Մանրամասն որոնում (արխիվ)
18.04.2024
 
Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 
Նորություններ » «Սա Հա­յաս­տա­նի պայ­քարն է հա­նուն Ար­ցա­խի ինք­նո­րոշ­ման և ընդ­դեմ ա­հա­բեկ­չու­թ­յան»

«Սա Հա­յաս­տա­նի պայ­քարն է հա­նուն Ար­ցա­խի ինք­նո­րոշ­ման և ընդ­դեմ ա­հա­բեկ­չու­թ­յան»

«Սա Հա­յաս­տա­նի պայ­քարն է հա­նուն Ար­ցա­խի ինք­նո­րոշ­ման և ընդ­դեմ ա­հա­բեկ­չու­թ­յան»
12.10.2020 | 23:52

Չնա­յած հրա­դա­դա­րի վե­րա­բե­րյալ ձեռք բեր­ված պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյա­նը, Ադր­բե­ջա­նը շա­րու­նա­կում է խախ­տել այն և սահ­մա­նի ողջ եր­կայն­քով շա­րու­նա­կել ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը։ Պաշ­տո­նա­կան Մոսկ­վան կր­կին կոչ է ա­նում հետևել հրա­դա­դա­րի պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյա­նը, բայց սահ­մա­նին ի­րա­վի­ճա­կը չի հան­դարտ­վում։ Թուր­քա­գետ ՌՈՒ­ԲԵՆ ՄԵԼ­ՔՈ­ՆՅԱ­ՆԻ հետ «Ի­րա­տե­սը» զրու­ցել է պա­տե­րազ­մի և դի­վա­նա­գի­տու­թյան խաչ­մե­րուկ­նե­րի, սահ­մա­նում առ­կա ի­րադ­րու­թյան շուրջ։

-Ին­չու՞ Ադր­բե­ջա­նը չի պահ­պա­նում հրա­դա­դա­րը, թե՞ ի­րա­կա­նում Թուր­քիան է դեմ ի­րա­վի­ճա­կի կա­յու­նաց­մա­նը։
-Թուրք-ադր­բե­ջա­նա­կան տան­դե­մի հիմ­նա­կան նպա­տա­կը տա­րա­ծաշր­ջա­նում ևս մեկ պա­տե­րազ­մա­կան օ­ջախ ստեղ­ծելն է։ Բնա­կան է, որ նրանց նպա­տա­կը չէր սահ­մա­նա­փակ­վում տաս­նօ­րյա պա­տե­րազ­մով, նրանք ու­նեն ա­վե­լի ե­ր­կա­րա­ժամ­կետ ծրագ­րեր։ Թուր­քիան իր բա­ցա­սա­կան ակ­տի­վու­թյու­նը պահ­պա­նե­լու է՝ պա­տե­րազ­մի շա­րու­նա­կու­թյան պա­րա­գա­յում ներ­խու­ժե­լով Ար­ցախ։ Հրա­դա­դա­րի կն­քումն ի սկզ­բա­նե մե­ռե­լա­ծին էր, ո­րով­հետև գործ ու­նենք Ադր­բե­ջա­նի և Թուր­քիա­յի պե­տա­կան մտա­ծո­ղու­թյան հետ, որ­տեղ գե­րիշ­խում են եր­կու կարևոր հան­գա­մանք՝ պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն­նե­րը ար­հա­մար­հե­լու, խախ­տե­լու պե­տա­կան ա­վան­դույ­թը և ա­հա­բեկ­չա­կան, ցե­ղաս­պան մտա­ծո­ղու­թյու­նը, ին­չի կոնկ­րետ դրսևո­րում­ներն այ­սօր տես­նում ենք ռազ­մի դաշ­տում։ Այ­սինքն, ան­գամ Լա­վրո­վի հո­վա­նու ներ­քո ստո­րագր­ված փաս­տա­թուղ­թը, բախ­վե­լով թուրք-ադր­բե­ջա­նա­կան պե­տա­կան ա­հա­բեկ­չա­կան մտա­ծո­ղու­թյա­նը, հրա­դա­դա­րի խախտ­մանն է հան­գեց­նում։ Ի սկզ­բա­նե պարզ էր, որ Ադր­բե­ջա­նը լիո­վին չի պահ­պա­նե­լու այդ պայ­մա­նը և շա­րու­նա­կե­լու է ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը։
-Տպա­վո­րու­թյուն է, որ այ­սօր մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյունն ա­վե­լի շատ կենտ­րո­նա­ցած է Ար­ցա­խի դեմ բեր­ված ա­հա­բե­կիչ­նե­րի թե­մա­յով, քան բուն ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյամբ։ Գո­նե այս հար­ցում մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյու­նը հս­տակ քայ­լեր կա­նի՞, որ­պես­զի Թուր­քիա­յի ձեռ­քը բռ­նի, ա­հա­բե­կիչ­նե­րին տա­րա­ծաշր­ջա­նից հե­ռաց­նի։
-Կարևոր է, որ մի շարք պե­տու­թյուն­ներ ուղ­ղա­կի կամ ա­նուղ­ղա­կի ար­տա­հայտ­վել են այս տա­րած­քում առ­կա ա­հա­բեկ­չա­կան խմ­բա­վո­րում­նե­րի մա­սին։ Մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյան ան­կեղ­ծու­թյու­նը լիա­կա­տար կլի­նի, ե­թե նրանք հայ­տա­րա­րեն, թե ով­քեր են, որ պե­տու­թյուն­ներն են այդ ա­հա­բե­կիչ­նե­րին բե­րել ար­ցա­խյան ճա­կատ և որ պե­տու­թյուն­նե­րի օգ­տին են պա­տե­րազ­մում այդ ա­հա­բե­կիչ­նե­րը։ Այս հար­ցե­րի պա­տաս­խա­նը մեկն է՝ ա­հա­բե­կիչ­նե­րին ներ­մու­ծել են Թուր­քիան և Ադր­բե­ջա­նը։ Ե­թե սա բա­ցա­հայտ աս­վի, մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյա­նը մնում է ա­նել մեկ քայլ՝ ի­րա­կա­նաց­նել հա­կաա­հա­բեկ­չա­կան պայ­քար, ինչ­պես աշ­խար­հի տար­բեր եր­կր­նե­րում, և ոչն­չաց­նել ա­հա­բե­կիչ­նե­րին, նրանց