Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Մար­դու մեջ ա­մեն ինչ պետք է լի­նի գե­ղե­ցիկ, մա­նա­վանդ մտ­քե­րը

Մար­դու մեջ ա­մեն ինչ պետք է լի­նի գե­ղե­ցիկ, մա­նա­վանդ մտ­քե­րը
17.04.2020 | 00:18
Չե­խովն ա­սում է` մար­դու մեջ ա­մեն ինչ պետք է լի­նի գե­ղե­ցիկ, մա­նա­վանդ մտ­քե­րը: Սերժ Սարգ­սյա­նի ապ­րի­լյան քն­նիչ հանձ­նա­ժո­ղով գնա­լը թե ԱԺ-ին, թե նրան սի­րող-չսի­րող­նե­րին վե­րա­դար­ձեց ինս­տի­տու­ցիո­նա­լու­թյան զգա­ցու­մը, որն ա­մեն վայր­կյան ա­վեր­վում է պո­պու­լիստ­նե­րի ձեռքն ըն­կած ա­մեն ին­չում: Ա­ռա­ջին հեր­թին խիստ ինս­տի­տու­ցիո­նալ, գրե­թե գե­ղար­վես­տի հաս­նող էր նրա հայ­տա­րա­րու­թյու­նը` ԱԺ մուտ­քից ա­ռաջ. «Ես, որ­պես Գե­րա­գույն գլ­խա­վոր հրա­մա­նա­տար, մի քա­նի ան­գամ ա­ռիթ եմ ու­նե­ցել ա­սե­լու, որ ապ­րի­լյան քա­ռօ­րյա­յում մեր զին­վոր­ներն ու հրա­մա­նա­տար­նե­րը խի­զա­խու­թյամբ գե­րա­զան­ցե­ցին ար­ցա­խյան ա­զա­տա­մար­տին մաս­նակ­ցած ի­րենց հե­րոս հայ­րե­րին ու պա­պե­րին։ Իմ մտ­քերն ու ա­ղոթք­նե­րը պա­տե­րազ­մում որ­դի­ներ կորց­րած յու­րա­քան­չյուր ըն­տա­նի­քի հետ են»:
Կար­դում ես ու վե­րա­դառ­նում՝ քո պատ­կե­րին, քեզ պե­տու­թյան տեր զգում, այս օ­րե­րին՝ ողջ երկ­րում տի­րող ան­տե­րու­թյու­նը, վրեժխ­նդ­րու­թյան, հոգևո­րի աս­պա­տակ­ման ցա­վը թո­թա­փում։ Հե­տա­հա­յա­ցի այս ողջ է­պո­պեան լոկ ապ­րի­լյա­նի բյու­րե­ղաց­ման մա­սին չէ, այլ շատ ա­վե­լի կարևո­րի. «Սա սո­ցիա­լա­կան ցան­ցե­րի հա­մար նա­խա­տես­ված «լայվ-շոու» չէ, սա մի­ջազ­գա­յին ռեալ քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն է` նաև հետ­նա­բե­մում ըն­թա­ցող գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րով: Մենք հա­մազ­գա­յին նշա­նա­կու­թյան հար­ցե­րում և ա­ռա­ջին հեր­թին` Ար­ցա­խի հար­ցում պա­ռակտ­վե­լու ի­րա­վունք չու­նենք: Դա չա­փա­զանց թանկ կա­րող է ար­ժե­նալ մեր պե­տա­կա­նու­թյան և ժո­ղովր­դի հա­մար»: Ին­չը հույս է տա­լիս շա­րու­նակ­ման՝ չթու­լա­նա­լու, մեծ մնա­լու, ին­չը չհաս­կաց­ված՝ մո­խիր­նե­րը հո­գում պա­հած մար­դու խոսք չէր (չնա­յած՝ ինչ խոր­քեր էր շար­ժում...)։ Այլ՝ ըն­կած տե­ղից շա­րու­նակ­վե­լու պատ­գամ: Բո­լո­րիս:
Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ
Դիտվել է՝ 4255

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