Մանրամասն որոնում (արխիվ)
19.04.2024
 
Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 
Նորություններ » Փետր­վար. Հա­յաս­տա­նի և Ար­ցա­խի ներ­քին ի­րա­դար­ձու­թ­յուն­նե­րը հնա­րա­վո­րու­թ­յուն չտ­վե­ցին լիո­վին ըմբռ­նե­լու Սի­րիա­յի խորհր­դա­րա­նի ո­րոշ­ման նշա­նա­կու­թ­յու­նը

Փետր­վար. Հա­յաս­տա­նի և Ար­ցա­խի ներ­քին ի­րա­դար­ձու­թ­յուն­նե­րը հնա­րա­վո­րու­թ­յուն չտ­վե­ցին լիո­վին ըմբռ­նե­լու Սի­րիա­յի խորհր­դա­րա­նի ո­րոշ­ման նշա­նա­կու­թ­յու­նը

Փետր­վար. Հա­յաս­տա­նի և Ար­ցա­խի ներ­քին ի­րա­դար­ձու­թ­յուն­նե­րը հնա­րա­վո­րու­թ­յուն չտ­վե­ցին լիո­վին ըմբռ­նե­լու Սի­րիա­յի խորհր­դա­րա­նի ո­րոշ­ման նշա­նա­կու­թ­յու­նը
06.03.2020 | 01:22
Հա­սա­րա­կու­թյու­նը հենց փետր­վա­րին ստա­ցավ թիվ եր­կու տագ­նա­պա­լի ա­հա­զան­գը, այն էլ՝ Ար­ցա­խից։ Մենք բո­լորս ազ­գո­վին, ինչ­պես ա­սում են, «հե­ղա­փո­խու­թյուն խա­ղա­ցինք», բայց որ Ար­ցախն էլ կա­րող էր «վա­րակ­վել այդ վի­րու­սով», դա անս­պա­սե­լի էր։ Բա­նը հա­սավ նրան, որ փետր­վա­րի սկզ­բին Ադր­բե­ջա­նի ԿԸՀ-ն դի­մեց «Ադր­բե­ջա­նի հա­յազ­գի քա­ղա­քա­ցի­նե­րին»։ Ե­թե որևէ մե­կը մտա­ծում է, թե Բաք­վի ընտ­րա­կան կեղ­ծիք­նե­րի գլ­խա­վոր ֆաբ­րի­կան ի­րա­կա­նում դի­մել է ինչ-որ վար­կա­ծա­յին «Ադր­բե­ջա­նի հայ քա­ղա­քա­ցի­նե­րին», ա­պա ի­րա­պես սխալ­վում է։ Ոչ, Բաք­վում նկա­տի ու­նեն Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թյան քա­ղա­քա­ցի­նե­րին։ Եվ «դի­մու­մը հա­յե­րին» ե­ղել է այն պատ­ճա­ռով, որ Ա­լիևնե­րի կլա­նը փետր­վա­րի 9-ին նա­խա­տե­սում էր ար­տա­հերթ խոր­հր­դա­րա­նա­կան «ընտ­րու­թյուն»։ Այդ բա­ռը չա­կերտ­նե­րի մեջ է վերց­ված, ո­րով­հետև Ադր­բե­ջա­նում եր­բեք ընտ­րու­թյուն չի ե­ղել, ե­ղել են միայն բե­մա­կա­նա­ցում­ներ, ներ­կա­յա­ցում­ներ։ Ի դեպ, այդ կեղծ ընտ­րու­թյունն ար­դեն ե­ղել է։ Ինչ­պես ա­սում են, «յու­ղի պես». ինչ­պես ու­զում էին Ա­լիևնե­րի ու Փա­շաևնե­րի կլան­նե­րը, այն­պես էլ ե­ղավ։
Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թյան Մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի պաշտ­պան Ար­տակ Բեգ­լա­րյանն այն օ­րե­րին մեկ­նա­բա­նել է Ադր­բե­ջա­նի ԿԸՀ-ի հայ­տա­րա­րու­թյու­նը, ո­րում մաս­նա­վո­րա­պես աս­վում էր, որ «ադր­բե­ջա­նա­կան իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը պատ­րաստ են օ­րեն­սդ­րա­կան