Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Սպառ­նա­լիք ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան ա­զա­տու­թ­յուն­նե­րին և ի­րա­վուն­քի գե­րա­կա­յութ­յան սկզ­բուն­քին

Սպառ­նա­լիք ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան ա­զա­տու­թ­յուն­նե­րին և ի­րա­վուն­քի գե­րա­կա­յութ­յան սկզ­բուն­քին
01.11.2019 | 01:00

2019 թ. հոկ­տեմ­բե­րի վեր­ջին Հա­յաս­տա­նը հան­րա­հայտ մուլտ­ֆիլ­մի «գի­տու­թյանն ան­հայտ գա­զանն» է հի­շեց­նում. «Ժո­ղովր­դա­կան կա­ռա­վա­րու­թյան» տեր­մի­նա­բա­նու­թյունն ու դարձ­վա­ծա­բա­նու­թյունն այն նույն մա­կար­դակն ու­նեն, ո­րը կար 2018 թ. Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի «աս­ֆալ­տի հե­ղա­փո­խա­կան­նե­րի» հաղ­թա­հան­դե­սի ժա­մա­նակ։ 

Ա­հա թե «ֆեյս­բու­քով» օ­րերս ինչ հայտ­նեց նա. «Ե­թե 2018 թ. երկ­րորդ կի­սա­մյա­կում գոր­ծա­զուրկ­նե­րի թի­վը 236400 էր, ա­պա ըն­թա­ցիկ տար­վա նույն ժա­մա­նա­կում այդ ցու­ցա­նիշն ի­ջել է մինչև 207200»։ Ըստ Փա­շի­նյա­նի, երկ­րում գոր­ծազր­կու­թյան մա­կար­դակն այժմ 17,7 % է, այ­սինքն, նա­խորդ տար­վա հա­մե­մատ ի­ջել է 2,5 %-ով։ Նվա­ճու՞մ է։ Ը­հը՛։ Նման է 90-ա­կան­նե­րի ՀՀՇ-ի վար­չա­կազ­մի նվա­ճում­նե­րին։ «Ժո­ղովր­դա­կան վար­չա­պե­տը» մո­ռա­ցավ ա­սել, որ գոր­ծա­զուրկ­նե­րի թվի նվա­զու­մը հա­մա­րյա այն­քան է, ինչ­քան 2019-ի ան­ցած ա­միս­նե­րին «հե­ղա­փո­խա­կան նոր Հա­յաս­տա­նը» լքած­նե­րի թի­վը։ Ճիշտ նույն կերպ էին «հա­ջո­ղու­թյուն­նե­րի» մա­սին զե­կու­ցում ՀՀՇ-ա­կան­նե­րը ոչ հե­ռա­վոր 90-ա­կան­նե­րին։ Այդ ա­մե­նը ցա­վագ­նո­րեն հի­շեց­նում է խոր­հր­դա­յին շր­ջա­նի բոլշևի­կյան քա­րոզ­չու­թյու­նը, երբ պատ­մու­թյան դա­սագր­քե­րում, չգի­տես ին­չու, տն­տե­սա­կան նվա­ճում­նե­րը հա­մե­մատ­վում էին «ցա­րա­կան Ռու­սաս­տա­նի» 1913 թվա­կա­նի ցու­ցա­նիշ­նե­րի հետ։ Հե­տա­գա­յում այս կամ այն չա­փով ցույց է տր­վել, որ կա­մա­վոր հար­վա­ծա­յին կո­մե­րի­տա­կան­նե­րից բա­ցի լայ­նո­րեն օգ­տա­գործ­վել է կա­լա­նա­վոր­նե­րի կի­սաանվ­ճար աշ­խա­տան­քը մեկ այս «դա­րի կա­ռույ­ցում», մեկ՝ այն, մեկ՝ եր­րորդ։