ներ­մու­ծող պե­տու­թյուն­նե­րի զին­ված ու­ժե­րը։ Սա­կայն մենք տես­նում ենք, որ մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյունն ա­նում է կես քայլ, այ­սինքն հայ­տա­րա­րում է, որ կան ա­հա­բե­կիչ­ներ, բայց չի ա­նում հա­ջորդ քայ­լը՝ ով է այդ ա­մե­նի պա­տաս­խա­նա­տուն։ Չնա­յած դի­վա­նա­գի­տա­կան լեզ­վով ա­սում են, թե դրանք Թուր­քիա­յի և Ադր­բե­ջա­նի կող­մից են բեր­վել, բայց դրա­նից զատ կա ա­վե­լի հս­տակ և ըն­կա­լե­լի լե­զու, ո­րը չի կի­րառ­վում։ Հա­յաս­տա­նի դի­վա­նա­գի­տու­թյան հա­մար կարևո­րա­գույն կռ­վան­նե­րից մե­կը հենց ա­հա­բե­կիչ­նե­րի ներգ­րավ­վա­ծու­թյան խնդ­րի ներ­կա­յա­ցումն է և Թուր­քիան ու Ադր­բե­ջա­նը, որ­պես ա­հա­բեկ­չա­կան պե­տու­թյուն­ներ հռ­չա­կե­լը։ Ե­թե այդ եր­կու պե­տու­թյուն­ներն ըն­դու­նե­լի են հա­մա­րում և հա­մա­գոր­ծակ­ցում են ա­հա­բե­կիչ­նե­րի հետ, ա­պա նրանց պե­տա­կան ողջ կա­ռա­վա­րու­մը հեն­ված է հա­կա­մարդ­կա­յին, ա­հա­բեկ­չա­կան սկզ­բունք­նե­րի վրա։ Ե­ղած փաս­տե­րը շատ լավ հիմք են տա­լիս այս ա­մենն ա­ռաջ տա­նե­լու հա­մար։ Միևնույն ժա­մա­նակ պետք է փաս­տենք, որ սա գլո­բալ խն­դիր է, այ­սինքն այ­սօր ոչ միայն Ար­ցա­խի, այլև քա­ղա­քակր­թու­թյան և հա­կա­քա­ղա­քակր­թու­թյան պայ­քա­րի խն­դիր է դր­ված։ Ե­թե մի պե­տու­թյուն պա­տե­րազ­մում ներգ­րա­վում է մարդ­կու­թյան դեմ ո­ճիր­ներ գոր­ծած ցե­ղաս­պան ա­հա­բե­կիչ­նե­րի, քա­ղա­քա­կիրթ աշ­խար­հը պետք է այս ա­մե­նին ար­ձա­գան­քի։ Չնա­յած պատ­մու­թյու­նը մեզ ցույց է տվել, որ քա­ղա­քա­կիրթ աշ­խար­հը նման ի­րա­վի­ճակ­նե­րում միշտ լուռ է մնում, ո­րից հե­տո իր առջև հառ­նում է էլ ա­վե­լի ագ­րե­սի­վա­ցած Թուր­քիա։
-Ար­ցա­խի դեմ բեր­ված ա­հա­բե­կիչ­նե­րը լուրջ մտա­հո­գու­թյան տե­ղիք պի­տի տան նաև Ռու­սաս­տա­նին և Ի­րա­նին, քա­նի որ ա­ռա­ջին հեր­թին այս եր­կր­նե­րի հա­մար են նրանք սպառ­նա­լիք։ Սա­կայն վեր­ջին­ներս կար­ծես չեն շտա­պում գործ­նա­կան քայ­լեր ա­նել, ին­չու՞։
-Ռու­սաս­տա­նի և Ի­րա­նի պա­րա­գա­յում խն­դիրն ա­վե­լի սուր է դր­ված, քա­նի որ ա­հա­բե­կիչ­նե­րը մո­տե­ցել են նրանց եր­կր­նե­րի սահ­մա­նին։ Այդ­պես էր նաև Սի­րիա­յում, երբ ա­հա­բեկ­չա­կան խմ­բա­վո­րում­նե­րի դեմ սկս­վեց պայ­քար, ակ­տիվ էին այս եր­կու եր­կր­նե­րը, հատ­կա­պես Ռու­սաս­տա­նը։ Ըն­կա­լու­մը հետևյալն էր, որ ա­հա­բե­կիչ­նե­րին պի­տի վե­րաց­նել մինչև նրանք կհասց­նեն մո­տե­նալ Ռու­սաս­տա­նի սահ­ման­նե­րին։ Հի­մա վի­ճա­կը նույնն է։ Եվ Ռու­սաս­տա­նից, և Ի­րա­նից հն­չող հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րում այս հան­գա­ման­քը բա­վա­կան լուրջ է դր­ված։ Ի­հար­կե, Ֆրան­սիան ևս ակ­տիվ ու­ղերձ­ներ է հղում աշ­խար­հին, բայց Ի­րա­նի և Ռու­սաս­տա­նի հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը են­թադ­րում են նաև հս­տակ գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ։ Կար­ծում եմ, հա­կաա­հա­բեկ­չա­կան հս­տակ գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ կա­րե­լի է ակն­կա­լել Ռու­սաս­տա­նից և Ի­րա­նից, ոչ թե արևմտյան պե­տու­թյուն­նե­րից, ո­րոնք սահ­մա­նա­փակ­վում են միայն հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով։ Սա­կայն մինչև Ի­րա­նի և Ռու­սաս­տա­նի ներգ­րա­վու­մը այս պայ­քա­րում, մենք այ­լոց վրա հույս չենք դնում և այս պա­հին հայ­կա­կան բա­նակն ի­րա­կա­նաց­նում է հա­կաա­հա­բեկ­չա­կան պա­տե­րազմ՝ ոչն­չաց­նե­լով ա­հա­բե­կիչ­նե­րին և նրանց սնու­ցող պե­տու­թյուն­նե­րի ռազ­մա­կան օ­ջախ­նե­րը։ Սա Հա­յաս­տա­նի պայ­քարն է հա­նուն Ար­ցա­խի ինք­նո­րոշ­ման և ընդ­դեմ ա­հա­բեկ­չու­թյան։
-Ե­թե ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը շա­րու­նակ­վեն, այս հր­դե­հը ողջ տա­րա­ծաշր­ջա­նով կտա­րած­վի, և կա տե­սա­կետ, որ այն կհան­գեց­նի ռուս-թուր­քա­կան նոր պա­տե­րազ­մի։ Դուք նման սցե­նա­րը հա­վա­նա­կան հա­մա­րու՞մ եք։
-Այ­սօր պա­տե­րազմ­նե­րը զար­գաց­ման այլ տ­րա­մա­բա­նու­թյուն ու­նեն, ո­րոնք էա­կա­նո­րեն նա­խորդ­նե­րից տար­բեր­վում են։ Այն­պես որ, այ­սօր­վա ի­րադ­րու­թյու­նը վեր­լու­ծե­լիս չպետք է նա­խորդ պա­տե­րազմ­նե­րը հիմք ըն­դու­նել։ Ե­թե այդ տե­սան­կյու­նից մո­տե­նանք հար­ցին, ա­յո, նման հա­վա­նա­կա­նու­թյուն կա։ Ադր­բե­ջա­նա­կան ագ­րե­սիան կա­րող է այլ զար­գա­ցում­նե­րի պատ­ճառ դառ­նալ, մաս­նա­վո­րա­պես խնդ­րի մեջ ներգ­րավ­վում են այլ պե­տու­թյուն­ներ, բախ­վում են և Ի­րա­նի, և Թուր­քիա­յի, և Ռու­սաս­տա­նի շա­հե­րը։ Սա պա­տե­րազմ է ոչ միայն Հա­յաս­տա­նի, այլև նրա դաշ­նա­կից­նե­րի դեմ, ո­րոնք ու­նեն հա­կաա­հա­բեկ­չա­կան դիր­քո­րո­շում։ Այս ա­մե­նը թույլ է տա­լիս են­թադ­րել, որ այլ պե­տու­թյուն­ներ կա­րող են ներգ­րավ­վել այս խնդ­րում։ Դրա հա­մար այ­սօր ըն­դուն­ված է այս­պի­սի ի­րա­վի­ճակ­նե­րը կո­չել «պրոք­սի» (միջ­նոր­դա­վոր­ված) պա­տե­րազմ­ներ, երբ եր­կր­ներն ի­րար դեմ պա­տե­րազ­մում են ա­նուղ­ղա­կի։
Ինչ վե­րա­բե­րում է թուրք-ռու­սա­կան բախ­մա­նը, նման նա­խա­դեպ ու­նենք ար­դեն Սի­րիա­յում, որ­տեղ ևս տե­ղի է ու­նե­ցել «պրոք­սի» պա­տե­րազմ և ուղ­ղա­կի բա­խում­ներ (չմո­ռա­նանք ռու­սա­կան ինք­նա­թի­ռի խո­ցու­մը, զի­նու­ժի բա­խում­նե­րը)։ Այ­սօր կր­կին ռուս-թուր­քա­կան «պրոք­սի» պա­տե­րազ­մի նա­խա­շե­մին ենք, ո­րով­հետև ակն­հայտ է Թուր­քիա­յի ներգ­րավ­վա­ծու­թյու­նը պա­տե­րազ­մին, իսկ Ռու­սաս­տանն էլ Հա­յաս­տա­նի դաշ­նա­կիցն է, ՀԱՊԿ-ի ան­դամ։ Խնդ­րի ծա­վալ­ման դեպ­քում Ռու­սաս­տանն ու­նե­նա­լու է կարևո­րա­գույն դե­րա­կա­տա­րում։ ՈՒս­տի չի կա­րե­լի բա­ցա­ռել, թե­կուզ ա­նուղ­ղա­կի ռուս-թուր­քա­կան բախ­ման հա­վա­նա­կա­նու­թյու­նը։ Բայց նոր սերն­դի պա­տե­րազ­մի տրա­մա­բա­նու­թյան մեջ կլի­նի այն, այ­սինքն միջ­նոր­դա­վոր­ված, ո­րի նա­խան­շան­ներն ար­դեն կան։