քայ­լեր ձեռ­նար­կե­լու, որ­պես­զի Ղա­րա­բա­ղի հա­յե­րը, ո­րոնք Ադր­բե­ջա­նի քա­ղա­քա­ցի­ներ են, մաս­նակ­ցեն փետր­վա­րի 9-ի խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թյա­նը»։ «Թվի­թե­րում» այդ ժա­մա­նակ Ար­տակ Բեգ­լա­րյա­նը գրել է. «Ես ապ­շած եմ այդ մե­ծա­հո­գու­թյու­նից։ Դրա փո­խա­րեն թող մտա­ծեն հա­յա­տյա­ցու­թյան մա­սին, երկ­րի ներ­սում մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի ու ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան մա­կար­դա­կի մա­սին։ Հա­մոզ­ված եմ, որ ադր­բե­ջան­ցի­նե­րին կթույ­լատր­վի մաս­նակ­ցել Ար­ցա­խի ընտ­րու­թյուն­նե­րին, ե­թե նրանք ստա­նան մեր քա­ղա­քա­ցիու­թյու­նը»։
Թվում է, թե վատ պա­տաս­խան չէ։ Ի­րա­կա­նում Ար­տակ Բեգ­լա­րյա­նի պա­տաս­խա­նը շատ հա­կա­հայ­կա­կան է։ Ա­հա թե ին­չու։ Որևէ «ադր­բե­ջան» չի ու­նե­ցել և չու­նի ո՛չ Ղա­րա­բաղ, ո՛չ Ար­ցախ։ Ա­ռա­վել ևս Ար­ցա­խի հա­յե­րը «Ադր­բե­ջա­նի քա­ղա­քա­ցի­ներ» չեն։ Ե՛վ Ադր­բե­ջա­նում, և՛ Հա­յաս­տա­նում քա­ղա­քա­ցիու­թյան ինս­տի­տուտն ա­ռա­ջա­ցել է միայն 1991 թ. դեկ­տեմ­բե­րից հե­տո, երբ հայ­տա­րար­վել է ԽՍՀՄ-ի ինք­նա­լու­ծար­ման մա­սին։ Մինչ այդ Խոր­հր­դա­յին Միու­թյան ներ­սում կար միաս­նա­կան, հա­մա­խոր­հր­դա­յին քա­ղա­քա­ցիու­թյուն։ Չկար «Էս­տո­նիա­յի քա­ղա­քա­ցիու­թյուն» կամ «Ադր­բե­ջա­նի քա­ղա­քա­ցիու­թյուն» և այլն։ Բայց նույն 1991 թ. դեկ­տեմ­բե­րին Ար­ցախ-ԼՂՀ-ի ողջ տա­րած­քում հա­մա­ժո­ղովր­դա­կան հան­րաք­վե կա­յա­ցավ ան­կա­խու­թյան մա­սին։ 29 տա­րի աշ­խար­հը գի­տի ան­կախ Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թյու­նը իր Սահ­մա­նադ­րու­թյամբ, իր քա­ղա­քա­ցիու­թյամբ։ Եվ ոչ մի հայ երբևէ չի դի­մել Բաք­վին, թե՝ «ինձ քա­ղա­քա­ցիու­թյուն տվեք»։ Գու­ցե մե՞նք չգի­տենք ինչ-որ բան մինչև հի­մա։ Գու­ցե Ար­ցա­խից ինչ-որ դա­վա­ճան սրի­կա, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, դի­մե՞լ է Բաք­վին «քա­ղա­քա­ցիու­թյուն ստա­նա­լու հա­մար»։ Ե­թե ոչ, ա­պա Ստե­փա­նա­կեր­տում ին­չու՞ ոչ մե­կը չի կանգ­նեց­րել Ադր­բե­ջա­նի ԿԸՀ-ի ստա­խոս­նե­րին։ Ին­չու՞ Երևա­նում որևէ մե­կը կտ­րուկ պա­տաս­խան չտ­վեց ու տե­ղը չդ­րեց կո­յուն­լու (խո­յե­րի) ցե­ղի չափն ան­ցած հետ­նորդ­նե­րին։