Բայց մենք խո­սում ենք ոչ թե հա­մե­մա­տու­թյուն­նե­րի մա­սին, ա­սենք, «որն է ա­վե­լի լավ՝ մինչև 1917 թ. Ռու­սաս­տա՞­նը, թե՞ 1985-91 թթ. ԽՍՀՄ-ը», մենք ու­զում ենք հաս­կա­նալ, թե ին­չու են Հա­յաս­տա­նում «ժո­ղովր­դա­կան­նե­րը» 2019-ին դի­մում կեղ­ծի­քի և «ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան» այլևայլ անբ­նա­կան ձևե­րի։ Այժմ հան­րա­պե­տու­թյու­նում ա­մեն տեղ խո­սում են Սահ­մա­նադ­րա­կան դա­տա­րա­նի (ՍԴ) նա­խա­գահ Հրայր Թով­մա­սյա­նի ու նրա ըն­տա­նի­քի, մեր­ձա­վոր ազ­գա­կան­նե­րի հե­տապ­նդ­ման մա­սին։ 90-ա­կան­նե­րի տի­պիկ ՀՀՇ-ա­կա­նու­թյուն. ա­հա թե ինչ է Փա­շի­նյա­նի «նոր Հա­յաս­տա­նը»։ Իսկ ո՞վ էր այլ բան սպա­սում։ ՀՀՇ-ի պա­րագ­լուխ, ՀՀ ա­ռա­ջին նա­խա­գահ ԼՏՊ-ի սան, իսկ շուր­ջը՝ եր­րորդ-չոր­րորդ՝ ա­լիք­նե­րի ա­ռա­վել նվի­րյալ ՀՀՇ-ա­կան­ներ։ ՀՀՇ-ի «գայ­լե­րը» թո­շա­կի են ան­ցել, բայց մե­կը, ո­րի ա­նու­նով երդ­վում է Փա­շի­նյա­նը, Լևոն Տեր Պետ­րո­սյա­նը, հան­գիստ չի մնում։ Եվ հիմ­քեր կան։ Նոր իշ­խա­նու­թյու­նը ՀՀՇ-ա­կան որևէ հան­ցա­գոր­ծի չի փնտ­րում, ոչ մի մե­ղադ­րանք չի ներ­կա­յաց­նում, մո­ռաց­ված են Ան­դր­կով­կա­սյան եր­կա­թու­ղու երևա­նյան վար­չու­թյան նախ­կին նա­խա­գահ Համ­բար­ձում Ղան­դի­լյա­նի, «Ղա­րա­բաղ» կո­մի­տեի նախ­կին ան­դամ, Երևա­նի նախ­կին քա­ղա­քա­պետ Համ­բար­ձում Գալս­տյա­նի, ՀԽՍՀ ՊԱԿ-ի նախ­կին նա­խա­գահ Մա­րիուս Յուզ­բա­շյա­նի (ո­րը շատ լավ գի­տեր, թե «Ղա­րա­բաղ» կո­մի­տեից ով­քեր են «ներ­դր­ված») հան­դուգն սպա­նու­թյուն­նե­րը։ Հա­վա­տա­ցեք, որ ՀՀՇ-ի իշ­խա­նու­թյան օ­րոք սպան­ված­նե­րի ցու­ցա­կը շատ ա­վե­լի եր­կար է, քան 2008 թ. մար­տի 1-ի գի­շեր­վա զո­հե­րի­նը։ Բայց Փա­շի­նյանն ու փա­շի­նյա­նա­կան­նե­րը գե­րա­դա­սում են լռել ՀՀՇ-ի հան­ցա­գործ­նե­րի ու հան­ցա­գոր­ծու­թյուն­նե­րի մա­սին։ Օ­րի­նակ, Հ. Գալս­տյա­նի սպա­նու­թյան պա­հին նրա կող­քին էր եղ­բայ­րը՝ Ար­սե­նը։ Գրում էին, որ նա նույ­նիսկ վա­զել է մար­դաս­պան­նե­րի հետևից, բայց չի հա­սել նրանց։ Բայց նա լռում է՝ ար­դա­րա­նա­լով լռա­կյա­ցու­թյամբ. «Ա­վե­լի լավ է խո­սեք Համ­բար­ձու­մի մտե­րիմ ըն­կեր Ա­շոտ Մա­նու­չա­րյա­նի հետ»։ Մա­նու­չա­րյա­նը Տեր-Պետ­րո­սյա­նի նախ­կին գլ­խա­վոր խոր­հր­դա­կանն էր ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան հար­ցե­րով։ Բայց նա էլ է քչա­խոս, երբ խոս­քը 90-ա­կան­նե­րին է վե­րա­բե­րում։  Նրան հար­կադ­րել են հրա­ժա­րա­կան տա­լու. նա պատ­ճառ­ներն այդ­պես էլ չի բա­ցա­հայ­տում։ Ոչ այն է՝ Ռու­սաս­տա­նի, ոչ այն է՝ Բուլ­ղա­րիա­յի օգ­տին «լր­տե­սե­լու» հա­մար ձեր­բա­կա­լել ու նս­տեց­րել են Մա­նու­չա­րյա­նի տե­ղա­կալ Վա­հան Ա­վա­գյա­նին... Այն­պես որ քչա­խոս լի­նե­լու պատ­ճառ­ներ շատ կան։


