Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Սկսե­ցի՜նք, թե­պետ ա­ռանց սկ­սե­լու էինք սկ­սել

Սկսե­ցի՜նք, թե­պետ ա­ռանց սկ­սե­լու էինք սկ­սել
08.09.2020 | 00:35

Մեկ­նար­կել է հա­վա­քա­կան­նե­րի մա­կար­դա­կով այս տար­վա ա­մե­նա­խո­շոր ֆուտ­բո­լա­յին հան­դի­սու­թ­յու­նը՝ Ազ­գե­րի լի­գան։ Ար­դեն իսկ ա­ռիթ ենք ու­նե­ցել գրե­լու, որ C խմ­բում հան­դես ե­կող մեր ընտ­րա­նու հա­մար այն հա­մա­տեղ­վեց բո­լոր ժա­մա­նակ­նե­րի հայ լա­վա­գույն ֆուտ­բո­լիստ­նե­րից մե­կի՝ Հեն­րիխ Մխի­թա­ր­յա­նի վրա կազ­մա­կերպ­ված գրո­հով։

Հար­կավ գի­տեք՝ պատ­ճա­ռա­բա­նե­լով մար­զա­կան ոչ բա­վա­րար մա­կար­դա­կը, ֆուտ­բո­լիս­տը մեր­ժել էր ընտ­րա­նու հա­վա­քին մաս­նակ­ցե­լու հրա­վե­րը, ին­չը վի­րա­վո­րել էր ո­մանց «հայ­րե­նա­սի­րա­կան» զգաց­մունք­նե­րը, ու մոն­ղոլ-թա­թա­րա­կան ար­շա­վան­քի հան­գույն փոր­ձել էին անց­նել նրա վրա­յով՝ մերժ­ման մեջ տես­նե­լով ոչ այն­քան օ­բյեկ­տիվ ի­րո­ղու­թյուն­ներ, որ­քան անձ­նա­կան հո­ղի վրա վի­րա­վոր­վա­ծու­թյան տար­րեր։
Օ­բյեկ­տիվ լի­նենք. ե­թե նման բան էլ կա, Մխի­թա­րյանն ըն­դա­մենն իր ար­ժա­նա­պատ­վու­թյունն է հեր­թա­կան ան­գամ հա­վաս­տել՝ թեր­մաց­քին ա­ռար­կայ­նո­րեն ցույց տա­լով, որ բա­րո­յա­կան մար­դու հա­մար բա­րո­յա­կա­նու­թյուն ու­նե­նա­լը պար­տա­դիր է։ Ա­յո, նա մեր­ձա­վո­րին պաշտ­պա­նու­թյան տակ վերց­նե­լու բո­լոր ի­րա­վունք­ներն ու­ներ՝ այն էլ մոր նման սր­բազ­նա­գույն ան­ձի պա­րա­գա­յում, ու ոչ մե­կի գոր­ծը չէ դա­տա­վո­րի դե­րի մեջ մտ­նե­լը։ Բա­վա­րար­վենք այս­քա­նով, դառ­նանք Հյու­սի­սա­յին Մա­կե­դո­նիա­յի հետ ու­նե­ցած խա­ղին։
Պարտ­վել ենք։
Ա­սել թե հան­դիպ­ման ելքն ա­նակն­կալ էր, նշա­նա­կում է բա­ցար­ձա­կա­պես գա­ղա­փար չու­նե­նալ հայ­կա­կան ֆուտ­բո­լում առ­կա վի­ճա­կից։ Հնա­րա­վոր դի­մա­դար­ձու­թյան փորձ-ար­դա­րա­ցու­մը, թե մեր դար­պա­սի եր­կու գրա­վումն էլ տան­տե­րե­րը հա­ջո­ղեց­րել են 11-մետ­րա­նո­ցից ի­րա­կա­նաց­ված տու­գա­նա­յին­նե­րով, ման­կա­միտ կհն­չի, ո­րով­հետև այդ 11-մետ­րա­նոց­ներն էլ խա­ղի բաղ­կա­ցու­ցիչ են, և հե­տո այն­պես չէ, թե մենք մեր խփած գո­լը խա­ղա­յին այլ ի­րա­վի­ճա­կից ենք ի­րաց­րել։