Պա­րոն Բեգ­լա­րյա­նը պետք է ի­մա­նա, որ թուր­քե­րը կորց­րել են Ար­ցա­խում ապ­րե­լու բո­լոր ի­րա­վունք­ներն այն բա­նից հե­տո, երբ, ա­ռա­ջին, ան­տե­սե­ցին 1991 թ. դեկ­տեմ­բե­րի հան­րաք­վեն։ Երկ­րորդ, ի­րենց բո­լոր բնա­կա­վայ­րե­րը վե­րա­ծե­ցին կրա­կա­կե­տե­րի, ո­րոն­ցից կա­նո­նա­վո­րա­պես գն­դա­կո­ծում էին Ստե­փա­նա­կերտն ու Ար­ցախ-ԼՂՀ-ի մյուս քա­ղաք­ներն ու գյու­ղե­րը։ Այ­սինքն, թուր­քերն ի սկզ­բա­նե այն­պես են ի­րենց հետևից բո­լոր կա­մուրջ­ներն այ­րել, որ այժմ՝ 2020 թ., ոչ ոք, ան­գամ որ­պես են­թադ­րու­թյուն, չի կա­րող խո­սել Ար­ցախ թուր­քե­րի վե­րա­դառ­նա­լու, ա­ռա­վել ևս, Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թյան քա­ղա­քա­ցիու­թյուն ստա­նա­լու և ար­ցա­խյան ընտ­րու­թյուն­նե­րին մաս­նակ­ցե­լու հնա­րա­վո­րու­թյան մա­սին։
Բայց կա նաև եր­րոր­դը, և այն տագ­նա­պա­լի ու ցա­վա­լի է հայ ազ­գի հա­մար, ինչ­պես Ար­ցա­խի, այն­պես էլ ՀՀ-ի բնակ­չու­թյան։ Վա­ղուց Ադր­բե­ջա­նի ԿԸՀ-ի կեղ­ծա­րար­նե­րը «դի­մում­ներ» չէին ուղ­ղել Ար­ցա­խի հա­յե­րին, և ա­հա «ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյուն» խա­ղա­լու թուր­քա­կան «կր­կե­սը» վերս­կս­վել է։ Ո՞վ է մե­ղա­վոր։ Ի­րա­կա­նում այս հար­ցը ոչ թե հռե­տո­րա­կան է, այլ շատ կոշտ ու կոնկ­րետ։ Թշ­նա­մին սի­րում է օգտ­վել հա­յե­րի սխալ­նե­րից։ Միշտ այդ­պես է ե­ղել։ Ե­կեք միա­սին փոր­ձենք պա­տաս­խա­նել այն հար­ցին, թե ով է մե­ղա­վոր, որ Ադր­բե­ջա­նի ԿԸՀ-ում Ա­լիևնե­րի կլա­նի խա­մա­ճիկ­նե­րը դար­ձյալ սկ­սել են ար­ծար­ծել այն միտ­քը, որ «Ղա­րա­բա­ղի հա­յե­րը, ո­րոնք Ադր­բե­ջա­նի քա­ղա­քա­ցի­ներ են», մաս­նակ­ցեն թուր­քե­րի ընտ­րու­թյա­նը։ Երևա­նից ո՞վ է «փո­խան­ցում կա­տա­րել» թուր­քե­րին, որ նրանք այդ­քան ոգևոր­վել են, Երևա­նում այդ ի՞նչ դա­վա­ճան է գոր­ծում ի շահ թուր­քե­րի և Ար­ցա­խի հա­յե­րի դեմ։ Եվ այ­նուա­մե­նայ­նիվ, ին­չու՞ են Ստե­փա­նա­կեր­տում գտն­վում մանր մար­դուկ­ներ, ո­րոնք (գու­ցե փո­ղի դի­մա՞ց) հա­մա­ձայ­նում են պաշ­տո­նա­կան Երևա­նի կեղ­տոտ խա­ղե­րը խա­ղա­լուն։ Ցա­վոք, Ար­ցա­խից տհաճ ա­նակն­կալ­նե­րը դրա­նով չվեր­ջա­ցան։ Փետր­վա­րին Ստե­փա­նա­կեր­տում տե­ղի ու­նե­ցած ո­րոշ սա­կավ հաս­կա­նա­լի «քա­ղա­քա­կան հնարք­ներ» ու­ժե­ղաց­րին այն կաս­կած­նե­րը, որ Երևա­նի «հե­ղա­փո­խու­թյան» շնոր­հիվ այժմ Ար­ցա­խում էլ լի­քը ամ­բոխ կա, ո­րը հա­մա­ձայն է վա­ճառ­վե­լու։ Ար­ցա­խի քա­ղա­քա­կան կյան­քի փետր­վա­րի վեր­ջին տաս­նօ­րյա­կի ո­րոշ ի­րա­դար­ձու­թյուն­ներ տա­րա­կու­սանք ու զար­մանք են հա­րու­ցում։ Քա­նի որ նա­խա­գա­հի թեկ­նա­ծու­նե­րի պաշ­տո­նա­կան գրան­ցումն ա­վարտ­վել է փետր­վա­րի 25-ին, այժմ և՛ Հա­յաս­տա­նի, և՛ Ար­ցա­խի հա­սա­րա­կու­թյու­նը հա­տուկ ու­շադ­րու­թյամբ է ըն­կա­լում Ստե­փա­նա­կեր­տից ե­կող նո­րու­թյուն­նե­րը։ Ինչ­պես հայտ­նի է, ընտ­րու­թյու­նը կկա­յա­նա մար­տի 31-ին։ Ա­հա այդ ֆո­նին ԼՂՀ պաշտ­պա­նու­թյան բա­նա­կի նախ­կին հրա­մա­նա­տար, գե­նե­րալ-լեյ­տե­նանտ և Ար­ցա­խի հե­րոս Սամ­վել Բա­բա­յա­նը դա­տա­կան մար­մին­նե­րից մեր­ժում է ստա­ցել ոչ միայն վեր­ջին 10 տա­րում Ար­ցա­խում բնակ­ված լի­նե­լու մա­սին հա­մա­պա­տաս­խան տե­ղե­կանք տա­լու, այլև որ­պես նա­խա­գա­հի թեկ­նա­ծու գրանց­վե­լու ի­րա­վուն­քի մա­սին։
«Ճիշտն ա­սած, ես այդ­պի­սի շր­ջա­դարձ չէի սպա­սում, բայց, մյուս կող­մից, գե­նե­րալ Բա­բա­յա­նը, ո­րին զր­կել են ընտ­րար­շա­վին մաս­նակ­ցե­լու ի­րա­վուն­քից, պետք է ա­ներ իր ընտ­րու­թյու­նը և պաշտ­պա­ներ գրանց­ված թեկ­նա­ծու­նե­րից որևէ մե­կին»,- ա­սել է Ար­ցա­խի նախ­կին արտ­գործ­նա­խա­րար Ար­ման Մե­լի­քյա­նը։ Եվ ա­հա Ար­ցա­խի հե­րո­սը հայ­տա­րա­րել է, որ պաշտ­պա­նե­լու է Մա­սիս Մա­յի­լյա­նին, ո­րը մինչև վեր­ջերս ԼՂՀ արտ­գործ­նա­խա­րարն էր։ Այ հենց դա կաս­կած­ներ է հա­րու­ցում։ Ընդ ո­րում, ոչ միայն այն պատ­ճա­ռով, որ, ինչ­պես ար­դա­րա­ցիո­րեն շա­տերն էին նշում և՛ Երևա­նում, և՛ Ստե­փա­նա­կեր­տում, Բա­բա­յա­նին պաշտ­պա­նում էին, այս­պես ա­սենք, հա­սա­րակ մար­դիկ, իսկ Մա­յի­լյա­նին՝ հիմ­նա­կա­նում զուտ մտա­վո­րա­կան­նե­րը։ Եվ այն հար­ցը, թե գե­նե­րա­լի պաշտ­պա­նու­թյու­նը կու­ժե­ղաց­նի՞ Մա­յի­լյա­նի դիր­քե­րը, այժմ ա­մե­նահ­րա­տապ­նե­րից է։ Առն­վազն՝ Ար­ցա­խում։ Կր­կին լսենք Ար­ման Մե­լի­քյա­նին։ Նա ա­սել է, որ շատ բան կախ­ված է լի­նե­լու նրա­նից, թե ինչ­պես են կազ­մա­կերպ­վե­լու ինչ­պես Մա­յի­լյա­նի, այն­պես էլ Բա­բա­յա­նի նա­խընտ­րա­կան քա­րո­զար­շավ­նե­րը. «Նրանց դա­շին­քը դեռ պետք է ձևա­վոր­վի և ա­պա­ցու­ցի իր կեն­սու­նա­կու­թյու­նը Ար­ցա­խի նա­խընտ­րա­կան կոշտ ի­րա­վի­ճա­կում»։