-Դուք ևս ար­ձա­նագ­րե­ցիք, որ այս պա­հին հայ­կա­կան զի­նու­ժը միայ­նակ է դի­մա­կա­յում ա­հա­բեկ­չու­թյա­նը, բայց հնա­րա­վո՞ր է թուրք-ադր­բե­ջա­նա­կան տան­դե­մի, ա­հա­բեկ­չու­թյան դեմ միայ­նակ, ա­ռանց դաշ­նա­կից­նե­րի եր­կար պայ­քա­րել։ Այս ա­ռու­մով մեր ար­տա­քին ու­ղե­նիշ­նե­րի մեջ չպե՞տք է այ­սօր ևեթ ճիշտ շեշ­տադ­րում­ներ, վե­րախմ­բագ­րում­ներ ա­նել։
-Աստ­ված տա, որ այս պա­տե­րազ­մը շուտ ա­վարտ­վի։ Դրա­նից հե­տո մենք վե­րաարժևո­րե­լու շատ հար­ցեր ու­նենք, բնա­կա­նա­բար դա նաև վե­րա­բե­րում է դի­վա­նա­գի­տա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րին։ Մենք պետք է լր­ջո­րեն վե­րա­նա­յենք մեր հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը տար­բեր պե­տու­թյուն­նե­րի հետ և ըստ էու­թյան արժևո­րենք, գնա­հա­տա­կան­ներ տանք դրանց։ Այս ի­րա­վի­ճա­կում ակն­հայտ դար­ձավ, թե որ պե­տու­թյուն­ներն են ուղ­ղա­կի խոս­քեր ա­սում, կի­սա­քայ­լեր ա­նում, որ պե­տու­թյուն­ներն են ա­վե­լի շո­շա­փե­լի ա­ջակ­ցու­թյուն ցու­ցա­բե­րում, որ պե­տու­թյուն­ներն են կրի­տի­կա­կան ի­րա­վի­ճա­կում ի­րենց հա­վա­սա­րակ­շիռ պա­հում։ Տե­սանք, որ շատ պե­տու­թյուն­ներ, ո­րոնց նկատ­մամբ մենք պատ­րանք­ներ ու­նեինք, այս բարդ ի­րա­վի­ճա­կում որ­դեգ­րե­ցին և դրսևո­րե­ցին ան­հաս­կա­նա­լի պահ­վածք։ Կար­ծում եմ, որ մեր դի­վա­նա­գի­տու­թյու­նը վեր կկանգ­նի ռո­ման­տիկ, ինք­նա­խա­բեու­թյան հաս­նող տրա­մադ­րու­թյուն­նե­րից և ա­մեն ինչ կտե­ղա­փո­խի ա­վե­լի ի­րա­կան դաշտ և հենց այդ հիմ­քով էլ կգ­նա­հա­տի մեր գոր­ծըն­կեր­նե­րին ու կկա­ռու­ցի հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ տար­բեր եր­կր­նե­րի հետ։
Ինչ վե­րա­բե­րում է մեր միայ­նակ պայ­քա­րին, ճիշտ է` մեծ զո­հո­ղու­թյուն­նե­րի գնով, բայց դրա­նով մենք աշ­խար­հին ցույց ենք տա­լիս, որ Հա­յաս­տա­նը ցե­ղաս­պա­նու­թյուն­նե­րի, ա­հա­բեկ­չու­թյուն­նե­րի, ա­հա­բեկ­չա­կան մտա­ծո­ղու­թյամբ պե­տու­թյուն­նե­րի դեմ պայ­քա­րի ա­ռա­ջա­մար­տիկն է, և քա­ղա­քա­կիրթ աշ­խար­հի խն­դիրն է օր ա­ռաջ կանգ­նել հա­կաա­հա­բեկ­չա­կան պայ­քա­րում միայ­նակ մնա­ցած Հա­յաս­տա­նի թի­կուն­քին։ Սա նրանց քն­նու­թյունն է ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան և մարդ­կա­յին ար­ժեք­նե­րի առջև։ Չնա­յած այս հար­ցում ես խիստ հո­ռե­տես եմ, չեմ կար­ծում, որ քա­ղա­քա­կիրթ աշ­խարհն ազ­նիվ ու ար­դար քայլ կա­նի։ Սա ի­րա­կա­նու­թյուն է, և մենք ոչ միայն մեր գո­յու­թյան հա­մար պի­տի պայ­քա­րենք, այլև մարդ­կա­յին ար­ժեք­նե­րի։ Սա­կայն հա­մոզ­ված եմ նաև, որ 21-րդ դա­րում դոն­կի­խո­տյան պայ­քա­րը չի կա­րող դո­մի­նանտ լի­նել, Հա­յաս­տա­նը պի­տի ներգ­րա­վի գոր­ծըն­կե­րների, հա­մա­խոհ եր­կր­նե­րի ոչ այն­քան Հա­յաս­տա­նի հա­մար պայ­քա­րում, որ­քան ընդ­դեմ ա­հա­բեկ­չու­թյան։
