա բա­ցա­ռա­պես Փա­շի­նյա­նի իշ­խա­նու­թյան ամ­րապ­նդ­ման հա­մար է ար­վում։ Նա հաս­կա­նում է` գոր­ծով չի հա­ջող­վում, տես­նում է, որ իր թիմն ըն­դու­նակ չէ լու­ծե­լու այն խն­դիր­նե­րը, ո­րոնք երկ­րի առջև են ծա­ռա­ցած, դրա հա­մար այս­պի­սի ռեպ­րե­սիվ մի­ջոց­ներ է կի­րա­ռում։
-Այդ ա­մե­նի տրա­մա­բա­նու­թյան մե՞ջ են տե­ղա­վոր­վում իշ­խա­նու­թյու­նում տե­ղի ու­նե­ցած պաշ­տո­նան­կու­թյուն­նե­րը, և ինչ­պես մա­մուլն է տե­ղե­կաց­նում, սպաս­վում են նո­րե­րը։ Հար­վա­ծի տակ հայ­տն­ված պաշ­տո­նյա­նե­րը և՞ս հա­կա­հե­ղա­փո­խա­կան­ներ են։
-Պարզ է, որ ա­մեն գնով իշ­խա­նու­թյունն ամ­րապն­դե­լու Փա­շի­նյա­նի ցան­կու­թյու­նը ոչ բո­լո­րին է դուր գա­լիս, ան­գամ հե­ղա­փո­խա­կան թի­մում։ Ես եր­բեք չէի ա­սի, որ Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նը կամ Վա­լե­րի Օ­սի­պյա­նը պա­կաս հե­ղա­փո­խա­կան էին, քան Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը։ Հե­ղաշ­րջ­ման ա­ռա­ջին փու­լի աշ­խա­տանք­նե­րի ողջ բե­ռը նրանք ի­րենց ու­սե­րին վերց­րին և ա­ռաջ տա­րան։ Որ­քան էլ նրանց մո­տե­ցում­ներն ինձ դուր չգան, բայց դա փաստ է։ Նրանք աշ­խա­տել և ու­ժե­ղաց­րել են Փա­շի­նյա­նին, տվել են այդ հե­ղաշ­րջ­ման Փա­շի­նյա­նի հա­մար ակն­կալ­վող ա­ռա­ջին ար­դյունք­նե­րը։ Լի­նեն բա­ցա­հայ­տում­ներ, ձեր­բա­կա­լում­ներ կամ այլ քայ­լեր։ Հի­մա հի­շյալ մարդ­կանց հետ խն­դիր­ներ են ա­ռա­ջա­ցել և, դա­տե­լով տվյալ ան­ձանց հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րից, են­թադր­վում է, որ պաշ­տո­նան­կու­թյան պատ­ճա­ռը հե­տապն­դում­ներ ի­րա­կա­նաց­նե­լու, դա­տա­րան­ներն ար­գե­լա­փա­կե­լու և նմա­նա­տիպ այլ հար­ցե­րում Փա­շի­նյա­նի չա­փից ա­վե­լի պա­հանջ­կո­տու­թյունն է։ Նրանք, ով­քեր քիչ թե շատ ար­ժա­նա­պատ­վու­թյուն ու­նեն, Փա­շի­նյա­նի հետ կոնֆ­լիկ­տի մեջ էին մտ­նե­լու։ Հա­կա­ռակ պա­րա­գա­յում կլի­նեին կա­մա­զուրկ ծա­ռա­ներ և կա­նեին այն ա­մե­նը, ին­չի հա­մար հե­տա­գա­յում կա­րող էին շատ լուրջ ի­րա­վա­կան պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն կրել։ Կար­ծում եմ` ար­ժեք­ներ կրող, ինք­նա­սի­րու­թյուն ու­նե­ցող մար­դիկ իշ­խա­նու­թյու­նից դուրս են գա­լու, մե­կը մի քիչ շուտ է այդ ճն­շումն իր վրա զգում, մե­կը՝ մի քիչ ուշ, բայց գոր­ծըն­թացն ար­դեն սկս­վել է։ Ընդ ո­րում, Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նով չի սկս­վել այդ ա­մե­նը, այլ ա­վե­լի շուտ, երբ բնա­պահ­պա­նա­կան շար­ժում­նե­րից հայտ­նի մար­դիկ, պատ­գա­մա­վոր դառ­նա­լով, ընդ­դի­մա­ցան Ա­մուլ­սա­րի հար­ցում և ճնշ­ման հան­դի­պե­ցին։ Կա­մաց-կա­մաց այս տրո­հու­մը ա­րա­գու­թյուն է հա­վա­քում։ ՈՒ­ժա­յին­նե­րի հետ կապ­ված զար­գա­ցում­նե­րը պար­զա­պես ըն­դգ­ծե­ցին առ­կա խն­դի­րը, որն ար­դեն կար։