Բայց մենք զար­մա­ցած ենք այլ պատ­ճա­ռով։ Ար­դեն քա­նիցս տագ­նա­պա­լի վկա­յու­թյուն­ներ են ե­ղել, որ Հա­յաս­տա­նի ամ­բող­ջու­թյամբ «սո­րո­սա­կա­նու­թյամբ» հա­մակ­ված իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը հույ­սեր են կա­պում Ար­ցա­խի նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րու­թյան հետ։ Այն, որ դա կեղ­տոտ, ան­խո­հեմ բան է, դեռ մի կողմ թող­նենք։ Հա­յաս­տա­նի ԶԼՄ-ներն ար­դեն բազ­միցս են գրել, որ «քա­րո­զիչ­նե­րի» հան­ցա­վոր խմ­բի գոր­ծե­րը վա­րում է «սո­րո­սա­կան» ոմն Դա­նիկ Իո­նե­սյան։ Բե­րենք միայն «Գո­լոս Ար­մե­նիի» թեր­թի հայտ­նի լրագ­րող Մա­րի­նա Մկրտ­չյա­նի վկա­յու­թյու­նը։ Նա դեռ փետր­վա­րից ա­ռաջ բա­ցա­հայտ գրել է. «Այ­սօր Դա­նյան (նրան այդ­պես են ան­վա­նում ըն­կեր­նե­րը) ու­նի իր հա­սա­րա­կա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյու­նը, ո­րը մաս­նա­ճյուղ ու­նի Ար­ցա­խում։ Նա­խորդ տար­վա վեր­ջին Դա­նյան դար­ձավ Հան­րա­յին խոր­հր­դի (ո­րի ղե­կա­վա­րը մեկ այլ սո­րո­սա­կան Ստե­փան Սա­ֆա­րյանն է) ան­դամ։ Ա­մեն գոր­ծա­կալ ու­նի իր պար­տա­կա­նու­թյուն­նե­րը։ Այ­սօր գաղտ­նիք չէ, որ Դա­նյա­յի վրա դր­ված է Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թյու­նում ընտ­րար­շա­վի վե­րահ­սկ­ման ա­ռա­քե­լու­թյու­նը»։ Մենք չենք հարց­նի, թե ին­չու Ար­ցա­խի իշ­խա­նու­թյուն­ներն ի­րենց տա­րած­քից չեն վտա­րում Հա­յաս­տա­նի «սո­րո­սա­կան քա­ղա­քա­ցի­նե­րին», ե­թե գի­տեն, օ­րի­նակ, որ Հա­յաս­տա­նի ԱԱԾ-ի նախ­կին տնօ­րեն Ար­թուր Վա­նե­ցյանն իր մա­մու­լի ա­սու­լիս­նե­րից մե­կում խոս­տո­վա­նել է, որ «Բաց հա­սա­րա­կու­թյուն-Հա­յաս­տան» հիմ­նադ­րա­մը մի­ջազ­գա­յին խար­դախ, մի­լիար­դա­տեր Ջորջ Սո­րո­սի կազ­մա­կեր­պու­թյան մաս­նա­ճյուղն է և սպառ­նա­լիք է Հա­յաս­տա­նի անվ­տան­գու­թյա­նը։ Վա­նե­ցյա­նը նշել է, որ այդ սպառ­նա­լի­քը նկա­տել է ԱԱԾ-ի տնօ­րեն ե­ղած ժա­մա­նակ, բայց ման­րա­մաս­ներ չի հայտ­նել։ Այդ հայ­տա­րա­րու­թյու­նից շատ քիչ ժա­մա­նակ է ան­ցել, բայց ա­հա Ար­ցա­խի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը նույն­պես խրա­խու­սում են «Սո­րո­սի վկա­նե­րին»։ Նե­րե­ցեք, բայց այս­տեղ դա­վադ­րու­թյուն չկա՞ Հա­յաս­տա­նի և Ար­ցա­խի, հայ ժո­ղովր­դի դեմ։  Վա­նե­ցյա­նը գի­տեր, բայց ո­չինչ չձեռ­նար­կեց (թերևս չէր կարող ձեռնարկել) «Սո­րո­սի վկա­նե­րի» դեմ, իսկ Ար­ցա­խի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը չէին կա­րող չի­մա­նալ ե­թե ոչ «Սո­րո­սի վկա­նե­րի», ա­պա գո­նե Վա­նե­ցյա­նի այն մա­մու­լի ա­սու­լի­սի մա­սին, ո­րը կա­յա­ցել էր դեռ 2019 թ. նո­յեմ­բե­րին։
Այն, որ Երևա­նի «թեկ­նա­ծու­նե­րից», այ­սինքն՝ «Սո­րո­սի վկա­նե­րից», ա­ռա­վել հա­ճախ նշ­վում են հենց Մա­սիս Մա­յի­լյա­նը և նախ­կին վար­չա­պետ Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նը, ա­հա թե ինչն է ստի­պում լի­նել տագ­նա­պա­հույզ ու չվս­տա­հել, տվյալ դեպ­քում՝ և Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին, և Մա­յի­լյա­նին, իսկ հի­մա՝ նաև Սամ­վել Բա­բա­յա­նի ընտ­րու­թյա­նը։ Բո­լո­րին լավ հայտ­նի է, որ գե­նե­րալ Բա­բա­յա­նը ան­ցյալ տա­րի­նե­րի մի շարք ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի պատ­ճա­ռով չէր վս­տա­հում ոչ միայն Հա­յաս­տա­նի, այլև Ար­ցա­խի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին։ Մարդ­կայ­նո­րեն հաս­կա­նա­լի է, թե ին­չու։ Մյուս կող­մից մի՞­թե Ար­ցա­խի պաշտ­պա­նու­թյան բա­նա­կի նախ­կին հրա­մա­նա­տա­րի պարտ­քը չէր ընտ­րու­թյա­նը պաշտ­պա­նել պա­տե­րազ­մի այն­պի­սի մաս­նա­կից­նե­րի, ինչ­պի­սին ինքն է։ Գե­նե­րալ-մա­յոր և նույն­պես Ար­ցա­խի հե­րոս Վի­տա­լի Բա­լա­սա­նյա­նը Բա­բա­յա­նի «սր­տով չէ՞»։ Բայց կա հե­տա­խու­զու­թյան հա­տուկ ջո­կա­տի հիմ­նա­դիր (1991 թ. դեկ­տեմ­բեր), մար­տա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի ակ­տիվ մաս­նա­կից, 1-ին աս­տի­ճա­նի «Մար­տա­կան խաչ» շքան­շա­նով և այլ մե­դալ­նե­րով պարգևատր­ված Ռուս­լան Իս­րա­յե­լյա­նը։ Կամ խոս­նակ Ա­շոտ Ղու­լյա­նը՝ Խնձ­րիս­տան գյու­ղի ինք­նա­պաշտ­պա­նու­թյան ջո­կա­տից։ Կամ էլ՝ Դա­վիթ Իշ­խա­նյա­նը, ո­րը 1992-94 թթ. պա­տե­րազ­մի տա­րի­նե­րին ե­ղել է Ա­շան գյու­ղի գու­մար­տա­կի հրա­մա­նա­տա­րը, ԼՂՀ ա­ռա­ջին գու­մար­ման Գե­րա­գույն խոր­հր­դի պատ­գա­մա­վոր։
Մենք ար­դեն չենք էլ խո­սում այն մա­սին, որ Ա­զա­տա­մար­տի ժա­մա­նակ մար­տն­չած­նե­րը, ոչ թե ա­ռանձ­նա­սե­նյակ­նե­րում նս­տած­նե­րը, ուղ­ղա­կի պար­տա­վոր էին հա­մախ­մբ­վե­լու, ոչ թե ի­րենց կողմ­նա­կից­նե­րի հա­մակ­րան­քը փո­շիաց­նե­լու։ Երևա­կա­յու­թյան գիր­կը չընկ­նենք՝ ըն­թեր­ցող­նե­րին հա­զա­րա­վոր վար­կած­ներ ներ­կա­յաց­նե­լով, թե գե­նե­րալ-լեյ­տե­նանտ Բա­բա­յա­նին իր մար­տա­կան ըն­կեր­նե­րի ին­չը չի դուր գա­լիս և Մա­յիս Մա­յի­լյա­նի ինչն է դուր ե­կել։ Հա­մոզ­ված ենք՝ կգա ժա­մա­նա­կը, և հրա­պա­րա­կավ կբա­ցա­հայտ­վի ար­ցա­խյան այն «Պո­լի­շի­նե­լի գաղտ­նի­քը, թե ով է «բե­մադ­րել» Բա­բա­յա­նի «դրեյ­ֆը» դե­պի ոչ զին­վո­րա­կա­նը։ Պար­զա­պես ու­զում ենք, չս­պա­սե­լով