Ե­թե բա­նը հա­սավ մեր խփա­ծը որ­պես փաս­տարկ բե­րե­լուն, ստիպ­ված պետք է հի­շեց­նենք, որ տան­տե­րե­րը վայր­կյան-վայր­կյան սպա­սում էին խա­ղա­վար­տի մա­սին ազ­դա­րա­րող սու­լի­չի ձայ­նին, ու այդ գո­լը բաց թող­նե­լը նրանց կող­մից ըն­դա­մե­նը զգո­նու­թյու­նը կորց­նե­լու հետևանք էր, որն ար­դեն ոչն­չով չէր կա­րող ազ­դել հան­դիպ­ման ել­քի վրա։ Այն­պես որ, ինչ էլ ա­սեն ու գրեն, խա­ղի մա­սին ա­մե­նա­ռեալ ու սթափ գնա­հա­տա­կանն ար­դեն իսկ տր­վել է, ու այդ տվո­ղը մեր ընտ­րա­նու գլ­խա­վոր մար­զիչ Կա­պա­րոսն է իր այն հա­վաստ­մամբ, թե հան­դի­պու­մը կա­րող էր միան­գա­մայն այլ ելք ու­նե­նալ։
Ճշ­մա­րիտ խոս­քեր, ճշ­մա­րիտ գնա­հա­տա­կան։
Ի­հար­կե հան­դի­պու­մը կա­րող էր միան­գա­մայն այլ ելք ու­նե­նալ, ե­թե հյու­սիս­մա­կե­դո­նա­ցի­ներն այդ եր­կու գո­լը խփած չլի­նեին, ու միայն մենք գոլ հե­ղի­նա­կած լի­նեինք։ Հան­դիպ­ման հնա­րա­վոր ել­քի վե­րա­բե­րյալ այլ տար­բե­րակ­ներ էլ կա­րե­լի է վկա­յա­կո­չել, սա­կայն այդ ա­մե­նը կլի­նի ի­րա­կա­նու­թյու­նը թող­նել մի կողմ ու տր­վել ե­թե-նե­րով խա­ղին։ Մինչ­դեռ ի­րա­կա­նու­թյունն այն է, ինչ ե­ղել է, կա։
Ան­ցած ժա­մա­նա­կը թո­ղած մի կողմ՝ հարց՝ այս կազ­մով կա­րո՞ղ ենք հաս­նել հա­ջո­ղու­թյան, ան­գամ ե­թե Հեն­րիխ Մխի­թա­րյա­նի նման հա­վա­քա­կա­նաս­տեղծ ֆուտ­բո­լիս­տին էլ նե­րա­ռենք թի­մի հենք։
Պա­տաս­խան՝ մեկ եր­կու լո­կալ հան­դիպ­ման մա­կար­դա­կով` գու­ցե, ամ­բող­ջու­թյան մեջ՝ ոչ։
Նա­յեք երկ­րի ա­ռաջ­նու­թյան մաս­նա­կից թի­մե­րի կազ­մը։
Այն­տեղ ով­քե՞ր են չե­ղած ո­րա­կի մեջ ո­րա­կի պատ­րանք ստեղ­ծող­նե­րը։
Կեց­ցեք, հրա­վիր­ված ֆուտ­բո­լիստ­նե­րը։
Այս պա­րա­գա­յում՝ ան­կախ մաշ­կի ու­նե­ցած գույ­նից։
Իսկ մտա­ծել, թե մեր պա­րա­գա­յում մաշ­կի գույ­նով է պայ­մա­նա­վոր­ված ֆուտ­բո­լիս­տի լավ կամ վատ խա­ղա­լը ու փոր­ձել ազ­գա­յին ընտ­րա­նու հնա­րա­վոր «գու­նա­փոխ­ման» ճա­նա­պար­հով հաս­նել նրա խա­ղա­յին ո­րա­կի բարձ­րաց­մա­նը, ոչ ա­վել-ոչ պա­կաս հա­վա­սա­րա­զոր է Սփյուռ­քի հար­ցե­րով հանձ­նա­կա­տար Զա­րեհ Սի­նա­նյան լի­նե­լուն. ա­սել է թե` բուն խնդ­րի լու­ծու­մը թո­ղած՝ տր­վել ան­կա­պու­թյուն­ներ բլ­թաց­նե­լուն։
Մեր ֆուտ­բո­լին սթափ հա­յացք է պետք։
Նույն «Նե­մեց Ռու­բո­յի» ժա­մա­նակ­նե­րից ոտ­քի կանգ­նե­լու փորձ կա­տա­րող հայ­կա­կան ֆուտ­բո­լը այդ նույն «Նե­մեց Ռու­բո­յի» տի­րա­պետ­ման իքս ծա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծից մենք տվե­ցինք փու­ռը, երբ ֆուտ­բո­լի մա­սին սկ­սե­ցին դա­տել որ­պես քա­ղա­քա­կան կա­տե­գո­րիա­յի, ու հոր­թի ան­սանձ հրճ­վան­քով տր­վե­ցինք «հաղ­թում է բա­րե­կա­մու­թյու­նը» դա­տար­կա­խո­սու­թյա­նը՝ ֆուտ­բո­լա­յին մի ողջ սերն­դի ող­նա­շար կոտ­րե­լով։ Եվ այս ոճ­րա­գոր­ծու­թյու­նից հե­տո դեռ զար­մա­նում ենք, որ մեր թխած հա­ցը կամ ա­նեկ է ստաց­վում, կամ էլ ան­վերջ կուտ գնա­ցող է։