Որ ՀՀՇ-ն ու ՀՀՇ-ա­կան­նե­րը, թե­կուզ հար­մա­րա­վետ տե­ղա­վոր­ված կու­սա­կցու­թյան զա­նա­զան կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րում, վար­չա­պետ Փա­շի­նյա­նի հիմ­նա­կան ռե­սուրսն են, կաս­կած չի հա­րու­ցում նաև 2018-ին։ ՈՒ թեև այ­սօր­վա ՀՀՇ-ի կմախ­քը կոչ­վում է «Հայ ազ­գա­յին կոնգ­րես» (ՀԱԿ), Հա­յաս­տա­նում դա որևէ մե­կին չի խա­բում։ Բա­վա­կան է և այն, որ ՀԱԿ-ի վեր­նա­խավն սկս­վում է նույն Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նից, և շատ հար­ցեր վե­րա­նում են ինք­նըս­տին­քյան։ Իսկ ա­հա այն փաս­տը, որ Փա­շի­նյա­նի գոր­ծըն­կերն ու ռե­սուրսն են դար­ձել նաև «Սաս­նա ծռեր» խմ­բի ա­հա­բե­կիչ­նե­րը, ո­րոնք նույն ա­նու­նով «հա­մազ­գա­յին կու­սակ­ցու­թյուն» են ստեղ­ծել, ար­դեն տի­պիկ քա­ղա­քա­կան ան­կր­թու­թյուն է։ Եվ հենց դա է սաս­տիկ գրգ­ռել շա­տե­րին, այդ թվում՝ ու­ժա­յին պրո­ֆե­սիո­նալ­նե­րին։


Իսկ «ժո­ղովր­դա­կան վար­չա­պետն» ու «ա­ղան­դի» ան­դամ­նե­րը, ինչ­պի­սի գնա­հա­տա­կան­ներ ար­դեն տր­վել են Փա­շի­նյա­նի կողմ­նա­կից­նե­րին ու պաշտ­պան­նե­րին, հար­ցաքն­նե­լու են քարշ տվել («մի քա­նի հարց են տվել»...), այն էլ՝ Հա­յաս­տա­նի ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան ծա­ռա­յու­թյու­նում, Հրայր Թով­մա­սյա­նի տարեց հո­րը և աղ­ջիկ­նե­րին։ ՍԴ-ի նա­խա­գա­հի քրոջ՝ հայտ­նի լրագ­րող Ան­ժե­լա Թով­մա­սյա­նի նկատ­մամբ այլ «մի­ջոց­ներ» են կի­րա­ռել. փա­կել են «Կենտ­րոն» հե­ռուս­տաա­լի­քով նրա «Հա­յե­լու ա­ռաջ» հե­ղի­նա­կա­յին ծրա­գի­րը, ընդ ո­րում դրան չի խան­գա­րել և այն, որ, ըստ լու­րե­րի, հե­ռուս­տաա­լիքն իբր պատ­կա­նում է «ընդ­դի­մա­դիր» օ­լի­գարխ-պատ­գա­մա­վոր և «Բար­գա­վաճ Հա­յաս­տան» կու­սակ­ցու­թյան ղե­կա­վար Գա­գիկ Ծա­ռու­կյա­նին։ Մի օր էլ այն շեն­քը, որ­տեղ գտն­վում է նույն Ա. Թով­մա­սյա­նի «Հա­յե­լի» մամ­լո ա­կում­բը, մտել և ա­կում­բի վրա հար­ձակ­վել է «փա­շիզ­մի» հետևորդ ե­րի­տա­սարդ­նե­րի մի խումբ։ Լրագ­րո­ղու­հու հայ­տա­րա­րու­թյան հի­ման վրա կար­ծես թե քրեա­կան գոր­ծը բաց­ված է, բայց Հա­յաս­տա­նում ոչ ոք չի հա­վա­տում, որ հար­ձակ­վող­նե­րը կպատժ­վեն։ Մինչև այժմ չեն պատժ­վել այն ան­ձինք, ո­րոնք հար­ձակ­վել են «փա­շիզ­մին» ընդ­դի­մա­դիր, ակ­տի­վիստ Նա­րեկ Մա­լյա­նի վրա և փոր­ձել հրա­պա­րա­կայ­նո­րեն նվաս­տաց­նել նրան։ Բա­նը հա­սել է նրան, որ Մա­լյա­նի գոր­ծով իշ­խա­նու­թյան ան­գոր­ծու­նու­թյան մա­սին խո­սել է ան­գամ ռուս հե­ռուս­տա­հա­ղոր­դա­վար Վլադիմիր Սո­լո­վյո­վը։ Իսկ հի­մա ոմն Ի­րի­նա Մա­նու­կյան սոց­ցան­ցե­րում ակ­տի­վո­րեն տա­րա­ծում է Հա­յաս­տա­նի այն քա­ղա­քա­ցի­նե­րի ցու­ցակ­նե­րը, ո­րոնց իբր «վճա­րում» է ռուս քաղ­վեր­լու­ծա­բան և փոր­ձա­գետ Ա­լեք­սանդր Դու­գի­նը։ Ի դեպ, «փա­շիզմ» տեր­մի­նը մտց­րել է Տեր-Պետ­րո­սյա­նի իշ­խա­նու­թյան ժա­մա­նակ Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պետ Հրանտ Բագ­րա­տյա­նը, որն այժմ Փա­շի­նյա­նի վար­չա­կար­գի ակ­տիվ ընդ­դի­մա­դիր­նե­րից մեկն է, մաս­նա­վո­րա­պես՝ տն­տե­սա­կան հատ­վա­ծում։


Հենց նա է բազ­միցս մե­ղադ­րել Փա­շի­նյա­նին ու «փա­շիստ­նե­րին» տն­տե­սա­կան զար­գաց­ման ծրագ­րի բա­ցա­կա­յու­թյան հա­մար։ Հենց Բագ­րա­տյա­նը, այն էլ՝ «Հա­յե­լու ա­ռաջ» հա­ղորդ­ման ե­թե­րում, որ­պես «Ա­զա­տու­թյուն» կու­սակ­ցու­թյան նա­խա­գահ, անդ­րա­դառ­նա­լով «Ֆեյս­բու­քում» վար­չա­պետ Փա­շի­նյա­նի հայ­տա­րա­րու­թյան այն մա­սին, որ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը քն­նար­կում է մոտ 9 հա­զար տն­տե­սա­վա­րող սու­բյեկտ­նե­րին 56 մլրդ դրա­մի չա­փով դե­բի­տո­րա­կան մնա­ցոր­դը վե­րա­դարձ­նե­լու հնա­րա­վո­րու­թյու­նը այն պայ­մա­նով, որ այդ մի­ջոց­նե­րը ներ­դր­վեն տն­տե­սու­թյան մեջ, ա­սել է, որ դա ոչ մի առն­չու­թյուն չու­նի տն­տե­սա­կան հե­ղա­փո­խու­թյան հետ։ «Լսիր, դու ի՞նչ է, ռե­կե­տո՞վ ես զբաղ­վում։ Մարդ­կանց վե­րա­դարձ­րու ի­րենց փո­ղե­րը, ին­չի՞ մա­սին է խոս­քը, մի՞­թե դա քո գործն է։ Այ­սինքն դու այդ ի՞նչ բա­րու­թյուն ես ա­նում մարդ­կանց։ Եվ դա կոչ­վում է տն­տե­սա­կան հե­ղա­փո­խու­թյու՞ն»,- հայ­տա­րա­րել է Բագ­րա­տյա­նը։ Հաս­կա­նա­լի՞ դար­ձավ, թե ին­չու «փա­կե­ցին» Ան­ժե­լա Թով­մա­սյա­նի հա­ղոր­դու­մը։ Նախ­կին վար­չա­պե­տը նաև ա­սել է, որ դա բա­ցա­հայտ ռե­կետ է, նշել, որ մինչև 1996 թվա­կանն ի­րենք աշ­խա­տել են ա­ռանց սահ­մա­նի վրա ԱԱՀ գան­ձե­լու։ «Այժմ ա­նընդ­հատ խո­սում են կո­ղո­պու­տի մա­սին, ու­րեմն կո­ղոպ­տիչ ան­վա­նեք նրան, ով կոնկ­րետ ինչ-որ բան է գո­ղա­ցել, կոնկ­րետ ինչ-որ բան ա­պա­ցու­ցեք։ Ի­մա­ցեք՝ որ­տեղ եք գտն­վում և ինչ եք խո­սում»,- ա­սել է Բագ­րա­տյա­նը։ Այդ հա­մա­տեքս­տում