Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Շնա­բա­րո ծա­գում­նա­բա­նու­թ­յուն

Շնա­բա­րո ծա­գում­նա­բա­նու­թ­յուն
03.04.2020 | 00:14
ՈՒ­ղիղ մեկ ա­միս ա­ռաջ Հա­յաս­տա­նում գրանց­վեց նոր կո­րո­նա­վի­րու­սով վա­րակ­ման ա­ռա­ջին դեպ­քը: Այդ օ­րե­րին հայ­րե­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը, բարձ­րա­խոս ա­ռած, գյու­ղից գյուղ էին անց­նում ու ազ­դա­րա­րում հե­ղա­փո­խու­թյան ար­ժեք­նե­րի, սևե­րի ու սպի­տակ­նե­րի, հե­ղա­փո­խա­կան­նե­րի ու հա­կա­հե­ղա­փո­խա­կա­նե­րի մա­սին: Մեկ ա­միս ա­ռաջ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը դեռ եր­կու տա­րի ա­ռաջ­վա նույն երգն էին եր­գում ու մարդ­կանց հա­մո­զում՝ երկ­րին մեկ ան­ձի փո­փո­խու­թյամբ պայ­մա­նա­վոր­ված հե­ղա­փո­խու­թյուն է պետք: Վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն այդ օ­րե­րին ան­ձամբ էր ՀՀ «հպարտ քա­ղա­քա­ցու» «անձ­նագ­րեր» բա­ժա­նում քա­ղաք­նե­րում ու գյու­ղե­րում, գր­կում մարդ­կանց, ա­վան­դա­կան սել­ֆին ա­նում ու հոր­դո­րում՝ «հե­ղա­փո­խու­թյանն «ա­յո» ա­սել»: ՈՒ­ղիղ մեկ ա­միս անց, սա­կայն, նախ­կին իշ­խա­նու­թյան ստ­վեր­նե­րի դեմ պայ­քա­րող իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին ծափ տվող­նե­րը գլ­խա­հակ, մտա­հոգ ու վախ­վո­րած սպա­սում են, թե իշ­խա­նու­թյուն­ներն ինչ­պես են պայ­քա­րե­լու և ի­րենց ա­զա­տե­լու երկիրը պա­տու­հա­սած վի­րու­սից:
Մար­դիկ, որ հա­մոզ­ված էին, թե կո­րո­նա­վի­րուսն ա­ռանձ­նա­պես վտան­գա­վոր բան չէ, ու դրա կան­խար­գել­ման հա­մար ա­ռանձ­նա­կի մի­ջո­ցա­ռում­ներ պետք չեն (նրանց այդ մա­սին ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րարն ան­ձամբ էր ա­սել), այժմ աստ­ղա­բաշ­խա­կան թանկ գնե­րով բժշ­կա­կան դի­մակ­ներ ու ձեռ­նոց­ներ են գնում, որ ո­րոշ չա­փով պաշտ­պան­վեն վա­րա­կից: Տնից դուրս չեն գա­լիս, աշ­խա­տան­քի չեն գնում, զրկ­վում են օր­վա ապ­րուս­տից այն պա­րա­գա­յում, երբ նա­խա­պես գի­տեին, թե դրա դե­մը տնա­կան օ­ղիով էլ կա­րե­լի է առ­նել: Նի­կոլ Փա­շի­նյանն էր այդ­պես ա­սում, ա­վե­լին` դեռ վս­տա­հեց­նում էր, թե պին­ցե­տով հատ-հատ կհա­նեն այդ վի­րու­սը, ո­րը մինչև հի­մա էլ պարզ չէ, թե «ում շունն է»:
Այդ­պես էլ չի­մա­նա­լով, թե «կո­րո­նա­վի­րուսն ում շունն է», բրի­տա­նա­ցի գիտ­նա­կան­նե­րը հի­մա էլ մեկ այլ գլուխ­կոտ­րու­կի վրա են չար­չար­վում՝ ի՞նչ օգ­տա­կա­րու­թյուն կա­րող է ու­նե­նալ այս օ­րե­րին մարդ­կանց հե­ռա­խո­սա­զան­գե­րին հետևե­լը, երբ, այս­պես ա­սած, բա­նը բա­նից ան­ցել է: Ընդ­դի­մու­թյունն ա­հա­զան­գում է՝ հա­մա­ճա­րա­կա­յին հիմ­քով պայ­մա­նա­վոր­ված ար­տա­կարգ դրու­թյան ժա­մա­նակ հե­ռա­խո­սա­զան­գե­րը ֆիք­սե­լը խո­սակ­ցու­թյու­նը գաղտ­նալ­սե­լու վտանգն ու­նի: Իշ­խա­նու­թյու­նը ե­րաշ­խա­վո­րում է ու խնդ­րում հա­վա­տալ՝ որևէ մե­կի խո­սակ­ցու­թյու­նը չեն լսե­լու: Բայց, սի­րե­լի՛ իշ­խա­նա­վոր­ներ, իմ ու ձեր հարևան անգ­րա­գետ Պո­ղո­սը ձեզ հա­վա­տա­լու ի՞նչ հիմք ու­նե­նա, երբ ո­րոշ ժա­մա­նակ ա­ռաջ նրան բա­ցատ­րում էինք կո­րո­նա­վի­րու­սի շնա­բա­րո ծա­գում­նա­բա­նու­թյան, պին­ցե­տով ու տնա­կան օ­ղիով չե­զո­քաց­ման բա­ցա­ռի­կու­թյան մա­սին, իսկ այ­սօր բազ­մա­թիվ նոր մո­դու­լա­յին բժշ­կա­կան մաս­նա­շեն­քեր եք կա­ռու­ցում, աշ­խա­տան­քի եք հրա­վի­րում բու­ժաշ­խա­տող­նե­րի ու մար­զա­հա­մե­ր­գա­յին հա­մա­լի­րը մե­կու­սաց­ման գո­տու վե­րա­ծում: Այժմ խո­սում եք մարդ­կա­յին կյան­քեր փր­կե­լու մա­սին, բայց ձե­զա­նից և որևէ մե­կը խիստ տո­նով չա­սաց՝ հան­գիստ թո­ղեք էջ­միա­ծին­ցի կնո­ջը: Ա­վե­լին՝ մե­ղադ­րե­ցիք «պե­տու­թյու­նից ջեր­մու­թյուն ու­նե­նա­լու փաս­տը թաքց­նե­լու մեջ»:
Կո­րո­նա­վի­րու­սով վա­րակ­ված­նե­րի թիվն ան­ցել է 650-ից, 5 մահ կա, ցա­վոք, իսկ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը դեռ շա­րու­նա­կում են պն­դել՝ ի­րենք ոչ մի վայր­կյան չեն վա­րա­նել, սխալ չեն գոր­ծել, աշ­խա­տել են մա­թե­մա­տի­կա­կան ճշգր­տու­թյամբ: Այժմ, գու­ցե, ա­նում են հնա­րա­վորն ու անհ­նա­րը, և տա Աստ­ված, որ այս մղ­ձա­վանջն ա­րագ ա­վարտ­վի, ու իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը գի­տակ­ցեն՝ պե­տու­թյուն ղե­կա­վա­րելն ու ռիս­կե­րի կա­ռա­վա­րու­մը խա­ղու­պար չէ, հա­մա­վա­րակն էլ դռան շե­մի շուն չէ, որ քշես, հե­ռու գնա:
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ
Դիտվել է՝ 6462

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