Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Մենք նրան վե­րա­բեր­վում էինք որ­պես ֆիլ­մի գլ­խա­վոր հե­րո­սի

Մենք նրան վե­րա­բեր­վում էինք որ­պես ֆիլ­մի գլ­խա­վոր հե­րո­սի
27.11.2020 | 03:17

Ար­գեն­տի­նա­յում հայ­տա­րար­վել է ե­ռօ­րյա սուգ՝ մահ­կա­նա­ցուն է կն­քել լե­գեն­դար Մա­րա­դո­նան։ Մա­հը սր­տի կաթ­վա­ծի հետևանք է, ող­բեր­գու­թյու­նը կա­յա­ցել է նո­յեմ­բե­րի 25-ին, մար­զի­կի բուե­նո­սայ­րե­սյան տա­նը։ Չեմ ու­զում ա­վե­լորդ քա­ղա­քա­կա­նաց­նել, բայց չեմ էլ կա­րող չա­սել՝ մեզ մոտ ան­գամ կես­վայր­կյա­նա­նոց սուգ չհայ­տա­րար­վեց այն բա­նից հե­տո, երբ ա­զե­րի­թուր­քա­կան բո­րե­նու ու նրա հո­վա­նա­վո­րյալ ա­հա­բե­կիչ­նե­րի ա­ռաջ, մո­լա­գա­րի կա­մոք ու գի­տու­թյամբ այդ­պես ան­փա­ռու­նակ մե­նակ թո­ղե­ցինք Ար­ցա­խը։ Սա­կայն, մյուս կող­մից, սուգ հայ­տա­րարե­լու հա­մար էլ պի­տի բա­րո­յա­կա­նու­թյուն ու­նե­նաս, մինչ­դեռ ին­չի մա­սին կա­րող է լի­նել խոս­քը, երբ ինքդ ես դա­վադ­րա­բար բա­ցում քո երկ­րի մուտ­քի դար­պաս­նե­րը։ Որ­քան խո­սենք մեր այս ող­բեր­գու­թյան մա­սին, հա կխո­սենք, ուս­տի դառ­նանք Մա­րա­դո­նա­յին։


Երբ հայտ­նի են դար­ձել մար­զի­կի սր­տի հետ ծա­գած պրոբ­լեմ­նե­րը, նրա տան ուղ­ղու­թյամբ շարժ­վել է շտա­պօգ­նու­թյան միան­գա­մից չորս մե­քե­նա։ Բժիշկ­նե­րը փոր­ձել են վե­րա­կեն­դա­նաց­նել լե­գեն­դին, սա­կայն ա­մեն ինչ ե­ղել է ա­նօ­գուտ։ Նկա­տենք՝ ա­վե­լի վաղ Մա­րա­դո­նան ու­նե­ցել էր գլ­խու­ղե­ղի վի­րա­հա­տու­թյուն, տանն անց­նում էր հետ­վի­րա­հա­տա­կան փու­լը։
Ի­հար­կե, գույ­ժը հա­ղոր­դե­լով՝ լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րը շտա­պել են տե­ղե­կաց­նել, որ վեր­ջին տա­րի­նե­րին լե­գեն­դի սիր­տը ողջ հզո­րու­թյամբ չէր գոր­ծում, սա­կայն դրանք ար­դեն ան­հար­կի ման­րուք­ներ են։ Փաստն այն է, որ ֆուտ­բո­լա­յին գի­գան­տը չկա։


Սա­կայն լրագ­րող­նե­րի նկատ­մամբ էլ չլի­նենք այդ­քան քար­սիրտ ա­սեմ, թե մի ու­րիշ բան ա­սեմ։ Ա­սե­լով «Մենք նրան վե­րա­բեր­վում էինք որ­պես ֆիլ­մի գլ­խա­վոր հե­րո­սի, ով ընդ­հուպ կի­նոն­կա­րի ա­վար­տը պի­տի ողջ մնար։ Եվ այս պա­հին մենք հար­կադր­ված ենք միա­նա­լու բազ­մա­թիվ աղ­բյուր­նե­րին ու հաս­տա­տե­լու՝ չէ, ես չեմ կա­րող շա­րու­նա­կել»՝ TyC Sports հե­ռուս­տա­լի­քի հա­ղոր­դա­վար Դիե­գո Ար­մա­դոն չի կա­րո­ղա­ցել ի­րեն կա­ռա­վա­րել ու ու­ղիղ ե­թե­րում գլուխն առ­նե­լով ա­փե­րի մեջ, ան­զուսպ ար­տաս­վել է։ «Ինչ­պի­սի սար­սափ» ար­տա­հայ­տու­թյամբ նրան օգ­նու­թյան է հա­սել գոր­ծըն­կեր հա­ղոր­դա­վարն ու շա­րու­նա­կել դեպ­քի ման­րա­մաս­նե­րը։