անդ­րա­դառ­նա­լով բյու­ջեի ա­ճի մա­սին հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րին, Բագ­րա­տյա­նը նշել է, որ այդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նում բյու­ջե­տա­յին մուտ­քե­րի էա­կան աճ չկա։ «Աս­վել է, որ 6 ամ­սում ա­վե­լա­ցել է 25 %-ով՝ 152 մի­լիար­դով։ Ես ա­սա­ցի՝ հան­գս­տա­ցեք, այդ թի­վը կն­վա­զի, ո­րով­հետև 15 % դուք ար­դեն պետք է ա­վե­լի ու­նե­նա­յիք։ Այս տա­րի բյու­ջե­տա­յին մուտ­քե­րը պետք է կազ­մեն 1 տրլն 639 մլրդ, և հե­տո՞ ինչ։ Հու­լիսն է գա­լիս, 7 ամ­սում թիվն ար­դեն 25 %-ից ի­ջել է մինչև 23 %, 8 ամ­սում ա­վե­լի կիջ­նի, այ­սինքն այդ 25 %-ն աս­տի­ճա­նա­բար իջ­նե­լու է»,- հայ­տա­րա­րել է Բագ­րա­տյա­նը։


Ի­հար­կե, երկ­րում ա­մեն ինչ չէ, որ «պտտ­վում» է Թով­մա­սյան ըն­տա­նի­քի պատ­մու­թյան կամ տն­տե­սա­կան հա­ջո­ղու­թյուն­նե­րի և գոր­ծազր­կու­թյան նվազ­ման մա­սին իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի ստե­րի շուր­ջը։ Փա­շի­նյա­նը Հրայր Թով­մա­սյա­նի վրա կա­տա­ղել է այն բա­նի հա­մար, որ ազն­վո­րեն, Ար­ցա­խի ա­ռա­ջին նա­խա­գահ և Հա­յաս­տա­նի երկ­րորդ նա­խա­գահ Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի փաս­տա­բան­նե­րի հայ­ցով Հա­յաս­տա­նի ՍԴ-ի նիս­տի ժա­մա­նակ վճիռ կա­յաց­վեց, ո­րը հաս­տա­տեց օ­րեն­քի այն հոդ­վա­ծի հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կա­նու­թյու­նը, ո­րի հա­մա­ձայն «աս­ֆալ­տի հե­ղա­փո­խա­կան­նե­րը» կազ­մա­կեր­պե­ցին Ռ. Քո­չա­րյա­նի ձեր­բա­կա­լումն ու կա­լա­նա­վո­րու­մը։ Եվ այդ ժա­մա­նակ ըն­թա­ցավ այն, ինչն ար­դեն վե­րը նկա­րագր­ված է։ Ճիշտ է, Հ. Թով­մա­սյա­նի ըն­տա­նի­քի հա­լա­ծան­քից ա­ռաջ հա­վա­նա­բար ե­ղել են ինչ-որ պա­հանջ­ներ, որ Թով­մա­սյա­նը վա­ղա­ժամ հրա­ժա­րա­կան տա ՍԴ-ի նա­խա­գա­հի պաշ­տո­նից, ին­չին նա ԶԼՄ-նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի հետ շփ­ման ժա­մա­նակ կար­ծես ա­սել է՝ կհե­ռա­նամ, երբ ա­վարտ­վեն իմ լիա­զո­րու­թյուն­նե­րը, օ­րեն­քով նա­խա­տես­ված կար­գով։ Եվ ոչ թե ձկան հրա­ման­քով, «ժո­ղովր­դա­կան վար­չա­պե­տի» կամ­քով։ Հան­րա­պե­տու­թյու­նում ան­գամ արևմտա­մետ փոր­ձա­գետ­ներն ու ի­րա­վա­պաշտ­պան­նե­րը Հ. Թով­մա­սյա­նին ու նրա ըն­տա­նի­քի ան­դամ­նե­րին վա­խեց­նե­լը գնա­հա­տում են որ­պես ա­նար­ժան վարք և ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան բո­լոր նոր­մե­րի կո­պիտ խախ­տում։ Իսկ նա­խա­պատ­ճա­ռը՝ Ռ. Քո­չա­րյա­նին ա­պօ­րի­նա­բար կա­լան­քի տակ պա­հե­լը, այդ նույն ժա­մա­նակ կար­ծես նա­հան­ջում է եր­րորդ պլան։ Այ­նուա­մե­նայ­նիվ, շու­տով «Քո­չա­րյա­նի գոր­ծի» շուր­ջը ծա­վալ­ված ի­րա­րանց­ման նոր բռն­կում կլի­նի. Մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի գծով եվ­րո­պա­կան դա­տա­րա­նը քն­նարկ­ման է վերց­րել Ար­ցա­խի ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հի փաս­տա­բան­նե­րի հայ­ցե­րը։


Վեր­ջերս հայտ­նի է դար­ձել, որ «Քո­չա­րյա­նի գոր­ծը» «ժո­ղովր­դա­կան աս­ֆալ­տափ­ռիչ­նե­րին» դր­դել է ևս մեկ ստո­րու­թյան։ Սույն տո­ղե­րի հե­ղի­նա­կը 2018 թ. գար­նա­նը «Ռեգ­նու­մի» հա­մար գրել էր, որ չկան ոչ մի հե­ղա­փո­խու­թյուն և «պայ­քար հա­մա­կար­գի դեմ», ե­թե չի բաց­վում երկ­րի սահ­մա­նադ­րա­կան հիմ­նա­հար­ցե­րի թա­րա­խոտ հան­գույ­ցը, ո­րը հղաց­վել էր դեռևս ՀՀՇ-ի ու Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նի կող­մից 1995 թ.։ Այն օ­րի­նա­գի­ծը, որն ըստ էու­թյան ար­ձա­կում է վար­չա­պե­տի ձեռ­քե­րը, քն­նարկ­վե­լու է ԱԺ ա­ռա­ջի­կա նիս­տում։ Ան­կաս­կած է, որ այն ըն­դուն­վե­լու է։ Տա­րօ­րի­նակն այլ բան է, որ հենց նրանք, ով­քեր այն­քան ժա­մա­նակ մշ­տա­պես խո­սում էին «Սեր­ժի հա­գով կա­րած Սահ­մա­նադ­րու­թյան» մա­սին, այժմ հա­ճույ­քով են օգտ­վում այդ «կոս­տյու­մից»։ Մեկն այն հա­գել է, մյուս­նե­րը հաճ­կա­տա­րու­թյամբ «կոս­տյու­մը» հար­մա­րեց­նում են նրա կազմ­ված­քին։ «Լու­սա­վոր Հա­յաս­տան» խմ­բակ­ցու­թյու­նից Փա­շի­նյա­նի նախ­կին պատ­գա­մա­վոր գոր­ծըն­կեր­նե­րը նա­խա­ձեռ­նել են ԱԱԾ-ի և ոս­տի­կա­նու­թյան ղե­կա­վար­նե­րին վե­րա­բե­րող մի օ­րի­նա­գիծ, ո­րով «Լու­սա­վոր Հա­յաս­տա­նը» փոր­ձում է վեր­ջին­նե­րիս բե­րել խոր­հր­դա­րա­նա­կան վե­րահս­կո­ղու­թյան դաշտ։ Փաս­տա­թուղ­թը քն­նարկ­վե­լու է ԱԺ ա­ռա­ջի­կա նիս­տում երկ­րորդ՝ վերջ­նա­կան ըն­թերց­մամբ, ո­րից հե­տո, թերևս, կա­րե­լի է ակն­կա­լել սկան­դա­լա­յին նշա­նա­կում­ներ։ 