-Այ­սօր հան­րու­թյանն ա­մե­նից շատ հե­տաք­րք­րում է, թե երբ է ա­վարտ­վե­լու պա­տե­րազ­մը։ Որ­պես թուր­քա­գետ, ո­րը լավ գի­տի Թուր­քիա­յի քա­ղա­քա­կա­նու­թյան տրա­մա­բա­նու­թյու­նը, ի՞նչ եք կար­ծում, ե՞րբ է հա­վա­նա­կան պա­տե­րազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի դա­դա­րը։
-Երկ­րոր­դեմ` դժ­վար է նա­խորդ պա­տե­րազմ­նե­րի օ­րի­նա­կով ինչ-որ կան­խա­տե­սում­ներ ա­նել, ո­րով­հետև այ­սօր շատ ի­րո­ղու­թյուն­ներ են փոխ­վել։ Թուր­քա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մեջ կա հաս­տա­տուն մի գիծ՝ շա­րու­նա­կել ա­պա­կա­յու­նա­ցու­մը, ո­րի մի­ջո­ցով հաս­նել ի­րենց հա­մար ցան­կա­լի ար­դյուն­քի։ Այս քա­ղա­քա­կա­նու­թյան ոճն է Սի­րիա­յում, Կիպ­րո­սում, Լի­բիա­յում։ Ա­պա­կա­յու­նաց­նել ի­րա­վի­ճա­կը և դրա­նից դի­վի­դենդ­ներ շա­հել, Ար­ցա­խում ևս ի­րենց ո­ճին հա­վա­տա­րիմ են լի­նե­լու։ Երկ­րորդ էա­կան հան­գա­ման­քը. Թուր­քիա­յի և Ադր­բե­ջա­նի հետ հաս­նել պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյան և հույս ու­նե­նալ, որ դրանք կպահ­պան­վեն, ա­նօ­գուտ զբաղ­մունք է։ Ան­գամ ժա­մա­նա­կա­վոր հրա­դա­դա­րի հա­մար հար­կա­վոր են գոր­ծուն լծակ­ներ, այն­պի­սի մե­թոդ­նե­րի կի­րա­ռում, ո­րը կս­տի­պի այդ տան­դե­մին դա­դա­րեց­նել ա­հա­բեկ­չա­կան պա­տե­րազ­մը։ Իսկ այդ­պի­սի մի­ջոց­նե­րի գոր­ծադ­րու­մը պետք է տար­բեր պե­տու­թյուն­նե­րի միաս­նա­կան ջան­քե­րի շնոր­հիվ տե­ղի ու­նե­նա Հա­յաս­տա­նի ա­ռանց­քի շուր­ջը։
Զրույցը՝ Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 10549

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Թուրքական տրանսպորտային շահը առավել քան հստակ է

Թուրքական տրանսպորտային շահը առավել քան հստակ է

Մերձավոր Արևելքում էսկալացիայի խորացումը կարող է էապես փոխել տարածաշրջանային (ներառյալ Հարավային Կովկասը) տրանսպորտային-լոգիստիկ համակարգը...

Սոցցանցային գրառումներ

Պետության անունից գործողը կրկնակի պատասխանատու պիտի լինի օրենքի առաջ
Պետության անունից գործողը կրկնակի պատասխանատու պիտի լինի օրենքի առաջ

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը
Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Բիզնես համագործակցություն պետության հովանու ներքո
Բիզնես համագործակցություն պետության հովանու ներքո
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.