Բո­լո­րո­վին վեր­ջերս, հոկ­տեմ­բե­րի 30-ին, Մա­րա­դո­նան նշեց 60-ա­մյա­կը։ Վեր­ջին ժա­մա­նակ­ներս մի քա­նի ան­գամ լուր տա­րած­վեց նրա՝ մահ­կա­նա­ցուն կն­քե­լու մա­սին, սա­կայն ա­մեն ան­գամ ինքն էր հեր­քում լու­րե­րը՝ մե­ղադ­րե­լով հա­րա­զատ­նե­րին, ո­րոնք, ըստ նրա իր մահն են ցան­կա­նում ժա­ռան­գու­թյա­նը տի­րա­նա­լու հա­մար։ Մի խոս­քով՝ կեն­ցա­ղա­յին տգեղ պատ­մու­թյուն­ներ, ո­րոն­ցից այս ցա­վա­լիո­րեն նյու­թա­կա­նաց­ված աշ­խար­հում ա­պա­հո­վագր­ված չէ ոչ ոք։
Սա­կայն հա­մաշ­խար­հա­յին լե­գեն­դի ա­ռող­ջա­կան վի­ճա­կը ծայր աս­տի­ճա­նի էր հա­սած։ Հար­կավ մենք տի­րա­պե­տում ենք անհ­րա­ժեշտ լրատ­վու­թյա­նը, որ­տեղ ման­րա­մաս­նո­րեն նշ­վում է, թե երբ ինչ կար­գի վի­րա­հա­տու­թյուն է կրել ֆուտ­բո­լիս­տը, դրանց հետևանքն ինչ է ե­ղել, ինչ­պի­սի զգա­ցո­ղու­թյուն­ներ, սա­կայն մենք ոչ մա­հա­խո­սա­կան թեր­թիկ ենք, ոչ էլ մո­լա­գար, որ տր­վենք դրանց ման­րա­մաս­նե­րին։ Ես կար­ծում եմ, որ մեր ա­ռա­քե­լու­թյունն ու­րիշ բա­նում է՝ պա­հել ֆուտ­բո­լա­յին այս հան­ճա­րի հի­շա­տա­կը՝ պատ­մե­լով ու ցու­ցադ­րե­լով, թե աստ­վա­ծա­յին ինչ շնոր­հի տեր անձ­նա­վո­րու­թյուն է ե­ղել, ինչ­պի­սի հետք է թո­ղել հա­մաշ­խար­հա­յին ֆուտ­բո­լում։
Մա­րա­դո­նա­յին ֆուտ­բո­լա­յին հան­րու­թյու­նը կհի­շի որ­պես մե­կի, ով իր երկ­րի հա­վա­քա­կա­նը 1986-ին հասց­րեց չեմ­պիո­նա­կան բար­ձուն­քի՝ դառ­նա­լով այդ տար­վա աշ­խար­հի ա­ռաջ­նու­թյան լա­վա­գույն ֆուտ­բո­լիս­տը, ով յոթ տա­րի շա­րու­նակ փայ­լա­տա­կեց ի­տա­լա­կան «Նա­պո­լիի» կազ­մում՝ նաև իր մաս­նակ­ցու­թյամբ կեր­տե­լով այդ մե­ծա­գույն ա­կում­բի պատ­մու­թյու­նը։


Ինչ խոսք, ֆուտ­բո­լի պատ­մու­թյան մեջ ընդ­միշտ կմ­նա և Անգ­լիա­յի հա­վա­քա­կա­նի դար­պա­սի նրա գրա­վու­մը, ո­րը նա շտա­պեց հայ­տա­րա­րել որ­պես Աստ­ծո ձեռ­քով ար­ված։
Շատ-շատ հի­շա­տա­կում­ներ կա­րե­լի է ա­նել նրա կեն­սագ­րու­թյու­նից՝ հի­շե­լով տիտ­ղոս­ներ, խփած գո­լե­րի թիվ և այլն, և այլն, սա­կայն վերջ­նա­հաշ­վում այդ ա­մե­նը գա­լու, հան­գե­լու է մի գնա­հա­տա­կա­նի, իսկ դա այս նյու­թում մի քա­նի ան­գամ բարձ­րա­ձայն­վեց՝ Մա­րա­դո­նան հա­մաշ­խար­հա­յին ֆուտ­բո­լի մե­ծա­գույն լե­գենդ­նե­րից մեկն է։

Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 9060

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