Նա­խագ­ծով ա­ռա­ջարկ­վում է ոս­տի­կա­նու­թյան և ԱԱԾ մար­մին­նե­րի ծա­ռա­յող­նե­րի պաշ­տո­նա­ցու­ցա­կից հա­նել ԱԱԾ-ի տնօ­րե­նի և ոս­տի­կա­նա­պե­տի պաշ­տոն­նե­րը՝ դրանք դա­սե­լով քա­ղա­քա­կան պաշ­տոն­նե­րի շար­քին, իսկ այդ պաշ­տոն­նե­րին նշա­նա­կե­լու չա­փա­նիշ­նե­րը հա­վա­սա­րեց­նել այն պա­հանջ­նե­րին, ո­րոնք ներ­կա­յաց­վում են պատ­գա­մա­վո­րի թեկ­նա­ծուին։ Այ­սինքն, հի­մա ԱԱԾ տնօ­րեն կամ ոս­տի­կա­նա­պետ կա­րող է դառ­նալ ա­մեն մե­կը, ո­րի 25 տա­րին լրա­ցել է, ո­րը տի­րա­պե­տում է հա­յե­րե­նին, վեր­ջին 4 տա­րում հան­դի­սա­նում է միայն ՀՀ քա­ղա­քա­ցի և նույն­քան ժա­մա­նակ էլ մշ­տա­պես բնակ­վում է ՀՀ-ում։ Ոչ կր­թա­կան ցենզ, ոչ կո­չում­ներ ու աս­տի­ճան­ներ, ոչ պրո­ֆե­սիո­նա­լիզմ ու փորձ չեն են­թադր­վում։ Այլ խոս­քով, այժմ վար­չա­պետն ԱԱԾ և ոս­տի­կա­նու­թյան ղե­կա­վար­նե­րի պաշ­տո­նի թեկ­նա­ծու­նե­րի կա­րող է փնտ­րել ոչ այդ հա­մա­կար­գե­րում։ Իսկ դեռ կես տա­րի ա­ռաջ «Լու­սա­վոր Հա­յաս­տան» խմ­բակ­ցու­թյունն ակ­տի­վո­րեն պայ­քա­րում էր, որ Փա­շի­նյա­նը չհագ­նի Սերժ Սարգ­սյա­նի «կոս­տյու­մը»՝ ա­ռա­ջար­կե­լով կա­ռա­վա­րու­թյան կա­ռուց­ված­քի իր նա­խա­գի­ծը։ Այդ նա­խագ­ծով ու­ժա­յին գե­րա­տես­չու­թյուն­նե­րը պետք է փո­խարկ­վեին նա­խա­րա­րու­թյուն­նե­րի և հաշ­վե­տու լի­նեին խոր­հր­դա­րա­նին և ո­րը կկր­ճա­տեր վար­չա­պե­տի չա­փա­զանց լայն լիա­զո­րու­թյուն­նե­րը։


Բայց, ինչ­պես հի­մա է հաս­կա­նա­լի դար­ձել, այդ ա­մե­նը ե­ղել է ձևա­կան ակ­տիվ պայ­քար, քա­նի որ այժմ այդ խմ­բակ­ցու­թյա­նը, Էդ­մոն Մա­րու­քյա­նի գլ­խա­վո­րու­թյամբ, չի հու­զում, որ ի­րենց օ­րեն­սդ­րա­կան նա­խա­ձեռ­նու­թյունն ընդ­լայ­նում է ոչ թե խոր­հր­դա­րա­նա­կան վե­րահս­կո­ղու­թյան շր­ջա­նա­կը, այլ գոր­ծող իշ­խա­նու­թյան հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րը՝ ար­ձա­կե­լով նրա ձեռ­քե­րը։ Ո­րով­հետև այժմ բարձր պաշ­տոն զբա­ղեց­նող ոչպ­րո­ֆե­սիո­նալ­նե­րին կա­րող են ան­վա­նել նաև ԱԱԾ-ի ոչպ­րո­ֆե­սիո­նալ տնօ­րեն և սի­րո­ղա­կան մա­կար­դա­կի ոս­տի­կա­նա­պետ։ Վար­չա­պե­տին հա­ճո­յա­նա­լու ի­րենց վճ­ռա­կա­նու­թյան մեջ օ­րի­նագ­ծի հե­ղի­նակ­ներն ան­տե­սե­ցին նույ­նիսկ փաս­տա­թուղթն ա­ռա­ջին ըն­թերց­մամբ ըն­դու­նե­լուց հե­տո պրո­ֆե­սիո­նալ­նե­րի հն­չեց­րած կտ­րուկ գնա­հա­տա­կան­նե­րը։ Օ­րի­նա­գի­ծը խիստ քն­նա­դա­տու­թյան են­թար­կեց, մաս­նա­վո­րա­պես, ար­տա­կարգ ի­րա­վի­ճակ­նե­րի նա­խա­րար Ֆե­լիքս Ցո­լա­կյա­նը, ո­րը եր­կար տա­րի­ներ աշ­խա­տել է ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան հա­մա­կար­գում։ Նա հա­մոզ­ված է, որ այդ կա­ռույց­նե­րը պետք է լի­նեն ա­պա­քա­ղա­քա­կան և ղե­կա­վար­վեն բա­ցա­ռա­պես պրո­ֆե­սիո­նալ­նե­րի, ոչ թե քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ­նե­րի կող­մից։ Ա­ռա­ջարկ­վող փո­փո­խու­թյուն­նե­րի ա­նըն­դու­նե­լի լի­նե­լու մա­սին վե­ճը շա­րու­նակ­վեց նաև խոր­հր­դա­րա­նի հա­մա­պա­տաս­խան հանձ­նա­ժո­ղո­վում օ­րի­նագ­ծի երկ­րորդ ըն­թերց­ման ժա­մա­նակ։ Ընդ ո­րում, միակ մար­դը, ո­րը դեմ հան­դես ե­կավ, «Բար­գա­վաճ Հա­յաս­տան» խմ­բակ­ցու­թյան ան­դամ Գևորգ Պետ­րո­սյանն էր։ Բայց միայն այդ խմ­բակ­ցու­թյան ան­դամ­նե­րի ձայ­նե­րով հնա­րա­վոր չէ մեր­ժել օ­րի­նա­գի­ծը, իսկ իշ­խա­նու­թյան և «Լու­սա­վոր Հա­յաս­տա­նի» խմ­բակ­ցու­թյուն­ներն այդ հար­ցում (և ոչ միայն) վա­ղուց են հա­մա­ձայ­նու­թյան ե­կել։ Իսկ որ օ­րի­նա­գի­ծը վտան­գա­վոր սո­ղանց­քեր է բա­ցում, ո­րոնք թույլ կտան ու­ժա­յին կա­ռույց­նե­րի ա­ռանց­քա­յին պաշ­տոն­նե­րում նշա­նա­կել մարդ­կանց՝ հաշ­վի առ­նե­լով ոչ թե պրո­ֆե­սիո­նալ ո­րակ­ներն ու ծա­ռա­յո­ղա­կան փոր­ձը, այլ քա­ղա­քա­կան նվիր­վա­ծու­թյու­նը, կաս­կա­ծից վեր է։ Ինչ­պես և այն, որ նա­խագ­ծով ա­ռա­ջարկ­վող մո­տե­ցու­մը ոչ մի ձևով կապ­ված չէ խոր­հր­դա­րա­նա­կան վե­րահս­կո­ղու­թյան ինս­տի­տու­տի հետ։ Ընդ ո­րում, ի­րա­կա­նում ու­ժա­յին կա­ռույց­նե­րը խոր­հր­դա­րա­նա­կան վե­րահս­կո­ղու­թյան դաշտ բե­րե­լու խն­դիրն այդ նա­խա­գի­ծը չի լու­ծում, ո­րով­հետև դրա հա­մար անհ­րա­ժեշտ է փո­փո­խու­թյուն­ներ մտց­նել կա­ռա­վա­րու­թյան կա­ռուց­ված­քի մեջ։ Դրա փո­խա­րեն փաս­տա­թուղ­թը հղի է ու­ժա­յին կա­ռույց­նե­րը կու­սակ­ցա­կան, ներ­քա­ղա­քա­կան նպա­տակ­նե­րի ծա­ռա­յեց­նե­լու վտան­գով, ին­չը, դա­տե­լով երկ­րում ըն­թա­ցող ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րով, ինք­նին ար­դեն սպառ­նա­լիք է ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան ա­զա­տու­թյուն­նե­րին և ի­րա­վուն­քի գե­րա­կա­յու­թյան սկզ­բուն­քին։ Այդ ֆո­նին ար­դյո՞ք պա­տա­հա­կան են Էդ­մոն Մա­րու­քյա­նի նա­խա­ձեռ­նու­թյու­նը և ԱԱԾ տնօ­րե­նի ու ոս­տի­կա­նա­պե­տի պաշ­տոն­նե­րի մինչ այժմ թա­փուր մնա­լը։ Եվ ողջ Հա­յաս­տանն իս­կույն «հաս­կա­ցավ», թե ինչ­քան քո­ղարկ­ված էին ԱԱԾ տնօ­րեն Ա. Վա­նե­ցյա­նի և ոս­տի­կա­նա­պետ Վ. Օ­սի­պյա­նի ոչ վա­ղուց­վա պաշ­տո­նան­կու­թյուն­նե­րը։
(շա­րու­նա­կե­լի)

Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ

Դիտվել է՝ 10032

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