Մի հարց էլ իր հնա­րա­վոր պա­տաս­խա­նով, ու փա­կենք թե­ման։
Նոր գլ­խա­վոր մարզ­չով կա­րո՞ղ ենք հաս­նել հայ­կա­կան ֆուտ­բո­լի ո­րա­կա­կան ցու­ցա­նիշ­նե­րի բա­րե­լավ­ման։ Ի­հար­կե կա­րող ենք, ե­թե
-նրա մարզ­չա­կան գի­տե­լիք­նե­րը բա­վա­րար են (հեյ գի­տի, հա, Պոր­տեր­ֆիլդ, լույս իջ­նի գե­րեզ­մա­նիդ), ու ե­կել է ո­լոր­տում ար­մա­տա­կան փո­փո­խու­թյուն­ներ ա­նե­լու, ոչ թե խո­պա­նի զգա­ցո­ղու­թյամբ,
-ֆուտ­բո­լա­յին ֆունկ­ցիո­ներ­նե­րը չեն խան­գա­րե­լու։
Ինչ ա­սեմ, տա Աստ­ված, որ գո­նե այս ո­լոր­տում ա­ռա­ջըն­թաց լի­նի։
Սպա­սենք հու­սա­լով։
Հպան­ցիկ մի եր­կու անդ­րա­դարձ Ա լի­գա­յում ե­ղած հան­դի­պում­նե­րից մի քա­նի­սին։ Գեր­մա­նիա­յի ընտ­րա­նին 1։1 հաշ­վով է հան­դի­պում­ներն ա­վար­տել թե իս­պա­նա­ցի­նե­րի, թե շվեյ­ցա­րա­ցի­նե­րի հետ։ Ա­ռա­ջի­նում միա­վոր կորց­նե­լուց հե­տո իս­պա­նա­ցի­նե­րը 4։0 հաշ­վով ջախ­ջա­խել են ուկ­րաի­նա­ցի­նե­րին, ով­քեր ա­ռա­ջին խա­ղում ե­րեք միա­վոր էին կոր­զել շվեյ­ցա­րա­ցի­նե­րից՝ հաղ­թե­լով 2։1 հաշ­վով։
Բոս­նիա և Հեր­ցե­գո­վի­նա­յի հետ մե­կա­կան գոլ են փո­խա­նա­կել ի­տա­լա­ցի­նե­րը, ո­րոնց մր­ցա­կի­ցը ե­րեկ­վա դի­մա­կա­յու­թյու­նում Հո­լան­դիա­յի ընտ­րա­նին էր ու որն ա­ռա­ջին խա­ղում նվա­զա­գույն հաշ­վով պար­տու­թյան էր մատ­նել Լե­հաս­տա­նի հա­վա­քա­կա­նին։
Ա լի­գա­յում հան­դես ե­կող հա­վա­քա­կան­նե­րից հաղ­թա­նակ­ներ են տա­րել նաև ֆրան­սիա­ցի­ներն ու անգ­լիա­ցի­նե­րը, եր­կուսն էլ ա­ռա­վե­լու­թյան են հա­սել նվա­զա­գույն հաշ­վով, իսկ մր­ցա­կից­ներն են ե­ղել Շվե­դիա­յի ու Իս­լան­դիա­յի ընտ­րա­նի­նե­րը։
Փայ­լուն է մեկ­նար­կել Պոր­տու­գա­լիա­յի հա­վա­քա­կա­նը` սե­փա­կան հար­կի տակ գե­րա­զանց հան­դի­պում անց­կաց­նե­լով և 4։1 հաշ­վով պար­տու­թյան մատ­նե­լով խոր­վաթ­նե­րին (այս­տեղ էլ խա­ղը թո­ղել է Քրիշ­տիա­նու Ռո­նալ­դուն)։ Ար­տագ­նա­յում հա­մո­զիչ են ե­ղել բել­գիաց­նե­րը, նրանց մր­ցա­կիցն է ե­ղել Դա­նիա­յի հա­վա­քա­կա­նը՝ 2։0։
Այ­սօր մե­րոնց երկ­րորդ հան­դի­պումն է։ Մր­ցա­կիցն ա­ռա­ջի­նում սե­փա­կան հար­կի տակ վրա­ցի­նե­րին զի­ջած Էս­տո­նիա­յի ընտ­րա­նին է։ Մյուս հան­դի­պում­նե­րից ա­ռանձ­նաց­նենք Շվե­դիա-Պոր­տու­գա­լիա, Ֆրան­սիա-Խոր­վա­թիա, Դա­նիա-Անգ­լիա, Բել­գիա-Իս­լան­դիա առ­ճա­կա­տում­նե­րը։
Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 6454

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