մար­տի 31-ին, ԼՂՀ նա­խա­գա­հի բո­լոր թեկ­նա­ծու­նե­րին հարց­նել. դուք գի­տակ­ցու՞մ եք ըն­թա­ցիկ պա­հի ողջ լր­ջու­թյունն ու Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թյան անվ­տան­գու­թյան ու ա­պա­գա­յի հա­մար բարձ­րաց­րած պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նը, թե՞ մերձ­քա­ղա­քա­կան գզվռ­տո­ցում օգ­նում եք «Երևա­նի շոու­մեն­նե­րին»։ Հա­սա­րա­կու­թյունն ար­դեն 2 տա­րի տես­նում է թուր­քե­րի հետ պա­տե­րազ­մի մաս­նա­կից­նե­րին ա­մեն կերպ հե­տապն­դե­լու՝ պաշ­տո­նա­կան Երևա­նի տրա­մադր­վա­ծու­թյու­նը։ Իսկ դա տես­նու՞մ են Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թյան նա­խա­գա­հի թեկ­նա­ծու­նե­րը, Ար­ցա­խի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը. նրանք հի­շու՞մ են, որ հենց ի­րենք են պա­տաս­խա­նա­տու մար­տի 31-ի ընտ­րու­թյան անց­կաց­ման հա­մար։
Ինչ­պես տես­նում են ըն­թեր­ցող­նե­րը, նույ­նիսկ Մեր­ձա­վոր Արևել­քից ե­կող դրա­կան ազ­դակ­նե­րի ֆո­նին մեր մտ­քե­րը չեն կա­րող լա­վա­տե­սա­կան լի­նել։ Երևա­նում կեղ­տը (քա­ղա­քա­կան ի­մաս­տով) շա­րու­նակ­վում է։ Եվ այդ կեղ­տը հա­ջո­ղու­թյամբ տե­ղա­փո­խում են նաև Ար­ցախ։ Թուր­քե­րի հետ պա­տե­րազ­մա­կան վի­ճա­կում գտն­վող եր­կիրն ի­րա­վունք ու­նի՞ խա­ղա­լու այն­պի­սի խա­ղեր, ո­րոնք շա­րու­նա­կում է խա­ղալ և լիո­վին տար­վել է դրան­ցով Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյու­նը։ Մեր կար­ծի­քով՝ ոչ։
Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ
Դիտվել է՝ 8130

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Մեծ խաղը շարունակվելու է՝ առանց հայկական գործոնը հաշվի առնելու

Մեծ խաղը շարունակվելու է՝ առանց հայկական գործոնը հաշվի առնելու

Դեռևս վաղ է համակողմանիորեն գնահատել ռուս խաղաղապահների ելքը Արցախից՝ տեղեկատվության սղության պատճառով: Վարկածները, հիփոթեզները շատ են...

Սոցցանցային գրառումներ

Չլինի՞ մեր օրերում էլ ծառի հետևից մեկն ու մեկը մի անօրինական բան է արել
Չլինի՞ մեր օրերում էլ ծառի հետևից մեկն ու մեկը մի անօրինական բան է արել

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը
Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Բիզնես համագործակցություն պետության հովանու ներքո
Բիզնես համագործակցություն պետության հովանու ներքո
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.