-Իշ­խա­նու­թյան ներ­սի խու­թե­րը կա­րո՞ղ են խոր­հր­դա­րա­նի լու­ծար­ման հիմք դառ­նալ։
-Ո­չինչ չեմ բա­ցա­ռում, քա­նի որ թի­մա­յին կա­ռա­վա­րում չկա։ Կա մեկ ան­հա­տի կամք, ո­րը պար­տադր­վում է մյուս­նե­րին։ Հարցն այն է, թե ով որ­քան սկզ­բուն­քա­յին կլի­նի այս հա­կա­մար­տու­թյան մեջ։ Ե­թե կա­րո­ղա­նան հար­մար­վել այս պայ­ման­նե­րին, կմ­նան Փա­շի­նյա­նի հետ։ Նրանք, ով­քեր չկա­րո­ղա­նան, հրա­ժա­րա­կան­ներ կտան, ներ­սում թի­մեր կձևա­վո­րեն։ Այս ա­մե­նը զս­պե­լու հա­մար Փա­շի­նյա­նը մի գոր­ծի­քա­կազմ ու­նի` ի­րա­վա­կան ա­ռու­մով ճն­շել, սպառ­նալ։ Գոր­ծըն­թաց­նե­րը ցույց կտան, թե ինչ կլի­նի, բայց ակն­հայտ է, որ այս­պես եր­կար շա­րու­նակ­վել չի կա­րող։
- Ընդ­դի­մա­խոս­ներն այ­սօր պն­դում են, թե ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­ներ պետք է լի­նեն։ Նման սցե­նար հնա­րա­վո՞ր է։
-Այս պա­հին ան­գամ չեմ բա­ցա­ռում, որ խոր­հր­դա­րա­նը կա­րող է նոր վար­չա­պետ ընտ­րել։ Տար­բե­րակ­ներ շատ կան։ Հաշ­վի առ­նե­լով նաև այն հան­գա­ման­քը, որ այն­քան էլ քա­ղա­քա­կան դեմ­քեր չեն խոր­հր­դա­րա­նում, ցան­կա­ցած բան կա­րե­լի է սպա­սել։ Ար­տա­հերթ խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րի հիմ­քեր այ­սօր չեմ տես­նում, բայց չեմ բա­ցա­ռում, որ դա կա­րող է լի­նել նաև շատ ա­րագ՝ 2-3 շա­բաթ­վա ըն­թաց­քում, երբ կտ­րուկ ի­րա­վի­ճակ փոխ­վի։ Բայց ա­վե­լի հա­վա­նա­կան եմ հա­մա­րում նոր վար­չա­պե­տի ընտ­րու­թյու­նը, երբ թի­մի տրո­հում լի­նի։ «Ան­տեր» մնա­ցած պատ­գա­մա­վոր­նե­րը նոր հո­վա­նա­վոր­ներ կփնտ­րեն, ո­րոնց կուղ­ղոր­դեն նոր կա­ռա­վա­րու­թյան ղե­կա­վար ընտ­րե­լու։
Զրույ­ցը՝
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 5852

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Մեծ խաղը շարունակվելու է՝ առանց հայկական գործոնը հաշվի առնելու

Մեծ խաղը շարունակվելու է՝ առանց հայկական գործոնը հաշվի առնելու

Դեռևս վաղ է համակողմանիորեն գնահատել ռուս խաղաղապահների ելքը Արցախից՝ տեղեկատվության սղության պատճառով: Վարկածները, հիփոթեզները շատ են...

Սոցցանցային գրառումներ

Պետության անունից գործողը կրկնակի պատասխանատու պիտի լինի օրենքի առաջ
Պետության անունից գործողը կրկնակի պատասխանատու պիտի լինի օրենքի առաջ

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը
Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Բիզնես համագործակցություն պետության հովանու ներքո
Բիզնես համագործակցություն պետության հովանու ներքո
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.